Θρύλος, θρύλος, θρύλος! Πώς αλλιώς να τους πω αυτούς τους ανθρώπους; Τους έχω δει να γκρεμίζουν το An, τους έχω ακούσει στα πάρτυ ενώ χορεύαμε σαν καλικάντζαροι το "Revenge", τους έχω παρακολουθήσει να μεγαλώνουν με απαράμιλλη (όπως θα διαπιστώσετε) σοφία. Foroldtimes' sake, λοιπόν, οι Fred & ToodyCole έρχονται στη χώρα μας για να τιμήσουν τα κολλητάρια τους, τους LastDrive, στις εορταστικές συναυλίες των τελευταίων για τα 30 χρόνια τους –την άλλη Παρασκευή 20 του Δεκέμβρη και το Σάββατο 21/12 στο Gagarin (υπάρχει σημειώστε και η Δευτέρα 23/12 για τους Θεσσαλονικείς, στο FixFactoryOfSound, με ντόπιους προσκεκλημένους)...
Τον Αύγουστο του 1991 κάνατε μια τουρνέ μαζί με τους LastDrive στη Γερμανία, όπου παίξατε 24 συναυλίες σε 20 πόλεις. Ποια σας έχει μείνει ως η πιο αξιομνημόνευτη στιγμή από τότε;
Η τουρνέ ήταν ιδιαίτερη κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή και κάθε μέρα είχε και καινούριες εκπλήξεις. Ακόμα και η συνάντησή μας είναι από μόνη της μια ιστορία μικρού μήκους. Δεν ξέραμε καν αν μιλάγανε αγγλικά, μόνο ότι ήταν μια μπάντα από την Ελλάδα. Ήμασταν σίγουροι μόνο για το ότι ένας τους ονομαζόταν Malakas, μιας και ακούγαμε τη λέξη συνεχώς. Αλλά τότε ο Andrew, ο ντράμερ μας, παρατήρησε ότι όλοι έλεγαν ο ένας τον άλλον malaka, οπότε –για να σπάσει ο πάγος– προσπάθησε τότε να ξεκινήσει μια συζήτηση μαζί τους λέγοντας «hey, malaka!». Ο Αλέξης πλάνταξε τότε από τα γέλια κι εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια φιλία ζωής με τους Last Drive. Ακόμα λέμε malaka ο ένας τον άλλον, ο δε Andrew κέρδισε τον τίτλο «Loomidas Apestious». Μάλλον το λέμε λάθος, πάντως κάπως έτσι ακούγεται...
Αν και οι DeadMoon διέλυσαν το 2006 και τη σκυτάλη πήραν (κατά μία έννοια) οι PiercedArrows, δεχθήκατε να εμφανιστείτε στους εορτασμούς για τα 30 χρόνια των LastDrive με το παλιό σας όνομα. Γιατί;
Βασικά μόνο ο Fred κι εγώ θα παίξουμε στα εορταστικά λάιβ των Last Drive, ως ακουστικό ντουέτο. Ήταν λοιπόν ο μόνος τρόπος με τον οποίον μπορούσαμε να έρθουμε στην Ελλάδα, γιατί –μιας και δεν έχουμε ξανακάνει κάτι παρόμοιο ως ντουέτο– οι promoters μας αναγράφουν ως «πρώην Dead Moon»! Ωστόσο το πράγμα δεν είναι εντελώς τυπικό, γιατί στις 4 Ιανουαρίου του 2014 οι Dead Moon θα πραγματοποιήσουν ένα reunion show στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Αλήθεια, πώς είναι τα πράγματα στις μέρες μας για ένα underground σχήμα; Πόσο εύκολα κλείνονται συναυλίες;
Ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα σε αυτό το επίπεδο με τους Pierced Arrows, γιατί είναι γνωστό ότι ο Fred κι εγώ ήμασταν στους Dead Moon. Ο ντράμερ μας, επίσης, ο Kelly Halliburton έπαιζε πριν σε μυριάδες πανκ συγκροτήματα. Η underground σκηνή είναι ακόμα δυνατή στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και όχι σαν τις παλιές καλές ημέρες, στα τέλη των 1980s και στις αρχές των 1990s.
Ζείτε από τη μουσική δηλαδή; Ή η κύρια πηγή εισοδήματος προέρχεται από κάποια άλλη δουλειά;
Με τον Fred δουλέψαμε σε δισκοπωλεία για 30 χρόνια. Σε αυτό το σημείο έχουμε συνταξιοδοτηθεί. Με το εφάπαξ το οποίο λάβαμε αγοράσαμε ακίνητα και ζούμε από τα ενοίκια που λαμβάνουμε από αυτά, όπως βέβαια και από τις συναυλίες και από τις ιντερνετικές πωλήσεις του merchandise μας.
Ο θρύλος λέει ότι κάποτε λάβατε ως δώρο τη μηχανή κοπής δίσκων στην οποία κόπηκε κάποτε το "LouieLouie" των Kingsmen. Αληθεύει;
Ναι, αλήθεια είναι, με την εξής όμως υποσημείωση: ότι κι εμείς έχουμε ακούσει πως σε αυτήν κόπηκε το "Louie Louie" των Kingsmen, δεν το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Η Toody μου το έκανε δώρο σε κάτι γενέθλια και χρειάστηκαν μήνες ωσότου συναρμολογηθεί, γιατί ήρθε σε δεκάδες κομμάτια, μέσα σε χάρτινα κουτιά. Από τη στιγμή πάντως που πήρε μπροστά, δεν έχουμε παράπονο. Δουλεύει μια χαρά μέχρι και σήμερα!
Ποιο είναι το πιο σπαστικό και ποιο το πιο ενδιαφέρον πράγμα στο να είσαι σήμερα πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών;
Ειλικρινά, δεν μας απασχολούν πολύ τα πολιτικά. Πιστεύουμε πάντως ότι καλό είναι ένας άνθρωπος να αγαπάει τον τόπο καταγωγής του. Ταξιδεύοντας σε όλον τον κόσμο φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι όλοι είμαστε επιβάτες στην ίδια βάρκα. Νοιαζόμαστε λοιπόν για κάποιους ανθρώπους, αποζητάμε κι εμείς την αγάπη και είναι αλήθεια ότι πολλές φορές οι άνωθεν αντιστρατεύονται τα θέλω μας, με ορισμένες ενέργειές τους. Συχνά υπάρχει δυσαρέσκεια για τις αποφάσεις των ηγετών μας, από την άλλη όμως πρέπει να θυμάστε ότι είμαστε μια καινούρια χώρα, συγκριτικά με τις περισσότερες στην Ευρώπη. Διαθέτουμε καλά στοιχεία, αλλά κάνουμε και λάθη, τα μετανιώνουμε, είμαστε γενικά περιπετειώδεις και δημιουργικοί.
Συνήθως οι δημοσιογράφοι ρωτούν τους μουσικούς για τους δίσκους τους οποίους ακούν την εποχή που γίνονται οι συνεντεύξεις, εγώ όμως θα ήθελα να σας ρωτήσω για τα βιβλία που διαβάζετε αυτές τις μέρες...
Δεν υπάρχει πολύς χρόνος για διάβασμα όταν βρισκόμαστε σε τουρνέ. Ο Fred είναι εκείνος που κάνει το μεγαλύτερο κομμάτι του κεφαλαίου «οδήγηση», άρα ειδικότερα αυτός δεν έχει καθόλου χρόνο. Εγώ διαβάζω τώρα το The Troubled Man του Henning Mankell. Πάντως και οι δύο είμαστε φανατικοί του κινηματογράφου! Έχουμε μια μεγάλη συλλογή από DVD στο σπίτι.
Είμαι σίγουρος πως τα χρόνια ηχογραφήσεων και συναυλιών/περιοδειών σας έχουν δώσει στιγμές θαυμάσιες και γεμάτες ικανοποίηση. Υπήρξε κάτι που χρειάστηκε να θυσιάσετε ή να αφήσετε πίσω σας, καθώς ριχτήκατε στον δρόμο του ροκ εν ρολ;
Ευτυχώς, όταν αποφασίσαμε να αφιερωθούμε στις τουρνέ δεν είχαμε πια πολλές ευθύνες: τα παιδιά μας έχουν μεγαλώσει, ενώ οι Kelly Manahan και Louie Samora έμειναν στα μετόπισθεν για να φροντίζουν το δισκάδικό μας. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι, στην ουσία, η περιοδεία μοιάζει με διακοπές στις οποίες γίνεται παράλληλα και δουλειά. Είναι ένας ωραίος τρόπος για να γυρίσεις τον κόσμο και για να γνωρίσεις (ή να ξαναδείς) φίλους από άλλες χώρες.
{youtube}Jcq3c3FSGrk{/youtube}
