 |
Ο Agoria (aka Sebastien Devaud) είναι ίσως ο πιο πετυχημένος και εξελίξιμος house techno DJ που έχει ξεπηδήσει από τη γαλλική σκηνή την τελευταία πενταετία, ενώ είναι επιπλέον ιδιοκτήτης της αξιόλογης Infine Records και ταλαντούχος παραγωγός, με άλμπουμ όπως το περίφημο Blossom –πίσω στο 2004 μπορεί να μη γνώρισε την άμεση επιτυχία, αλλά αποδείχθηκε ένας από τους πλέον επιδραστικούς δίσκους της γαλλικής electronica. Φέτος επέστρεψε στην επικαιρότητα με μια καινούργια μιξαρισμένη συλλογή (Balance 016) και το Σάββατο 8 Μαΐου η παγκόσμια Balance περιοδεία του σταματάει στην Αθήνα για ένα pre-reworks event στο Bios, μαζί με τον καλό του φίλο και εξαιρετικό πιανίστα/παραγωγό Francesco Tristano. Στη συνέντευξη που ακολουθεί απαντά μέσω mail σε 8 ερωτήσεις του Avopolis σχετικά με τη νέα του συλλογή, το επερχόμενο άλμπουμ και τον τρόπο που παίζει και διαλέγει δίσκους…
Λογικά την ώρα που σου στέλνω αυτό το mail η Balance περιοδεία θα βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε Αυστραλία και Ιαπωνία. Περίμενες ποτέ αυτή την εξέλιξη όταν ηχογραφούσες το Blossom το 2004; Μπορείς να βρεις κάποια σημαντικά γεγονότα στην πορεία σου, τα οποία βοήθησαν ώστε να φτάσεις σε αυτό το σημείο;
 |
Σωστά υπολόγισες! Μόλις γύρισα από την Ιαπωνία, όπου και είδα μερικά όμορφα cherry blossoms... Είναι δύσκολο να κρίνω την καριέρα μου, δεν θα ήμουν αντικειμενικός. Νομίζω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τη μουσική είναι, κατά κάποιον τρόπο, ταλαντούχοι και όλοι κερδίζουν κάτι από αυτή. Μόνο που για να πετύχεις 100% θέλεις 50% τύχη και ευκαιρίες και 50% σκληρή δουλειά. Εγώ εργάζομαι σκληρά και να είσαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι καλλιτέχνες με διάρκεια κάνουν το ίδιο. Το ότι κάποιοι υποστηρίζουν το αντίθετο είναι απλά μύθος... Σχετικά με τα γεγονότα τα οποία με οδήγησαν εδώ είναι επίσης μια μπερδεμένη ιστορία. Δεν έχω ποτέ κυκλοφορήσει το σωστό άλμπουμ στη σωστή στιγμή στο παρελθόν και υποθέτω ότι είμαι αρκετά κακός στο να προβλέπω την τάση της μουσικής μακροπρόθεσμα. Βέβαια, κάθε φορά που κυκλοφορεί κάτι, χρειάζεται δύο χρόνια περίπου για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Αυτό ξεκίνησε όταν κυκλοφόρησα το πρώτο μου single La Onzieme Marche και κανένας δεν το έπαιξε, λέγοντας ότι επρόκειτο για κακό δίσκο. Την εποχή που κυκλοφόρησε δεν συσχετιζόταν με κανένα μουσικό ρεύμα της dance. Λίγο αργότερα ο φίλος μου Alexandre Cazac ζήτησε να το επανακυκλοφορήσει και χρειάστηκε να επιμείνει πολύ για να με πείσει, μιας και δεν είχα όρεξη για δεύτερο γύρο κακών κριτικών. Το ίδιο συνέβη και με το Green Armchair και με το mix μου για τη σειρά At The Controls, το οποίο δεν συμβάδιζε με την ηχητική μόδα της εποχής. Αλλά το Green Armchair ήταν ένα μεγαλεπήβολο άλμπουμ και κέρδισε μπόλικο minimal hype. Έτσι, δύο σχεδόν χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ξεχώρισαν κομμάτια όπως το "Les Violins Ivres" ή το "Like A Bull". Και το CD για την At The Controls σειρά φάνηκε –από τις λίστες στο τέλος της δεκαετίας– ότι στάθηκε από τα πλέον επιτυχημένα, κανένας όμως δεν είπε καλά λόγια για αυτό όταν είχε κυκλοφορήσει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν είμαι ο κατάλληλος να μιλήσω για το πώς έγινα παγκόσμιο όνομα στο DJing…
H Balance συλλογή σου δίνει χώρο για μουσικό εκλεκτισμό, ο οποίος εκτιμάται τελευταία στις χορευτικές πίστες. Πώς κατάφερες να κυκλοφορήσεις ένα mix όπου συνυπάρχουν ονόματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όπως οι Aphrodite's Child και ο Efdemin;
Στις αρχές του 2010 ρώτησα τον εαυτό μου αν ήθελα να δουλέψω σε ένα νέο άλμπουμ ή σε κάτι άλλο. Δεν ήμουν σίγουρος αν, μετά από ένα τόσο μεγάλο διάλειμμα, ήθελα να δημιουργήσω καινούργιες μουσικές και έπειτα αναρωτιόμουν αν όντως υπήρχε λόγος να κυκλοφορήσω ένα νέο mixed CD. Βλέπεις αυτές τις μέρες κάθε καλό website φροντίζει να σου παρέχει ένα ποιοτικό podcast και κάποιος που ψάχνει μπορεί να βρει καλή μουσική παντού. Έτσι, η αναγκαιότητα ενός mixed CD δεν υπήρχε αλλά αποφάσισα να το δοκιμάσω. Το είδα δηλαδή σαν ένα στοίχημα: να βρω και να φτιάξω την αποκλειστική μουσική συλλογή μου, σε μια εποχή όπου μπορούμε να βρούμε ό,τι ψάχνουμε μέσα σε ένα λεπτό. Και, έπειτα, πώς θα κατάφερνα να ικανοποιήσω τον πόθο του ακροατή για μια ακόμη φορά με μουσικές που δεν είχε ξανακούσει; Αρχικά χρειάστηκε λοιπόν να βρω τον τρόπο για να ανακαλύψω τις σπάνιες μουσικές. Ξόδεψα πέντε μήνες ψάχνοντας για δίσκους και ήθελα να βάλω ξανά σε λειτουργία τον ενθουσιασμό μου για νέες μουσικές. Ο πόθος για την εξερεύνηση νέων ήχων είχε σβήσει. Λαμβάνουμε τόσα πολλά κομμάτια κάθε μέρα μέσω ενός απλού mail ή ενός απλού promo link και όλο αυτό με έκανε να αντιδράσω και να νιώσω την ανάγκη του να βρω μουσική ξοδεύοντας ολόκληρες μέρες σε δισκάδικα όπως όταν ήμουν 20 χρονών. Ήθελα να βιώσω ξανά την ευτυχία να ανακαλύπτω μουσικές κατά λάθος. Στις μέρες μας κανείς δεν αγοράζει δίσκους αν δεν τους έχει ακούσει πριν. Ελπίζω ότι ο ακροατής του Balance mix θα νιώσει σαν να μπαίνει σ' ένα δισκάδικο και να αφήνει τις επιλογές μου να τον καθοδηγήσουν. Ζήτησα επίσης από μερικούς φίλους μου να μου υποδείξουν πέντε κομμάτια τα οποία πιθανόν να μου είχαν διαφύγει όλο αυτό το διάστημα που περιόδευα σε DJ gigs και θα έπρεπε να έχω ακούσει. Έτσι ανακάλυψα επικά άλμπουμ που αγνοούσα, όπως το 666 των Aphrodite's Child – αυτό και αν στάθηκε ανακάλυψη! Όσο για τον Efdemin, είναι ένας παραγωγός που εκτιμώ ιδιαίτερα και αν θυμάσαι είχα χρησιμοποιήσει το original mix του "Acid Bells" στο At The Controls. Τέλος, διοργάνωσα έναν μικρό διαγωνισμό μέσω soundcloud για να ανακαλύψω ανερχόμενους παραγωγούς οι οποίοι δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι και θα διέθεταν αποκλειστικά για τη συλλογή. Οπότε, ναι, μπορείς να πεις ότι η επιλογή έγινε μέσα από πολλές και διαφορετικές πηγές, επιρροές και στυλ. Να σημειώσω ότι η EQ Recordings υπήρξε ιδιαίτερα αποτελεσματική σε αυτή τη διαδικασία, γιατί κατάφεραν να «καθαρίσουν» τα δικαιώματα για παραπάνω από 100 κομμάτια σε λιγότερο από έναν μήνα!!!
 |
Aναλογιζόμενος ότι η club σκηνή δεν είναι όσο δυνατή ήταν στο παρελθόν, νομίζεις ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται ακόμα να ακούει DJs οι οποίοι παίζουν διαφορετικά μουσικά στυλ σε μια βραδιά ή προτιμά DJs που μένουν συνεπείς στον ήχο τους, χτίζοντας κατάλληλα ένα τρίωρο σετ με τον ήχο τους;
Ειλικρινά, κατά μια έννοια θα με ικανοποιούσε να δω την club σκηνή να γίνεται λιγότερο δημοφιλής. Ξέρεις, να μείνουν μόνο οι παθιασμένοι με αυτή τη μουσική και όσοι κάνουν χορευτική μουσική γιατί πραγματικά την αγαπούν. Όταν βλέπω πόσοι δίσκοι κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα και συνειδητοποιώ πόσους καλλιτέχνες απασχολεί πλέον αυτή η σκηνή, θεωρώ ότι φτάνουμε σε καταστάσεις όπου κάποιος είναι ικανός να παράγει και να κυκλοφορήσει ένα κομμάτι σε μια με δύο μέρες. Σχετικά δε με τη μουσική, υποθέτω ότι το κοινό –με τη βοήθεια του ίντερνετ– είναι πλέον αρκετά εκπαιδευμένο, πράγμα που σημαίνει ότι οι DJs μπορούν να παίρνουν περισσότερα ρίσκα στις επιλογές τους όταν παίζουν. Είναι αλήθεια ότι αμφότεροι DJs και κοινό έχουν σταματήσει να υποστηρίζουν μόνο ένα είδος μουσικής και προσωπικά πιστεύω ότι μπορούμε πλέον να βρούμε καλή μουσική ασχέτως μουσικών ειδών. Μπορεί να είναι techno, house, pop, R’n’B ακόμα και progressive house ή industrial. Δεν έχει σημασία, αν η μουσική είναι καλή... Άλλωστε είναι θέμα επιλογών και οι δικές μου επιλογές στάθηκαν πάντα διαφορετικές. Μπορώ να παίξω classics, εμπορικά πράγματα, indie, σύγχρονη techno ή house... Η δυσκολία έγκειται στο να χτίσει κανείς ένα mix με μπόλικες από τις επιρροές του. Είναι πολύ εύκολο για μένα να παίξω μόνο ένα είδος μουσικής και να κάνω το κοινό να ουρλιάζει και να έχει τα χέρια ψηλά, αλλά το να του παρουσιάσω το μουσικό μου γούστο και να περάσει καλά έχει περισσότερο ενδιαφέρον για μένα. Όλο και περισσότερος κόσμος φαίνεται να αρέσκεται σε αυτού του είδους τα εκλεκτικά σετ και να τα διασκεδάζει με διαφορετικό τρόπο από ότι παλαιότερα, επομένως αυτός είναι και ένας νέος τρόπος για να δημιουργούνται τα DJ mix.
Η εταιρεία σου, η Infine Records, δείχνει να τα πηγαίνει ιδιαίτερα καλά τελευταία –κυκλοφορήσατε και το άλμπουμ του Danton Eeprom που αποτελεί σημαντική κυκλοφορία για εσάς. Δεν σε απασχολεί όμως το γεγονός ότι οι μουσικές εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες πια ώστε ο κόσμος δεν προλαβαίνει να δώσει ακόμα και σε καλούς δίσκους τον χρόνο και την προσοχή που τους αξίζει;
Αναφέρεσαι στο πρόβλημα του να έχουν διάρκεια στον χρόνο οι κυκλοφορίες ενός label και το προσεγγίζεις σωστά. Για αυτό τον λόγο άλλωστε πάντα κυκλοφορώ πράγματα τα οποία μου αρέσουν και που δύσκολα μπορώ να μαντέψω τον κύκλο τους. Με την Infine κυκλοφορούμε singles και άλμπουμ από ένα ευρύ μουσικό φάσμα, χωρίς να ασχολούμαστε με το πώς θα το υποδεχτεί ο μουσικός τύπος. Εμπιστευόμαστε περισσότερο τη δύναμη που έχει η μουσική παρά την εικόνα της. Θα μου άρεσε να ξέρω ότι στο μέλλον το κοινό θα αγοράζει τις κυκλοφορίες της Infine χωρίς να γνωρίζει τι να περιμένει, απλά να εμπιστεύεται την επιλογή μας να το κυκλοφορήσουμε. Όπως είπα και πριν, σε μια εποχή που βρίσκουμε όσα κομμάτια ψάχνουμε στο λεπτό και που δεν αγοράζουμε κάτι αν δεν το ακούσουμε, εμείς προτείνουμε να είστε περίεργοι και να ανακαλύπτετε μουσική κατά λάθος! Για παράδειγμα, εμείς μόλις υπογράψαμε έναν Λιβανέζο μουσικό, ο οποίος μάλλον δεν έχει κανένα hype αλλά όλοι στην Infine τον γουστάρουμε. Το ίδιο και με το δίδυμο των Spitzer. Κάνουν progressive house, αλλά το κομμάτι τους είναι απίστευτο. Γιατί λοιπόν να μην κυκλοφορήσω έναν δίσκο ο οποίος σε μένα αρέσει αλλά δεν ξέρω τι να περιμένω από τους άλλους; Όταν η μουσική λειτουργεί σαν εργαλείο, δεν υπάρχει τέχνη.
 |
Έχεις εντάξει στο label σου ονόματα που εκπροσωπούν διαφορετικά μουσικά είδη. Τι προσέχεις σε κάποιον καλλιτέχνη για να τον υπογράψεις;
Ναι, κυκλοφορούμε μουσικές από διαφορετικά μουσικά είδη, αλλά αν μια μέρα λάβουμε ένα εξαιρετικό άλμπουμ που ταιριάζει στις διαθέσεις μας εκείνης της εποχής προφανώς και θα το υπογράψουμε. Υποθέτω ότι ο κόσμος ξέρει ότι δεν φοράμε παρωπίδες και μπορούν να μας στέλνουν καλή μουσική από διαφορετικά στυλ. Μερικές φορές τυχαίνει να δίνω εγώ την ιδέα για την δημιουργία ενός project, όπως έγινε για παράδειγμα με τον Arandel, που είναι καλός φίλος μου και του ζήτησα ένα concept album –και ανταποκρίθηκε με ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, που θα κυκλοφορήσουμε στα τέλη Ιουνίου.
Η τελευταία 12ιντση κυκλοφορία σου, το Libellules, ακούγεται σαν να δίνεις πιο σκοτεινές και δύστροπες προεκτάσεις στη μουσική σου. Τι να περιμένουμε από το νέο σου άλμπουμ;
Δεν μπορώ να σου πω ακόμα... Πάντα έκανα διαφορετικά κομμάτια: το "Edenbridge" με τον Peter Murphy ή το "2thousand 3" με τον Tricky από το παρελθόν μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν σκοτεινά… Νομίζω ότι η μουσική μου είναι λίγο σαν την εικόνα της Infine –ποικιλόμορφη! Εξαρτάται από τις διαθέσεις προφανώς, όπως επίσης και από το γεγονός ότι πρέπει να επαναπροσδιορίζω τη μουσική μου ταυτότητα σε κάθε νέα κατάθεση. Αυτό είναι το κίνητρό μου: προσπαθώ πάντα να κάνω μοναδικό κάθε κομμάτι μου και να μην μοιάζει με κανένα προηγούμενο. Κατά συνέπεια, αυτή τη στιγμή δεν έχω απολύτως καμία ιδέα για την τελική ταμπέλα που θα προσπαθήσεις να βάλεις στο άλμπουμ μου. Πρέπει να περιμένεις να το τελειώσω πρώτα!
Να περιμένουμε ένα DJ σετ ανάλογο του Balance 016 στην Αθήνα;
Θα είναι η πρώτη φορά που θα δοκιμάσουμε αυτό το καινούργιο concept με τον Francesco Tristano. Τo ονομάζουμε Cross Fade. Είναι στην ουσία η επανένωση δύο συνεργατών σε μια από τις φόρμες που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Ο Τristano θα ανοίξει το σετ με μια performance για πλήκτρα και ηλεκτρονικά και μετά εγώ θα ακολουθήσω με ένα DJ σετ. Τo Cross Fade συμβαίνει όταν ένας καλλιτέχνης αφήνει τη σκηνή για να ανέβει ο άλλος, με την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσει και θα αναπτύξει τις προεκτάσεις της συνεργασίας μεταξύ live και DJ σετ –δηλαδή ενός νέου υβριδίου για το dancefloor.
Ποια είναι τα καλά και τα κακά του να περιοδεύεις ασταμάτητα; Ονόμασέ μας μερικά καινούργια ή παλιά κομμάτια που παίζεις τελευταία.
Στα κακά των ασταμάτητων DJ περιοδειών περιλαμβάνεται η έλλειψη χρόνου για συναντήσεις με την οικογένεια, τους φίλους και την κοπέλα μου. Επίσης, το γεγονός ότι δεν έχω χρόνο να τελειώσω το άλμπουμ! Το θετικό τώρα είναι ότι έχω την ευκαιρία να παίζω μουσική και να τη μοιράζομαι με τον κόσμο κάθε βράδυ και σε άλλη πόλη του κόσμου. Μου αρέσει πολύ το DJing. Όσο για τα καινούργια και τα παλιά κομμάτια που προτιμώ τελευταία, όποιος τσεκάρει τη Balance 016 συλλογή θα τα βρει όλα εκεί!
