Με τον πρώτο τους δίσκο αμέσως τάραξαν τα λιμνάζοντα νερά των αγγλικών δρόμων. Αποφεύγοντας τη ράθυμη pop, οι Editors χάρισαν έναν δίσκο γεμάτο συναίσθημα αλλά και ρεαλισμό. Ο νέος τους, εξαιρετικός, δίσκος An End Has A Start πηγαίνει την υπόθεση πιο πέρα και πιο ψηλά. Για να μας λυθούν οι απορίες μιλήσαμε με τον ντράμερ Ed Lay, ο οποίος αν και με πονόλαιμο, ήταν λαλίστατος…
Γεια σου Ed. Πρώτα απ’ όλα, πού σε βρίσκουμε τώρα;
Είμαι στο σπίτι μου στο Μπέρμιγχαμ, κάθομαι και ξεκουράζομαι βλέποντας τένις. Σε λίγο μάλιστα θα αρχίσει το παιχνίδι. Έχουμε δύο μέρες κενό μετά το σαββατοκύριακο γι’ αυτό και χαλαρώνω.
Πώς ήταν αυτά τα τελευταία δύο χρόνια;
Φανταστικά! Κάναμε όσα περισσότερα live μπορούσαμε, ταξιδέψαμε πολύ, είχαμε εμπειρίες από χώρες όπως και η Ελλάδα. Τι συναυλία και αυτή! Θέλαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις εμπειρίες μας και αυτό φαίνεται στο δεύτερό μας δίσκο, το An End Has A Start. Είμαστε και πάλι κατενθουσιασμένοι, ευχαριστιόμαστε να παίζουμε τα κομμάτια μας, και θα μπορούσα να πω πως είμαστε η πιο ευτυχισμένη μπάντα που υπήρξε ποτέ!
 |
Στο καινούργιο σας album η μουσική σας έγινε πιο μελαγχολική και οι ρυθμοί είναι κάπως πιο αργοί. Γιατί συνέβη αυτό;
Δεν θέλαμε απαραίτητα να αλλάξουμε τον ήχο των Editors, αν και υπήρχαν κομμάτια της μουσικής μας που έπρεπε να αλλάξουν. Θέλαμε να κάνουμε έναν δίσκο που θα ήταν πιο «έξυπνος», καλύτερα κατασκευασμένος και ιδιαίτερα δυναμικός. Αλλάξαμε και λίγο τους στίχους, τους κάναμε πιο ευθείς και ακριβείς πάνω σε αυτά που θέλαμε να πούμε. Τώρα που το σκέφτομαι ο ήχος μας άλλαξε, δεν θα έλεγα όμως ότι η μουσική μας έγινε πιο σκοτεινή, αλλά περισσότερο σαφής αυτήν τη φορά.
Ο ήχος στο An End Has A Start είναι αποτέλεσμα και της μουσικής που ακούγατε ανάμεσα στους δύο δίσκους σας;
Σίγουρα ένα μέρος του αποτελέσματος οφείλεται σε αυτό, καθώς ανακαλύψαμε νέες μουσικές. Αυτό που συμβαίνει όμως είναι ότι όταν ασχολείσαι με τη μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς πλέον να αράζεις στο πάτωμα, να ακούς αμέριμνος μουσική και να περιμένεις όλα να γίνουν αυτόματα. Χρειάζεται πολλή δουλειά και έρευνα αλλιώς δεν πρόκειται να γίνεις καλύτερος. Κάθε επιρροή είναι στην πραγματικότητα θετική, είτε ακούς καλή μουσική είτε όχι. Μπορείς να διαλέξεις κάτι, να το προσαρμόσεις πάνω σου και να βελτιωθείς.
Χρησιμοποιήσατε και άλλα όργανα εκτός από τα συνηθισμένα για μια ηλεκτρική μπάντα. Εντάξατε σε κομμάτια σας το πιάνο αλλά και μια ορχήστρα εγχόρδων. Γιατί το κάνατε αυτό;
Ο πραγματικός μας στόχος ήταν να φτιάξουμε ένα album πιο «προκλητικό», γι’ αυτό ανακαλύψαμε και νέους τρόπους να δουλεύουμε. Στα πλαίσια αυτά υιοθετήσαμε (και) το πιάνο, που με φυσικό τρόπο κόλλαγε στην αρχή κάποιων τραγουδιών και έτσι το κρατήσαμε και στην ηχογράφηση. Όσο για τις ορχήστρες εγχόρδων, πάντα παράγουν έναν υπέροχο ήχο, που μερικές φορές λειτουργεί σαν μπάσο. Παίξαμε γενικά αρκετά synth όργανα, για να δώσουμε μεγαλύτερο εύρος δυναμικής, πράγμα που δεν θέλαμε απαραίτητα να κάνουμε και στο The Back Room. Με λίγα λόγια δεν θέλαμε να κάνουμε το The Back Room Part 2.
 |
Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από τη συναυλία σας στην Ελλάδα; Το κοινό μιλούσε για ένα από τα καλύτερα live των τελευταίων χρόνων.
Έχουμε πάντα την ίδια συμπεριφορά όπου κι αν παίζουμε, είτε σε ένα club για εκατοστή φορά, είτε σε ένα φεστιβάλ όπως στην Ελλάδα. Δεν ήμασταν σίγουροι πόσος κόσμος θα έρθει να μας δει. Πεισθήκαμε από το ότι headliners ήταν οι Franz Ferdinand. Η ανταπόκριση που δεχτήκαμε από τον κόσμο στην πραγματικότητα μας εξέπληξε, περάσαμε υπέροχα, και εμείς και ο κόσμος πιστεύω.
Δημοσιεύσατε το πρώτο single του νέου δίσκου σας, το “Smokers Outside Hospital Doors” στο Internet στο χώρο σας στο myspace.com. Ποια η γνώμη σου για την ανταλλαγή μουσικής μέσω Internet;
Ξέρω ότι ανησυχεί κάποιους αυτό που λένε «παράνομη διακίνηση της μουσικής», αλλά αν το πρόβλημα ήταν πραγματικά αυτό, τότε κανείς δεν θα αγόραζε δίσκους και το σύστημα των δισκογραφικών εταιρειών θα καταστρεφόταν. Για να είμαι ειλικρινής θέλουμε η μουσική μας να φτάνει σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και το Internet είναι απλά ένας υπέροχος τρόπος να ανταλλάζεις μουσική. Αφού το όνομά μας περιφέρεται ανάμεσα στον κόσμο, και έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε περιοδείες, τότε σίγουρα το Internet κάνει καλή δουλειά. Δεν ανησυχώ για τις επιπτώσεις του. Είναι άλλωστε ένας τρόπος αυτοπροβολής πολλών νέων συγκροτημάτων, σε αντίθεση με την κατάσταση πριν από 10 χρόνια που το μόνο απαιτούμενο για να προβληθεί κάποιος ήταν να έχει αρκετά χρήματα.
Μιας και μιλάμε για νέες μπάντες, ποιες από αυτές σας αρέσουν;
Μας αρέσουν πολύ οι Kissaway Trail από τη Δανία, είναι πραγματικά μια πάρα πολύ καλή μπάντα. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να τους δούμε στο Wireless Festival γιατί έπαιζαν διαφορετική μέρα από εμάς. Παίζουν φανταστική και πολύ ενδιαφέρουσα μουσική. Εξαιρετικοί είναι και οι The National, από την Αμερική, Φτιάχνουν με τη μουσική τους μια απίστευτη ατμόσφαιρα.
