Είναι μεσημέρι Κυριακής και αναμένω το τηλεφώνημα του Adrian Hates στο σπίτι μου (πάντα ήθελα να το γράψω αυτό, δεν γίνεται και κάθε μέρα!). Μετά από δύο ώρες καθυστέρησης, το τηλέφωνο επιτέλους χτυπάει, και η φωνή των Diary Οf Dreams είναι στην άλλη άκρη του ακουστικού. Είμαι στα πρόθυρα εμφράγματος, αλλά όχι. Θα σταθώ στο ύψος μου! Ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα μιας πολυαναμενόμενης συζήτησης, με έναν άρρωστο - όπως πολύ ευγενικά μου δικαιολογήθηκε - Adrian...
 |
Πρώτα-πρώτα, ήθελα να σου πω πως οι fans σας περιμένουν με αγωνία τα show σας στην Ελλάδα, καθώς έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που μας επισκεφτήκατε. Θα εμφανιστείτε σε αρκετές πόλεις, εκτός από την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, όπως τα Χανιά, τα Ιωάννινα, η Καβάλα. Αυτό δεν είναι κάτι το συνηθισμένο, πώς αποφασίσατε να κάνετε όλα αυτά τα live;
«Βασικά έχουμε μια ιστορία στην Ελλάδα, που ξεκινάει από το 1997-1998 περίπου, όταν εμφανιστήκαμε εδώ - και τότε δεν έδιναν συναυλίες πολλά groups του είδους στη χώρα σας. Για εμάς η Ελλάδα είναι μια υπέροχη χώρα, έχουμε δημιουργήσει φιλίες ζωής, και ήταν έτσι πραγματική επιθυμία της καρδιάς μας να ξαναρθούμε. Αποφασίσαμε, επομένως, ότι θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα να δώσουμε περισσότερες συναυλίες. Είναι και ένας τρόπος να παρατείνουμε και τη διαμονή μας στην Ελλάδα!».
Έχουν περάσει τρία χρόνια από το προηγούμενο album σας, Nigredo. Τι έχει αλλάζει αυτά τα τρία χρόνια για το group;
«Όταν ζεις έντονα, δεν παρατηρείς τις αλλαγές γύρω σου. Εμείς δεν έχουμε αλλάξει κάτι, κάνουμε αυτό που πάντα κάναμε, δεν αλλάξαμε την πορεία μας. Βέβαια άλλαξε κάτι στην προσωπική μου ζωή, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Κυρίως όμως αυτά τα τρία χρόνια αφοσιώθηκα στην μουσική μου και ήδη δουλεύουμε το επόμενο album μας».
Ο τίτλος Nekrolog 43 της νέας σας δουλειάς, πώς προέκυψε; Φαντάζομαι σε ρωτάνε αρκετά συχνά αυτή την ερώτηση...
«Ναι, μας έχουν ρωτήσει μερικές χιλιάδες φορές! (γέλια!). Αλλά θα απαντήσω αυτό που απαντάω κάθε φορά, ότι είναι δηλαδή κάτι το οποίο προτιμώ να μην αποκαλύψω...».
Το artwork του album είναι φανταστικό, ανατριχιαστικό μεν, αλλά με απίστευτη αισθητική. Πιστεύεις ότι οι εικόνες αυτές είναι μια καλή αποτύπωση της μουσικής σε μια άλλη μορφή τέχνης;
«Η μουσική και το artwork μας είναι σαν ένα χέρι και τα πέντε του δάχτυλα. Πιστεύω αυτές οι έννοιες πάνε μαζί, και είναι και ήταν σημαντικό για μένα από το ξεκίνημα μας, να είναι φροντισμένες οι δουλειές μας από κάθε άποψη. Γι’ αυτό και το artwork του Nekrolog 43 μου κόστισε μια περιουσία!».
 |
Τι ακούς τον τελευταίο καιρό; Έχεις ξεχωρίσει κάποιο καινούργιο group;
«Δεν ακούω albums, παρά μόνο τραγούδια, γιατί είναι δύσκολο να σου αρέσουν όλα τα κομμάτια σε ένα album, από την αρχή μέχρι το τέλος. Συνήθως αξίζουν μόνο μερικά. Πρόσφατα ανακάλυψα τους Μ83 - είναι πολύ καλοί. Επίσης μου αρέσουν οι Katatonia, οι Snow Patrol, οι Jimmy Eat World, οι Linkin Park, οι Disturbed, και φυσικά ακούω πολλή κλασική μουσική».
Ποιοι καλλιτέχνες και ποια groups ήταν η μεγαλύτερες σου επιρροές όταν αποφάσισες να δημιουργήσεις τους Diary Of Dreams;
«Δεν θα έλεγα ότι με επηρέασαν καλλιτέχνες, δεν είπα ποτέ ότι μου άρεσε η μουσική που δημιουργούσε κάποιος και να ακολουθήσω τα βήματα του. Βίωσα μια συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση, που οδήγησε σε μελαγχολία, και η οποία με έκανε να αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου. Με το να δουλεύω πάνω στη μουσική προσπαθώ να ξεπερνάω τις όποιες αδυναμίες μου».
Τα κομμάτια σου, πίσω από τους βιομηχανικούς και σκοτεινούς ήχους, «ντύνονται» με συναισθηματικούς στίχους, που μπορούν να ερμηνευτούν σαν τα λόγια ενός πληγωμένου παιδιού, και όχι τα λόγια ενός πληγωμένου εραστή. Εσύ πώς δημιουργείς αυτούς τους στίχους;
«Τα κομμάτια μου είναι γεμάτα μεταφορές, που κρύβουν το πραγματικό νόημα τους. Είναι στο χέρι του καθενός να τα ερμηνεύσει και να δημιουργήσει τις δικές του «εικόνες». Τώρα η έμπνευση έρχεται φυσικά από όσα συμβαίνουν γύρω μου, δεν ξέρω αν ακούγομαι σαν παιδί ή άντρας. Ο καθένας το ερμηνεύει διαφορετικά, ανάλογα με τα δικά του βιώματα».
Για το τέλος, θα ήθελες να δώσεις κάποιο μήνυμα στο ελληνικό και πολύ αφοσιωμένο κοινό σας;
«Είμαστε ευγνώμονες για τη στήριξη σας όλα αυτά τα χρόνια και είναι τιμή μας και μεγάλη μας ευχαρίστηση που ερχόμαστε ξανά στην χώρα σας».
