Πιο απλά γραμμένο πια το όνομά τους, καθώς άφησαν πίσω το λογότυπο iLiKETRAiNS, και σταθερά πλέον ως κουαρτέτο, οι Βρετανοί κάνουν ένα ακόμα πέρασμα από τη χώρα μας, όπου ξέρουν ότι έχουν φανατικούς οπαδούς (Παρασκευή 14/12 παίζουν στο Eightball της Θεσσαλονίκης, Σάββατο 15/12 θα βρίσκονται στην Αθήνα, στο Κύτταρο). Με αυτή την αφορμή, κάναμε μια κουβέντα με τον David Martin...
Βρίσκεστε στη δισκογραφία από το 2004, δημιουργώντας εξαιρετική μουσική με στίχους που αφηγούνται συναρπαστικές ιστορίες. Ποιες κρύβονται πίσω από τις πρόσφατες κυκλοφορίες σας The Shallows και Beacons EP;
Το Shallows αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις και στην εξάρτησή μας από την τεχνολογία. Καλύπτει μια σειρά θεμάτων σχετικών με αυτούς τους προβληματισμούς, ενώ προσπαθούμε να διερευνήσουμε και το κατά πόσο η ψηφιακή τεχνολογία που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση επηρεάζει τον τρόπο αλληλεπίδρασής μας με τους συνανθρώπους μας και την ψυχολογία του καθενός από εμάς. Το Beacons αποτελεί μια θεματική συνέχεια του Shallows: επικεντρώνεται σε πολιτισμούς οι οποίοι έχουν πέσει θύματα της προόδου και εικάζει με ποιον τρόπο μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει πραγματικότητα για έναν πρώτο πραγματικά παγκόσμιο πολιτισμό.
Διαβάζω απόσπασμα από το βιογραφικό σας σημείωμα στο Facebook: «Οι I Like Trains είναι ένας κρυμμένος θησαυρός. Στοιχειωμένες ενορχηστρώσεις και φωνητικά που μοιάζουν τσακισμένα και κουρασμένα από τη ζωή, απεικονίζουν με τρυφερό τρόπο την τραγωδία, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Αρθρώνοντας ταυτόχρονα τις πικρόχολες αλήθειες της ζωής, το συγκρότημα προσφέρει μια αχτίδα φωτός». Ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο, που μέρα με τη μέρα χειροτερεύει. Τι σας σοκάρει περισσότερο και γιατί πιστεύετε πως το φως της μουσικής σας θα καταφέρει τελικά να φωτίσει και να απαλύνει τις ταραγμένες καρδιές και το μυαλό μας;
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν γνωρίζω πού ακριβώς βρίσκεται αυτό το φως της μουσικής μας! Από την έρευνα την οποία διεξάγω κάθε φορά που καταπιάνομαι με έναν νέο δίσκο, προσπαθώ να περιγράψω το μέλλον που οραματίζομαι –και δυστυχώς, όπως λες κι εσύ, δεν μοιάζει ευοίωνο... Ελπίζω μόνο ότι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να εκτιμήσουν τη μουσική μας για αυτό που είναι. Έχω παρατηρήσει πως στους σκοτεινούς καιρούς που διανύουμε, τα περισσότερα συγκροτήματα γράφουν μουσική με θέμα την απόδραση. Καταλαβαίνουμε απόλυτα την ανάγκη τους για κάτι τέτοιο. Ταυτόχρονα, όμως, πιστεύουμε ότι κάποιος πρέπει να γράφει καλή μουσική με κοινωνική συνείδηση.
Μοιάζεις λιγότερο εσωστρεφής και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Τι προκάλεσε αυτή την αλλαγή;
Νομίζω ότι πραγματικά έχω γίνει περισσότερο εξωστρεφής. Πλέον, εξετάζοντας τα παγκόσμια ζητήματα, προτιμώ να μιλάω απ' ευθείας –χρησιμοποιώντας τη δική μου φωνή– παρά μέσω χαρακτήρων οι οποίοι μεταφέρουν μηνύματα. Κι αυτό γιατί, ατενίζοντας το μέλλον, γνωρίζω πως αυτά ακριβώς τα θέματα θα έχουν άμεση επίδραση σε μένα και στην οικογένειά μου. Γιατί μια τέτοια αλλαγή προοπτικής; Πρέπει να αλλάξουμε για να συνεχίσουν οι καταστάσεις να κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Χρειάζεται να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου δημιουργικά, διαφορετικά θα συνεχίσεις να συνθέτεις το ίδιο άλμπουμ ξανά και ξανά.
Λέτε: «Προσπαθούσαμε να μεταδώσουμε την ιδέα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και ότι η ανθρώπινη φυλή δεν μαθαίνει από τα λάθη της». Εξακολουθείτε να έχετε την ίδια άποψη, όταν εσείς είστε εκείνοι που μας προτρέπετε να είμαστε προσηλωμένοι στο μέλλον;
Απολύτως! Ακόμα και όταν γράφω στίχους για το μέλλον, το παρελθόν αποτελεί πηγή έμπνευσης και το αντίστροφο. Μην ξεχνάς πως, παρ’ όλη τη συλλογική σοφία του ανθρώπινου γένους, συνεχίζουμε να είμαστε εγωιστικά πλάσματα και καταλήγουμε να παίρνουμε κοντόφθαλμες αποφάσεις που εξυπηρετούν τις δικές μας βραχυπρόθεσμες ανάγκες.
Κυκλοφορήσατε το δεύτερο άλμπουμ σας εντελώς ανεξάρτητα, μέσω του PledgeMusic. Πόσο δύσκολο ήταν να κάνετε τα πάντα μόνοι σας; Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντήσατε μέσω αυτού του τρόπου προσέγγισης του κοινού και τι κερδίσατε τελικά; Για παράδειγμα, τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας μοναδικός τρόπος για να συνδεθείτε με τους οπαδούς και το ακροατήριό σας –και πρέπει να ομολογήσω ότι είστε εξαιρετικά δραστήριοι στο Twitter και στο Instagram.
Αν και συναντήσαμε αρκετές δυσκολίες, τελικά ανταμειφθήκαμε και όλα κύλησαν όπως ακριβώς φανταζόμασταν. Το δυσκολότερο όλων είναι ο ανταγωνισμός με τις μεγάλες δισκογραφικές. Γιατί και τα περιοδικά είναι πιθανότερο να διαφημίσουν κάποιον για τον οποίον μια δισκογραφική έχει σπαταλήσει αρκετά χρήματα, παρά κάποιον που δρα ανεξάρτητα. Η φωνή του είναι πολύ δύσκολο να ακουστεί. Όπως λες, τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης προσφέρουν σίγουρα έναν νέο, διαφορετικό και πιο άμεσο τρόπο επικοινωνίας, αλλά ο Τύπος και το ραδιόφωνο εξακολουθούν να παίζουν πρωταρχικό ρόλο στη διαφήμιση καθώς μεταφέρουν την πληροφορία σε περισσότερους και γρηγορότερα. Το σημαντικότερο όμως για μας είναι πως ό,τι έχουμε πετύχει μέχρι τώρα, οφείλεται αποκλειστικά στην ποιότητα της μουσικής μας και στη σκληρή δουλειά κι όχι στα χρήματα που επένδυσε κάποιος πάνω μας. Κι αυτή ακριβώς είναι και η ανταμοιβή μας.
Ελάχιστα συγκροτήματα, όπως εσείς, θεωρούν τα άλμπουμ μια ολοκληρωμένη μορφή τέχνης. Έχετε χρησιμοποιήσει ασυνήθιστες και έξυπνες ιδέες, όπως ένα βιβλίο δοκιμίων με το πρώτο άλμπουμ σας ή ένα b-side το οποίο αφηγείται την ίδια ιστορία με δύο διαφορετικούς τρόπους... Πώς και γιατί σκεφτήκατε κάτι τέτοιο και ποιες είναι οι νέες ιδέες που θα μας αποκαλυφθούν μέσα από τα επόμενα άλμπουμ σας;
Προσπαθούμε πάντοτε να σκεφτόμαστε όλα εκείνα τα ζητήματα που αφορούν την ύπαρξή μας ως συγκρότημα. Θέλουμε να δημιουργήσουμε τον δικό μας κόσμο, μέρος του οποίου είναι και το κοινό μας, που συμμετέχει σε αυτόν με όποιον τρόπο επιθυμεί. Κάτι τέτοιο μπορείς να το επιτύχεις μόνο με την ανεξαρτησία και είναι κι αυτό που θα σε κάνει να ξεχωρίσεις στην πολύβουη μουσική αγορά.
Πώς ακριβώς ξεκινάτε μια νέα σύνθεση, ένα νέο τραγούδι; Υπάρχει κάποιο σημείο εκκίνησης; Και πόσο πιστεύετε ότι έχει, αν έχει, αλλάξει η συνθετική σας διαδικασία από τα προηγούμενα στα πιο πρόσφατα άλμπουμ σας;
Δεν ακολουθούμε κάποια πεπατημένη όταν γράφουμε ένα τραγούδι. Είναι σημαντικό να προσεγγίζεις κάθε φορά τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο και ματιά για να μην καταντάς βαρετός. Δουλεύουμε με γοργούς ρυθμούς στο καινούριο υλικό μας, προσπαθώντας έτσι να κρατήσουμε το στοιχείο του αυθορμητισμού. Το Beacons ΕΡ δομήθηκε κυρίως μέσω υπολογιστή κι αυτή η διαδικασία του να χρησιμοποιείς εργαλεία στα οποία δεν ήσουν μέχρι σήμερα συνηθισμένος –και ήταν ίσως και κόντρα στη φύση σου– υπήρξε πραγματικά πρωτόγνωρη και συναρπαστική για εμάς. Υποθέτω ότι το μόνο πράγμα που παρέμεινε κοινό μεταξύ του παλιού και νέου τρόπου σύνθεσης, είναι ο όγκος της έρευνας που συνεχίζει να απαιτεί η συγγραφή των στίχων μας.
Για ποιο άλμπουμ σας αισθάνεστε περισσότερο περήφανοι; Αν διαλέγατε μια καθοριστική στιγμή στην καριέρα σας μέχρι τώρα, ποια θα ήταν αυτή;
Μα πάντα για το πιο πρόσφατο άλμπουμ! Αν δεν πιστεύαμε πως το καινούργιο μας άλμπουμ είναι και το καλύτερο, δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε! Χμ, δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρξει μόνο μία καθοριστική στιγμή στην καριέρα 8 χρόνων. Οι στιγμές είναι πάρα πολλές. Η πρώτη μας συναυλία, η κυκλοφορία του πρώτου single, υπογράφοντας με δισκογραφικές, αποχωρώντας από δισκογραφικές, η καμπάνιά μας μέσω Pledge, η δημιουργία του δικού μας label, περιοδείες, περιοδείες, περιοδείες, το live με τους Editors κι άλλα πολλά!
Από πού αντλείτε έμπνευση και τι είναι αυτό που μπορεί να αποτελέσει έναυσμα και να σας κάνει σήμερα να ξεκινήσετε και να γράφετε ένα κομμάτι; Υπάρχουν κάποιοι αγαπημένοι καλλιτέχνες που προτιμάτε να ακούτε το τελευταίο διάστημα;
Είμαστε αδιάκοποι συλλέκτες επιρροών! Έχουμε δανειστεί τόσες πολλές ιδέες από αρκετούς ανθρώπους κι έχουμε καταφέρει να πλάσουμε μ' αυτές τον ήχο των I Like Trains. Τελευταία ακούω αρκετά σκοτεινή ηλεκτρονική μουσική κι αγαπώ ιδιαίτερα τους Pantha Du Prince, τους Knife, Fever Ray, Luke Abbott κλπ.
Πώς πηγαίνει η περιοδεία σας; Αν μας περιγράφατε μια μέρα από αυτήν, πώς θα ήταν; Υπάρχουν κάποιες συναυλίες τις οποίες θυμάστε έντονα;
Έχουμε ήδη επιστρέψει. Η εμπειρία είναι πάντα αξέχαστη, αλλά μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να εγκλιματιστούμε στην πραγματικότητα του να βρίσκεσαι πάλι πίσω στο σπίτι σου. Μια τυπική μέρα κατά τη διάρκεια της περιοδείας περιλαμβάνει χαλάρωση στο φορτηγάκι μας με αρκετά παιχνίδια κι αστεία. Μετά ακολουθεί το live κι αρκετά ποτά. Αν μάλιστα τύχει να βρούμε και κανένα τραπέζι μπιλιάρδου ή ποδοσφαιράκι, τότε αυτό είναι έξτρα μπόνους! Τα live που θα μου μείνουν αξέχαστα είναι μάλλον εκείνα στο Λιντς, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στην Κολωνία και στη Δρέσδη.
Επιστρέφετε και πάλι στην Ελλάδα για δύο εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και είμαστε ενθουσιασμένοι που θα σας ξαναδούμε! Πώς νιώθετε γι' αυτό, ειδικά τώρα, που οι καταστάσεις στην Ελλάδα είναι τόσο ζοφερές;
Ανυπομονούμε! Έχουμε πραγματικά βιώσει σπουδαία συναισθήματα στην Ελλάδα κι έχουμε αισθανθεί τη φιλοξενία σας. Προσωπικά, είμαι ενθουσιασμένος που θα επισκεφτώ για πρώτη φορά τη Θεσσαλονίκη. Σίγουρα έχουν υπάρξει αρκετές αλλαγές από την τελευταία μας επίσκεψη... Όπως έχω ξαναπεί, όμως, πιστεύω ότι η μουσική μας συντονίζεται απόλυτα με τις δύσκολες στιγμές που περνούν οι Έλληνες.
Τι σχέδια έχουν οι I Like Trains για το 2013; Περιλαμβάνεται σε αυτά και κάποιο soundtrack, μιας και η μουσική σας έχει ήδη χρησιμοποιηθεί στο Χόλιγουντ, σε τρέιλερ ταινιών, σε διαφημίσεις αλλά και στην τηλεόραση;
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος... Έχουμε κλείσει κάποια live για το 2013 και υπάρχουν κάποιες πρώτες ιδέες για νέα κομμάτια. Δεν θα μιλήσω όμως ακόμη για νέο άλμπουμ. Η ιδέα του soundtrack φαντάζει πολύ ελκυστική και σίγουρα θα θέλαμε να εμπλακούμε σε κάτι τέτοιο. Όποιος σκηνοθέτης λοιπόν ενδιαφέρεται και διαβάσει τη συνέντευξη, ας μας πάρει τηλέφωνο ή ας μας στείλει e-mail!
{youtube}M5z2LIn9e44{/youtube}
