To Αvopolis εντόπισε έναν από τους πρωταγωνιστές του Movement Sessions με την ευκαιρία της καθόδου του στην Αθήνα για το σχετικό live στη Μέρα Κατά Του AIDS και δεν έχασε βέβαια την ευκαιρία να πει δυο λόγια μαζί του...
 |
Μπορείς να ανακαλέσεις την πρώτη φορά που άκουσες κάτι από Στέρεο Νόβα και τα συναισθήματα που σου δημιούργησε η ακρόαση;
«Πρέπει να ήμουν γύρω στα 11-12, όταν περίπου πρωτοξεκινούσαν, και ήταν νομίζω η “Νέα Ζωή”, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Θυμάμαι ότι μου είχε κάνει εντύπωση η φωνή του Κωνσταντίνου Βήτα, είχε μια περίεργη εκπνοή πάνω στο μικρόφωνο, σαν να σου μιλούσε απ' το τηλέφωνο, κάτι ψυχρό και οικείο μαζί. Είχα συνδέσει τον ήχο τους με τα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Πτολεμαϊδα που φαίνονταν απ' το παράθυρό μου. Ακόμη και τώρα, όποτε ο ουρανός "τρελαίνεται" από τα χημικά των εργοστασίων και παίρνει εκείνα τα περίεργα χρώματα, μου ’ρχεται στο μυαλό το βασικό θέμα της “Νέας Ζωής”.
Παρατήρησα ότι στο myspace σου έχεις τον Κωνσταντίνο Βήτα ως Top Friend. Κατάφερες αλήθεια να τον γνωρίσεις ποτέ από κοντά;
«Έπαιζε το 2002 στη Θεσσαλονίκη και είχα πάει να τον δω. Εκεί που περιμέναμε μετά τη συναυλία να μπούμε στα παρασκήνια να του μιλήσουμε, βγήκε από μόνος του και άρχισε να μας συστήνεται προσωπικά, να ρωτάει έναν-έναν πώς μας λένε, να μας σφίγγει το χέρι. Όταν οι περισσότεροι καλλιτέχνες προσπαθούν να κρατούν απόσταση από το κοινό, μην τυχόν και τσαλακωθεί η εικόνα τους, κάτι τέτοιες χειρονομίες σε «σοκάρουν» ευχάριστα. Τον συνάντησα και μετά το live του Σαββάτου στο Σύνταγμα, ήταν κάτι το ιδιαίτερο να τον βλέπω από κάτω ενώ έπαιζα την "Κυριακή"!».
Με τι σκεπτικό έγιναν οι συμμετοχές σου στο Movement Sessions tribute;
«Όσοι άνθρωποι γράφουν μουσική και μεγάλωσαν με Στέρεο Νόβα ξέρουν ότι δεν πρόκειται απλά για μια επιρροή. Όταν το Movement fan club ανακοίνωσε την πρόθεση δημιουργίας ενός tribute, δεν υπήρχε περίπτωση να μη συμμετάσχω. Η “Αυτοπροσωπογραφία” ήταν η πρώτη επιλογή, γιατί είχε μια κρυμμένη ένταση την οποία πάντα ήθελα να εξερευνήσω και να βγάλω προς τα έξω. Η “Κυριακή” ήρθε σαν ιδέα λίγες ώρες αργότερα. Εδώ θέλω επίσης να τονίσω ότι τόσο οι Elica και το Μovement όσο και η Multitrab Productions αξίζουν θερμά συγχαρητήρια, γιατί χωρίς το τρέξιμο και τον χρόνο που ξόδεψαν αυτή η συλλογή δεν θα είχε πραγματοποιηθεί».
 |
Ως ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε μια επαρχιακή πόλη ενδιαφερόμενος έμπρακτα για την ηλεκτρονική μουσική, ποια πιστεύεις ότι είναι η απήχηση της μουσικής αυτής στο ελληνικό κοινό σήμερα; Και πόσο εύκολο είναι να βρει ένας καλλιτέχνης όπως εσύ την άκρη στη δισκογραφία;
«Ακόμα είναι λίγο μουντά τα πράγματα στην επαρχία αν και σαφώς υπάρχει βελτίωση τα τελευταία χρόνια. Γίνονται πάρτυ, μικρά φεστιβάλ, ξεφυτρώνουν νέα ταλέντα καθημερινά, αλλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που σε κοιτούν περίεργα όταν λες ότι ασχολείσαι με ηλεκτρονική μουσική. Όσο για το κομμάτι της δισκογραφίας, ευτυχώς το ίντερνετ κατήργησε τις αποστάσεις και από τη στιγμή που έχεις κάνει κάτι αξιόλογο, μπορείς να κυνηγήσεις μια συνεργασία με κάποιο label. Ίσως τα πράγματα δυσκολεύουν όταν θες να κάνεις μια live εμφάνιση ή να παρακολουθήσεις κάποιο event, γενικά να είσαι παρών σε σημαντικά πράγματα κι όχι μόνο να τα χαζεύεις απ' το pc σου».
Έχουμε πληροφορηθεί ότι πρόκειται να κυκλοφορήσεις προσωπικό album μέσα στο 2008, θέλεις να μας πεις δυο λόγια για αυτό;
«Επειδή με τα δεδομένα της ελληνικής δισκογραφίας έχω μάθει να κρατάω μικρό καλάθι θα πω ότι προς το παρόν απλά ετοιμάζω μια δουλειά όπου δοκιμάζω τις δυνάμεις μου ως τραγουδοποιός, υπό το πρίσμα του Eyecam εαυτού μου. Αυτό βέβαια θα αργήσει να κυκλοφορήσει γιατί το concept είναι αρκετά σύνθετο ηχητικά και στιχουργικά. Προς το παρόν συζητάω με την Kinetik και τη VIM για κάποιες άλλες κυκλοφορίες».
 |
Με ποιούς Έλληνες καλλιτέχνες θα ήθελες να συνεργαστείς, αν σου δινόταν η ευκαιρία;
«Είναι πολλοί οι καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ, αλλά επειδή μου αρέσουν οι αντιθέσεις θα ήθελα να συνεργαστώ με άτομα που φαινομενικά δεν έχουν σχέση με αυτό που κάνω. Θέλω τόσο να αντιμετωπίζω, όσο και να αποτελώ μια πρόκληση. Από τα γνωστά ονόματα ας πούμε θα μου άρεσε να δουλέψω με τη Λίνα Νικολακοπούλου ή την Ελένη Βιτάλη».
Δώσε μας και τρία albums που σου έκαναν εντύπωση μέσα στο 2007...
«Μια δουλειά που βγήκε πρόσφατα και με εντυπωσίασε είναι το Nothing Is A Coincidence των Professional Sinnerz, ένα κράμα hip hop και punk που δεν υπήρχε στα ελληνικά δεδομένα και αποτελεί καινούρια και ολοκληρωμένη πρόταση, άσε που οι τύποι βγάζουν και φοβερή ενέργεια στα live. Μια άλλη δουλειά είναι το Πλάνο Εξόδου του Νίκου Χαλβατζή, σε παραγωγή Σωκράτη Μάλαμα, πολύ εσωτερική αλλά και άμεση μουσικά. Ο Σωκράτης φυσικά δίνει ρέστα στα κομμάτια που συμμετέχει. Ένα group το οποίο μου έκανε επίσης εντύπωση είναι οι GAD, που έπαιξαν το Σάββατο και ο δίσκος τους κυκλοφορεί αυτές τις μέρες - πολύ συναισθηματικές μελωδίες και δυνατό performance».
