Τη μουσική των Savage Republic την έχουν κατά καιρούς βαφτίσει post-punk, art punk, ακόμα και industrial. Με τη δική τους –αναγνωρισμένη πια– πορεία στη δεκαετία του 1980, οι Αμερικανοί είναι και πάλι ενεργοί τα τελευταία χρόνια και έρχονται για τρεις συναυλίες στη χώρα μας, με την οποία άλλωστε διατηρούν στενή σχέση: την ερχόμενη Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου θα βρίσκονται στο An Club στην Αθήνα, το Σάββατο 18/2 στο Stage Larissa της Λάρισας και την Κυριακή 19/2 στο 8ball της Θεσσαλονίκης. Στα σκαριά όμως έχουν και νέο δίσκο κι όλα αυτά μας έδωσαν την κατάλληλη αφορμή για να συνομιλήσουμε με τον, ιδιαίτερα φιλικό, Thom Fuhrmann...
Γεια σου από την Αθήνα! Πες μας δυο λόγια για τον νέο δίσκο και το πότε θα κυκλοφορήσει. Ισχύει ότι ο Jello Biafra θα κάνει την παραγωγή;
Το καινούργιο μας άλμπουμ λέγεται Aegean και δουλεύουμε πάνω σε αυτό τα τελευταία τρία χρόνια. Συνεργαζόμαστε πράγματι με τον Jello για την κυκλοφορία, αλλά δεν είναι ο παραγωγός! Παραγωγοί είμαστε εγώ και ο μπασίστας/κιθαρίστας μας, ο Kerry Dowling. Σχεδιάζουμε επίσης να κυκλοφορήσουμε ένα EP σε βινύλιο με υλικό από τις συναυλίες στην Ελλάδα –τα καλύτερα κομμάτια θα τα συμπεριλάβουμε και στο CD μας. To EP θα κυκλοφορήσει μέχρι το καλοκαίρι, και το CD το φθινόπωρο.
Έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε που είχαμε νέο δίσκο από τους Savage Republic. Και στη δεκαετία του 1980 βέβαια δεν ήσασταν η μπάντα που κάθε χρόνο είχε καινούργια κυκλοφορία. Είστε ένα συγκρότημα που ηχογραφεί όταν έχει κάτι να πει;
Έχουμε υποστεί αρκετά λόγω της έλλειψης συνεχόμενων κυκλοφοριών κατά το πέρασμα του χρόνου, αλλά, ναι, γράφουμε μόνο όταν αισθανόμαστε κάτι. Μένουμε 500 μίλια μακριά ο ένας από τον άλλο και σπάνια κάνουμε πρόβες. Βλεπόμαστε παραπάνω στις περιοδείες μας στην Ευρώπη, παρά εδώ στην Αμερική! Είναι μια χρονοβόρα διαδικασία κανονικά, αλλά, όπως αποδείχτηκε και με το Customs, μπορούμε να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε ένα ολόκληρο άλμπουμ σε 72 ώρες. Ελπίζουμε να ’χουμε παρόμοια τύχη και στην Αθήνα.
To 1982, στον πρώτο δίσκο των Savage Republic (Tragic Figures), η τότε σύνθεση της μπάντας –στην οποία δεν συμμετείχες– διασκεύασε το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη “Ο Αντώνης”. Το 1989 η Θεσσαλονίκη σας έδωσε την έμπνευση για το Customs και στο εξώφυλλο μάλιστα είχατε βάλει το λιμάνι της πόλης. Τώρα ετοιμάζετε νέο δίσκο και ο τίτλος του θα είναι Aegean, ενώ μας αποκαλύπτεις κι ένα EP με ηχογραφήσεις στα μέρη μας. Τι συμβαίνει τελικά για σας με την Ελλάδα και σας ακολουθεί από το ξεκίνημα σας μέχρι και σήμερα;
Ο Bruce Licher (ιδρυτής και πρώην μέλος των Savage Republic) ήταν μεγάλος θαυμαστής της ταινίας Ζ (σ.σ.: του Κώστα Γαβρά, 1969). Πίστευε έτσι ότι θα ’ταν ωραίο να διασκευάσουμε ένα τραγούδι της, οπότε διαλέξαμε αρχικά τον “Αντώνη” και ακολούθησε το “Ποιος Δεν Μιλά”. Σκεφτόμαστε μάλιστα να διασκευάσουμε ακόμα ένα τραγούδι από το soundtrack του Ζ για την προσεχή ηχογράφηση στην Αθήνα. Η Ελλάδα έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μας. Έχοντας μια μεγάλη βάση οπαδών στα 1980s και σε συνδυασμό με την εμπειρία μας με το Customs, ήρθαμε ακόμα πιο κοντά στον ελληνικό λαό και στην κουλτούρα του. Με το πέρασμα του χρόνου, γοητευτήκαμε ακόμα περισσότερο από την ελληνική ιστορία κι εγώ έχω κάνει και διακοπές στην Ελλάδα με την οικογένειά μου. Είμαστε λοιπόν ενθουσιασμένοι που θα ηχογραφήσουμε εκεί και για τις τρεις συναυλίες μας! Έχουμε σκοπό να παίξουμε για 100 λεπτά σε κάθε μία, καλύπτοντας έτσι όλη τη δισκογραφία μας.
Στη χώρα, όπως θα ξέρεις βέβαια, έχει αλλάξει πολύ η ζωή μετά την έλευση του ΔΝΤ και κυριαρχεί η αβεβαιότητα. Στη δική σου χώρα πώς είναι πλέον τα πράγματα με τον Ομπάμα στην προεδρία; Είδες κάποια διαφορά που ίσως περίμενες;
Γνωρίζω πολύ καλά για τις δύσκολες στιγμές που περνάει η Ελλάδα... Παρακολουθώ τη δικιά σας πολιτική σκηνή όσο στενά παρακολουθώ και τη δικιά μας. Υπήρχε μια περίεργη αίσθηση στην ατμόσφαιρα όταν επισκέφτηκα την Ελλάδα τον Μάρτιο. Μια αίσθηση απόγνωσης και θυμού... Τα πράματα είναι δύσκολα κι εδώ πάντως, αν και καμία βέβαια σχέση με την Ελλάδα. Υποστηρίζω ακόμα τον Ομπάμα και ελπίζω σε αυτόν. Η οικονομία μας ανακάμπτει και φαίνεται ότι τα πράγματα αρχίζουν και βελτιώνονται. Ο Romney (σ.σ.: υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων) δεν είναι η λύση στα προβλήματά μας! Γράφω μάλιστα κι ένα τραγούδι για την Ελλάδα και τη μάχη της για οικονομική επιβίωση. Είναι ιδιαίτερα βαρύ…
Επιστροφή στην Ελλάδα λοιπόν για τρεις συναυλίες, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λάρισα. Τι να περιμένουμε από αυτές τις εμφανίσεις;
Όπως ανέφερα πιο πάνω, θα παίξουμε ένα σετ των 100 λεπτών με τα καλύτερα της μακρόχρονης καριέρας μας. Να περιμένετε υψηλή ενέργεια και μερικές εκπλήξεις για τη συναυλία της Αθήνας. Και γενικότερα μια επίθεση ενέργειας από την πρώτη νότα της κιθάρας μέχρι το τελευταίο χτύπημα των ντραμς!
Θα ακολουθήσει αλήθεια κάποια περιοδεία;
Έχουμε προγραμματίσει μια περιοδεία στην υπόλοιπη Ευρώπη τον Ιανουάριο του 2013, αφού θα έχει κυκλοφορήσει το άλμπουμ.
Τα σχόλια για τις ζωντανές σας εμφανίσεις είναι διθυραμβικά: ο κόσμος δείχνει να μπαίνει στο trip της μουσικής σας και την ώρα της συναυλίας να ταξιδεύει μαζί σας. Εσύ πώς νιώθεις πάνω στη σκηνή;
Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου που μου λες κάτι τέτοιο! Μακάρι να μπορούσα να εκφράσω με λέξεις πώς είναι όταν βρίσκεσαι στη σκηνή. Πρόκειται για το απόλυτο αφροδισιακό και ναρκωτικό, πιο εθιστικό από το αλκοόλ και την κοκαΐνη μαζί (τα οποία σταμάτησα παρεμπιπτόντως το 2009). Μπορώ να πω άφοβα ότι το τωρινό μας σχήμα είναι με διαφορά το πιο δυνατό μας στα live: ο Alan Waddington και ο Kerry Dowling συνθέτουν ένα απίστευτο rhythm section. Τώρα παίρνουμε επίσης τα πράγματα πολύ πιο σοβαρά, παρόλα αυτά γελάμε και πολύ με τους εαυτούς μας. Επίσης, όταν είμαστε σε περιοδεία, παίρνουμε στα σοβαρά και τη φυσική μας κατάσταση. Αφήνουμε την καρδιά μας και την ψυχή μας πάνω στη σκηνή, κάθε βράδυ…
Θα ήθελα να μου πεις αν ξεχωρίζεις πραγματικά κάποια ονόματα στη μουσική σκηνή του σήμερα και τι σου αρέσει να ακούς...
Ειλικρινά; Δεν ακούω πολλές από τις σύγχρονες μπάντες... Πιστεύω ότι οι περισσότερες επαναλαμβάνουν όσα έγιναν στα 1980s. Λάτρευα τους Grinderman (αλλά διαλύθηκαν), αν είναι να αναφέρω μερικά ενεργά ονόματα θα πω για τους Antony And The Johnsons και τους Sigur Ros. Παίξαμε και με τους Caspian πρόσφατα και πιστεύω πως είναι πολύ καλοί. Ακόμα πάντως ακούω πιο πολύ Joy Division, Wire (των οποίων ο τελευταίος δίσκος είναι φανταστικός, τους είχα δει μάλιστα και στην Αθήνα!), Gang Of Four, Echo & The Bunnymen κτλ. κτλ. Επίσης ακούω πάρα πολύ τους Boards Of Canada.
Και μια τελευταία ερώτηση: μετά από τόσα χρόνια, πού θα κατέτασσες τους Savage Republic στη μουσική ιστορία;
Πιστεύω πως οι Savage Republic έχουν τη δική τους θέση στην ιστορία της μουσικής. Κανένας δεν έχει τον δικό μας ήχο. Ξέρουμε όμως ότι η ασυνέπειά μας και η έλλειψη εργασιακής ηθικής στα 1980s έβλαψε τη δημοτικότητά μας και μας στέρησε πιθανότατα την ευκαιρία να συμβαδίσουμε με τους Sonic Youth και τους Neubauten αυτού του κόσμου. Αλλά είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για όλες τις θαυμάσιες ευκαιρίες που είχε το συγκρότημα και για όλους τους υπέροχους ανθρώπους που έχουμε συναντήσει και κρατάμε ακόμα επαφή μαζί τους.
Σε ευχαριστώ πολύ Thom, τα λέμε στην Αθήνα!
Σ’ ευχαριστώ κι εγώ για τις σπουδαίες ερωτήσεις και για τη συνέντευξη! Θα σε δω στο An Club.
