Άξιο τέκνο των μεγάλων Γερμανών σινθοπατέρων, ο Daniel Lopatin έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να στρέψει ουκ ολίγα αυτιά τόσο προς το μέρος του, όσο και προς τον συγκεκριμένο ήχο, που διάγει ξανά περίοδο ανθοφορίας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι τυχαίο, αλλά περιέργως δεν απάντησε στις ερωτήσεις για το πιο πρόσφατο άλμπουμ του (Returnal) –φαίνεται πως το συνθεσάιζερ πλέον δεν ανήκει στις δημιουργικές προτεραιότητές του. Βολευόμαστε, λοιπόν, με τα υπόλοιπα, μερικές μόλις ώρες πριν την κάθοδό του στο Bios, για ένα απ' τα πιο «εδώ και τώρα» live της χρονιάς. Πρώτα μονάχος και λίγο αργότερα ως Games, με τον Tigercity πλάι του...
Θα μπορούσες να μας καθοδηγήσεις ανάμεσα στις ενώσεις της σχέσης σου με το συνθεσάιζερ, είτε αυτές αφορούν τις δυνατότητές του ως πηγή ήχου, είτε τις ιδιότητές του ως αντικείμενο;
Ειλικρινά, αυτή την περίοδο αναπτύσσω μια πιο κοντινή σχέση με το sampler μου. Το κόλπο είναι να μάθεις το όργανο απ' έξω κι ανακατωτά, ώστε να φτάσεις στο σημείο να παίζεις ενστικτωδώς.
Είναι κάτι χρόνια τώρα που κάμποσοι μουσικοί χρησιμοποιούν vintage σίνθια ως το βασικό τους όργανο. Το θεωρείς σύμπτωση ή μήπως μοιράζεστε κάποιες κοινές ηχητικές αναμνήσεις, αναγόμενες στα 1970's;
Δεν είμαι σίγουρος... Καθώς προχωρούν οι γενιές είναι αναπόφευκτο πως οι νεότεροι θα γιορτάσουν την ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής –η σφραγίδα της άλλωστε είναι πατημένη γερά. Να σου πω την αλήθεια, ηχητικά δεν νιώθω τόσο κοντά με τη δεκαετία του εβδομήντα, είμαι περισσότερο 1980s/1990s τύπος.
«Αναβιωτής του συνθεσάιζερ»: πώς αντιδράς απέναντί σε μια τόσο απλουστευτική ταμπέλα;
Πράγματι, μια τέτοια ταμπέλα είναι βαρετή, κενή... Ελπίζω ότι, μέσω της παρούσας περιοδείας μου, θα γίνει περισσότερο κατανοητό το τι προσπαθώ να κάνω με τη μουσική μου.
Όταν παίζεις ζωντανά, πώς τα βγάζεις πέρα με τη διόλου πρακτική φύση του οργάνου;
Δεν υπάρχει πια σίνθι στη σκηνή! Έχω βαρεθεί και δεν το παίρνω καν μαζί μου. Για το στούντιο είναι ό,τι πρέπει, στις συναυλίες όμως γίνεται το οπτικό επίκεντρο και τελικά σε αποσπά απ' τη μουσική. Πλέον κατεβαίνω με sampler, looper και πετάλια.
Τι να αναμένουμε λοιπόν απ' την κάθοδό σου στα μέρη μας;
Ένα 45λεπτο σεταρισμένο σε ένα βίντεο του Nate Boyce με το οποίο ασχολιόμουν όταν σχεδίαζα τη μουσική. Είναι ό,τι πιο λεπτομερές και συνεκτικό έχω κάνει σε επίπεδο ζωντανού σετ.
Στο Rifts συνένωσες τρεις προηγούμενες κυκλοφορίες σου σ' ένα κοινό σώμα. Κάτι παρόμοιο έκαναν και φέτος οι Demdike Stare με το Tryptych. Άραγε, τι παίζει με την τριλογία ως φόρμα έκφρασης;
Μυαλό/Σώμα/Πνεύμα.
Πολύ πρακτικό κλισεδάκι: άλλα νέα πέραν αυτών της ενεργής περιοδείας σου;
Ξεκινάω ένα label μέσω της Mexican Summer, ονόματι SOFTWARE –παρέα με τον παλιό μου φίλο Joel Ford. Στης 7 Ιουνίου, λοιπόν, κυκλοφορεί το ντεμπούτο μας, υπό τον τίτλο Channel Pressure.
