Βρίσκεστε σε περιοδεία, στην οποία παίζετε το εμβληματικό σας ντεμπούτο George Best στην ολότητά του, με αφορμή την επέτειο 30 χρόνων από την κυκλοφορία του. Πώς πηγαίνει το tour; Απολαμβάνετε να παίζετε αυτό το άλμπουμ, για ακόμη μία φορά;
Πηγαίνει πολύ καλά, σε ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον! Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «απολαμβάνω», επειδή γενικώς τα live μου προκαλούν πολύ στρες. Αλλά ομολογώ πως πηγαίνει καλά, παρόλο που αρχικά δεν ήθελα να το κάνω! Σκέφτομαι τους Wedding Present ως μπάντα που κοιτάει μπροστά, παρά πίσω. Ωστόσο οι fans, τα μέλη του γκρουπ, φίλοι και άνθρωποι του χώρου, με έπεισαν να το κάνω: όλοι μου έλεγαν πόσο θα ήθελαν να μας δουν να παίζουμε live όλο το George Best. Και, προς έκπληξή μου, συνειδητοποίησα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ότι άρχισα πράγματι να απολαμβάνω την εμπειρία. Έφτασα στο συμπέρασμα πως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μίας μπάντας μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά!
Με αυτά υπόψη, θα παίξουμε ολόκληρο το George Best μόνο 4 φορές ακόμη και έπειτα, μετά τη συναυλία μας στο Leeds στις 9 Δεκέμβρη, δεν πρόκειται να συνεχίσουμε με την ίδια setlist. Πρέπει να τραβήξουμε μία γραμμή από ένα σημείο και μετά!
Έχετε πει σε πολλές περιπτώσεις ότι το George Best είναι ο λιγότερο αγαπημένος σας δίσκος των Wedding Present. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Είναι όπως κάθε δεξιότητα: όσο πιο πολύ την εξασκείς, τόσο καλύτερη γίνεται. Το George Best ήταν το πρώτο μας δισκογραφικό εγχείρημα και ήταν προφανές πως θα βελτιωθούμε ως μουσικοί και συνθέτες, αποκτώντας επίσης περισσότερη εμπειρία στο στούντιο. Νομίζω λοιπόν πως το George Best είναι ελαττωματικό και υπερβολικά μονοδιάστατο. Ακούγεται σαν τον πρώτο δίσκο μίας μπάντας, αλλά δέχομαι πως ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο κάποιοι άνθρωποι το αγαπάνε τόσο πολύ!
Το τελευταίο σας άλμπουμ Going, Going… έχει concept φόντο: ένας ηχητικός ταξιδιωτικός οδηγός στη Βόρεια Αμερική, με κάθε τραγούδι να συνοδεύεται από το δικό του video. Τι πυροδότησε την ενασχόλησή σας με ένα τόσο φιλόδοξο project;
Ήθελα να δημιουργήσω έναν δίσκο που δεν θα ήταν «απλώς ένας ακόμη δίσκος των Wedding Present». Συνεπώς αποφάσισα να κάνω κάτι μεγαλύτερο, να αφηγηθώ μία ιστορία με λέξεις, μουσική, φιλμ και φωτογραφία. Νομίζω πως πρόκειται για ένα είδους «άλμπουμ καριέρας», το οποίο πήγε τη μπάντα σε νέα, συναρπαστικά εδάφη, ενώ παράλληλα επαφίεται στιχουργικά και μουσικά σε πτυχές της ιστορίας τόσο των Wedding Present, όσο και των Cinerama. Νιώθω πως τα τελευταία 30 χρόνια δούλευα μόνο και μόνο για να γράψω αυτόν τον δίσκο…
Οι στίχοι του Going, Going... αναφέρονται σε σχέσεις, στην αγάπη και στην ερωτική απογοήτευση, δηλαδή στις γνωστές θεματικές των Wedding Present. Έχετε αναλογιστεί την πιθανότητα να προχωρήσετε σε κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό μέσα από τις δουλειές σας;
Προτιμώ να αφήσω αυτό το κομμάτι στους ειδικούς! Στο George Best υπάρχουν ορισμένα κομμάτια που κάπως αγγίζουν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, αλλά μετά αποφάσισα να εστιάσω σε εκείνο που ξέρω να κάνω καλύτερα: να γράφω για ανθρώπινες σχέσεις. Με συναρπάζουν όσα λένε οι άνθρωποι μεταξύ τους –γιατί τα λένε, πώς τα λένε και τι εννοούν τελικά…
Στον τελευταίο σας δίσκο συζητάτε επίσης τον ρόλο της τεχνολογίας στα μοντέρνα συναισθήματα. Πιστεύετε ότι έχει μπερδέψει κάπως τις προσωπικές μας σχέσεις;
Όχι, πιστεύω πως οι άνθρωποι είχαν πάντα προβλήματα με τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και τα συναισθήματά τους· κι αυτές οι καταστάσεις έχουν καταγραφεί από στιχουργούς. Στο κλασικό κομμάτι των Winfield Scott & Otis Blackwel “Return To Sender”, ο Elvis τραγουδάει για έναν άντρα που στέλνει γράμματα στην κοπέλα του, αλλά σε μία μοντέρνα κοινωνία δεν κάνουμε κάτι τέτοιο. Οι δύσκολες καταστάσεις της πραγματικότητας έχουν υπάρξει η βασική τροφή της γραφής μου. Oπότε, αν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας, θέλω να γράψω γι' αυτό, ειδικά αν ανοίγει έναν ολόκληρο νέο κόσμο γεμάτο ενδιαφέροντα θέματα.
Ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα που συμβαίνουν στη μπάντα, είναι η αλλαγή των μελών της. Τι εξυπηρετεί αυτή η τακτική;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν πρόκειται για «τακτική»! Θα το λάτρευα αν, με κάποιον μαγικό, ρομαντικό τρόπο, οι Wedding Present του 2017 αποτελούνταν από τα ίδια μέλη με τους Wedding Present του 1985. Αλλά, από τη στιγμή που μόνο εγώ παρέμεινα στη μπάντα το 1993, δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο!
Για την ακρίβεια, δεν μου αρέσουν οι αλλαγές στη σύνθεση του γκρουπ, γιατί μου προκαλούν αναστάτωση και άγχος. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, κάθε φορά που συμβαίνει μία αλλαγή, έρχεται ένα νέο άτομο με εντελώς καινούριο μείγμα ιδεών και επιρροών, οδηγώντας τη μπάντα προς διαφορετική κατεύθυνση. Πράγμα που σημαίνει πως κάθε άλμπουμ μας έχει τη δικιά του προσωπικότητα, κάτι για το οποίο δηλώνω περήφανος. Κατά περίεργη σύμπτωση, πρόσφατα εξερεύνησα το συγκεκριμένο θέμα σε ένα τεύχος της graphic novel αυτοβιογραφίας μου, Tales From The Wedding Present. Σας παραθέτω κι ένα μικρό κομμάτι του, εδώ…
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορείτε τους δίσκους της μπάντας από το δικό σας label, Scopitones. Σας έχει βγει αυτό το επιχειρηματικό ρίσκο;
Είναι πράγματι ριψοκίνδυνο, αλλά κυκλοφορώ επιτυχώς δίσκους στη Scopitones από τους Cinerama και το single “Manhattan”, το 2000! Πριν είχα υπογράψει στη μεγάλη ανεξάρτητη δισκογραφική Cooking Vinyl, αλλά δεν είχαμε και την καλύτερη συνεργασία. Συνειδητοποίησα έτσι πως μπορώ να κάνω τα πάντα που ένα label σαν αυτό λέει πως κάνει: το μόνο που χρειάζεται είναι δουλειά και οργάνωση.
Έχετε υπάρξει εμπορικά επιτυχείς σε όλη σας την καριέρα, μετρώντας 18 singles στο βρετανικό top-40, παρόλο που δεν παίξατε ποτέ το παιχνίδι της μουσικής βιομηχανίας. Πώς εξηγείτε το γεγονός;
Είμαι άνθρωπος τελειομανής και γεμάτος κίνητρα για επιτυχία. Δουλεύω λοιπόν σκληρά για να εξασφαλίσω πως όλες οι κυκλοφορίες των Wedding Present θα πληρούν συγκεκριμένα, ποιοτικά standards. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο πιστεύω ότι δεν απογοητεύουμε τους fans. Σίγουρα δοκιμάζουμε τους ακροατές με νέες και παλιές ιδέες, αλλά, τελικώς, αν οι συνθέσεις και οι ενορχηστρώσεις είναι καλές και ο δίσκος ηχογραφηθεί όπως πρέπει, οι άνθρωποι θα δείξουν ενδιαφέρον –ακόμη και αν επιχειρούμε κάτι εκτός του mainstream ή εκτός μόδας γενικότερα. Έχω δει πολλά συγκροτήματα να χάνουν το κοινό τους, επειδή δεν συνέχισαν να δουλεύουν σκληρά μετά το ντεμπούτο τους!
Έχετε διασκευάσει το “Falling” της Julee Cruise στο παρελθόν, το οποίο αποτελεί βασικό μουσικό «θέμα» στην τηλεοπτική σειρά Twin Peaks. Είστε fans της σειράς; Είδατε αλήθεια την τελευταία σεζόν;
Είμαι fan τόσο της σειράς, όσο και του συγκεκριμένου τραγουδιού! Πιστεύω μάλιστα πως το “Falling” είναι η αγαπημένη μου διασκευή των Wedding Present όλα αυτά τα χρόνια: υπάρχει μία σκοτεινιά, η οποία ταιριάζει στη μελωδία και στους στίχους.
Όσον αφορά τώρα την τελευταία σεζόν του Twin Peaks, δυστυχώς δεν την έχω παρακολουθήσει. Από τότε που κυκλοφόρησε το Going, Going… είμαι συνεχώς απασχολημένος. Έχουμε περιοδεύσει 2 φορές στην Ευρώπη, ενώ πήγαμε και στη Βόρεια Αμερική, αλλά και στην Αυστραλία –έχουμε παίξει επίσης σε πολλά φεστιβάλ. Μαζί με όλα αυτά, έχουμε κάνει πολλά σόου για την επέτειο του George Best, ενώ παράλληλα δουλεύουμε πάνω σε ένα νέο φιλμ γι' αυτό το άλμπουμ, που λέγεται Something Left Behind. Επίσης, υπάρχει εκεί έξω ένα συλλεκτικό βιβλίο για τη μπάντα, το Sometimes These Words Just Don’t Have To Be Said, ενώ τρέχω και το φεστιβάλ μου At The Edge Of The Sea. Τέλος, κυκλοφορήσαμε και ένα νέο EP με ορχηστρικά κομμάτια (The Home Internationals), για τη Record Store Day.
Όπως καταλαβαίνεις, τα πράγματα είναι έντονα τελευταία. Χρειάζομαι λοιπόν ένα διάλειμμα για να δω λίγη καλή τηλεόραση. Αν και μετά την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, έχουμε ακόμη ένα tour στη Βόρεια Αμερική και μετά πάμε στην Ιαπωνία, στην Κίνα και μετά…
Τελευταία ερώτηση: παραμένει ο George Best ο καλύτερος ακραίος στην ιστορία του ποδοσφαίρου;
Χα! Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω;
{youtube}9dLUHqrB8nc{/youtube}
