Εδώ και τρεις δεκαετίες κατορθώνει να συγκεράσει αρμονικά και ευφάνταστα μουσικά δάνεια διαφορετικών προελεύσεων, αφήνοντας τη δική της εκλεκτική σφραγίδα. Τυφλή εκ γενετής, ξετυλίγει με φινέτσα και με αισθητική πληρότητα το δικό της μουσικό μωσαϊκό, με τον μελωδικό της δρόμο και την αξιοσημείωτη ερμηνευτική της ευελιξία να την έχουν αναδείξει σε μία από τις σημαντικότερες τζαζ καλλιτέχνιδες παγκοσμίως. Η Diane Schuur έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας –το Σάββατο 10 και την Κυριακή 11/12, στο Gazarte– κι εμείς αδράξαμε έτσι την ευκαιρία για να της μιλήσουμε, ανακαλύπτοντας στην πορεία ότι σκοπεύει να γιορτάσει μαζί μας, επί σκηνής, τα 58α της γενέθλια...
Είστε ευρύτερα γνωστή –τόσο στο φιλικό σας περιβάλλον, όσο και στο κοινό– ως «Deedles». Υπάρχει κάποιο μυστικό πίσω από αυτό το αστείο και παράξενο παρατσούκλι;
Η μητέρα μου συνήθιζε να με αποκαλεί «Deedlebabe» όταν ήμουν παιδί (σ.σ.: deedle σημαίνει cool, είναι όμως κι ένας χαρακτηριστικός ήχος σε ταινίες τρόμου). Μεγαλώνοντας το μίκρυνα και το έκανα «Deedles»!
Γνωρίζουμε ότι σάς ανακάλυψε ο George Shearing, όμως το μεγάλο σας άνοιγμα έγινε με τον θρυλικό σαξοφωνίστα Stan Getz. Ποια είναι η πιο βαθιά αίσθηση-εμπειρία που έχετε από αυτόν; Έχετε κάποιες ιστορίες να μας διηγηθείτε από εκείνη την περίοδο;
Με τον Stan Getz δουλέψαμε παρέα στο άλμπουμ Timeless. Κάναμε το τραγούδι “A Time For Love” και εκείνο που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η δεξιοτεχνία και η μελωδική του αίσθηση. Σίγουρα έχω πολλές ιστορίες να σας διηγηθώ, αλλά δεν θα χωρούσαν στις σελίδες σας!
Οι πρώτες σας μουσικές μούσες ήταν η Dinah Waghington και η Sarah Vaughan. Με ποιον τρόπο σας ενέπνευσαν αυτές οι δύο καλλιτέχνιδες; Εάν είχατε να διαλέξετε ένα κομμάτι για την κάθε μια, ποιο θα ήταν αυτό;
Και από τις δύο αυτές γυναίκες μπορούσα να καταλάβω κάθε λέξη την οποία τραγουδούσαν... Η προφορά τους αποτελούσε φαινόμενο. Για τη Dinah Washington θα επέλεγα το “What A Difference A Day Makes” και για τη Sarah Vaughan την ερμηνεία της στο “Deep Purple”.
Aς μιλήσουμε λίγο για τζαζ. Σε ποιον βαθμό πιστεύετε ότι η αμερικανική τζαζ σκηνή του 21ου αιώνα έχει αλλάξει ή έχει γίνει ελάσσονος σημασίας; Τι απέγιναν εκείνες οι καπνισμένες, αλκοολικές και εθισμένες φιγούρες της παλιάς φρουράς; Και πώς σταχυολογείται η έλευση του διαδικτύου και η παρακμή της μουσικής βιομηχανίας τού σήμερα;
Η επιρροή του διαδικτύου έχει καταστήσει δυνατό στους μουσικούς να περνούν εύστοχα από διαφορετικά μουσικά είδη. Η έλευσή του έδωσε γενικά περισσότερο έλεγχο στους ανθρώπους, ενώ έκανε ευκολότερη την αγορά/απόκτηση της μουσικής από το πολυπληθές κοινό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλές από τις ισχυρές δισκογραφικές εταιρίες να χάσουν τον έλεγχο που είχαν στο παρελθόν. Πέρα από αυτό, πάντως, το παράνομο κατέβασμα εξακολουθεί να αποτελεί μέγιστο πρόβλημα. Όσο για τους καλλιτέχνες που περιγράφετε, άλλοι είτε καθάρισαν, είτε είναι νηφάλιοι πλέον, είτε δεν... επέζησαν από τις εκάστοτε καταχρήσεις ουσιών.
Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας αναφέρατε ότι υπάρχουν τρία σημαντικά στοιχεία τα οποία πρέπει να έχει όποιος επιθυμεί να μπει στο χώρο της μουσικής: καλό οικονομικό σύμβουλο, καλό προσωπικό διευθυντή και καλό δικηγόρο. Ξέρετε, σε εμένα όλα αυτά ακούγονται κάπως περίεργα...
Πρώτα και πέρα απ’ όλα πρέπει να έχεις πάθος. Να είσαι καλός στο παίξιμο του οργάνου σου ή να έχεις καλά φωνητικά προσόντα. Η διεύθυνση και η δικηγορία έπονται, όταν διαθέτεις αυτά που ανέφερα. Επόμενη ερώτηση!
Τα τελευταία χρόνια στο ερμηνευτικό-συνθετικό προσκήνιο πολλοί τραγουδιστές (κυρίως της τζαζ) ασχολούνται κυρίως με διασκευές, παρά με τη δημιουργία δικών τους κομματιών. Θεωρείτε ότι αποτελεί μια ασφαλή δικλείδα απέναντι στον εαυτό τους και κατ’ επέκταση στη μουσική βιομηχανία; Κι εσείς αρέσκεστε στην επιλογή τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών, οπότε πώς αισθάνεστε με όλο αυτό;
Η ερμηνεία σύγχρονων ή και παλιότερων δημοφιλών κομματιών υπήρξε η βάση του τζαζ ρεπερτορίου, ήδη από την αρχή του. Ορισμένοι δε τραγουδιστές δεν είναι συνθέτες, αλλά αυστηρά ερμηνευτές. Εφόσον λοιπόν κάποιος μπορεί να κάνει και τα δύο, γιατί όχι;
Ας έρθουμε τώρα στην τελευταία σας δουλειά, The Gathering, η οποία διαπνέεται από μια έντονη country έμπνευση. Μοιάζει σαν να συγκεντρώσατε τις πιο καίριες επιρροές σας (Dinah Washington, Nancy Wilson, Patti Page, Doris Day, Kay Starr, Edie Gorme κ.α.) και να κάνατε ένα αξιομνημόνευτο «πέρασμα» από αυτές. Μιλήστε μας λίγο για αυτόν τον δίσκο...
Πήγα στο Νάσβιλ για το The Gathering και μοιράστηκα μια θαυμάσια εμπειρία δουλεύοντας με μερικούς από τους καλύτερους καλλιτέχνες της country. Κάθε κομμάτι ήταν πολύ κοντά στην καρδιά μου και νομίζω ότι θα είναι εύκολο και για τους ακροατές να αναγνωρίσουν το μήνυμα πίσω από κάθε ιστορία.
Πέρα από τις εξαιρετικές σας δισκογραφικές σας δουλειές, έχετε περιοδεύσει και εμφανιστεί δίπλα σε μεγαθήρια (Stan Getz, Quincy Jones, B.B. King, Maynard Ferguson, Ray Charles, Stevie Wonder κ.α.) Με ποιον από αυτούς, κατά τη γνώμη σας, υπήρξατε μοναδικό –ίσως απίστευτο ή απρόβλεπτο– ντουέτο πάνω στη σκηνή;
Το να δουλεύεις με κάθε έναν από τους καλλιτέχνες τους οποίους αναφέρατε υπήρξε μοναδική εμπειρία. Κάθε ντουέτο είχε τη δική του μαγεία...
Έχετε κερδίσει παγκόσμια αναγνώριση, δύο Grammy Awards, ελπίζω...κάποια χρήματα και φυσικά τη μεγάλη αγάπη του κοινού. Πέρα από αυτά, πώς είναι να είσαι σήμερα μια τζαζ βοκαλίστας-πιανίστρια;
Υπέροχο! Είναι απλά υπέροχο!
Αν δεν λανθάνω, είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα. Τι θα παρουσιάσετε στις δύο συναυλίες τις οποίες θα δώσετε στο Gazarte το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται;
Μαζί με μένα θα βρίσκεται μια απίστευτη μπάντα και θα τραγουδήσω με την καρδιά μου για τον καθένα που θα έρθει, μιας και στις 10 Δεκεμβρίου θα εορτάσω τα 58α γενέθλιά μου!
