Ανακοινώσατε πριν μερικούς μήνες ότι η τρέχουσα περιοδεία σας θα είναι η τελευταία και ότι έπειτα θα διαλυθείτε. Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση;
Είναι ένα σωρό διαφορετικά πράγματα. Τελικά καταλήγουν στο γεγονός ότι όλοι μας μεγαλώνουμε και το να συνεχίσουμε τη μπάντα θα ήταν σημαντικός συμβιβασμός και για το ίδιο το γκρουπ, μα και για τις ζωές μας εκτός αυτού. Έχουμε κάνει τόσα πολλά, όσα ποτέ δεν φανταζόμασταν. Μοιάζει λοιπόν καλή στιγμή για να σταματήσουμε, ν' αποχωρήσουμε και να αλλάξουμε σελίδα, τώρα που βρισκόμαστε σε μια κορυφή.
Έρχεστε και στην Αθήνα για μια συναυλία. Τι συμβαίνει συνήθως σε μια εμφάνισή σας; Η setlist θα περιλαμβάνει τα «καλύτερα» τραγούδια σας;
Συνήθως απλά παίζουμε κάποια τραγούδια –κάπως έτσι. Σίγουρα θα επιλέξουμε κομμάτια από όλους τους δίσκους μας... Αν και ένα σετ με τα «καλύτερα» για μια μπάντα με πραγματικά μηδέν επιτυχίες μοιάζει λίγο δραματικός τρόπος για να το θέσει κανείς! (γέλια)
Λέτε «αντίο» στους φίλους της μουσικής σας με τις συναυλίες αυτές, αλλά τι θα λέγατε και για ένα αποχαιρετιστήριο άλμπουμ; Μια ζωντανή ηχογράφηση του τελευταίου σας live, ίσως;
Είναι το πιο λυπηρό μέρος της σταδιακής διάλυσης του γκρουπ. Δεν περιμέναμε βλέπεις τέτοια αντίδραση στην είδηση της διάλυσής μας... Όσο για τον αποχαιρετισμό, σχεδιάζουμε να ηχογραφήσουμε και να κινηματογραφήσουμε την τελευταία εμφάνιση, οπότε ελπίζω ότι θα γίνει αυτό που λες. Το να κάνουμε έναν τελευταίο γύρο σε όσα περισσότερα μέρη μπορούμε, είναι ένα αληθινό προνόμιο για εμάς. Χαίρομαι πολύ που μπορούμε να το κάνουμε, με τον συγκεκριμένο μάλιστα τρόπο.
Αν κάποιος δεν ήξερε καθόλου τη μουσική σας και ήθελε να εισαχθεί σε αυτό που κάνετε, ποια από όλες τις κυκλοφορίες σας θα προτείνατε και γιατί;
Δύσκολη ερώτηση... Πιθανότατα θα πρoτείναμε το I Was Here For A Moment, Then I Was Gone (σ.σ.: το 3ο τους άλμπουμ, του 2011). Νομίζω ότι είναι κάπως λιγότερο τραχύς από τους προηγούμενους δίσκους μας, αλλά είναι πιθανότατα και πιο αντιπροσωπευτικός –συνολικά– της καριέρας μας. Έχει λίγο από όλα.
Κάποιοι δημοσιογράφοι αναφέρονται σε εσάς με όρους όπως «ημίθεοι» ή «ήρωες του post-rock». Νιώθετε ότι είστε ήρωες, με κάποιον τρόπο; Περιγράφει η ετικέτα «post-rock» επακριβώς αυτό που κάνετε;
Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;! Είναι πολύ καλοί, όποιοι κι αν είναι! Δεν νομίζω όμως ότι πληρούμε οποιοδήποτε κριτήριο και για τις δύο αυτές ετικέτες. Το post-rock μοιάζει απλά να είναι το πιο κοντινό πράγμα που βρήκε ο κόσμος για να μας αποκαλέσει (τουλάχιστον όταν είναι ευγενικοί), οπότε δεν παραπονιόμαστε. Παρότι δεν βλέπουμε απαραίτητα πάντα τη σύνδεση με τις μπάντες με τις οποίες έχουμε ομαδοποιηθεί, μέσα στο συγκεκριμένο είδος.
Αν δεν ξανακάνετε μουσική ξανά μαζί, πώς θα θέλατε να σας θυμούνται ως συγκρότημα;
Θα ήμασταν ευτυχείς εάν ο κόσμος εξακολουθούσε να επιστρέφει στους δίσκους μας και να τους απολαμβάνει, έπειτα από μερικά χρόνια. Ελπίζω να γεράσουν όμορφα.
Ακολουθήσατε το DIY ήθος όσο περισσότερο μπορούσατε στα 10 χρόνια που ήσαστε μαζί. Τι συμβουλές θα δίνατε σε νέα ταλέντα που θέλουν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο;
Αυτό είναι κάτι για το οποίο αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος! Να θυμάστε ότι κανείς δεν θα ενδιαφερθεί ποτέ για τη μπάντα ή τη μουσική σας, όσο εσείς οι ίδιοι. Επενδύστε λοιπόν τις ώρες και τη δουλειά που χρειάζεται και θα είστε μια χαρά.
Είστε μια ευαισθητοποιημένη, πολιτικά και κοινωνικά, μπάντα. Ποια είναι η άποψή σας για την κρίση με τους Σύριους πρόσφυγες, με την οποία έρχονται αντιμέτωπες χώρες όπως η Ελλάδα; Είστε ικανοποιημένοι με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το πρόβλημα από τις ευρωπαϊκές χώρες;
Α, φίλε... Δεν ξέρω αρκετά για την κατάσταση στην Ελλάδα, για να μπορέσω να σχολιάσω επαρκώς. Όμως αν μιλήσω για την προσφυγική κρίση σε σχέση με τη δική μου χώρα, νομίζω ότι οι χώρες της Ευρώπης ως σύνολο έχουν ένα καθήκον, να ανοίξουν τις πόρτες τους σε όσους έχουν ανάγκη, όπως και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του με ειρηνικό τρόπο. Η προσπάθεια πρέπει να εξαπλωθεί σε όλη την ήπειρο, όμως –η Ελλάδα, η νοτιοανατολική Ευρώπη και οι χώρες της Μέσης Ανατολής δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μόνες την περίθαλψη αυτών των ανθρώπων. Όλοι θα πρέπει να κάνουμε το δικό μας κομμάτι ώστε να βοηθήσουμε. Πρόκειται για μια ανθρωπιστική κρίση που έχει τις ρίζες της πολλές δεκαετίες πίσω, στην επέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην περιοχή μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Νομίζω λοιπόν ότι είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι έχουμε ένα βάρος ευθύνης, εν μέρει εξαιτίας εκείνων των γεγονότων. Αλλά και επειδή είμαστε ανθρώπινα όντα και πρέπει έτσι να προσέχουμε ο ένας τον άλλο.
Μετά το τελευταίο σας σόου, τι μονοπάτι θα ακολουθήσει ο καθένας σας; Θα ασχοληθείτε όλοι με μουσικά project;
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οποιοσδήποτε από εμάς θα σταματήσει να κάνει μουσική ή να είναι αναμεμειγμένος με αυτήν, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Όλοι μας έχουμε σχέδια και δρόμους τους οποίους θέλουμε να ακολουθήσουμε.
{youtube}a1nrtRLhvuQ{/youtube}
