Αν ρωτήσετε κάποιον φίλο της techno μουσικής για το πώς συνδέεται η συγκεκριμένη κουλτούρα με μια χώρα σαν τη Ρουμανία, το πιθανότερο είναι ότι η πρώτη (και ίσως μοναδική) απάντηση που θα λάβετε θα είναι ο CosminTRG. Ο πρώην διαφημιστής έρχεται σε λίγες μέρες στη χώρα μας προκειμένου να συμμετάσχει στο Encore #1 Festival του Sixd.o.g.s., μαζί με τον Legowelt και τον DeltaFunktionen (Παρασκευή 16 Μαΐου, στο Area 19 του Βοτανικού), και με την ευκαιρία μάς μιλάει για τις μέρες πριν την techno καριέρα, για το Βουκουρέστι –στο οποίο έζησε μεν, μα τελικά εγκατέλειψε– και για την εποχή της άνθισης του πρώιμου dubstep...
Έχεις συνεργαστεί με πολλά και γνωστά labels –όπως 50Weapons, RushHour, !K7, BpitchControl, Soma, Fabric και NinjaTune– ενώ πρόσφατα ξεκίνησες και το δικό σου, υπό το όνομα Fizic. Τι σε έκανε να αρχίσεις κάτι τέτοιο και τι πιστεύεις ότι μπορεί να φέρει στη σκηνή η δική σου προσπάθεια;
Η Fizic είναι περισσότερο διέξοδος για το δικό μου υλικό, έχω διυλίσει την ιδέα εδώ και αρκετό καιρό. Δεν είναι ακριβώς δισκογραφικό label, τουλάχιστον όχι με την κλασική έννοια του όρου. Περισσότερο για μια πλατφόρμα πρόκειται, μέσα από την οποία παρουσιάζω τον ήχο και το όραμά μου για το τι θεωρώ εγώ ως μια δισκογραφική δουλειά. Το μεταχειρίζομαι λοιπόν ως κάτι πολύ προσωπικό: χρησιμοποιώ δικές μου φωτογραφίες για τα εξώφυλλα και αντιμετωπίζω όλες τις πλευρές της παραγωγής, κάτι που πάντα ήθελα να επιχειρήσω. Δεν επαναπροσδιορίζω τίποτα βέβαια με όλα αυτά. Περισσότερο δημιουργώ και κυκλοφορώ ένα αντικείμενο το οποίο αισθάνομαι ιδιαίτερα προσωπικό.
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω (και να απολαύσω) την εμφάνισή σου στο Sonar του 2011. 3 χρόνια μετά, αρκετά φαίνεται να έχουν αλλάξει για σένα. Ποιες διαφορές βλέπεις στη ζωή αλλά και στην καλλιτεχνική σου περσόνα εν έτει 2014, σε σχέση με τότε;
Σε ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσε! Ήταν σίγουρα μία από τις στιγμές της ζωής μου που αναπολώ με νοσταλγία, μια υπέροχη ανάμνηση. Πολλά έχουν συμβεί από τότε, θυμάμαι μόλις είχα μετακομίσει στο Βερολίνο εκείνη την περίοδο και κυκλοφορούσα τον πρώτο μου δίσκο. Ο καιρός πέρασε γρήγορα, έβγαλα και κάποιες άλλες δουλειές, γύρισα σε όλον τον κόσμο παίζοντας μουσική. Υπήρξαν καλές και κακές στιγμές, όπως για όλους τους υπόλοιπους. Αλλά ελπίζω στον απολογισμό να προκύψει πως οι καλές ήταν και οι περισσότερες.
Τα τελευταία χρόνια παίζεις μουσική τόσο ως DJ, όσο και ως liveact. Υπάρχει κάποια προτίμηση σε ένα από τα δύο ή βρίσκεις διαφορετικού είδους ικανοποίηση στο καθένα;
Έχω παίξει λίγα σχετικά live sets, κυρίως επειδή περιμένω να έρθει η κατάλληλη στιγμή που θα μπορώ να παρουσιάσω κάτι αξιόλογο ως ηχητική, αλλά και οπτική εμπειρία. Θαυμάζω ανθρώπους σαν τον Rioji Ikeda, που δημιουργούν μια πλήρη οπτικοακουστική εμπειρία στην οποία μπορείς να βυθιστείς ολοκληρωτικά –κάτι που να αλλάζει και να προκαλεί συνέχεια. Με τα DJ σετ μού δίνεται η ευκαιρία να αλληλεπιδράσω με την πίστα, να υπάρχει δηλαδή μια διάδραση με το κοινό. Είναι μια διαφορετική εμπειρία, την οποία βρίσκω ενεργητική και με προκλήσεις.
Πριν αποφασίσεις να αφιερωθείς ολοκληρωτικά στη μουσική δραστηριοποιούσουν στον τομέα της διαφήμισης. Πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να αφήσεις μια «κανονική» δουλειά και να κυνηγήσεις μια ζωή σε έναν τομέα τόσο ρευστό;
Ήταν δύσκολη απόφαση... Γιατί η δουλειά που είχα ήταν ασφαλής και εύκολη και επιπλέον ήμουν τυχερός, γιατί εργαζόμουν με μια ομάδα που όχι μόνο σεβόταν και κατανοούσε τις υποχρεώσεις μου τα Σαββατοκύριακα, αλλά το υποστήριζε κιόλας. Αλλά την ίδια στιγμή ένιωθα πως έπρεπε να μπω στη μουσική ολοκληρωτικά για να μπορέσω να φτάσω στο επόμενο επίπεδο, έπρεπε να διοχετεύσω όλη μου την ενέργεια εκεί. Όταν λοιπόν το αποφάσισα, είχα μεν βάλει μερικά λεφτά στην άκρη, στο τέλος όμως εξανεμίστηκαν γιατί έπρεπε να πληρώσω φόρους –οπότε βρέθηκα και πάλι στο μηδέν ξεκινώντας τη ζωή του ανεξάρτητου μουσικού. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα στα φέρει η τύχη, όσο και αν προγραμματίζεις.
Είχες πει σε παλιότερη συνέντευξη ότι η δημιουργία του δεύτερού σου δίσκου κόντεψε να σε οδηγήσει στην παράνοια. Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως τελειομανή; Πώς κρίνεις πλέον το Gordian, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του;
Είμαι ίσως λίγο παραπάνω ψυχωτικός με τις μικρές λεπτομέρειες που κανείς δεν θα παρατηρήσει στο τέλος, κάτι που έκανε το Gordian πιο δύσκολο. Θέλω όμως κάθε δίσκος να αντικατοπτρίζει επακριβώς το όραμά μου γι' αυτόν, την εποχή κατά την οποία φτιάχνεται· ώστε να προχωρήσω μετά στον επόμενο. Συνέλαβα το Gordian ως κάτι πολύπλοκο, έτσι ώστε κάθε φορά που θα γυρίζεις εκεί, θα ακούς και κάτι καινούργιο. Οπότε –υπό μια τέτοια έννοια– παραμένει ένας ανοιχτός δίσκος. Πλέον όμως είμαι έτοιμος για τους επόμενους.
Θα καταφέρουμε αλήθεια ποτέ να δούμε εκείνη τη ταινία της οποίας soundtrack αποτέλεσε το Gordian;
Πιθανότατα όχι, μιας και υπήρχε μονάχα στη φαντασία μου (γέλια)! Υπάρχουν πάντως αρκετές ιδέες για μελλοντικά projects.
Έχεις φτιάξει το όνομα σου ως techno καλλιτέχνης, αλλά ξεκίνησες την πορεία σου ως dubstep παραγωγός, υπό το όνομα TRG (μείον το Cosmin δηλαδή). Γιατί αποφάσισες να αλλάξεις κατεύθυνση; Και ποια η γνώμη σου για τον νέο dubstep ήχο που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια;
Έγραφα house και techno κομμάτια ταυτόχρονα με το dubstep υλικό μου, απλά δεν τα κυκλοφορούσα. Δεν ήταν επομένως αλλαγή κατεύθυνσης, αλλά περισσότερο μια προσωπική επιλογή: είδα τελικά πως με ενέπνεε περισσότερο η techno από τους υπόλοιπους ήχους με τους οποίους δούλευα. Για μένα το dubstep στάθηκε μια πολύ συγκεκριμένη στιγμή στη μουσική ιστορία. Ήταν ένας ήχος και μια νοητική κατάσταση που δεν μπορεί να επαναληφθεί εκτός αυτής. Όσοι έχουν παραβρεθεί σε βραδιές όπως οι DMZ και FWD μπορούν να πιστοποιήσουν πόσο ιδιαίτερες ήταν εκείνες οι εποχές, πώς η μουσική άλλαξε την αντίληψη όσων συμμετείχαν σε αυτές –όπως και τον ενθουσιασμό ενός νέου ήχου, ο οποίος επεκτεινόταν σε όλον τον πλανήτη. Αυτό όμως το κεφάλαιο έχει κλείσει, έστω κι αν πάντα θα το θυμάμαι με καλές αναμνήσεις. Δεν μπορώ να ταυτιστώ με το σύγχρονο dubstep, οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω και κάτι περαιτέρω.
Έχεις παίξει σε μερικά από τα πιο γνωστά και σεβάσμια clubs σε όλο τον κόσμο. Ως DJ, υπάρχει κάτι που θεωρείς ότι ακόμα δεν έχεις κατακτήσει; Κάποιον προσωπικό στόχο που δεν έχει επιτευχθεί;
Υπάρχουν πολλά μέρη στα οποία δεν έχω πάει, καθώς και κάποια που θα ήθελα πολύ να ξαναεπισκεφθώ. Οπότε αυτός είναι ο μοναδικός στόχος μου, να βιώσω όσο περισσότερα πράγματα μπορώ.
Αισθάνεσαι πλέον το Βερολίνο περισσότερο ως «σπίτι» σου, συγκριτικά με το Βουκουρέστι; Ξέρω ότι στο παρελθόν δεν ένιωθες να ανήκεις εκεί, ως προσωπικότητα...
Το Βουκουρέστι είναι ένα ενδιαφέρον μέρος. Όπως πολλές πόλεις, υπάρχει περισσότερο σε ένα θεωρητικό επίπεδο, μιας και αποτελείται από όσα τελικά στο θυμίζουν: τους φίλους σου, τα αγαπημένα σου σημεία ανά την πόλη, καταστάσεις που έχεις περάσει, ανθρώπους τους οποίους βλέπεις. Είναι μια εμπειρία. Αλλά έζησα εκεί για περισσότερα από 10 χρόνια και ήθελα να βιώσω κάτι διαφορετικό. Ποτέ άλλωστε δεν ένιωσα ότι ανήκω σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό μέρος, εμπνέομαι από διαφορετικά πράγματα κάθε στιγμή. Και τυχαίνει τώρα να ζω στο Βερολίνο, βιώνοντας αυτήν την έντονη κουλτούρα του, ένα πραγματικό κοινωνικό φαινόμενο: πρόκειται για μια πόλη σε συνεχή μετάλλαξη, με τεράστια αποθέματα ενέργειας. Λατρεύω την κάθε μου στιγμή εδώ, για να είμαι ειλικρινής...
{youtube}p7hkdr6Umgw{/youtube}
