Πώς πάνε τα πράγματα, μουσικά και κοινωνικά, αυτές τις μέρες στην πατρίδα σας;
Τα πράγματα τόσο στη μουσική, όσο και στην κοινωνία του Μπέλφαστ, είναι εντελώς στάσιμα και ξερά. Ελάχιστες μπάντες περιοδεύουν πια και ορισμένες φορές αισθάνομαι ότι το να πίνεις αλκοόλ είναι το μοναδικό που μπορείς να κάνεις. Δεν υπάρχουν πλέον μέρη να ακούσεις μουσική και να χορέψεις. Ελάχιστα πράγματα έχουν ακόμα ενδιαφέρον, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα.
Ο τρόπος με τον οποίον γράφετε τραγούδια έχει αλλάξει δραματικά στα τελευταία χρόνια. Είναι κάτι που παρατηρούν οι προσεκτικοί ακροατές ή αποτελεί προϊόν προσπάθειας για να παραμείνετε σχετικοί και ενδιαφέροντες;
Είναι και συνειδητή επιλογή και ασυνείδητη. Θέλουμε δηλαδη πάντοτε να προοδεύουμε, μα, όσο περνάει ο καιρός, αλλάζουμε και σαν άνθρωποι. Αυτά επίσης που μας επηρεάζουν και μας κάνουν να γράφουμε μουσική, αλλάζουν κι εκείνα με το πέρασμα του χρόνου. Τίποτα δεν μένει ίδιο και κανείς δεν περιμένει κάτι τέτοιο από εμάς.
Το τελευταίο σας άλμπουμ Arms Around A Vision ήταν το πιο σκοτεινό και πιο βιομηχανικό σας μέχρι τώρα –έχει μια punk αίσθηση, κάτι σαν τους πρώιμους Bad Seeds. Πώς θα το περιγράφατε εσείς;
Αυτή είναι μια καλή περιγραφή! Είναι πράγματι πιο επιθετικό από οτιδήποτε έχουμε κάνει ως τώρα, με πολλούς τρόπους: επιτρέψαμε στον θόρυβο να μπει στα κομμάτια. Είναι επίσης πιο έντονο, αν και έχει και τρυφερές πλευρές. Δεν νομίζω ότι κανείς στο συγκρότημα θέλει να κατηγοριοποιήσει τη μουσική μας, αν και συνήθως την περιγράφουμε ως «post-punk». Δεν ξέρω όμως τι σημαίνει πραγματικά αυτό, εκτός του ότι παίζουμε μουσική μετά την εποχή του punk.
Τα τραγούδια σας μοιάζουν πολύ έξυπνα με έναν τρόπο. Θεωρείς ότι τα βιώματά σας στη Βόρεια Ιρλανδία βοήθησαν στο να διαμορφωθεί μια σκέψη πίσω από αυτά;
Εξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπεις... Αν εννοείς μουσικά, πάντα προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε και να ξεχωρίζουμε από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Περνάμε καιρό σκεπτόμενοι τις αλλαγές που θέλουμε να πετύχουμε και δουλεύουμε για να τις πετύχουμε. Δεν είναι δηλαδή ότι θα βρεθούμε όλοι μαζί και τα τραγούδια θα αρχίσουν να ρέουν από μόνα τους. Αν και έχουν υπάρξει στιγμές που συνέβη ακόμα και αυτό.
Ποια ήταν η πιο αξιομνημόνευτη εμπειρία σας σε live συνθήκη;
Για εμένα ήταν όταν παίξαμε στο Primavera, το 2012. Ήταν η πρώτη μας περιοδεία και ήταν συγκλονιστική. Σχεδόν δεν μπορώ να θυμηθώ όλα όσα έγιναν, τόσο έντονες στιγμές και τόσο αδιανόητες εμπειρίες ζήσαμε τότε.
Νιώθετε ότι σας έχει εμπιστευθεί το mainstream με τον τρόπο που έχετε αφήσει να φανεί στο βιντεοκλίπ του “A Hunger Artist”;
Δεν μας έχει δεχθεί το mainstream και φυσικά ήταν ειρωνικό όλο αυτό με το video του "A Hunger Artist". Δεν πρόκειται να συμβεί ούτε στο μέλλον, ούτε κι εμείς το θέλουμε, πραγματικά. Γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει ότι θα πρέπει να συμβιβαστούμε σε πολλά θέματα.
Σας λείπει το στούντιο όταν ταξιδεύετε από χώρα σε χώρα για συναυλίες; Ή μήπως κάθε νέο άλμπουμ αποτελεί μια καλή αφορμή για να ξεκινήσετε περιοδείες;
Τα απολαμβάνουμε εξίσου και τα δύο. Φυσικά λατρεύουμε να βρισκόμαστε στη σκηνή, αλλά υπάρχει μια τρομερή απόλαυση στο να γράφεις κάτι, μετά να το δουλεύεις στο στούντιο και έπειτα να ακούς ένα τελικό αποτέλεσμα.
Τι γνωρίζετε αλήθεια για την Ελλάδα; Έχετε καθόλου προσδοκίες ή υποσχέσεις που θέλετε να δώσετε στο κοινό;
Έχουμε ήδη παίξει 2 φορές στην Αθήνα και τις λατρέψαμε αμφότερες, επομένως ανυπομονούμε να βρεθούμε ξανά εκεί. Οι άνθρωποι, το φαγητό και η κουλτούρα της πόλης, μας φάνηκαν υπέροχα. Θυμόμαστε τους Έλληνες που έχουμε συναντήσει ως πολύ φιλόξενους και καλοπροαίρετους. Θα τους ανταμείψουμε λοιπόν με ένταση και rock ενέργεια στις επικείμενες συναυλίες μας, τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Θεσσαλονίκη.
{youtube}Hheb-HCRHTk{/youtube}
