Μπορείς να μου πεις για τη μακρόχρονη καριέρα σου στη μουσική βιομηχανία;
Άρχισα το 1976, γράφοντας μουσική στο δικό μου στούντιο, που ονομάζεται Tranceonic, και το 1979 πραγματοποίησα την πρώτη μου συναυλία με τους Yello, στον κινηματογράφο Φόρουμ στη Ζυρίχη. Το 1980 βγάλαμε το πρώτο LP με το γκρουπ, το Solid Pleasure. Θα παίξω κάποια κομμάτια από αυτήν την περίοδο στη βραδιά μου στο Temple. To 1981 κυκλοφόρησα το πρώτο μου σόλο άλμπουμ Impersonator και στη συνέχεια, το 1983, το single "Commando Leopard" και 2 ακόμα προσωπικούς δίσκους έπειτα. Το 1984 ίδρυσα το label Eisenberg και έγινα μουσικός παραγωγός. Από τότε έκανα πολλά συγκροτήματα και σόλο έργα, πάνω από 1.700 κομμάτια. Τελευταίες μου δουλειές είναι το περσινό άλμπουμ Switched-on Bosch και το φετινό comic soundtrack Seelendämmerung. Στην ιστοσελίδα μου (www.carlosperon.de) υπάρχουν πολλά περισσότερα.
Πώς άρχισε η αγάπη σου για την ηλεκτρονική μουσική;
Ως νεαρό αγόρι ήμουν συλλέκτης δίσκων. Το πρώτο single που απόκτησα, το "Tom Dooley" των Kingston Trio, ήταν δώρο από την ξαδέλφη μου Beatrice. Μου άρεσε επίσης η κλασική μουσική και η όπερα. Εκείνη την εποχή είχε ξεκινήσει η επανάσταση του beat. Είδα λοιπόν τους Rolling Stones το 1967 και τον Jimi Hendrix το 1968, όπως και τους Pink Floyd στο Hirschen της Ζυρίχης όταν είχαν κυκλοφορήσει το πρώτο τους άλμπουμ –με μόλις 70 άτομα κοινό. Στη συνέχεια στράφηκα στη free jazz, κι έπειτα στην ηλεκτρονική μουσική· άκουγα Βαγγέλη Παπαθανασίου, Klaus Schulze και Kraftwerk. Αποφάσισα όμως να καταγράψω τη δική μου μουσική μετά από μια συναυλία του Karlheinz Stockhausen στη Λουκέρνη. Ξεκίνησα με ένα Grundig TK23L με κουμπί αναπαραγωγής και δημιούργησα όργια με γέλια.
Παρατήρησα ότι διαχωρίζεις την περίοδο του 1980 με τη μουσική που έκανες τα επόμενα χρόνια, τι άλλαξε;
Μετά την επανάσταση του sampling άρχισα να κάνω πιο περίπλοκη μουσική και να πειραματίζομαι με διαφορετικά στυλ, διότι το να μένεις στο ίδιο ύφος το θεωρώ βαρετό. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στη δεκαετία του 1990 κυριαρχούσε το όργιο της μηχανής. Θα μπορούσα να καταγράψω 30 μηχανήματα σε μία κίνηση. Αυτό άλλαξε το 2000. Τώρα δουλεύω με έναν ειδικά σχεδιασμένο hi end υπολογιστή. Έχει όλα αυτά που μπορείτε να φανταστείτε, χιλιάδες terrabyte ήχων και δυνατοτήτων με βύσματα.
Ποιες είναι δηλαδή οι διαφορές μεταξύ των παλιών και των νέων ήχων;
Οι παλιοί ήχοι ήταν δύσκολο να αναπτυχθούν, έπρεπε πραγματικά να δουλέψεις για να βρεις «φρέσκο» ήχο στις υπάρχουσες μηχανές. Καθόλη τη διάρκεια του sampling, όμως, μπορούν να δημιουργηθούν όλες οι δυνατότητες ήχου. Σήμερα μπορώ να πάω με το smartphone μου σε μια μάντρα και να καταγράψω όλους τους θορύβους με ποιότητα 24bit και να τους φορτώσω στο σύστημά μου. Από μια εγγραφή 1 ώρας, δηλαδή, μπορώ να κάνω άλμπουμ μόνο με τροποποίηση με τα ειδικά βύσματά μου.
Μπορείς να μου πεις για τα fetish soundtracks που δημιούργησες στο παρελθόν;
Η ολοκλήρωση αυτού του είδους δουλειών κατέληξε στο πολυτελές κουτί Deadly Sins με 11 CD, ένα high class φυλλάδιο με φωτογραφίες από Wolfgang Eichler (τον φωτογράφο των stars), συν ένα ερωτικό gadget. Ξεκίνησα με το La Salle Blanche το 1994, το οποίο κάνει ακόμα τεράστιες πώλησεις παγκοσμίως, ακόμη και σε downloads στη Σαουδική Αραβία και στο Ιράν. Στη δεκαετία του 1990 φιλοξένησα έπειτα πολλά fetish events. Aγαπημένη μου Domina ήταν η Lady ISIS. Σε συνεργασία με αυτήν παρουσιάσαμε μάλιστα κι ένα live στο φεστιβάλ Wave Gotik Treffen, στη Λειψία. Ήταν ένας συναρπαστικός χρόνος. Στις 25 Νοεμβρίου 2017 έκανα εμφανίσεις στο The Slave και στο Rhythm ΧΧ στην Ελβετία με ένα ολοκαίνουριο set.
Πάνω σε ποια project δουλεύεις τώρα;
Πέρα από τα ήδη αναφερθέντα Switched-on Bosch και Seelendämmerung, που έχουν πλέον ολοκληρωθεί, υπάρχει το TUK (μαζί με τον Jaymz Bee), το TRANCEONIC, το Elektroshaman (το οποίο σχεδιάζεται ως LP + Βιβλίο) και πολλά άλλα. Μην ξεχάσετε το Olley, τον καθρέφτη των Yello.
Πώς νιώθεις που θα παίξεις για πρώτη φορά στην Αθήνα;
Νιώθω ενθουσιασμένος που θα έρθω να παίξω σε αυτήν την ιστορική και σημαντική πόλη. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα για μένα. Είναι τόσο σπουδαίο να βρίσκεσαι στον Ναό της Αθήνας. Με ενδιαφέρει πολύ η ιστορία και η Αθήνα είναι η πραγματική γενέτειρα όλων των μεγάλων συγγραφέων, καθώς και του ελληνικού θεάτρου. Ανυπομονώ! Στην υγειά σας!
{youtube}PeNIpWT-3vk{/youtube}
