Σας αναμένουμε και πάλι στην Αθήνα σε λίγες μέρες, καθώς θα εμφανιστείτε στα πλαίσια των εορτασμών για τα 3 χρόνια της Death Disco. Έμαθα μάλιστα πως αυτό γίνεται κατόπιν δικής σας επιθυμίας, την οποία εκφράσατε ήδη από πέρυσι. Ποια είναι ακριβώς η σχέση σας με τη «δική μας» Death Disco;
Ο Λεωνίδας Σκιαδάς είναι ένας σπουδαίος υποστηρικτής της όλης σκηνής, ήδη πολλά χρόνια πριν ανοίξει τη Death Disco. Είναι λοιπόν ευχαρίστησή μας να υποστηρίξουμε τόσο το club, όσο και τον ίδιο, με κάθε πιθανό τρόπο που μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Χάρη στη Death Disco, άλλωστε, αισθανόμαστε ότι υπάρχει ένα «σπίτι» στην Αθήνα και για μας.
Επομένως, ένα μέρος σαν τη Death Disco έχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τη σκηνή γενικά;
Ακριβώς. Μέρη σαν τη Death Disco έχουν βασικά πολύ μεγάλη σημασία, γιατί δημιουργούν αυτή την έννοια του «σπιτιού», όπως είπα και πριν, πέρα από τα όρια μίας χώρας. Έτσι, κι εσύ που έρχεσαι στην Ελλάδα –ή σε κάποιο άλλο ανάλογο club, αλλού– νιώθεις ότι έχεις κάπου οικεία να πας, μα και για τους τοπικούς fans της σκηνής δημιουργείται ένα στέκι, το οποίο αποκτά με τον καιρό ιστορία και δεδομένη αξία.
Κάποια σπέσιαλ τραγούδια που θα παίξετε το βράδυ της 5ης Μαρτίου; «Επιτρέπεται» να μας αποκαλύψεις κάτι;
(γελάει) Δεν θα είναι πια έκπληξη όμως αν το πω, έτσι δεν είναι; Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι θα υπάρξουν εκπλήξεις!
Μπορείς όμως να μας πεις περί νέας μουσικής, σωστά; Υπάρχει κάποιος διάδοχος του Matters Of Mind, Body, And Soul (2014) στα σκαριά;
Δουλεύω όντως πάνω σε καινούριο υλικό, αλλά χωρίς βιασύνες, καθότι παραμένουμε πολύ απασχολημένοι με το να περιοδεύουμε ανά τον πλανήτη. Πάντως θα το ήθελα να βγει αυτό το νέο άλμπουμ το 2017, αν όχι και νωρίτερα.
Για την ελληνική dark wave σκηνή, υπήρξατε μπάντα-θρύλος κατά τη δεκαετία του 1980, όταν λίγοι άνθρωποι περίμεναν ότι θα σας έβλεπαν κάποτε ζωντανά στην Αθήνα. Εσείς τι θυμάστε πιο έντονα από την πρώτη σας επίσκεψη εδώ;
Θυμάμαι πως γίναμε δύο φορές sold-out κι έτσι μας προσκάλεσαν να παίξουμε ξανά στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά, σε μεγαλύτερο μάλιστα χώρο. Θυμάμαι επίσης πόσο φοβερό ήταν το κοινό, όπως βέβαια είναι πάντα από τότε. Έχουμε πια πολλούς φίλους στα μέρη σας και έτσι νιώθουμε πολύ ωραία κάθε φορά που επιστρέφουμε και ξανασυναντιόμαστε.
Είστε επίσης συγκρότημα που πήρε μια γεύση απ' ό,τι λέμε «διεθνή επιτυχία», αφού το "Imagination" από την Xymox περίοδό σας κατάφερε να σκαρφαλώσει στο Hot-100 των Ηνωμένων Πολιτειών, πίσω στο 1990. Σφυρηλάτησε και με το αμερικάνικο κοινό κάποια ανάλογη σχέση με αυτή που διατηρείτε με το ελληνικό ακροατήριο;
Όχι μόνο δεν μας βοήθησε η επιτυχία του "Imagination", λειτούργησε και εναντίον της μπάντας. Ξαφνικά, δηλαδή, μας είδαν ως «εμπορικούς» καλλιτέχνες και αυτό δεν το ήθελα ποτέ για μας –ήθελα βέβαια να κάνουμε επιτυχία, όχι όμως έτσι. Είναι μάλιστα και ο λόγος που ξανάρχισα τους Clan Of Xymox το 1997, ώστε να μπορέσω να κάνω εκείνα που ήθελα επιστρέφοντας το σχήμα στο underground, το οποίο και προτιμώ σαν «χώρο». Ανάλογα φάνηκε πως αισθάνθηκαν και οι fans μας, κι έτσι το πράγμα δούλεψε για όλους. Όσο για το αμερικάνικο κοινό, ναι, σφυρηλατήθηκε μια σχέση, η οποία και άντεξε. Ακόμα κάνουμε sold-out εμφανίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουμε μάλιστα και μια συναυλία εκεί στις 24 Αυγούστου που έχει ήδη γίνει sold-out. Και είναι πάντα κάτι ωραίο, όταν συμβαίνει!
Το 2011 ακούσαμε το "In Your Arms Again" στο soundtrack της ταινίας του David Fincher The Girl With The Dragon Tattoo, ενώ το 2014 3 κομμάτια από τον ιστορικό, ομώνυμο δίσκο σας χρησιμοποιήθηκαν στο score για το θρίλερ του Adam Wingard, The Guest. Τι συμβαίνει ξαφνικά με σας και το σινεμά;
Νομίζω ότι γι' αυτό ευθύνονται κάποιοι σκηνοθέτες, οι οποίοι ακούν μουσική και είναι πλέον ελεύθεροι να διαλέξουν ό,τι εκείνοι θέλουν για τα soundtracks των ταινιών τους. Δεν γνωρίζω αν ξέρανε τους Clan Of Xymox ή αν τους ανακαλύπτουν, πάντως είμαι οπωσδήποτε πολύ ευγνώμων για την επιλογή τους και ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλοι στο μέλλον.
Αν και είσαι από το Roosendaal της Ολλανδίας, βλέπω ότι θεωρείς ως «σπίτι» σου τη Λειψία της Γερμανίας. Τι σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο άνετα εκεί;
Έχω όλη μου τη ζωή στη Λειψία. Σαν παιδί, μετακόμιζα συχνά με την οικογένειά μου ενώ έχω σπουδάσει και σε διάφορες πόλεις. Στη συνέχεια έζησα ένα διάστημα στο Άμστερνταμ και στο Λονδίνο, αλλά τελικά βρήκα το «σπίτι» μου στη Λειψία. Ζω πια 11 χρόνια εδώ, είναι ξέρεις το μεγαλύτερο διάστημα που έχω μείνει σε ένα μέρος, οπότε αυτό νομίζω κάτι λέει! (γέλια)
Συχνάζεις και στο Moritzbastei, αλήθεια; Γενικά μιλώντας, πόσο αληθεύουν οι φήμες για τη φοβερή νυχτερινή σκηνή της Λειψίας;
Βέβαια, μ' αρέσει πολύ το Moritzbastei, αν και έχει αρχίσει ν' αλλάζει κάπως τη στάση του απέναντι στη gothic σκηνή –και δεν το λέω αυτό για καλό... Όμως το μέρος παραμένει όμορφο και εξακολουθεί ν' αποτελεί ιδανικό ξεκίνημα για το Wave-Gotik-Treffen. Κατά τα λοιπά, ναι, η Λειψία είναι μια φοβερή πόλη για να βγεις έξω, γεμάτη clubs και χώρους με μεγάλη ποικιλία. Υποθέτω ότι τη φήμη της την έχουν διαδόσει όσοι επισκέπτονται το Wave-Gotik-Treffen, καθώς τα ξέρουν καλά όλα αυτά. Είναι ίσως κι ένας σημαντικός λόγος που πάντα ξαναέρχονται.
{youtube}y47PxC9u6Kc{/youtube}
