Μετρούν πια περισσότερα από 35 χρόνια πορείας, από το πανκ ξεκίνημά τους στη Γλασκώβη, την εκλεκτική art-rock αισθητική των πρώτων άλμπουμ τους, τη μεγάλη εμπορική επιτυχία κατά τη δεκαετία του 1980, το LiveAid και τις τεράστιες περιοδείες. Αλλά οι SimpleMinds παραμένουν στις επάλξεις, κυκλοφορώντας δίσκους και γεμίζοντας στάδια ανά την υφήλιο. Καθώς ετοιμάζονται να μας επισκεφθούν για μια εμφάνιση στο φετινό φεστιβάλ του Εν Λευκώ (την Παρασκευή 20 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη), ο JimKerr βρέθηκε στην άλλη άκρη της γραμμής για μια σύντομη κουβέντα...
(φωτογραφία εξωφύλλου: PaulCox)
Έρχεστε στην Αθήνα για να παίξετε στο φετινό φεστιβάλ του ραδιοσταθμού Εν Λευκώ. Έχοντας ξαναεμφανιστεί στα μέρη μας, ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από το ελληνικό κοινό; Και τι θα είναι διαφορετικό αυτή τη φορά;
Διαφορετικό; Κάθε συναυλία είναι διαφορετική, κάθε κοινό είναι διαφορετικό, κάθε κατάσταση είναι διαφορετική. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που παίξαμε στη χώρα σας, οπότε ακόμα και η Αθήνα (αλλά και η Ελλάδα) είναι διαφορετικές. Όμως το πνεύμα της μουσικής μας παραμένει, όπως κι εμείς παραμένουμε μια σπουδαία λάιβ μπάντα –ελπίζω...
Πώς πάνε τα πράγματα μέχρι στιγμής για τη GreatestHitsTour; Τι συγκρίσεις κάνετε με την προηγούμενη, την 5x5 LiveTour, σχετικά με τις αντιδράσεις του κόσμου, τις πωλήσεις εισιτηρίων και την απόλαυση από τη δική σας μεριά;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς πραγματικά να συγκρίνεις. Γιατί η 5x5 Live Tour, όπως δηλώνει και ο τίτλος της, είχε ένα συγκεκριμένο στυλ: ήταν ένα πρόγραμμα αποτελούμενο από πέντε τραγούδια από κάθε ένα από τα πέντε πρώτα μας άλμπουμ. Η Greatest Hits Tour, από την άλλη, παρουσιάζει τραγούδια από ολόκληρη την καριέρα μας.
Έχουν περάσει πλέον πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του GraffitiSoul, του τελευταίου σας στούντιο άλμπουμ. Υπάρχουν σχέδια για κάποια νέα κυκλοφορία σύντομα;
Πράγματι, βρισκόμαστε στη διαδικασία του τελειώματος ενός εντελώς νέου άλμπουμ και είμαστε ενθουσιασμένοι με τα αποτελέσματα. Θα είστε σε θέση να κρίνετε και μόνοι σας, αργότερα μέσα στη χρονιά...
Τα τελευταία χρόνια, μπάντες όπως οι PrimalScream και οι ManicStreetPreachers αναγνώρισαν ότι έχουν επηρεαστεί από δικά σας άλμπουμ όπως τα RealToRealCacophony και EmpireAndDance. Τι σας δίνει μεγαλύτερη ικανοποίηση, να λαμβάνετε αναγνώριση από νεότερους συναδέλφους σας ή να λατρεύεστε από το κοινό σας;
Είναι ωραίο που μέσα στο ακροατήριό μας υπάρχουν και φαν οι οποίοι έφτιαξαν τις δικές τους μπάντες και ακολούθησαν μουσικές καριέρες. Εκτιμούμε όλους όσους ακούν τη μουσική μας. Αν εμπνέουμε τους ανθρώπους, είναι καλό.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας σας αλλάξατε πολλές φορές ηχητική κατεύθυνση. Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το ενοποιητικό χαρακτηριστικό του συνόλου του έργου σας; Τι αποτελεί δηλαδή την επιτομή των SimpleMinds;
Η μουσική και το πνεύμα μας, ο ήχος μας: αυτά αποτελούν την επιτομή των Simple Minds. Όλα μαζί είναι ένα πράγμα μοναδικό.
Υπήρξατε πολιτικοποιημένο γκρουπ, γράφοντας τραγούδια όπως τα “MandellaDay” και “BelfastChild”. Υπάρχει σήμερα κάποιο ανάλογο θέμα για το οποίο νιώθετε την ανάγκη να μιλήσετε;
Στην πραγματικότητα δεν επιλέγω εγώ να γράψω για κάποια πράγματα, φαίνεται πως έχω το ένστικτο να γράφω λέξεις που να ταιριάζουν στην ατμόσφαιρα της μουσικής. Συχνά μένω κατάπληκτος κι εγώ ο ίδιος από αυτό που προκύπτει...
Υπήρξε μια εποχή που ο κόσμος σας συνέκρινε με μπάντες όπως οι U2 και οι EchoAndTheBunnymen. Βρίσκατε τέτοιες συγκρίσεις κολακευτικές ή άδικες; Βλέπατε ομοιότητες με αυτά τα γκρουπ;
Όλοι μας ανήκαμε στην ίδια γενιά και μοιραζόμασταν πολλές από τις βασικές επιρροές μας. Και οι δύο μπάντες που αναφέρετε είναι σπουδαίες, κατά τη γνώμη μου. Είμαι φαν τους, αγόραζα τους δίσκους τους, πήγαινα στις συναυλίες κλπ.
Κοιτάζοντας πίσω τα 35 χρόνια πορείας της μπάντας, ποιες είναι οι στιγμές που θυμάστε περισσότερο και ποιο θεωρείτε ως το σπουδαιότερο επίτευγμά σας;
Τα επιτεύγματά μας είναι η μουσική και οι συναυλίες. Το να εφεύρουμε τους εαυτούς μας –να άλλο ένα μεγάλο επίτευγμα. Η φαντασία μας είναι πολύ ισχυρή, πάντα ήταν και παραμένει. Νομίζω...
Τι σας κινητοποιεί να συνεχίζετε; Σας περνάει ποτέ από τη σκέψη να βάλετε το όνομα SimpleMinds στην άκρη και να ακολουθήσετε ένα διαφορετικό μονοπάτι;
Ναι, θέλω να γίνω ταξιτζής στο Δελχί (γέλια). Απλώς αστειεύομαι!
{youtube}CdqoNKCCt7A{/youtube}
