Ένα από τα σημαντικότερα ονόματα της darkwave και gothic σκηνής επιστρέφει για ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα, στα πλαίσια του Wave Festival, στις 11 Οκτωβρίου στο Κύτταρο. Ως τότε, ιδού οι δηλώσεις του ιδρυτή και τραγουδιστή των Clan Of Xymox, Ronny Moorings. Μην τον αφήνετε να σας... τρομάξει με το εκκεντρικό του κούρεμα και το επιβλητικό και απόμακρο ύφος στις φωτογραφίες – είναι κοινωνικότατος...
 |
Πες μας αρχικά ποιο ήταν το κίνητρό σου για να δημιουργήσεις ένα συγκρότημα, πώς ξεκίνησες να γράφεις μουσική; Είχες σκεφτεί να φέρεις κάποια αλλαγή στα πράγματα, όπως ήταν εκείνο τον καιρό;
Όχι ακριβώς... Ήταν πολύ καιρό πριν, αλλά θυμάμαι την εποχή καθαρά. Μάλλον ήταν αποτέλεσμα στοχασμού, υπήρχαν πολλές ιδέες και ξεκίνησε σαν παιχνίδι. Άκουγα μουσική, τη μουσική των 1980s – γνωρίζεις τι περίπου άκουγε ο κόσμος τότε – και συνειδητοποίησα τη δύναμη που είχε. Έτσι ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω κι εγώ κάτι δικό μου, όχι απαραίτητα στο ίδιο στυλ με τη μουσική εκείνης της δεκαετίας, κάτι πιο σκοτεινό. Σιγά-σιγά απέκτησα ένα κασετόφωνο για να κάνω ηχογραφήσεις και το μετέπειτα αποτέλεσμα είναι γνωστό...
Ποιο ήταν το μουσικό πλαίσιο στην πατρίδα σου Ολλανδία όταν δημιουργήθηκαν οι Clan Of Xymox; Τι άκουγε ο κόσμος;
Διάφορα πράγματα. Για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότεροι άκουγαν τη δημοφιλή μουσική, τα ίδια που άκουγαν όλοι τη δεκαετία του 1980, αλλά υπήρχαν και τα νέα ρεύματα εκείνης της εποχής, με τα οποία γενικά ο κόσμος είναι σήμερα πιο εξοικειωμένος.
Ακούς τη σύγχρονη darkwave/gothic/ΕΒΜ μουσική; Ποια είναι η γνώμη σου για τη σκηνή σήμερα και ποια συγκροτήματα προτιμάς να ακούς;
Ναι, το κάνω ούτως ή άλλως, εφόσον κάνω και DJ σετ. Γενικά θέλω να είμαι ενημερωμένος όσον αφορά στη σκηνή, στα διάφορα στυλ, είδη κλπ. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα ονόματα, αλλά παρακολουθώ τις gothic, darkwave, electro, EBM και industrial εξελίξεις για να γνωρίζω και τις τάσεις. Σίγουρα έχει υπάρξει αλλαγή και πρόοδος, άλλωστε σήμερα υπάρχουν και πιο εξελιγμένες τεχνικές για να γράφει κανείς μουσική.
Τι παίζεις συνήθως στα DJ σετ σου;
Πολλά πράγματα... Για να πω την αλήθεια, πολύ EBM. Και γενικά, επειδή παίζω σε κλαμπ, προτιμώ να παίζω κομμάτια που χορεύονται – όχι απαραίτητα τα πιο γνωστά, βέβαια – ώστε να φέρνω και να κρατώ τον κόσμο στην πίστα. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα παίξω και άλλα τραγούδια.
Τι είδους λόγοι οδήγησαν στην αλλαγή του ονόματος από Clan Of Xymox σε Xymox και ξανά πίσω; Έκλεισε ο κύκλος κάποιας εποχής για σας; Αποφάσισες να κάνεις μεταβολές στον ήχο του συγκροτήματος; Ή έχει να κάνει με προσωπικούς/συναισθηματικούς λόγους;
Ήταν μια περίεργη εποχή. Ξεκινήσαμε στη δισκογραφική 4ΑD ως Clan Of Xymox, έπειτα στο μεταίχμιο των δεκαετιών από τα 1980s στα 1990s αισθανόμουν έναν κάποιο αποπροσανατολισμό. Δεν υπήρχε κάποιος σαφής λόγος για την αλλαγή, ούτε είχα κάποια σαφή κατεύθυνση προς την οποία ήθελα να κινηθώ. Σίγουρα υπήρξαν αλλαγές σε κάποια στοιχεία της μουσικής μας, επίσης αλλάξαμε δισκογραφική εταιρία, πήγαμε στη Wing και κυκλοφορήσαμε μερικά άλμπουμ ως Xymox – αυτό είναι το όνομα που ήθελα πάντα να χρησιμοποιώ, ούτως ή άλλως. Και μετά επιστρέψαμε ως Clan Of Xymox, ίσως επειδή πίστευα ότι ταίριαζε καλύτερα στη μουσική, πραγματικά δεν ξέρω (γέλια!).
Δηλαδή συνέβαλε και η δισκογραφική σ’ αυτό;
Δεν θα το έλεγα, η δισκογραφική μάς έδινε μόνο κάποιες γενικές γραμμές και συμβουλές πάνω στις οποίες κινούμαστε, το όνομα όμως που θα χρησιμοποιούσαμε στις κυκλοφορίες μας ήταν δική μας απόφαση.
Υπάρχει κάτι που σου έχει λείψει από τις προηγούμενες δεκαετίες όσον αφορά στη μουσική αλλά και γενικά;
Όχι. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που είναι κολλημένοι στο παρελθόν, προτιμώ να είμαι μες στα πράγματα στην παρούσα εποχή και να ασχολούμαι με το τι πρόκειται να έρθει. Ως Clan OF Xymox εκτιμούμε τα καλά που υπάρχουν σε κάθε εποχή, χωρίς να κοιτάζουμε πίσω. Έτσι κι αλλιώς δεν βγαίνει κάτι από τις αναπολήσεις.
 |
Τι σε εμπνέει για να γράφεις μουσική και στίχους;
Είναι μια διαδικασία η οποία προκύπτει από τις ιστορίες των ανθρώπων που έχω γύρω μου και που έχουν περάσει απ’ τη ζωή μου ή από ιστορίες που έχω διαβάσει και πολλά άλλα πράγματα – για παράδειγμα από εικόνες ή συμβάντα. Αρχικά γράφω τους στίχους κι έπειτα έρχεται και η μουσική: μερικές φορές τα γράφω παράλληλα, άλλες φορές έχει διαφορετική έμπνευση η μουσική ενός κομματιού και διαφορετική οι στίχοι.
Εκτός από τους Clan Of Xymox, έχεις δουλέψει εσύ ή τα άλλα μέλη του συγκροτήματος πάνω σε κάποιο side project;
Όχι κάτι ιδιαίτερο, προσωπικά ασχολούμαι μόνο με τους Clan Of Xymox και μπορώ να εκφραστώ μέσα απ’ το συγκρότημά μου, οπότε με καλύπτει αυτό. Έχω κάνει βέβαια κάποια remixes για άλλους καλλιτέχνες και ακόμα κάνω κατά καιρούς, αλλά δεν τα λες side projects, άρα δεν έχει υπάρξει κάτι άλλο.
Έχω την εντύπωση ότι με το προηγούμενο άλμπουμ σας, Breaking Point, κάνατε ένα διάλειμμα από τον ήχο των Clan Of Xymox όπως ήταν μέχρι τότε προς μια πιο ηλεκτρονική/χορευτική γραμμή. Τώρα με το νέο άλμπουμ ο παλιός γνωστός darkwave ήχος σας έχει επιστρέψει. Συμφωνείς μ’ αυτή την παρατήρηση ή τη θεωρείς λανθασμένη;
Δεν τη βρίσκω λάθος, αλλά δεν μπορώ και να συμφωνήσω, εφόσον αυτές τις αλλαγές δεν μπορώ να τις εντοπίσω εγώ όταν ακούω τους δίσκους μας. Θα έλεγα ότι το νέο άλμπουμ είναι πιο άχρονο σε σχέση με το Breaking Point. Δεν μπορώ να πω ότι επαναλαμβάνομαι ή αντιγράφω συνειδητά κάποια σημεία από παλιότερες δουλειές μου ή ότι στο In Love We Trust υπάρχει κάποια προσχεδιασμένη ομοιότητα με προηγούμενα άλμπουμ. Αντιλαμβάνομαι κάθε άλμπουμ σαν ξεχωριστή οντότητα. Αλλά πραγματικά δεν μπορώ να είμαι εγώ ο κριτής όσον αφορά στις αλλαγές στον ήχο μας. Όπως κάνουν και οι ηθοποιοί σε μια θεατρική παράσταση, αφήνω το κοινό να κρίνει.
Έχεις κάποιο αγαπημένο κομμάτι από το In Love We Trust ή κάποιο που να σ’ αρέσει περισσότερο να ερμηνεύεις live;
Δεν έχω ακόμα μια πλήρη εικόνα για τα live, γιατί μέχρι στιγμής δεν τα έχουμε δοκιμάσει όλα, έχουμε παίξει μόνο 3-4 κομμάτια σε συναυλίες. Αλλά και για τον δίσκο στο σύνολό του μου είναι δύσκολο να διαλέξω κάποιο κομμάτι, όλα τα βλέπω το ίδιο. Είναι σαν να πηγαίνεις διακοπές και να βγάζεις φωτογραφίες και μετά να σε ρωτάνε ποια σ’ αρέσει καλύτερα (γέλια!).
 |
Πώς σου έχει φανεί το κοινό στην Ελλάδα, κρίνοντας από τις εμφανίσεις σας στη χώρα μας;
Μέχρι στιγμής είχα μόνο καλές εμπειρίες με τους Έλληνες. Το κοινό και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ήταν πάντα καλό και ο κόσμος είχε τις αντιδράσεις που περιμέναμε, οπότε το βλέπω μόνο θετικά.
Όταν σας είχα δει στη Θεσσαλονίκη μού έκανε εντύπωση ότι η συναυλία δεν είχε την προσέλευση που περίμενα. Βέβαια αυτή είναι και μια γενική παρατήρηση, δηλαδή τελευταία ο κόσμος απ’ ό,τι βλέπω... φοβάται να πάει σε συναυλίες και να υποστηρίξει αυτό που ακούει.
Όπως το βλέπω εγώ, στη Θεσσαλονίκη η gothic αποτελεί μια σχετικά νέα εμπειρία, δεν γίνονται τόσες συναυλίες του είδους εκεί και δεν νομίζω ότι υπάρχει τόσος πολύς κόσμος που ακούει τη μουσική την οποία παίζουμε – και αυτό το καταλαβαίνω. Για μένα η προσέλευση ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, περίμενα να εμφανιστούν λιγότεροι (γέλια!). Για να είμαι ειλικρινής νόμιζα πως η Θεσσαλονίκη ήταν λίγο εκτός εμβέλειας, ότι όλο το κοινό είναι στην Αθήνα (ξανά γέλια!) (σ.σ: στο σημείο αυτό τον διαβεβαίωσα ότι κοινό υπάρχει και στη συμπρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις, απλά δεν ξέρω πού είναι!). Στην Αθήνα έχετε άλλωστε και περισσότερα κλαμπ, δισκοπωλεία, μουσικούς σταθμούς και γενικά οργανώνονται περισσότερες συναυλίες και εκδηλώσεις του είδους. Μου άρεσε πολύ, πάντως, η συναυλία μας στη Θεσσαλονίκη και βρίσκω γενναίο το γεγονός ότι υπάρχουν άτομα και εκτός Αθήνας που υποστηρίζουν τη gothic σκηνή.
Έχεις στο μυαλό σου κανένα ενδιαφέρον ή αστείο περιστατικό από τις περιοδείες σας που θα ήθελες να διηγηθείς;
Δεν μου έρχεται κάποια συγκεκριμένη ενδιαφέρουσα ιστορία, για να πω την αλήθεια. Δηλαδή θα μπορούσα να διηγηθώ πάρα πολλά αλλά θα ξεκινούσα τώρα και δεν θα τελείωνα ποτέ, οπότε δεν νομίζω να ενδιαφέρεσαι και πολύ!
Λογικό, αφού κάνετε περιοδεία χωρίς διακοπή πολλά χρόνια τώρα, αν δεν κάνω λάθος. Δεν είναι κάπως παράξενο να είσαι συνέχεια σε περιοδεία; Ή είναι θέμα συνήθειας;
Παράξενο δεν θα το έλεγα, ίσως κάπως αγχωτικό, αλλά από την άλλη δεν κάνουμε εκείνες τις εξοντωτικές περιοδείες που κάνουν άλλα συγκροτήματα, να ταξιδεύουμε σε tourbus και να έχουμε κάθε βράδυ συναυλία σε άλλη πόλη – αυτού του είδους τις περιοδείες τις σιχαίνομαι. Συνήθως φροντίζουμε να κάνουμε 2-3 συναυλίες τον μήνα και μόνο έτσι μπορώ να λειτουργήσω και να βελτιώσω τις αποδόσεις μου. Αλλιώς θα έβγαινε και όλη η κούραση στις συναυλίες και δεν θα τις απολαμβάναμε ούτε εμείς ούτε το κοινό όσο τώρα.
Θα κυκλοφορήσει κάποιο καινούργιο single σύντομα, μετά το “Emily”;
Προς το παρόν όχι, δεν ετοιμάζουμε τίποτα καινούργιο, ούτως ή άλλως το In Love We Trust είναι πολύ πρόσφατο ακόμα και δεν έχει πολυακουστεί. Ίσως κυκλοφορήσει κάποιο single αργότερα αλλά δεν το έχω σκεφτεί ακόμα, πιστεύω ότι το άλμπουμ είναι αρκετό για την ώρα.
Κλείνοντας, έχεις κάποιο μήνυμα για το ελληνικό κοινό;
Βεβαίως! Θα ήθελα να πω πως ελπίζω να δω όλους εσάς στους οποίους αρέσει το συγκρότημά μας – ή οι In The Nursery φυσικά – στο Wave Festival στην Αθήνα. Είμαι σίγουρος ότι θα προκύψει κι αυτή τη φορά μια πολύ ωραία εμπειρία και ανυπομονώ να ξανάρθω.
