Το Born Into The Waves ψηφίστηκε από τους συντάκτες μας ως ένα από τα 30 καλύτερα άλμπουμ του 2016. Πώς νιώθεις γι’ αυτό; Σε εκπλήσσει;
Λοιπόν, από τη στιγμή που το Avopolis καλύπτει ένα πολύ ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, αυτό αποτελεί σπουδαία φιλοφρόνηση. Είναι έκπληξη, γιατί είμαστε μια ανεξάρτητη μπάντα που κυκλοφορεί τα δικά της άλμπουμ και δεν διαθέτουμε δυνατότητες προώθησης ή τη μαρκετίστικη ισχύ συγκροτημάτων που ανήκουν σε αναγνωρισμένες εταιρείες. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι η απόφαση των συντακτών σας να μας επιλέξουν –ή ακόμα και να μας ακούσουν– ήταν εξαιτίας του ενδιαφέροντός τους για τη μουσική μας. Κι αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό και τεράστιο κομπλιμέντο. Αλλά νομίζω ότι το Born Into The Waves είναι ένα δυνατό άλμπουμ και μας ικανοποίησε πολύ. Βάλαμε πολλά σε αυτό. Νομίζω ότι δεν έχουμε κάνει καλύτερο δίσκο.
Είστε ενεργοί για σχεδόν 40 χρόνια πια. Νιώθεις ότι έχετε εισπράξει την αναγνώριση που δικαιούστε, στην πατρίδα σας αλλά και εκτός;
Πιθανότατα όχι –αλλά κατά κάποιον τρόπο το καταλαβαίνω, είμαστε αουτσάιντερ... Δεν ανήκουμε πραγματικά σε κάποια σκηνή και δεν είμαστε καθόλου μπάντα της «βιομηχανίας». Δεν ταιριάζουμε στη μουσική μπίζνα γιατί δημιουργικά κάνουμε μόνο ό,τι εμείς θέλουμε και συνήθως μας παίρνει πολύ χρόνο. Η έλλειψη αναγνώρισης μπορεί να σε ρίξει και να αποδειχθεί αντιπαραγωγική, οπότε πάψαμε να τη σκεφτόμαστε. Καλύτερα να μην κουβαλάς αυτά τα πράγματα μαζί σου, αν μπορείς να το αποφύγεις.
Παίξατε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 2004 κι επιστρέψατε πολλές φορές έκτοτε. Έχεις μήπως κάποιες ξεχωριστές αναμνήσεις από τις προηγούμενες επισκέψεις σας που μπορείς να μοιραστείς;
Θυμάμαι σκόρπιες στιγμές μέσα στον χρόνο... Να περπατάμε με τη μπάντα από το ξενοδοχείο στο κλαμπ Ρόδον το 2004 και να βλέπω την αντανάκλασή μας σε ένα παράθυρο, σαν σκηνή από το Reservoir Dogs. Να βλέπω την Ακρόπολη στην απογευματινή λιακάδα από την ταράτσα του Bios. Από το παράθυρο του ξενοδοχείου να βλέπω έναν μυώδη τύπο να φωνάζει και να θέλει να παίξει ξύλο με τους πάντες... με οποιονδήποτε. Ένα πανέμορφο κορίτσι στο κοινό να καπνίζει ένα πούρο. Τους βρεγμένους από τη βροχή δρόμους έξω από το Rodeo, τότε που παίξαμε το ακουστικό σετ μας στην περιοδεία When The Rains Come.
Πώς βρίσκεις τους Έλληνες fans;
Μας αρέσουν πολύ οι Έλληνες, νιώθω πολύ γνήσια τη ζεστασιά και την ανοιχτότητά τους. Κι αυτό που παίρνουμε πίσω από το κοινό μας, είναι ξεχωριστό.
Τι θα παίξετε στην εμφάνιση στη Death Disco;
Θα παίξουμε τραγούδια από όλη την ιστορία μας. Είναι η 500ή ζωντανή περφόρμανς μας, πράγμα που αποτελεί μεγάλο ορόσημο για εμάς. Είναι σπουδαίο που έτυχε να γίνει στην Αθήνα.
Αλήθεια, απολαμβάνεις τις περιοδείες; Ή μήπως νιώθεις περισσότερο άνετα όταν δουλεύεις στο στούντιο;
Αγαπάμε τις περιοδείες κι ένα από τα σπουδαία πράγματα του να μετέχεις στους And Also The Trees είναι ότι παίζουμε σε ποικίλα μέρη. Φέτος, για παράδειγμα, παίξαμε σε ένα μέταλ κλαμπ στο Ρότερνταμ, σε έναν μοντέρνο συναυλιακό χώρο στο Παρίσι, στο υπόγειο ενός βιβλιοπωλείου στη Γενεύη, σε μια αρχαία εκκλησία στη Σιόν, σε ένα τεράστιο φρούριο στη Ρουμανία και στο Southbank Centre στο Λονδίνο, στο φεστιβάλ Robert Smith’s Meltdown. Αμφιβάλλω αν υπάρχουν πολλές μπάντες που παίζουν σε τόσο διαφορετικά μέρη. Και καθώς δεν κάνουμε πολύ μακρές περιοδείες, είμαστε πάντα πεινασμένοι για να παίξουμε ζωντανά. Για εμένα προσωπικά, η ζωντανή περφόρμανς ενός τραγουδιού είναι η στιγμή όπου αυτό φτάνει στην ύστατη κατάληξη ή προορισμό του. Είμαστε μια καλή μπάντα στα live, πιστεύω.
Παράλληλα με την εξέλιξη του ήχου σας όλα αυτά τα χρόνια, υπήρξε και μια σταδιακή μεταμόρφωση της αισθητικής των εξωφύλλων των δίσκων σας. Πώς τα επιλέγετε και τι προσπαθείτε να εκφράσετε μέσω αυτών;
Προσπαθούμε να βρούμε μια εικόνα που να συνδέεται με έναν ενδιαφέροντα και σχετικό (αλλά όχι πολύ προφανή) τρόπο με τη μουσική, με το γενικό στιχουργικό κλίμα και με τον τίτλο του άλμπουμ. Χρησιμοποιούσαμε τις δικές μας φωτογραφίες για όλα τα εξώφυλλά μας στα 1980s και στα 1990s, αλλά αυτό γινόταν ολοένα και πιο δύσκολο. Οπότε για τα 3 τελευταία άλμπουμ χρησιμοποιήσαμε δουλειά άλλων καλλιτεχνών με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή· ήταν μια πολύ θετική εμπειρία.
Έχετε κυκλοφορήσει σχετικά λίγα άλμπουμ, με δεδομένη τη διάρκεια ζωής της μπάντας. Πρόκειται για ζήτημα «δύσκολων τοκετών» ή είστε πολύ αυστηροί σχετικά με το τι κυκλοφορείτε;
Ισχύουν και τα δύο. Έχουμε μια πολύ αυστηρή διαδικασία ποιοτικού ελέγχου ώστε να μπαίνουν στα άλμπουμ μόνο τραγούδια τα οποία αγαπάμε, πράγμα που σημαίνει ότι χάνουμε περίπου το 40% των αρχικών ιδεών. Αυτό τρελαίνει κάποιους ανθρώπους και δέχομαι ότι πιθανότατα είναι εμμονικό, ότι θα μπορούσαμε να είμαστε πιο χαλαροί... Αλλά απλώς έτσι είμαστε... Ο Justin (Jones) κι εγώ, τουλάχιστον.
Σε περίπου 6 μήνες, η Βρετανία θα εγκαταλείψει επισήμως την Ευρωπαΐκή Ένωση. Ποιες είναι οι απόψεις σου επί του θέματος και τι πιστεύεις για την τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη –ειδικά για την άνοδο ακροδεξιών κομμάτων;
Η σύντομη απάντηση είναι ότι θα προτιμούσα πολύ περισσότερο η Βρετανία να έμενε σε μια βαθιά προβληματική Ευρωπαΐκή Ένωση προσπαθώντας να διορθώσει τα λάθη και δημιουργώντας μια πιο ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη, από το να παρασυρθεί τυφλά σε ένα άγνωστο μέλλον, που πλέον υποπτεύομαι ότι περισσότερο από το 50% του πληθυσμού δεν επιθυμεί. Όπως και να ‘χει, θέλω να σταματήσω εδώ πριν αρχίσω να οργίζομαι, επειδή το όλα πράγμα μοιάζει με μια τεράστια μαλακία και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να κάνω γι’ αυτό. Όσο για την άνοδο της ακροδεξιάς, βεβαίως είναι ανησυχητική –πώς μπορείς να την κάνεις να εξαφανιστεί; Είναι πολύ μεγάλο θέμα για να το κουβεντιάσουμε εδώ.
Είστε στη διαδικασία δημιουργίας νέας μουσικής; Τι μπορείς να μας αποκαλύψεις για τα σχέδιά σας;
Δουλεύουμε ένα νέο άλμπουμ τώρα. Εγώ μόλις άρχισα να βρίσκω τον δρόμο μου μέσα σε αυτό, οπότε είναι πολύ νωρίς, αλλά το νιώθω καλό. Θέλουμε να συνεχίσουμε την ανάπτυξη του project Brothers Of The Trees· μέχρι στιγμής υπήρξε μόνο ως live εξόρμηση αλλά γράφουμε επίσης υλικό με εκείνο στον νου μας... Ίσως το καταπιούν τελικά οι And Also The Trees οπότε υπάρχει αβεβαιότητα, αλλά σε κάθε περίπτωση θα παίζουμε ως Brothers Of The Trees ζωντανά, καθότι είναι συναρπαστικό –για εμάς αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, και για το κοινό.
Αυτές οι συναυλίες περιλαμβάνουν τον Justin και εμένα να παίζουμε ανασκευασμένες εκδοχές τραγουδιών των And Also The Trees, πηγαίνοντας τη μουσική κάπου αλλού μέσω αυτοσχεδιασμών, απαγγελιών, παραμορφώσεων του οικείου, αναβιώνοντας το ξεχασμένο. Κάποιες φορές μας πλαισιώνουν και άλλα μέλη της μπάντας –η ιδέα είναι να είναι ευέλικτο όλο αυτό, να μπορεί να περιλαμβάνει συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, κινηματογραφιστές και μουσικούς, και να κάνει την κάθε περφόρμανς μοναδική. Αλλά τώρα ανυπομονούμε να παίξουμε στην Αθήνα ξανά. Θα είναι το τελευταίο μας σόου για κάμποσους μήνες, καθώς μετά πρέπει να εστιάσουμε στο επόμενο άλμπουμ.
{youtube}GhAqIfWfqYA{/youtube}
