Το νέο σας άλμπουμ, Bronze, είναι ιδιαίτερα δυνατό και ειλικρινές, φαίνεται μάλιστα να σας απομάκρυνε κάπως από τις δυσκολίες και τις αλλαγές των τελευταίων χρόνων. Σας ενέπνευσε η κατάσταση αυτή για να αναζητήσετε νέες διευθύνσεις;
Δεν νομίζω ότι στ’ αλήθεια κατευθυνόμαστε σε διαφορετικά μονοπάτια σε σχέση με τις προηγούμενες μουσικές μας: το Bronze γράφτηκε και προετοιμάστηκε με τον ίδιο τρόπο· κι αν παίξουμε τα κομμάτια αυτά ζωντανά, θα μπορούσαν να ανήκουν σε οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ μας (εκτός ίσως από το πρώτο). Εκείνο όμως που ακούγεται διαφορετικό, είναι η εκτέλεση και η παραγωγή.
Το άλμπουμ γεννήθηκε όταν βρισκόμασταν σε μια διαφορετική κατάσταση, και, πράγματι, αντικατοπτρίζει τα τελευταία χρόνια –αλλά δεν βασίζεται αποκλειστικά σε αυτό. Συναντά δηλαδή κανείς και τα συνήθη αισθήματα, εξωστρεφή τραγούδια που μιλάνε για τον κόσμο γύρω μας και για το πώς δίνουμε τις δικές μας μάχες (είτε πρόκειται για τον πραγματικό κόσμο, είτε για την εσωτερική μας πάλη). Αν λοιπόν το Bronze λέει κάτι αναφορικά με τα τελευταία 2 χρόνια, είναι ότι είμαστε ακόμα εδώ, πιο δυνατοί από ποτέ. Δες το κάπως σαν ένα «άντε γαμήσου» σε όλα όσα προσπάθησαν να μας καταβάλλουν.
Τι ήταν εκείνο που σας κράτησε ενωμένους, αλήθεια; Θεωρείτε πως η αναχώρηση ορισμένων μελών σας ενίσχυσε τελικά;
Ναι, σίγουρα. Ήταν ευλογία. Οπως αποδείχθηκε, η αλλαγή έπρεπε να είχε γίνει πολύ πιο πριν. Αυτό είναι και ένα από τα πολύ λίγα πράγματα για τα οποία μετανιώνω, το ότι δεν αφαιρέσαμε το δηλητήριο από το συγκρότημα πιο νωρίς. Τώρα δεν αντιμετωπίζουμε πια τέτοια προβλήματα: όλα τα νυν μέλη είναι υπέροχοι άνθρωποι και εξαιρετικοί μουσικοί, οι οποίοι κατανοούν τι συγκρότημα είναι οι Crippled Black Phoenix. Τα τελευταία 2 χρόνια ήταν δύσκολα και κάθε ένας θα μπορούσε να έχει φύγει ανά πάσα στιγμή. Αλλά δεν το έκαναν. Έμειναν με εμένα και τη μπάντα κι αυτό μας έφερε πολύ πιο κοντά, τόσο ως φίλους, όσο και ως Crippled Black Phoenix. Ο καρκίνος της ντίβας/ροκ σταρ, ανήκει στο παρελθόν. Ευτυχώς, έχουμε προχωρήσει.
Προτιμάτε το «Χάλκινο» από το «Χρυσό»; Τι σημαίνει ο τίτλος Bronze για εσάς;
Προτιμώ να ζω χωρίς υλικούς περιορισμούς. Αλλά ο χαλκός, ως υλικό, υπήρξε υψίστης σημασίας στις τεχνολογικές εξελίξεις της ανθρωπότητας· έχει επηρεάσει και τις πολεμικές συρράξεις, έχει όμως υπάρξει και πρώτη ύλη για σπουδαία έργα τέχνης. Ο χαλκός είναι δυνατός μα και ευπροσάρμοστος. Σαν την ανθρωπότητα απέναντι στις νέες δυσκολίες και σαν το συγκρότημά μας σήμερα. Επίσης, έχει κι άλλες συνεκδοχές: οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τα αντικείμενα που έλαμπαν «χαλκό», καθιστώντας τη λέξη αυτή κάτι το θετικό, ενώ στο πρώτο Mad Max χρησιμοποιήθηκε ως όρος για την εξουσία. Ο χαλκός, λοιπόν, είναι κάτι ανατρεπτικό. Και μου αρέσει πολύ αυτό.
Ο ήχος του Bronze παραπέμπει απευθείας στη δεκαετία του 1970. Το «μακάβριο ροκ» σας, μπορεί λοιπόν να μεταφραστεί και σε stadium rock της εποχής εκείνης;
Αναφέρεσαι μάλλον στο "Burnt Reynolds". Είμαστε σαν συγκρότημα για στάδια, χωρίς όμως τα στάδια... Μάλλον είμαστε πιο κοντά σε σπιτάκι κήπου. Δεν βλέπω τους Crippled Black Phoenix να μετατρέπονται σχετικά σύντομα σε ροκ συγκρότημα που θα παίζει σε στάδια, δεν θα ήξερα και τι να κάνω σε έναν τέτοιο χώρο... Ίσως πάντως έχουμε το πνεύμα εκείνων των παλιών ροκ συγκροτημάτων, που μας λέει να κάνουμε τη μουσική που γουστάρουμε και να μη φοβόμαστε να είμαστε ειλικρινείς σε αυτήν.
Τραγούδια όπως το "No Fun" έχουν μια κυνική και απαισιόδοξη πλευρά, σε άλλα όμως τραγούδια παρουσιάζετε μια συναισθηματική και πιο φωτεινή ματιά για τον κόσμο γύρω μας. Σας αρέσει να ζείτε σε αυτόν τον αβέβαιο τόπο, εν μέσω ανάμεικτων συναισθημάτων;
Δεν έχω άλλη επιλογή, ζω σε έναν τόπο ανάμεικτων συναισθημάτων σε όλη την ενήλικη ζωή μου. Μου αρέσει που οι Crippled Black Phoenix συμπεριλαμβάνουν τα αισθήματα αυτά σε ό,τι κάνουμε. Δεν φοβάμαι να μιλήσω προσωπικά, ούτε αποφεύγω τα κοινωνικοπολιτικά θέματα, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μου ανοιχτούν στενοί φίλοι και να μοιραστούν τις δικές τους αβεβαιότητες. Το χρειαζόμαστε αυτό πού και πού, έστω για να αντιληφθούμε πως δεν είμαστε μόνοι. Έτσι, όσο κι αν δεν μπορώ να αλλάξω το πώς νιώθουμε, εξακολουθώ να θέλω να παλέψω με τη σκοτεινή πλευρά του μυαλού μου. Και δεν είναι εύκολο.
Τις σας ώθησε να διασκευάσετε το κλασικό τραγούδι του Joe Walsh "Turn To Stone";
Είναι τραγουδάρα! Αυτό.
Υπάρχουν πολλοί φανατικοί ακροατές που σας ακολουθούν από όταν άκουσαν το “Song For The Loved”. Νιώθετε πως αυτοί θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν στις αλλαγές του στυλ και του ήχου σας; Τους προκαλείτε; Ή ίσως δεν λαμβάνετε υπόψιν τις προσδοκίες των θαυμαστών σας;
Ποτέ δεν προσπαθώ ενεργά να προκαλέσω τους ακροατές να μας θαυμάσουν ή το αντίθετο, απλά δεν λειτουργώ έτσι. Φυσικά και με απασχολεί το τι σκέφτονται οι fans, αλλά δεν μπορώ να τους ευχαριστήσω όλους. Δημιουργώ μουσική ως θεραπεία για το μυαλό. Οι Crippled Black Phoenix είναι μια διαφυγή από τα όρια και τους περιορισμούς. Αυτό ήταν πάντα το μάντρα του συγκροτήματος –να μην μένουμε στάσιμοι και να κάνουμε πάντα εκείνο που θέλουμε, ανεξαρτήτως των προσδοκιών των άλλων. Αυτό εξάλλου δεν είναι το rock 'n' roll;
Όχι στις συμβάσεις, λοιπόν. Αλλά, όπως είπα ήδη, η αλλαγή στο γκρουπ είναι μικρότερη απ’ όσο φαίνεται. Η νοοτροπία μας παραμένει ίδια, παρότι εδώ και καιρό κάποιες δυνάμεις προσπαθούσαν να μας ωθήσουν σε διαφορετική κατεύθυνση –γεγονός που ίσως προκάλεσε όντως σύγχυση σε κάποιους φίλους μας. Ορκίζομαι πάντως πως η καρδιά και η ψυχή των Crippled Black Phoenix, που ξεκίνησαν με τη μουσική μας το 2004, βρίσκονται ακόμα εδώ και είναι πανίσχυρες.
Τι καλό να περιμένουμε από τις επικείμενες ζωντανές σας εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα;
Κωλοτούμπες, πύρινες μουσικές, αληθινούς δαίμονες, διακόσμηση ανθών, κυκλικό χορό πάνω στη σκηνή, ποταμό από βρωμιές, παράξενα ζώα, κάτι γέρους που το παίζουν ακόμα cool, αδυσώπητο sing-a-long, ανήθικες προτάσεις και το κάλεσμα της φύσης!
{youtube}VLKjk9c8OTc{/youtube}
