Μια τηλεφωνική συζήτηση με τον Justin Sullivan είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Χαλαρός, ακριβής και με τη στομφώδη προφορά του βρετανικού Βορρά, μας απάντησε σε διάφορα ερωτήματα ενόψει της ζωντανής εμφάνισης των New Model Army στα μέρη μας. Στο Gagarin 205, το Σάββατο στις 9 Οκτωβρίου, για τους Αθηναίους, μια μέρα πριν στο Block 33 για τους Θεσσαλονικείς, όσο οι Αθηναίοι θα βλέπουν Killing Joke...
 |
Καλησπέρα! Ξανά στην Ελλάδα λοιπόν, πώς νιώθετε που επιστρέφετε σε τόσο σύντομο διάστημα από τα μέρη μας;
Καλώς σας βρίσκω! Αγαπώ την Ελλάδα, είναι αμέτρητες οι φορές που έχουμε παίξει ζωντανά στη χώρα σας και κάθε φορά το κοινό σας αποδεικνύει έντονα τη ροκ καταβολή του –και το ιδιαίτερο πάθος του! Σαν παιδί, επισκεπτόμουν πολλές φορές την Ελλάδα για διακοπές. Όπως σου είπα, την αγαπώ –μου θυμίζει αυτό το σκοτεινό και τραγικό στοιχείο του αρχαίου θεάτρου.
Για το τραγικό του παρόντος με τη μεγάλη κρίση που μας τυραννάει τι έχεις να δηλώσεις;
Ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος την περνάει την κρίση, όχι μόνο η Ελλάδα... Απλά στη χώρα σας φαίνεται πολύ έντονα. Ο καπιταλισμός απέδειξε ότι βασίζεται σε αυταπάτες και δεν υπολογίζει τους απλούς πολίτες.
Αλήθεια, το ροκ στις μέρες μας αισθάνεται ακόμη οργή; Εσύ παραμένεις οργισμένος;
Το σύγχρονο ροκ είναι βαρετό! Αναμασά τις ίδιες ιδέες και με ενοχλεί όλη αυτή η χρήση των νέων τεχνολογιών. Επίσης, ενώ παρουσιάζεται «ζόρικο» και «επαναστατικό» κατ’ ουσία είναι τόσο, μα τόσο ασφαλές! Με ενοχλεί αυτή η ασφάλεια η οποία το διακατέχει. Όσον αφορά στην οργή.... Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ξεκινούσαν οι New Model Army, είχαμε μπόλικη! Δεν ήταν αυτή όμως ο λόγος ύπαρξής μας αλλά η αγάπη για τη μουσική και για τη δημιουργία.
 |
Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να σε ρωτήσω το εξής απλό: Yπάρχει κάτι που θα αλλάζατε, μετά από 30 χρόνια καριέρας;
(Γέλια!) Πολύ ωραία ερώτηση! Κάναμε κάθε δυνατό λάθος που θα μπορούσε να κάνει μια ροκ μπάντα. Ποτέ δεν γίναμε ένα μεγάλων διαστάσεων συγκρότημα, με τεράστια επιτυχία… Αυτό όμως μας έδωσε ξέρεις μεγάλη ελευθερία. Είμαστε οι πιο ελεύθεροι μουσικοί του κόσμου, αυτό αισθάνομαι τριάντα χρόνια μετά…
Ο θάνατος του Robert Heaton πώς σας επηρέασε καλλιτεχνικά και σαν ανθρώπους;
Μπορώ να μιλήσω μόνο προσωπικά για αυτό. Θεωρώ πως ο Robert υπήρξε κάτι σαν αδελφός μου εντός της μπάντας, αλλά εκτός αυτής δεν ξέρω αν ήμασταν το ίδιο φίλοι. Η αποχώρησή του από το γκρουπ ήτανε εξάλλου απόρροια καλλιτεχνικών διαφωνιών, τις οποίες στα μέσα των 1990s δεν καταφέραμε να επιλύσουμε –με αποτέλεσμα να χωρίσουν οι δρόμοι μας το 1998. Νομίζω ότι φέτος συνειδητοποιώ την απουσία του και θα ήθελα πάρα πολύ να τον έχω αυτή τη στιγμή δίπλα μου και να μιλάμε μαζί. Το ομολογώ, το θεωρώ λάθος μου που δεν βρεθήκαμε τότε…
 |
Ας αλλάξουμε θέμα... Γιατί πιστεύεις ότι το “51 State” απέκτησε τόσο θρυλική διάσταση;
Α, το τραγούδι αυτό δεν το έχουμε γράψει καν εμείς! Το έγραψε ένας φίλος στα τέλη του 1979. Όταν ηχογραφούσαμε το Ghost Of Cain είχαμε μάλιστα σοβαρές αμφιβολίες για το αν έπρεπε να το συμπεριλάβουμε, αλλά τελικά το ηχογραφήσαμε, με κάποιες μικροαλλαγές. Τόσα χρόνια μετά, ακόμη και στις ζωντανές μας εμφανίσεις στην Αμερική, όλοι το ζητάνε επίμονα… Η αλήθεια είναι πάντως ότι πρόκειται για ένα αντιβρετανικό κομμάτι και όχι ένα αντιαμερικανικό. Το δηλώσαμε εξάλλου και πρόσφατα, εξαιτίας της ανάμιξης της χώρας μας στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις αν υπάρχουν σχέδια για το άμεσο μέλλον...
Με αφορμή τα τριάντα χρόνια των New Model Army θα κυκλοφορήσουμε ένα συλλεκτικό box set, το οποίο θα περιέχει πολλές ηχογραφήσεις, ένα βιβλίο με ποίηση και φυσικά κάμποσες ανέκδοτες φωτογραφίες. Γενικά, σαν μπάντα, έχουμε σκοπό να συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική γιατί η δημιουργία για εμάς δεν τελειώνει… Θα το καταλάβει πιστεύω και το κοινό της Αθήνας, με το οποίο ανυπομονούμε να ξανασμίξουμε!
