Ακούραστος από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, προφήτης του grunge, στριφνός γερόλυκος και περιζήτητος συνεργάτης, με μια χαοτική δισκογραφία φορτωμένη με συνεργασίες και side projects. Στα 50 του χρόνια, πλέον, ο Mark Lanegan δεν έχει πέσει ποτέ κάτω από ένα αρραγές επίπεδο ποιότητας και δεν χρειάζεται να μας πει και πολλά για να μας πείσει. Μοιάζει να είναι από τους λίγους εναπομείναντες σωτήρες του παραδοσιακού alt rock, με τη σπάνια αυτή «αρσενική» χροιά να του δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την έκφραση «man» στο τέλος κάθε πρότασης. Τα είπαμε λίγο από το τηλέφωνο ενόψει της επίσκεψής του στη χώρα μας, σε Αθήνα (Gagarin, Πέμπτη 19/3), Θεσσαλονίκη (Principal, Παρασκευή 20/3) και Βόλο (Lab Art, Σάββατο 21/3)...
Έχεις κάνει κάμποσα άλμπουμ στη σειρά και φαίνεται να είσαι ένας από τους πιο συνεπείς και σκληρά εργαζόμενους μουσικούς της γενιάς σου. Ποια κινητήρια δύναμη σε κρατάει ακόμα σε φόρμα, μετά από μια τόσο μεγάλη διαδρομή;
Αυτό που μου δίνει δύναμη και με κάνει να συνεχίζω είναι η μουσική η ίδια. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο. Νιώθω τη δύναμή της πάνω μου το ίδιο έντονη με τότε που ξεκινούσα. Με τα χρόνια έμαθα μάλιστα να γράφω μουσική με καλύτερο τρόπο και να την παρουσιάζω καλύτερα μπροστά σε κόσμο. Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τίποτα άλλο, πέρα από αυτό. Τόσο απλά.
Βρήκα τον τελευταίο σου δίσκο, Phantom Radio, έντονο και συναρπαστικό. Όμως αυτό που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν η χρήση της τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών ήχων στα νέα σου τραγούδια...
Κοίταξε, κάνω δίσκους εδώ και 30 χρόνια και θα μου ήταν αδύνατο να ακούω ή να γράφω μόνο ένα είδος μουσικής –κάτι τέτοιο θα καταντούσε απελπιστικά βαρετό. Ακούω όλα τα είδη μουσικής. Τα πάντα. Ακούω ροκ, τζαζ, μέχρι και electronica. Δεν χρειάζομαι λοιπόν κάποιον λόγο για να παίξω με τους ηλεκτρονικούς ήχους. Η απάντηση φαντάζομαι είναι ότι τους χρησιμοποιώ «γιατί μπορώ».
Στο τραγούδι “I Am The Wolf”, υπάρχει ο εξής στίχος: «Banished so long ago, I've survived on another skill and on my shadow on. All I've learned is that poison stings. No one remembers the names of martyrs and kings»
Σκέφτομαι ότι πολύ θα ήθελα να ξέρω κάποιες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια σου, καθώς και τις προσωπικές αφορμές που έδωσαν την έμπνευση να τους γράψεις...
Ξέρεις κάτι; Δεν έκανα ποτέ μουσική για να δώσω τη δική μου ερμηνεία σε κάτι που θα πω ή που θα εκφράσω. Έγραφα πάντα για εσένα ή για οποιονδήποτε θέλει να κάνει τις δικές του ερμηνείες, να συνδεθεί με τους δίσκους μου και να φανταστεί τις δικές του ιστορίες. Εγώ, όταν άκουσα για πρώτη φορά το After The Gold Rush, δεν με ένοιαζε τι ακριβώς εννοούσε ο Neil Young. Μου αρκούσε που ένιωθα ότι έλεγε τη δική μου ιστορία. Άρα δεν υπάρχει τίποτα που θα ήθελα να σου πω γι' αυτούς τους στίχους ή για κάποιο άλλο τραγούδι. Είναι δική σου δουλειά να ακούσεις και να λειτουργήσει η φαντασία σου.
Ένας λόγος που σε θαυμάζω, είναι ότι ποτέ δεν νοσταλγείς το παρελθόν: δεν νοιάζεσαι για reunion με παλιές σου μπάντες και για remastering των παλιών σου δίσκων. Το μόνο που δείχνει να σε απασχολεί είναι τα καινούρια σου τραγούδια –και τα επόμενα...
Είναι αλήθεια ότι το «εδώ» και το «τώρα» με αφορά. Ό,τι κι αν έκανα το έκανα –και δεν υπάρχει λόγος να το επαναφέρω. Ούτε και κάνω μακροχρόνια σχέδια. Με ενδιαφέρει που βρίσκομαι τώρα και τι θέλω να πετύχω με τη μουσική μου.
Πώς πάει αλήθεια η φετινή σου περιοδεία;
Η τουρνέ πάει μια χαρά, εδώ και 15 βδομάδες τώρα. Νομίζω κάνουμε κάτι καλό. Έχω να πάω στη Ρωσία, στην Τουρκία, στο Ισραήλ και μετά στην Αυστραλία. Ύστερα θα κάνω ένα μικρό διάλειμμα και θα πάω στη Νότια Αμερική. Μετά από αυτό, όταν έρθει το καλοκαίρι, θα παίξω σε μερικά φεστιβάλ και μόλις τελειώσουν όλα αυτά θα αρχίσω να σκέφτομαι πώς θα είναι τα νέα μου τραγούδια –και θα αρχίσω βέβαια να τα γράφω. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχω μάθει να κάνω στη ζωή μου κι έτσι ακριβώς θέλω να συνεχίσω.
Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με τον Alain Johannes. Φαίνεται να έχετε μια σχέση εμπιστοσύνης, η οποία σας δένει...
Κοίταξε, ο Alain είναι ο βασικός συνεργάτης μου. Είναι ο τύπος με τον οποίον γουστάρω πιο πολύ να δημιουργώ. Μαζί του μπορώ και συνεργάζομαι άψογα, είναι πολύ δημιουργικός και παίρνει ρίσκα. Είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος αυτή τη στιγμή στη μουσική μου πορεία. Εμπιστεύομαι αρκετούς ακόμα ανθρώπους, αλλά μαζί του έχω μια καλή σχέση: τον εμπιστεύομαι γιατί κυρίως εμπιστεύεται αυτός εμένα. Ξέρει τι θέλω να κάνω και μπορεί να παίρνει τις σκόρπιες ιδέες μου και να τις κάνει ένα πλήρες τραγούδι, με τρόπο που δεν είχα φανταστεί. Δεν μπορώ να περιμένω τίποτα καλύτερο από κάποιον, από το να παίρνει τις δικές μου κατευθύνσεις και τις δικές μου ιδέες και μετά από αρκετή δουλειά να σου απομένει ένα όμορφο, ολοκληρωμένο, γεμάτο τραγούδι στο τέλος της ημέρας.
Υπάρχει κανένα τραγούδι από το Phantom Radio που αισθάνεσαι ότι σε πάει τελείως «αλλού» όταν το παίζεις στη σκηνή, σε σχέση με το πώς είναι στον δίσκο;
Ναι, πολλά κομμάτια το καταφέρνουν αυτό. Όταν μπαίνω στο στούντιο δεν έχω πλάνο ούτε φαντάζομαι το πώς θα ακουστούν ζωντανά όσα ηχογραφώ. Δουλεύω πιο πολύ ενστικτωδώς, παρά βάσει κάποιου πλάνου. Όταν τα τραγούδια μου ακούγονται live, ξεδιπλώνονται και σε έμενα αλλιώς και καμιά φορά με τρόπο που δεν μπορούσα να προβλέψω. Εκπλήσσομαι συχνά. Άλλα τα κρατάω γιατί πετυχαίνουν αυτό και άλλα τα αφήνω πίσω μου γιατί δεν πάνε πουθενά.
Όταν ακούς μουσική, θες να ανατρέχεις στα παλιά αγαπημένα ή θες να ενημερώνεσαι για το τι συμβαίνει γύρω σου;
Θέλω να ενημερώνομαι. Μου αρέσει πολύ να ακούω καινούρια πράγματα και ακούω όλα τα είδη μουσικής που συμβαίνουν τώρα. Όμως αν δεν έχω το iPod μπροστά μου να τα διαβάσω, δεν μπορώ να θυμηθώ τα ονόματά τους…
Περιμένουμε με χαρά να σε δούμε ξανά στην Ελλάδα...
Έχω πολλές καλές αναμνήσεις από τα βράδια μου στην Αθήνα και θυμάμαι πόσο χαλαροί και cool είναι οι άνθρωποι που συναντώ εκεί. Θέλω πολύ να έρθω και να σας ξαναδώ και να ακούσετε τη μουσική μου ξανά.
{youtube}bQnfgZr8JIc{/youtube}
