Είναι αδέλφια ελληνικής καταγωγής και, παρόλο που είναι ενεργοί δισκογραφικά εδώ και δέκα χρόνια, κατάφεραν να κερδίσουν τις καρδιές των Ελλήνων μουσικόφιλων μόλις πέρυσι, με τον δίσκο τους Ι Am Going Away. Λίγους μήνες αργότερα αποφάσισαν δε να γυρίσουν ολόκληρο το άλμπουμ τούμπα, άλλαξαν τις μουσικές των κομματιών και κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο τους μέσα στο 2009, Take Me Round Again. Στη συνομιλία μας δηλώσαν ροκ και ισχυρίστηκαν ότι μισούν την επανάληψη. Εμείς περιμένουμε την live εμφάνιση τους στο An Club της Αθήνας, την Τρίτη στις 2 Μαρτίου, για να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα…
Είναι αλήθεια πως έχετε ελληνικές ρίζες και ότι η γιαγιά σας, η Όλγα Σαράντου, ήτανε τραγουδίστρια, πιανίστρια και αρπίστρια;
Ναι, βέβαια! Μεγαλώσαμε στο Σικάγο, σε μια τυπική οικογένεια Ελλήνων μεταναστών όπου όλοι μιλούσαν ελληνικά το ίδιο καλά με αγγλικά, εκτός από τον πατέρα μας που ήταν Βρετανός και, φυσικά, εμάς. Δυστυχώς αποτελούμε την πρώτη γενιά της οικογένειας που δεν μιλάει την ελληνική γλώσσα. Παρόλα αυτά έχουμε σχέσεις με τους συγγενείς μας στην Ελλάδα, οι οποίοι μένουν στην Αθήνα.
 |
Στον δίσκο σας Rehearsing My Choir ακούγεται μάλιστα η φωνή της γιαγιάς σας να διηγείται ιστορίες από τη ζωή της. Πόσο μεγάλη πιστεύετε ότι υπήρξε η επιρροή της στην σχέση σας με τη μουσική;
Πρωταρχικό! Ήταν υπέροχο να μεγαλώνεις δίπλα σε κάποιον που έπαιζε μουσική χωρίς σταματημό, τόσο για προσωπική του ευχαρίστηση όσο και για να βγάζει τα προς το ζην. Η μουσική ήτανε κάτι που η γιαγιά μας αντιμετώπιζε πάντα με τεράστια σοβαρότητα και έμαθε κι εμάς να το αντιμετωπίζουμε έτσι. Ήταν πάντοτε για μας τρόπος ζωής.
Σαν συγκρότημα υπάρχετε από το 2000. Από τότε έχετε κυκλοφορήσει 8 στούντιο άλμπουμ, ένα EP και μερικά singles, τα περισσότερα από τα οποία με αρκετά διαφορετικές ηχητικές προσεγγίσεις το ένα από το άλλο. Τελικά συμφωνείτε με τον ισχυρισμό που θέλει τους πραγματικούς καλλιτέχνες να αγωνίζονται διαρκώς να αποφύγουν την επανάληψη;
Απόλυτα. Πρέπει να υπάρχει πάντα κάποια διαφωνία, ακόμα κι αν αυτή είναι απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Πρόκειται για ένα παράδοξο ταξίδι, το οποίο σε κάνει όμως να αισθάνεσαι εντάξει μέσα σου.
Γιατί ένα συγκρότημα που μόλις έχει κυκλοφορήσει έναν πολύ καλό δίσκο, όπως ήτανε το Ι Am Going Away, αισθάνεται την ανάγκη να ηχογραφήσει από την αρχή όλα τα τραγούδια και να κυκλοφορήσει έναν νέο δίσκο με τον τίτλο Τake Me Round Again;
Για να καταστήσει σαφές πως το τραγούδι δεν είναι κάτι οριστικό, κάτι συμπαγές το οποίο χτίζεται και δεν μπορεί να αλλάξει. Πολύ συχνά αλλάζουμε τα τραγούδια μας ενόψει κάποιου live, όποτε μας φάνηκε απολύτως λογικό να τα ηχογραφήσουμε στη νέα τους μορφή. Τα τραγούδια δεν φτιάχνονται για να παίζονται μόνο με έναν συγκεκριμένο τρόπο και, κυρίως, δεν φτιάχνονται για να ακούγονται με έναν μόνο τρόπο…
 |
Στην προσεχή συναυλία σας στην Αθήνα θα ακούσουμε τις εκτελέσεις του Ι Am Going Away ή αυτές του Τake Me Round Again;
Ούτε του ενός, ούτε του άλλου! Θα ακούσετε κάποιες τελείως διαφορετικές εκτελέσεις! Αισθανόμαστε ότι έτσι είναι το σωστό…
Στο ίντερνετ υπάρχουν άλλωστε πολλά βίντεο από διάφορες συναυλίες σας, στις οποίες έχετε επιλέξει να παίξετε κάποια από τα πιο γνωστά τραγούδια σας αλλάζοντας εντελώς τη μελωδία. Πιστεύετε όμως ότι ένα live έχει περισσότερα πράγματα να κερδίσει ή να χάσει από τέτοιου είδους πειραματισμούς;
Ένα live έχει να χάσει τα πάντα αν ανέβεις στην σκηνή και αρχίσεις απλώς να παίζεις τον δίσκο. Ο καλλιτέχνης είναι υποχρεωμένος να προσφέρει στο κοινό κάτι καινούργιο, κάτι που δεν έχει ξανά ακούσει. Η διαδικασία είναι απλή. Μπαίνεις σε τροχιά συνεχούς αμφισβήτησης ως προς ό,τι έχεις κάνει μέχρι τώρα. Αυτός είναι ο τρόπος. Ο ροκ τρόπος…
Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι το κοινό δεν έχει αγκαλιάσει τη μουσική σας όσο θα θέλατε;
Ίσως, αλλά τι μπορείς να κάνεις; Το κοινό δεν οφείλει να περιμένει απλώς να ευχαριστηθεί ακούγοντας έναν δίσκο. Τουλάχιστον όχι το ροκ κοινό. Η δική μας αποστολή ως ροκ συγκρότημα δεν είναι να δημιουργούμε αποκλειστικά και μόνο αισθήματα ευφορίας. Δεν νομίζω πως λέω κάτι ανήκουστο. Από τις αρχές του ακόμα το ροκ κουβαλούσε πίσω του αυτό το «φορτίο».
Σας ενδιαφέρουν οι κριτικές;
Ναι, αλλά και πάλι δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Είναι πάντοτε ικανοποιητικό να ξέρεις ότι κάποιοι άνθρωποι σε αντιλαμβάνονται κι όμως άλλο τόσο είναι και το να ξέρεις ότι σε έχουν παρερμηνεύσει. Αλλά το καλύτερο απ’ όλα είναι το να βρίσκεις την όρεξη να συνεχίσεις να βγάζεις δίσκους. Για να συνεχίζεις να το κάνεις πάει να πει πως σίγουρα σε κάποιους θα αρέσεις!
Τελικά το να είσαι σε ένα συγκρότημα με τον/την αδελφό/αδελφή σου είναι καλό για το group ή επικίνδυνο για την οικογένεια;
Είναι καλό και για τα δύο (γέλια)! Όλοι είμαστε συνηθισμένοι να μαλώνουμε με την οικογένειά μας… Οπότε τι πιο ιδανικό από το να εκτονώνεσαι μέσα από τη μουσική;
