Αν δεν απατώμαι, το τελευταίο σας LP είναι το Queller του 2014. Δυο χρόνια χωρίς κάποια καινούργια δουλειά, μοιάζει μεγάλο διάστημα για τα δικά σας δεδομένα. Ετοιμάζεται κάτι καινούργιο; Κι αν ναι, πού θα κινείται;
Δεν απατάσαι, το Queller είναι όντως το τελευταίο μας άλμπουμ. Στο μεταξύ, ωστόσο, έχουμε κυκλοφορήσει ορισμένες συνεργασίες, μερικά singles και κάποιες επανεκδόσεις, αλλά αποφασίσαμε συνειδητά να μειώσουμε τον αριθμό των «κανονικών» κυκλοφοριών μας. Τούτων λεχθέντων, έχουμε προγραμματίσει την κυκλοφορία δύο νέων LP μέσα στη χρονιά: πρόκειται για το Sv, το οποίο θα κυκλοφορήσει από την Essence Music και το The Stone Is Not Hit By The Sun, Nor Carved With A Knife που θα βγει από τη Gizeh Records. Το τελευταίο συνεχίζει σε μια παρόμοια με το Queller κατεύθυνση, ενώ το Sv είναι στην πραγματικότητα ηχογραφημένο πριν κάποια χρόνια –και λέμε αστειευόμενοι ότι είναι το techno άλμπουμ μας. Είναι κάπως περισσότερο προσανατολισμένο στον ρυθμό, ίσως μάλιστα ακούγοντάς το μπορεί να σου προκληθεί η επιθυμία να χορέψεις!
Παρ'όλα αυτά, το doom παραμένει μάλλον η πιο σταθερή από τις αναφορές σας. Βέβαια, η μουσική σας στέκεται σε διάφορα ενδιάμεσα, πράγμα που την κάνει να αντιστέκεται σε εύκολους χαρακτηρισμούς. Εσύ πώς προτιμάς να την περιγράφεις;
Γενικώς χρησιμοποιούμε φράσεις όπως ambient doom ή ambient metal. Νομίζω πως με αυτές τα πράγματα γίνονται κάπως πιο κατανοητά σε ανθρώπους που δεν είναι ίσως τόσο εξοικειωμένοι με μια τέτοια μουσική. Μου αρέσει όμως και ο όρος dreamsludge, νομίζω πως είναι πιο περιγραφικός.
Το όνομα Nadja είναι σχεδόν αναγραμματισμός του μικρού σου ονόματος, κρύβει όμως και μια αναφορά στο ομώνυμο βιβλίο του André Breton. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα του Breton θεώρησες ότι ταιριάζανε με το πρότζεκτ που είχες στο μυαλό σου;
Υποθέτω ότι η πιο προφανής συσχέτιση είναι η έννοια της ταυτότητας και το πώς κάποιος μπορεί να αποξενωθεί από τον εαυτό του (μέσα στα πλαίσια του ήχου, αν θέλουμε να συσχετίσουμε αυτή την ιδέα με τη μουσική). Σε ένα πιο αφηρημένο και φιλοσοφικό επίπεδο, η ιδέα του πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα γύρω μας και οι αμφισημίες που υπεισέρχονται –σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο– έχουν επίσης μια κάποια συνάφεια. Δουλεύουμε πολύ μέσα σε τέτοιες αμφισημίες, αντιπαραβάλλοντας λ.χ. σκληρούς με μελωδικούς ήχους, το σκοτάδι με το φως· φτιάχνουμε «όμορφους» θορύβους, τους οποίους κάποιος μπορεί να θεωρήσει απλώς ως μία ακατάληπτη ανοησία, ενώ κάποιος άλλος να ανακαλύψει όντως μέσα τους την ομορφιά.
Πάντως, όσον αφορά το όνομα του γκρουπ, υπάρχει επίσης και μια ταινία με βαμπίρ που έχει τον ίδιο τίτλο (και στην οποία την παραγωγή έκανε ο David Lynch). Το φιλμ είναι λιγάκι εξεζητημένο, αλλά εντυπωσιάζει οπτικά και έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Τι σας έκανε να στραφείτε σε θορυβώδη μουσικά περιβάλλοντα; Είναι, ίσως, το βασικό επιχείρημα του noise, η αμφισβήτηση των ίδιων των ορισμών περί του τι είναι ή του τι μπορεί να λογίζεται ως «μουσικό»;
Περισσότερο από την αμφισβήτηση του ορισμού της μουσικής, νομίζω πως υπερίσχυσε η ιδέα να βρούμε ή να φέρουμε στο προσκήνιο το μουσικό και το μελωδικό μέσα στην τυχαιότητα και στο χάος του θορύβου. Αυτό έχει ξανά να κάνει με την αντιπαραβολή της σκληρότητας με την ομορφιά και μπορεί να πηγάζει από το γεγονός ότι ο μοντέρνος κόσμος είναι υπερκορεσμένος από σήματα και ήχους, από θορύβους και παραμορφώσεις. Νομίζω πως είναι δυνατό να βρούμε στιγμές νοήματος μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου γενικώς επικρατεί η απουσία νοήματος.
Θεωρείς ότι η προσέγγισή σας έχει εξελιχθεί μέσα στον χρόνο; Και τι μπορεί να λογίζεται ως «εξέλιξη» στο δικό σας λεξιλόγιο;
Να σου πω την αλήθεια, δεν νομίζω ότι η προσέγγισή μας έχει διαφοροποιηθεί και τόσο. Έχουμε κάνει ορισμένες ήσσονος σημασίας τεχνολογικές αναβαθμίσεις, ενσωματώνοντας στον ήχο μας κάποια νέα πετάλια/εφέ ή ένα λιγάκι διαφορετικό στήσιμο. Όσον αφορά όμως το πώς συνθέτουμε, το πώς ηχογραφούμε και το πώς ερμηνεύουμε το υλικό μας, η προσέγγισή μας είναι σχετικά σταθερή. Υποθέτω ότι ο ήχος καθ’ αυτός έχει κάπως εξελιχθεί, καθώς έχουμε επηρεαστεί από νέα μέσα ή από διαφορετικά γενικώς περιβάλλοντα –ίσως κάτι τέτοιο να στέκεται ως μια διαφοροποίηση σε ζητήματα συνθετικής δομής ή στυλ.
Μέσα από τη δική σας δισκογραφία ή τις πολλές συνεργασίες που έχετε κάνει κατά καιρούς, ποιοι θα έλεγες ότι είναι οι περισσότερο α-τυπικοί ή οι πιο απαιτητικοί δίσκοι που έχετε γράψει;
Μάλλον οι πιο απαιτητικές δουλειές μας, τουλάχιστον από τη σκοπιά του ακροατή, ήταν δύο συνεργασίες: το Cystema Solari που γράψαμε μαζί με τους Uochi Toki (το 2014) και συνδυάζει το doom με το hip hop και το The Life & Death Of A Wasp (2010) με τους OvO, το οποίο περιέχει λίγο απ’ όλα –doom, dub, noise κ.ά. Νομίζω ότι αυτά τα δύο άλμπουμ ήταν τα πιο ενδιαφέροντα και ταυτόχρονα τα πιο διασκεδαστικά για εμάς, απ’ όσα έχουμε κάνει. Ακριβώς γιατί ήταν τόσο διαφορετικά και περίεργα. Ξέρω, ωστόσο, ότι θεωρούνται αρκετά αμφιλεγόμενα μεταξύ των fans μας…
Έχετε, επίσης, κυκλοφορήσει δίσκους και με το συγκρότημα των Vampillia. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;
Βγάλαμε δύο άλμπουμ μαζί τους [σ.σ.: τα οποία είναι στην πραγματικότητα τρία, μαζί με το Primitive World του 2012 που δεν αναφέρεται], το Perfect World στην Important Records και το Imperfection στη Throne Records. Και τις δύο φορές οι ηχογραφήσεις αυτές συνδυάστηκαν με περιοδείες που κάναμε μαζί στην Ιαπωνία. Την αρχή την είχαν κάνει οι Vampillia, όταν μας προσέγγισαν για να κάνουμε remix σ’ ένα απ’ τα κομμάτια του δίσκου τους Alchemic Heart. Με βάση αυτή την αρχική συνεργασία χτίσαμε μια φιλία που συνεχίζει ακόμα…
Σας είναι δύσκολο να «μπείτε» σε μια κατάσταση για να γράψετε ή να ερμηνεύσετε ένα είδος μουσικής που είναι κατά κανόνα σκοτεινό και βαρύ;
Όχι, δεν είναι δύσκολο. Για την ακρίβεια, δεν πιστεύω απαραίτητα ότι η μουσική μας είναι στ’ αλήθεια τόσο σκοτεινή ή μελαγχολική. Πολλοί άνθρωποι ίσως να θεωρούν ότι είμαστε καταθλιπτικοί και αγέλαστοι για να φτιάχνουμε μια τέτοια μουσική, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι…
Ο αυτοσχεδιασμός παίζει έναν ρόλο στις διαδικασίες της σύνθεσης της μουσικής σας· ισχύει το ίδιο και στις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Ναι, ισχύει. Τα λάιβ μας έχουν γενικώς μια απλή δομή, γύρω από την οποία αυτοσχεδιάζουμε, περίπου όπως κάνουμε όταν συνθέτουμε ή όταν ηχογραφούμε.
Μιλώντας για συναυλίες, έρχεστε στην Αθήνα για μια εμφάνιση στο Six d.o.g.s. Τι θα μας παρουσιάσετε;
Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα τι θα παίξουμε. Και η αλήθεια είναι ότι δεν θα θέλαμε να δημιουργήσουμε σε όσους και όσες θα έρθουν κάποια εκ των προτέρων προσδοκία, συζητώντας για το τι πρόκειται να παίξουμε και τι όχι…
{youtube}7RceyHAz9Jk{/youtube}
