 |
 |
 |
Δύο χαρακτηριστικά της μπάντας ήταν πάντα το χιούμορ και η ενδυματολογική σας άποψη. Ντύνεστε ακόμα με τον ίδιο τρόπο;
Το χιούμορ είναι το εργαλείο επιβίωσης των απελπισμένων. Οι άνθρωποι έχουμε μία μεγάλη εγκυκλοπαίδεια κουταμάρας, η οποία ανανεώνεται συνεχώς και γελάμε ασταμάτητα με τα λήμματά της. Θα μπορούσα να σου λέω ιστορίες επί ώρες... Ακόμα και οι δύο καινούργιοι Βετεράνοι δεν πιστεύουν στα αυτιά και στα μάτια τους κάθε φορά. Ακόμα και σε σοβαρές περιπτώσεις (κηδείες) δεν μπορούμε να κρατηθούμε. Λογικά αυτό οφείλεται στη Beatles μεριά του χαρακτήρα μας. Τα ρούχα μας από την άλλη δεν έχουν αλλάξει. Ντύνομαι ακόμα με τον ίδιο τρόπο, αυτόν με τον οποίο ξεκίνησα το 1967. Ο δε Lucas έχει απίστευτη γκαρνταρόμπα και μου λέει να κάνουμε ειδικές εμφανίσεις σε κάθε συναυλία – αλλά αυτό είναι που δεν το κάνω ποτέ!
Τι σημαίνει τελικά να ζεις μέσα και έξω από τους κανόνες που επιβάλει σαν επιλογή έκφρασης το rock ‘n’ roll;
Ξεκίνησα σαν rhythm & blues μουσικός το 1967 και μετά πέρασα στην αυτοσχεδιαστική μουσική, κυρίως ως κιθαρίστας. Πρέπει να αναφέρω ότι έπαιζα ήδη μεγάλα μουσικά τριπαρίσματα από τις αρχές των 1970s αλλά σαν τραγουδοποιός είμαι μάλλον ακουστικός τύπος. Μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου των Vietnam Veterans ήταν λοιπόν ακουστικά τραγούδια στην αρχή τους... Το κοινό βέβαια εντοπίζει πολλές επιρροές στα τραγούδια μου και αυτό είναι μάλλον λογικό, γιατί έχω χιλιάδες δίσκους και ειλικρινά δεν θα πίστευες ποιοι είναι μερικοί από αυτούς. «Για να ζεις εκτός του νόμου, πρέπει να είσαι τίμιος», λέει σε ένα στίχο του ο Dylan. Και αυτό ακριβώς περιμένω από οποιονδήποτε παίζει rock ‘n’ roll. Θα προσπαθήσω να μη γίνω ποτέ ξερόλας και πεισματάρης και οι άνθρωποι να έχουν το θάρρος να με εμπιστευτούν. Μπορεί να μην είμαι σωστός σε οτιδήποτε λέω ή υποστηρίζω, αλλά σίγουρα το πιστεύω. Συχνά κλαίω όταν τραγουδάω… Αυτό είναι μάλλον μια Gene Vincent άποψη για τον κόσμο…
