Χάρη στην αξιοσημείωτη προσβασιμότητά του, το ύφος που έχεις σμιλεύσει κατόρθωσε να έρθει σε επαφή ακόμη και με ακροατήρια μη εξοικειωμένα με πειραματικούς ήχους. Πιστεύεις πως η διαφορετικότητα μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο όταν ο στόχος περιλαμβάνει νέους ορίζοντες; Πόσο θεωρείς πως ενδέχεται να εξελιχθείς και πότε να αναμένουμε ένα ολοκαίνουργιο άλμπουμ;
Νομίζω πως μερικές φορές η όλη δυσχέρεια στον προσδιορισμό μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για έναν καλλιτέχνη, αναφορικά με ευκαιρίες που του παρουσιάζονται. Ήμουν όμως πολύ τυχερή και εξακολουθώ να έχω υποστήριξη από πολλούς σπουδαίους άνθρωπους, παρά το γεγονός πως κινούμαι σε ενδιάμεσες μουσικές κατευθύνσεις. Όταν γράφω ένα νέο άλμπουμ, απλά ακολουθώ το ένστικτό μου και δίνω προσοχή σε ό,τι συνθέτω με τους bandmates μου. Γράφουμε οτιδήποτε με έναν φυσικό τρόπο, επικεντρωνόμαστε σε αυτό και στη συνέχεια το εξευμενίζουμε.
Για την ακρίβεια, μόλις ολοκληρώσαμε την ηχογράφηση ενός νέου δίσκου. Αν όλα πάνε καλά, θα κυκλοφορήσει εντός του τρέχοντος έτους.
Το "Hypnos" είναι το είδος της ηχογράφησης που πνίγεται σε ένα απλό συναίσθημα –ευφυές, όπως θα έπρεπε να είναι. Αρέσκεσαι να κυκλοφορείς EPs ή 7ιντσα αραιά και που; Πώς θα περιέγραφες τη νοοτροπία πίσω από αυτές τις κυκλοφορίες;
Για να είμαι ειλικρινής, δεδομένου ότι προσωπικά δεν συλλέγω δίσκους, δεν σκέφτομαι πάντα να κυκλοφορώ ανάλογες μορφές ειδικών εκδόσεων. Οι bandmates μου όμως μου θυμίζουν ότι πρέπει. Παρόλα αυτά, έπειτα από την ολοκλήρωση του Abyss (2015) είχα αποκλείσει μερικά τραγούδια, επειδή ένιωθα ότι δεν ταίριαζαν με το υπόλοιπο υλικό. Ήξερα φυσικά ότι ήθελα να κάνω κάτι με εκείνα τα επιπλέον κομμάτια, γι' αυτό και ένα 7ιντσο έμοιαζε ως η πιο φυσική μορφή για το σωστό «σπίτι».
Τι έχεις κατά νου πριν σμιλεύσεις ένα νέο τραγούδι; Είναι σημαντικό να διατηρείς τα πράγματα ενδιαφέροντα; Ή μήπως η όλη διαδικασία είναι μάλλον αυθόρμητη;
Έχω περάσει μέσα από αρκετές ξηρασίες και κύματα με το γράψιμο. Στο παρελθόν υπήρχαν ένας ή δύο μήνες στους οποίους δεν μπορούσα να γράψω τίποτα και πάθαινα κατάθλιψη, λες και αισθανόμουν πως δε θα έγραφα κάτι ξανά. Αλλά τώρα που είμαι μεγαλύτερη σε ηλικία κατανοώ καλύτερα τη δική μου διαδικασία και ξέρω πως εκείνες τις ώρες πρέπει να επαναφορτιστώ και να επιτρέψω στη ζωή και στην έμπνευση να βυθιστούν μέσα μου χωρίς υπερβολική σκέψη.
Τότε ξαφνικά νιώθω ξανά την ανάγκη να γράψω, στήνω τις κατάλληλες κιθάρες, πετάλια και μικρόφωνα και το επιχειρώ. Επίσης, νομίζω ότι χρειάζομαι τον χρόνο μου, δεδομένου πόσο συναισθηματική και βαριά είναι η διαδικασία συγγραφής στίχων για μένα.
Η Sargent House μοιάζει να βρίσκεται αρκετά στο προσκήνιο τον τελευταίο καιρό για την επικλητική, αλλά και απόκοσμη μουσική που κυκλοφορεί. Οι λαμπρές σόλο δουλειές της Emma Ruth Rundle είναι επίσης ένα σημείο αναφοράς. Πώς θα περιέγραφες τη συνεργασία σας και πόσο αναπόσπαστη έχει γίνει για τις τελευταίες κυκλοφορίες σου;
Είναι υπέροχο αυτό που λες, επειδή μερικές φορές νιώθω σαν η Sargent House να μη παίρνει πάντα την αγάπη που της αξίζει. Διατηρεί μια οικογενειακή νοοτροπία και αφήνει τους καλλιτέχνες να αναπτυχθούν με τους δικούς τους ρυθμούς, να είναι οι εαυτοί τους. Παράλληλα, προσφέρει διακριτική καθοδήγηση και πολλές καλές συμβουλές σχετικά με την πλοήγηση της βιομηχανίας κατά το διάστημα αυτό.
Το split που κυκλοφόρησες με τον King Dude είναι πιθανό να θεωρείται ανάμεσα στο πιο κλασικό υλικό σου, μέχρι τώρα. Όχι μόνο για την αίσθηση της ηχογράφησης, αλλά και για το γεγονός πως δύο σημαντικοί καλλιτέχνες εργάζονται μαζί. Τι αναμνήσεις έχεις να θυμάσαι;
Οι δυο μας έχουμε υπάρξει φίλοι για πολύ καιρό, και όταν έχουμε χρόνο μας αρέσει να δημιουργούμε κάτι μαζί. Φέρνουμε μαζί ιδέες στο τραπέζι και στη συνέχεια επικεντρωνόμαστε για λίγες μέρες στη συγγραφή και στην ηχογράφηση. Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ φυσικά.
Το πρώτο μας 7ιντσο ηχογραφήθηκε στο παλιό μου σπίτι στο Λος Άντζελες, ενώ το δεύτερο υλοποιήθηκε στο Actual Pain στούντιο, στο Σιάτλ. Όταν ηχογραφήσαμε το "Be Free" φέραμε τον ρυθμό στα μέτρα μας με το να χτυπάμε τα πόδια και τα χέρια μας στο παλιό ξύλινο πάτωμα. Στην αρχή του τραγουδιού μπορείτε βασικά να ακούσετε τον TJ να αναφέρει αχνά: «stomp, clap, stomp, clap». O Ben Chisholm έπαιξε επίσης το μαντολίνο στο κομμάτι, το οποίο ήταν μια πολύ σημαντική προσθήκη στον ήχο του. Αλλά βιντεοσκοπήσαμε στη συνέχεια κι ένα βίντεο στην έρημο... Ίσως να το κυκλοφορήσουμε κάποια μέρα.
Τι είδους ζωντανής παράστασης θα περιέγραφες ως την πιο έντονη; Μία και μοναδική φωνή με μια κιθάρα στη σκηνή; Ή μια πλήρη μπάντα που να συμπληρώνει τα τραγούδια;
Και οι δύο μπορούν να είναι απίστευτα έντονες, στον ίδιο βαθμό –είναι κάτι που εξαρτάται μόνο από τον ερμηνευτή και τη φύση των τραγουδιών, ασφαλώς. Νομίζω ότι χρειάζεται ένα διαφορετικό είδος αυτοπεποίθησης και ενέργειας να είσαι εκεί πάνω ολομόναχη. Θα ήθελα να το κάνω κάποια μέρα. Προς το παρόν, απολαμβάνω να παίζω με μια πλήρη μπάντα, μιας και νιώθω σα να πρέπει να αναδυθώ μέσα από τον θόρυβο και να τραγουδήσω μέσα απ' αυτόν.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από το σόου της Αθήνας; Και πώς αισθάνεσαι αλήθεια για τη συμμετοχή των Amenra στο ίδιο, διήμερο φεστιβάλ;
Έχουμε κάποιους Έλληνες οπαδούς που έχουν ταξιδέψει για συναυλίες μας στο Βερολίνο και στο Μιλάνο, στο παρελθόν. Φαίνονται πολύ γλυκοί, μα και έντονοι. Οπότε να φαντάζομαι, ίσως, μια αναλόγως έντονη αίσθηση στη συναυλία; Επίσης, είναι θαυμάσιο να παίζουμε σε ένα φεστιβάλ με τους Amenra. Ανυπομονώ όμως να δω ζωντανά και τους Oathbreaker.
Πόσο σημαντικό θεωρείς ότι η μουσική σου έχει χρησιμοποιηθεί για τηλεοπτικούς σκοπούς; Και με ποιους τρόπους θα μπορούσαν οι μουσικοί να επωφεληθούν από κάτι τέτοιο; Έχω ακούσει πολλάκις το επιχείρημα πως το Netflix θα έπρεπε να επικεντρωθεί σε ολόκληρες συναυλίες, ως μια μορφή παρουσίασης των καλλιτεχνών...
Ήταν πραγματικά σπουδαίο για μένα να δω τη μουσική προσαρμοσμένη στο οπτικό κομμάτι –όπως στους τομείς της τηλεόρασης και των ταινιών, αντίστοιχα. Θα ήθελα πολύ να βρεθώ σε θέση να γράψω ένα original soundtrack για μια ταινία κάποια μέρα, αντί να βλέπω να χρησιμοποιείται προγενέστερο υλικό.
Θα ήταν επίσης σπουδαίο αν περισσότερα τηλεοπτικά δίκτυα ή και το ίδιο το Netflix επικεντρώνονταν στην παρουσίαση περισσότερου μουσικού περιεχομένου. Μου λείπουν οι παλιές μέρες του MTV, όταν μπορούσες πραγματικά να παρακολουθήσεις μουσικά βίντεο στην τηλεόραση! Αν και δεν θα σύγκρινα τίποτα με το να βλέπεις την ίδια τη μπάντα ζωντανά.
{youtube}49MYJkEazIg{/youtube}
