Έγινε ιδιαίτερα γνωστός ως DJ και παραγωγός στα 1990s, κατά την εποχή του progressive house ρεύματος, παρότι ο ίδιος υπήρξε πάντα ανοιχτός σε πολύ ευρύτερες μουσικές προτιμήσεις. Ο «DJ των DJ», όπως αποκαλείται από τον μουσικό Τύπο, έρχεται ξανά στα μέρη μας για να παίξει στο Six d.o.g.s. –αυτήν την Παρασκευή, στις 3 Οκτωβρίου. Αφορμή λοιπόν για να μιλήσουμε μαζί του, μεταξύ άλλων για το ξεκίνημα και την εξέλιξή του, αλλά και για τις εμπειρίες του από τον καιρό που δούλευε ως νοσοκόμος σε ψυχιατρείο...
Μεγάλωσες στο Hastings (σ.σ.: παραθαλάσσια πόλη στη νοτιοανατολική Αγγλία) στα 1970s. Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική και ποιος σε επηρέασε περισσότερο σαν DJ και σαν παραγωγό;
Όλη μου η οικογένεια ήταν μεγάλοι φαν της μουσικής και συλλέκτες δίσκων, οπότε μεγάλωσα περικυκλωμένος από αυτήν –από όλα μάλιστα τα είδη της: από την ποπ ως το glam rock, το prog rock, τη ντίσκο, το rhythm & blues, τον ήχο της Stax, της Atlantic και της Motown. Όσο για τις επιρροές στο στυλ μου ως DJ και παραγωγού, δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω εύκολα. Όλες ήταν υποσυνείδητες, νομίζω... Η κύρια επιρροή στο ντιτζεϊλίκι μου υπήρξαν πάντα τα κομμάτια από τα οποία περιβάλλομαι και τα οποία θέλω να παίξω, αν αυτό βγάζει νόημα.
Ξεκίνησες να δουλεύεις ως DJ στα τέλη των 1980s. Πώς εξελίχθηκε το στυλ σου διαμέσου των χρόνων και πόσο εξαρτήθηκε από τις εξελίξεις στη βιομηχανία και στην τεχνολογία;
Νομίζω ότι το στυλ μου παρέμεινε το ίδιο και είναι το ότι δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο ήχο... Από την πρώτη μέρα αγόραζα κυρίως τη μουσική που μου αρέσει, ανεξάρτητα από το είδος· και μετά προσπαθούσα να τα συνδυάσω με τρόπο που να βγάζει κάποιο νόημα. Πιστεύω πάντως ότι έγινα πιο αργός με τον καιρό, ελπίζω και πιο σέξι... Αυτά που έπαιζα πριν 10 χρόνια δεν με εμπνέουν πια.
Τι εξοπλισμό χρησιμοποιείς αυτόν τον καιρό;
Χρησιμοποιώ απλά CD και μίκτη. Αγαπώ τη μίξη σε πραγματικό χρόνο και το γεγονός ότι μπορεί να εξελιχθεί πολύ καλά ή πολύ άσχημα! Κρατάει το πράγμα πραγματικά συναρπαστικό και απρόβλεπτο, αρκετά ωμό. Tο βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρον από τη συγχρονισμένη από πριν μουσική, που είναι όλη στον ίδιο τόνο και βγαίνει από ένα λάπτοπ.
Η δική σου εταιρεία, η Dig Deeper, μοιάζει να βρίσκεται σε νάρκη τελευταία. Έχασες το ενδιαφέρον σου να την τρέχεις;
Ναι, το έχασα. Κυρίως επειδή έγιναν κάποια πραγματικά μεγάλα λάθη τα πρώτα χρόνια, τα οποία μου κόστισαν πολλά χρήματα. Δεν μπορούσα πλέον να αντέξω οικονομικά να την τρέχω.
Το τελευταίο σου CD –ένα mix για τη διάσημη σειρά Balance– βγήκε πέρυσι, έπειτα από απουσία 4 χρόνων. Τι σε κράτησε μακριά από τις κυκλοφορίες για τόσο καιρό;
Προτιμώ να κυκλοφορώ δουλειές όταν νιώθω ότι έχω κάτι καλό να πω, αντί να βγάζω δίσκο κάθε χρόνο ή και συχνότερα απλά για να κάνω τον εαυτό μου να νιώσει επίκαιρος και να τον κρατήσω στη δημοσιότητα. Επιπλέον, απολαμβάνω αρκετά τον ήσυχο τρόπο ζωής... Αν εκδίδεις πράγματα όλη την ώρα πρέπει να είσαι έξω να τα προωθείς, κάτι που πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αυτόν τον καιρό!
Κάποιοι μουσικοί δημοσιογράφοι αναφέρονται σε σένα με τον όρο «θρύλος». Το απολαμβάνεις ή το βλέπεις σαν κάτι που μπορεί να δημιουργεί προσδοκίες τις οποίες δεν σε ενδιαφέρει να εκπληρώσεις;
Δεν νομίζω ότι ο κόσμος (ειδικά εγώ!) παίρνουν σοβαρά τέτοιους χαρακτηρισμούς. Ξέρω ποιοι είναι οι θρύλοι της μουσικής, είναι ο Miles Davis, ο David Bowie, ο Chuck Berry κλπ. –για να αναφέρω τυχαία κάποιους. Λίγοι μόνο DJs είναι πραγματικοί θρύλοι. Σε ό,τι τουλάχιστον με αφορά, μιλάμε για ανθρώπους σαν τον Andrew Weatherall, τον Larry Levan, τον Jeff Mills κ.ά.
Εκτός των άλλων, είσαι γνωστός και για το ότι φοράς περίεργα t-shirts και eye liner στη σκηνή. Συνεχίζει το κοινό να σου ρίχνει απορημένες ματιές ή έχουν συνηθίσει πια τον τρόπο που ντύνεσαι;
Γενικά οι DJs ντύνονται βαρετά, σα να μη νοιάζονται καθόλου. Η αλήθεια είναι ότι δεν προσπαθώ όσο θα έπρεπε. Και δεν φορούσα make up για περίπου 10 χρόνια ή περισσότερο, εκτός κι αν ήταν για φωτογραφίες για τον Τύπο. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να ντύνονται ακριβώς όπως θέλουν... Δεν ξέρω γιατί ο κόσμος ασχολείται τόσο πολύ με αυτό.
Διάβασα κάπου ότι έχεις δουλέψει σαν νοσοκόμος σε ψυχιατρείο. Ήταν εκείνη μια εποχή που δεν είχες σκεφτεί να βγάζεις το ψωμί σου σαν DJ; Τι εμπειρίες σού πρόσφερε αλήθεια αυτή η δουλειά;
Μου πρόσφερε το να προσπαθώ να καταλάβω τους ανθρώπους και να μην είμαι επικριτικός, ανεξάρτητα από τις συνθήκες του καθενός. Δεν είχα ιδέα σε εκείνο το σημείο ότι θα μπορούσα να ζήσω ως DJ. Ήταν πάντα μόνο ένα χόμπυ, γι’ αυτό και δούλεψα σαν νοσοκόμος σε ψυχιατρείο για σχεδόν 10 χρόνια. Νόμιζα πως αυτό θα έκανα για πάντα.
Έχεις παίξει στην Ελλάδα και στο παρελθόν (έπαιξες και το καλοκαίρι), επιστρέφεις όμως τώρα σε λίγες μέρες για ένα σετ στο Six d.o.g.s. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τους Έλληνες clubbers και τι είδους σετ θα παίξεις την Παρασκευή;
Πάντα απολάμβανα να παίζω στην Ελλάδα! Τα πλήθη είναι πραγματικά κουλ και φιλικά. Την Παρασκευή στο Six d.o.g.s. θα παίξω ένα σετ που ελπίζω θα κάνει τον κόσμο να χορέψει. Δεν είναι δυνατόν να ξέρω περισσότερα σε αυτό το στάδιο, δεν είμαι μέντιουμ!
Κλείνοντας, ποια είναι τα σχέδιά σου για το ορατό μέλλον; Θα υπάρξει κάποια νέα κυκλοφορία σύντομα;
Έχω μια συνεργασία με τον Daniel Dubb με τίτλο "Breakin' Them In", στην DV8, η οποία είναι μέρος ενός άλμπουμ προς ενίσχυση φιλανθρωπικών ιδρυμάτων κατά του καρκίνου. Πέραν αυτού, κρατάω χαμηλό προφίλ.
{youtube}A1ZNXYckxyE{/youtube}
