Μιλώντας με τους εμπνευστές τoυ post wave, του υβριδίου που γεννήθηκε από τις post punk και new wave καταβολές του William Cashion, του Gerrit Welmers και του Samuel Herring, δεν στάθηκα ούτε στις ταξιδιάρικες μελωδίες τους, ούτε στην καλώς εννοούμενη «αμερικανιά» η οποία αναβλύζει μέσα από τα τραγούδια τους. Εντυπωσιάστηκα όμως με τη συνέπεια και με την αφοσίωσή τους: οι Future Islands είναι επαγγελματίες καλλιτέχνες χωρίς να εκπίπτουν όμως από τον πρωταρχικό τους στόχο, τη μουσική –όπως θα έπρεπε να είναι όλοι δηλαδή. Θα τους δείτε εν δράσει κι όσοι βρεθήκατε στο 6 D.O.G.S. την ερχόμενη Κυριακή, στις 17 του μήνα…
 |
35 συναυλίες σε 36 μέρες. Δεν πρέπει να έχω ακούσει πιο «σφιχτή» περιοδεία. Τι σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
William Cashion: Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα πραγματοποιήσουμε αυτή την ευρωπαϊκή περιοδεία. Και θέλαμε να είμαστε σίγουροι ότι θα επισκεφτούμε όσο περισσότερα μέρη γίνεται. Μέρη που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε. Όσο για το πρόγραμμα, δεν είναι περισσότερο σφιχτό από αυτό των περιοδειών μας στις Η.Π.Α.! Για εμάς η περιοδεία είναι δουλειά και όχι διακοπές. Ό,τι κάνουμε το παίρνουμε πολύ σοβαρά και δεν ανεχόμαστε κάτι λιγότερο.
Ανήκετε στην κατηγορία συγκροτημάτων τα οποία δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια σπουδών στο κολέγιο. Πώς και δεν ακολουθήσατε την τύχη «ομοίων» σας, που μόλις τα μέλη αποφοιτούν διαλύουν και τα συγκροτήματα;
William Cashion: Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να κάνω καριέρα στη μουσική. Ευτυχώς στάθηκα τυχερός και το ξεκίνημα έγινε με τον Sam και με τον Gerrit, με τους οποίους είχαμε μεγάλη πίστη σε αυτό που κάναμε, αλλά και στις δυνατότητές μας. Όντως, μετά την αποφοίτησή μας, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα –ως προς το αν οι Future Islands αποτελούσαν ένα διάλλειμα για εμάς, αν θα παρατούσαμε τις πρωινές μας δουλειές, αν θα πέφταμε με τα μούτρα και θα βλέπαμε πόσο μακριά θα μας πάει αυτή η ιστορία.
Gerrit Welmers: Άλλωστε και τι άλλο να κάναμε, όταν θα τελειώναμε με τη σχολή; (γέλια!)
 |
Καταφέρατε να γράψετε μουσική βασισμένη σε πλήκτρα χωρίς όμως να ακούγεται ο ήχος σας παλιομοδίτικος. Ποιο είναι το μυστικό σας;
William Cashion: Παραμορφωμένες κιθάρες, στίχοι γεμάτοι ψυχή και ήχοι κρουστών που σμίγουν με τον ηλεκτρονικό ήχο των πλήκτρων. Αυτά αρκούν και δεν είναι μυστικό. Ή δεν θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον…
Μιλήστε μου για το τελευταίο σας άλμπουμ In Evening Air. Πόσο διαφορετικό είναι σε ύφος και ατμόσφαιρα από τους προηγούμενούς σας δίσκους;
William Cashion: Το Ιn Evening Air είναι ο πρώτος μας δίσκος που ηχογραφήθηκε κανονικά και όχι live. Πριν από αυτόν λειτουργούσαμε πιο πολύ σαν…punk μπάντα! Εδώ όμως αποφασίσουμε να ηρεμήσουμε, να επιβραδύνουμε τις διαδικασίες και να δώσουμε στους εαυτούς μας και στο συγκρότημα χώρο για πειραματισμό. Σίγουρα το αποτέλεσμα ηχεί πιο ατμοσφαιρικό από εκείνο των προηγούμενων δίσκων μας.
Gerrit Welmers: Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι ο δίσκος δουλεύτηκε χωρίς drummer, με αποτέλεσμα να είναι τελικά πιο πολυεπίπεδος –μέσα από την αναζήτηση των κατάλληλων beat.
Μιλήστε μου για τον όρο post wave. Πώς προέκυψε;
William Cashion: Το post wave ήρθε αβίαστα, μέσα από την τριβή μου με τον Sam. Εγώ ήμουν γνήσιο τέκνο της new wave σκηνής, ο Sam ήταν μέλος post rock συγκροτημάτων αλλά και οι δύο είχαμε αδυναμία στους post punk ήχους. Ήταν μια εποχή όταν θεωρούνταν πολύ της μόδας να βάζεις τη λέξη «post» μπροστά από οτιδήποτε. Ακόμη και τα…ταχυδρομεία (σ.σ.: post offices) φάνταζαν cool τότε επειδή είχαν αυτό το πρώτο συνθετικό (γέλια!). Με τα χρόνια όμως το post wave απέκτησε ένα ακόμα νόημα, την ισορροπία δηλαδή ανάμεσα σε post punk και new wave.
 |
Πόσο δύσκολο είναι για ένα συγκρότημα να γράφει μουσική με αισιόδοξο μήνυμα, ειδικά σε μέρες σκληρές όπως αυτές που διανύουμε;
William Cashion: Το να έχεις ένα συγκρότημα σε τέτοιες εποχές είναι ούτως ή άλλως σκληρό. Ανεξάρτητα από το αν το μήνυμα είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο.
Gerrit Welmers: Η μουσική μας μπορεί να φαντάζει αισιόδοξη αλλά δεν είναι κάτι που προκύπτει ηθελημένα. Είναι η οπτική μας απέναντι στη ζωή που εκφράζεται στα τραγούδια μας και είναι γεμάτη από φως και πίστη σε όσα μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Βινύλιο vs CD. Τι επιλέγετε;
William Cashion: Αγαπώ το βινύλιο αλλά συχνά αγοράζω και CD, επειδή μουσική ακούω κυρίως όταν οδηγώ. Αυτό που δεν αντέχω καθόλου πάντως είναι το iPod!
Gerrit Welmers: Βινύλιο με τη χωρητικότητα του MP3! (γέλια)
Τελικά πού μπορούμε να βρούμε εισιτήριο για τα…νησιά του μέλλοντος;
William Cashion: Θα πουλάνε στην χώρα σας για μία και μόνο μέρα στις 17 Οκτωβρίου με το καράβι της γραμμής 6 D.O.G.S.! Μην ξεχαστείτε, γιατί δεν έχει άλλο δρομολόγιο!
