 |
Κατεξοχήν περιπετειώδη και μελαγχολική θα χαρακτηρίζαμε την τέχνη του Manyfingers, του προσωπικού δηλαδή καλλιτεχνικού οχήματος του Chris Cole από το Bristol. Σμιλεμένη με τύμπανα, κρουστά, πλήκτρα, έγχορδα και πολλά άλλα όργανα, η μουσική του Manyfingers διαπερνά κατηγορίες όπως το post-rock, τη folk, την electronica και τη νεο-κλασική σύνθεση και συμπυκνώνεται σε ένα συμπαγές κράμα από αλλεπάλληλα στρώματα ήχου όπου οι μελωδίες, τα ξεσπάσματα και οι εσωτερικές εντάσεις πλεονάζουν. Ενόψει της ζωντανής του εμφάνισης στο Kinky Kong (Σάββατο 24 Νοεμβρίου) o Chris Cole απαντά στις ερωτήσεις του Avopolis...
Crescent, Third Eye Foundation, Hood, Remote Viewer, AMP, Flying
 |
Saucer Attack etc... Υπήρξε ποτέ κάτι σαν μουσική σκηνή του «άλλου» Bristol; Υπάρχει ακόμα;
Η εταιρεία Planet από το Bristol στις αρχές και στα μέσα των 90s είχε ιδιαίτερη σημασία για μένα. Όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο και επέστρεψα στο Bristol με ενέπνευσαν μπάντες όπως οι Third Eye Foundation, οι Movietone και οι Crescent. To Bristol είναι μια μικρή πόλη και τα πάντα κάνουν κύκλους. Είναι πολύ εύκολο να συναντήσεις ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Ανταποκρίθηκα σε μια αγγελία στο θρυλικό δισκοπωλείο Revolver (βάση της εταιρείας Planet, έχει κλείσει εδώ και πολύ καιρό) και μέσα σε ένα μήνα έγινα μέλος των Movietone και των Crescent. Πετούσα στα ουράνια! Αν και η τότε σκηνή, στην οποία αναφέρεσαι, δεν υπάρχει πια, υπάρχει σήμερα μια νέα παλλόμενη underground μουσική σκηνή. Για να είμαι ειλικρινής τα τέσσερα τελευταία χρόνια προσπαθώ να πάρω τις αποστάσεις μου γιατί η όλη κατάσταση μοιάζει με κλίκα. Δεν το αντέχω όταν ο ένας χαϊδεύει την πλάτη του άλλου λέγοντάς του πόσο καλός είναι. Όλα αυτά τα «η μπάντα σου είναι σπουδαία» - «το ίδιο και η δική σου» με αηδιάζουν. Ίσως ένα τσάι ή ένας υπνάκος να μου κάνουν καλό...
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος αριθμός από λούπες που έχεις συναθροίσει σε συναυλία σου;
Χρησιμοποιώ ένα loop station rc20. Αν και είναι αρκετά περιοριστικό, δεν έχω αγγίξει κάποιο όριο στον αριθμό των μουσικών φράσεων που μπορώ να χειριστώ ταυτόχρονα. Εξαρτάται από τη συναυλία και από τα συναισθήματά μου εκείνη τη στιγμή. Αν και υπάρχει βάση για κάθε κομμάτι, ένα μεγάλο μέρος του set μου είναι αυτοσχεδιαστικό.
Ακούγοντας την μουσική σου δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι λειτουργεί τρόπον τινά σαν πολιτικό μανιφέστο, ή για να το θέσω αλλιώς, σαν μια έκφραση ανησυχίας γύρω από την ανθρώπινη κατάσταση. Το σχόλιό σου...
Ανησυχία για την ανθρώπινη κατάσταση είναι ο καλύτερος τρόπος να περιγράψεις αυτό που κάνω. Γι’ αυτό και ο ήχος είναι τόσο εσωστρεφής. Ποτέ δεν κάνω δηλώσεις μέσω της μουσικής μου, απλώς καταγράφω συγκεκριμένες περιόδους στη ζωή μου με έναν λεπτό και μετρημένο τρόπο. Υπάρχουν ελάχιστοι στίχοι στους δύο μου δίσκους και το μήνυμά τους παραμένει βαθιά προσωπικό. Πάντοτε το βρίσκω ενδιαφέρον όταν οι άνθρωποι μου λένε ότι οι στίχοι σημαίνουν κάποια πράγματα γι’ αυτούς. Προσπαθώ να κρατώ τις συνθέσεις μου όσο πιο διακριτικές γίνεται έτσι ώστε ο ακροατής να είναι μπορεί να διαμορφώσει τις δικές του σκέψεις πάνω σε αυτό.
 |
Με τι άλλα projects καταπιάνεσαι αυτή την περίοδο;
Γράφω μουσική ως ηχητική επένδυση της εικόνας. Αυτό ήταν και το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής και, τώρα που έχω την ευκαιρία να το κάνω, είναι τεράστιο κίνητρο για μένα. Επιπλέον, αυτή την περίοδο ολοκληρώνω τη μίξη του επόμενου δίσκου των Soeza, ένα ακόμα τοπικό project στο οποίο έχω εμπλακεί τα τελευταία 5 χρόνια.
Τι είδους άνθρωπος είναι ο Matt Elliott και ποια η σχέση σου μαζί του;
Ο Matt είναι σαν αδερφός μου και χάρη σε αυτόν χρεώνεται και η ύπαρξη των Manyfingers. Διότι μου έδωσε συμβουλές γύρω από τα samplers και διότι μου έδωσε την αυτοπεποίθηση να ολοκληρώσω κομμάτια που πίστευα ότι δεν οδηγούσαν πουθενά. Μονάχα δύο διαφωνίες είχαμε στα 8 χρόνια που γνωριζόμαστε και αυτό είναι ενδεικτικό της φιλίας μας. Είναι σπουδαίο να παρατηρώ τον ήχο του να εξελίσσεται μετά τους Third Eye Foundation. Είναι μια επθιδραστική φυσιογνωμία για μένα και είμαι χαρούμενος που παίρνει την αναγνώριση που του αξίζει.
Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει ένας μικρός μεν, φανατικός δε πυρήνας ακροατών σου στην Ελλάδα. Πώς το εξηγείς;
Αλήθεια; Λαμβάνω πράγματι αρκετά mail από Έλληνες που με ενθαρρύνουν να έρθω στην Ελλάδα για συναυλία, αλλά ρωτάς τον λάθος άνθρωπο αν θέλεις να μάθεις για το πλήθος των φίλων μου στις χώρες του κόσμου. Το project μου το τρέχω από το ιδιωτικό περιβάλλον του σπιτιού μου και είναι συνήθως δύσκολο να δω έξω από την φούσκα μου. Οπότε πάντοτε με συναρπάζει όταν ο κόσμος δείχνει ενδιαφέρον για αυτά που κάνω... Ίδωμεν...
 |
Πώς πιστεύεις δηλαδή ότι θα διαμορφωθεί η ανεξάρτητη αγορά δίσκου στην ψηφιακή εποχή;
Προσωπικά πιστεύω ότι πολλή καλη μουσική πρόκειται να χαθεί γιατί α) οι μουσικοί δεν θα έχουν τη δυνατότητα να διαθέσουν χρόνο για να γράψουν δωρεάν μουσική β) η προσβασιμότητα της μουσικής τεχνολογίας οδηγεί σε κορεσμό της μουσικής στο internet. H σκέψη ότι πρέπει να συρθείς ανάμεσα σε τόνους από σκατά για να βρεις κάτι αξιόλογο είναι αποθαρρυντική γ) ο μόνος τρόπος να έχεις εισόδημα ως μουσικός θα είναι από τις περιοδείες, το merchandise και το marketing. Παρόλα αυτό, το να έχεις πρόσαση σε ένα παγκόσμιο ακροατήριο και να λαμβάνεις καλοπροαίρετα μηνύματα από τους ακροατές του είναι ενθαρρυντικό!
Τι θα πρέπει να περιμένει το ακροατήριο στην αθηναϊκή σου εμφάνιση;
Ολόκληρη η συναυλία θα βασίζεται σε ζωντανές λούπες, οπότε οι θεατές μπρούν να προσδοκούν το απροσδόκητο. Θα παίξω κομμάτια από το Our Worn Shadow αλλά σε αρκετά διαφορετική μορφή από τις εκτελέσεις του δίσκου. Βαριέμαι εύκολα να κάνω τις ίδιες λούπες, γι’ αυτό μην περιμένετε να ακούσετε μια στεγνή αναπαραγωγή του δίσκου. Η ενορχήστρωση θα αποτελείται από κιθάρα, τύμπανα, καντέλε, πλήκτρα. Δεν θα φέρω το τσέλο μου αυτό τη φορά... αρκετά έχει δεινοπαθήσει από το προσωπικό των αεροδρομίων... κανένας σεβασμός...
What would people be surprised to learn about you?
...that i'd be surpised if people were suprised to learn something about me..
www.myspace.com/manyfingers
