Όχι, δεν πήραμε συνέντευξη από τον John Legend. Η ελληνική μουσική βιομηχανία δεν είναι τόσο ισχυρή για να έχει τέτοιους υπερατλαντικούς «δακτύλους» και η αγορά μας (εν μέσω Κρίσης ειδικά) πρέπει να φαντάζει πολύ ασήμαντη σε έναν σταρ τέτοιου βεληνεκούς. Αν και το προσπαθούμε με μερικούς άλλους αστέρες εκεί στις Η.Π.Α., στην περίπτωση του John Legend αρκεστήκαμε να σταχυολογήσουμε πράγματα τα οποία ήδη έχει πει σε συνεντεύξεις του, με την ευκαιρία της δισκογραφικής του επιστροφής με το Love In The Future...
...για τον Μπαράκ Ομπάμα, την εκλογή του οποίου υποστήριξε έμπρακτα:
«Πάντα πίστευα ότι θα ζούσα αρκετά ώστε να δω έναν μαύρο πρόεδρο. Το προέβλεπαν και οι ταινίες –συνήθως ήταν ο Morgan Freeman. Θέτει μ' έναν τρόπο τον πήχη ψηλότερα σχετικά με το τι είναι δυνατόν, αλλά δεν είναι αρκετό. Αν κοιτάξεις τα νούμερα, δεν βλέπεις τις ζωές μας να βελτιώνονται συνολικά. Χρειάζεται ριζική κοινωνική αλλαγή».
...για το αν η Αμερική παραμένει μια ρατσιστική χώρα:
«Δεν ξέρω αν η πλειονότητα των Αμερικανών είναι ρατσιστές, πάντως μια αξιοσημείωτη μειοψηφία σίγουρα είναι. Οι περισσότεροι δεν είναι ανοιχτά ρατσιστές, δεν θα αρνηθούν ας πούμε να συγχρωτιστούν με ανθρώπους με διαφορετικά φυλετικά χαρακτηριστικά. Κυριαρχούνται όμως από προκαταλήψεις και στερεότυπα, που από την άλλη δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς ως έναν βαθμό έχει να κάνει με το πώς συμπεριφερόμαστε όλοι οι άνθρωποι».
...για τον Kanye West, με τον οποίον συνεργάστηκε στενά για το Love In The Future...
«Δεν θέλω να μπλέξω με τις ψυχοαναλύσεις... Δεν έχω δει και πολλά από τη φημολογούμενη καταθλιπτική του μεριά, βλέπω όμως πολύ μια πλευρά γεμάτη μεγάλη ενέργεια, με ένα εκατομμύριο ιδέες το λεπτό, μια πραγματικά θαυμάσια και δημιουργική πλευρά. Έχει αληθινή ζέση για τη ζωή και την τέχνη και στην κολλάει κι εσένα».
...για τον ποιον θεωρεί πρότυπο:
«O Marvin Gaye ήταν ένας από τους πιο κουλ. Με έχει επηρεάσει και ως καλλιτέχνης, αλλά και ως πρότυπο του στιλ».
...για το ποια είναι η πιο χοτ, σέξι και ποθητή γυναίκα:
«Πρέπει να είναι η Χάλι Μπέρι. Έχει όμορφο δέρμα, είναι πολύ σέξι».
...για το χιπ χοπ:
«το χιπ χοπ έχει την αίσθηση του επείγοντος και την επαναστατικότητα του πρώιμου ροκ εν ρολ και του πανκ. Φλερτάρει με τον κίνδυνο και σου επιτρέπει να παραβαίνεις τους κανόνες».
...για τον μισογυνισμό σε πολλούς χιπ χοπ στίχους:
«Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία, χιπ χοπ σημαίνει μια παρέα αγοριών η οποία μιλάει με μια άλλη παρέα αγοριών. Αυτό το ανδρικό περιβάλλον επηρεάζει τη γλώσσα και η μουσική αρχίζει να υποφέρει όταν επιτρέπει την ανάπτυξη ενός καρτουνίστικου μισογυνισμού. Καθώς μεγαλώνω, με ενοχλεί όλο και περισσότερο. Δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να κάνει έναν άντρα να τα λέει όλα αυτά, καθώς όλοι όσοι τα λένε πρέπει να έχουν μια μάνα, ίσως μια κόρη ή/και μια αδερφή. Κι έτσι απλά αναρωτιέμαι, αισθάνονται περήφανοι να ξέρουν ότι μια γυναίκα στη ζωή τους θα ακούσει τέτοια λόγια»;
...για την αρνητική όψη της επιτυχίας:
«Χάνεις ένα κομμάτι της προσωπικής σου ζωής. Χάνεις εκείνη την ανωνυμία που σου επιτρέπει να μετακινείσαι ελεύθερα στον κόσμο. Τελικά όμως, τα καλά πράγματα στη ζωή μου ξεπερνούν κατά πολύ τα άσχημα. Νιώθω έτσι ότι δεν πρέπει να παραπονιέμαι. Ζω μια καλή ζωή κι αισθάνομαι αληθινά τυχερός γι' αυτό».
Πηγές:
ερωτήσεις 1, 3, 6, 7: από συνέντευξη στον Neil McCormick (2013), για την εφημερίδα Daily Telegraph ερώτηση 2: από συνέντευξη στον Sam Ballard (2010), για το περιοδικό Clash ερωτήσεις 4, 5: από συνέντευξη στον Jeremy Berger (2010), για το περιοδικό Ask Men ερώτηση 8: από συνέντευξη στον Donovan X. Ramsey (2013), για το περιοδικό Ebony
{youtube}nRpjsFcb2uo{/youtube}
