Ο πιο τακτικός καλεσμένος του ΕνTechno (φέτος θα διεξαχθεί στο Κτήριο 56 του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», την επόμενη Παρασκευή 20/9), είναι ένας απίστευτα συμπαθητικός τύπος: όταν τον παρακολουθείς, νομίζεις ότι βλέπεις ένα πιτσιρίκι να διασκεδάζει με την καρδιά του αυτό που κάνει. Η προπέρσινη 8ωρη εμφάνισή του αποτελεί το απόλυτο highlight της ιστορίας του φεστιβάλ, ένα απ’ τα πιο χαρούμενα και διασκεδαστικά πάρτι στα οποία είχαμε ποτέ την τύχη να παρευρεθούμε. Με τον ίδιο ανοιχτόκαρδο τρόπο απαντάει και στις ερωτήσεις μας...
Έχω διαβάσει ότι μικρός ήσουν break dancer. Μήπως εκεί εντοπίζονται οι ρίζες της έλξης σου προς τη μουσική; Αν ναι, πώς κατέληξες στο DJing και στην παραγωγή;
Χαχα, σωστά διάβασες! Μάλλον δεν είναι η αφετηρία, αλλά σίγουρα αποτέλεσε το εφαλτήριο για να φτάσω εδώ που έχω φτάσει σήμερα. Ένα από τα μεγαλύτερα μου αδέλφια μετείχε σε μια «Ομάδα» στα 1980s, ως DJ, χορευτής και γκράφιτι καλλιτέχνης –άρα, όπως ήταν φυσιολογικό, ως ο μικρός αδελφός ακολούθησα τα βήματά του. Αυτός μου έμαθε να χορεύω και μου έδειξε πώς να σκρατσάρω πριν με μάθει να μιξάρω. Δεν μου επιτρεπόταν να ακουμπήσω τα 1200άρια του Technics, οπότε αναγκάστηκα να μάθω να μιξάρω με κασετόφωνα και από 'κει να εξελιχθώ. Σχετικά πάντως με τον χορό, ήμουν περισσότερο electric boogie χορευτής, παρά break dancer.
Ποιες ήταν οι πρώτες επιρροές που σε τράβηξαν στην ηλεκτρονική μουσική;
Ήταν όταν πρωτοεμφανίστηκε το electro, στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ήμουν νέος και μεγάλος οπαδός θρυλικών ονομάτων όπως Africa Bambaataa, Mantronix, Hashim (και μερικών ακόμα). Μετέπειτα ανακάλυψα τους Kraftwerk και ύστερα τη house: αναγνώριζα τα ρυθμικά μέρη του electro στους house δίσκους που πετύχαινα κι αυτό φούντωσε την περιέργειά μου. Χρόνια μετά είδα επιτέλους και κράτησα στα χέρια μου ένα TR-808 στο στούντιο του φίλου μου Cari Lekebusch και το ερωτεύτηκα. Μέχρι σήμερα, αν ακούσω έναν electro ρυθμό βγαλμένο από ένα TR-808, θέλω αμέσως να χορέψω, χαχα!
Δεν ξέρω αν έχεις συνειδητοποιήσει ότι το προ διετίας σετ σου (το οποίο διήρκεσε 8 περίπου ώρες) είναι κατά κάποιον τρόπο μυθικό στην Αθήνα. Έχεις στο μυαλό σου μια συγκεκριμένη σειρά πραγμάτων που μπορεί να σε κάνουν να παίξεις σετ-μαραθωνίους; Με άλλα λόγια, πόσο συχνά σκέφτεσαι «Δεν θέλω με τίποτα να τελειώσει αυτό το πάρτι»;
Δεν είχα ιδέα!!! Χαίρομαι πάρα πολύ που το ακούω. Θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το βράδυ. Ήταν η πρώτη μου φορά στην Αθήνα (σ.σ.: δεν θυμάται καλά, ήταν η δεύτερη, αλλά μάλλον η πρώτη που είχε χρόνο για βόλτες) συν ότι βρισκόμουν εκεί με μερικούς φίλους, κάτι που έκανε τη συγκεκριμένη εμπειρία πολύ πιο δυνατή. Με ενδιαφέρει η ιστορία και η αρχιτεκτονική, οπότε όπως μπορεί να φανταστείς η Αθήνα με ενθουσίασε. Φαντάζομαι πως όλα τα παραπάνω εκφράστηκαν καθώς έπαιζα. Κάναμε βόλτες όλη την ημέρα γύρω από την Ακρόπολη κάτω από τον λαμπερό ήλιο και μετά άρχισα να παίζω χωρίς να έχω καταλάβει ότι έχει περάσει η ώρα. Όταν τελικά ολοκλήρωσα το σετ, το κορμί μου ήταν έτοιμο να καταρρεύσει. Για μένα, για να μπω σε αυτή τη φάση πολύωρου παιξίματος, πρέπει να συμβούν πολλά πράγματα ταυτοχρόνως. Κι εκείνη την ημέρα όλα ταίριαξαν τέλεια. Όταν μου τυχαίνουν τέτοια μαραθώνια σετ χάνομαι τελείως μέσα τους. Και όταν τελειώνουν σπάνια θυμάμαι τι κομμάτια έπαιξα.
Βασικά φέτος εμφανίζεσαι για τέταρτη φορά στο ΕνTechno! Πώς θα το περιέγραφες σε κάποιον που δεν έχει πάει ποτέ;
Είναι ήδη η τέταρτη;;; Απίστευτο! Την πρώτη φορά που ήρθα διεξαγόταν σε μια αποθήκη (σ.σ.: τώρα θυμήθηκε την πρώτη φορά), ήταν κάτι μαγικό. Οι DJs που εμφανίστηκαν εκείνες τις δύο ημέρες/νύχτες έπαιζαν από house μέχρι σκοτεινό techno –νομίζω μάλιστα ότι κάποιος έπαιξε drum n’ bass. Μετά το EνTechno μεταφέρθηκε στο Six d.o.g.s, το οποίο είναι επίσης φοβερό. Πιο μικρός χώρος μεν, αλλά με ένα καλό, δυνατό ηχοσύστημα, ενώ και το κοινό ήταν καλόκαρδο και ανοιχτόμυαλο. Τώρα μαθαίνω ότι το φεστιβάλ μεταφέρεται πάλι σε ένα σκηνικό αποθήκης και προφανώς τίποτα δεν συγκρίνεται με κάτι τέτοιο. Για μένα δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να το περιγράψω• πρέπει απλά να ζήσεις την εμπειρία.
Εκτός απ’το ρεμίξ σου για τους Klartraum, το οποίο κυκλοφορεί στο τέλος του μήνα, τι άλλο ετοιμάζεις;
Δουλεύω αρκετά πράγματα ταυτόχρονα. Αυτό για το οποίο έχω δουλέψει τον περισσότερο καιρό από όλα, βρίσκεται τώρα που μιλάμε στη φάση του mastering: πρόκειται για μια συλλογή με κομμάτια που έχω φτιάξει με φίλους όταν με επισκέπτονταν στη Νέα Υόρκη –φίλοι όπως οι Ambivalent, Guti, Francisco Allendes, Butane, Par Grindvik κ.ά. Έχω ετοιμάσει επίσης κομμάτια για ετικέτες όπως η Visionquest, η Spectral Music και η Sci+Tec, θα κυκλοφορήσουν όμως αργότερα μες τη χρονιά. Σε λίγο θα βγουν και κάποια απ’ τα ρεμίξ τα οποία έχω κάνει. Εδώ είναι ένα για τον Ιταλό φίλο μου Manuel De Lorenzi.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι και ο αγαπημένος σου DJ αυτή την περίοδο;
Ωχ, δύσκολη ερώτηση αυτή... Μου αρέσει πολύ ο Claus Voigtmann (ToiToi, Hello?Repeat, Assemble Music). Κάθε φορά που τον ακούω παίζει ενδιαφέρουσα μουσική και καταφέρνει πάντα να με κάνει να χορέψω. Αγαπημένο κομμάτι: μου περνούν τόσα πολλά απ’ το μυαλό... Προσπαθώ να ξεχωρίσω ένα, μα δεν μπορώ να καταλήξω. Αντί γι’ αυτό θα σου πω λοιπόν για ένα κομμάτι που λειτουργεί πολύ καλά στα σετ μου τελευταία. Είναι η συνεργασία μου με τον techno παραγωγό Hans Bouffmyhre (Sleaze) απ’ τη Γλασκόβη. Αν μου δοθεί η ευκαιρία θα το παίξω και στο ΕνTechno. Είναι αυτό.
Πέρα από τα ταξίδια σου σε Ευρώπη και Η.Π.Α. και τις παραγωγές/DJing, τι άλλα πράγματα θα ήθελες να δοκιμάσεις στο μέλλον;
Αστείο που ρωτάς κάτι τέτοιο Γιώργο! Έχω μεγάλο πάθος με το κρασί και θα ήθελα να ασχοληθώ μαζί του εκτενέστερα, οπότε σκέφτομαι να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα. Ποιος ξέρει, μπορεί μια μέρα ν’ ανοίξω ένα wine bar πάνω σε μια παραλία…
{youtube}cBGIxqtWFtA{/youtube}
