Λίγο πριν τον πρώτο τους ερχομό στην Ελλάδα, το Avopolis μίλησε με τον frontman αλλά και drummer τους Jason Reece. Και ανακάλυψε πως μπορεί το όνομά τους να φαίνεται ασήκωτο και να οδηγεί σε σκοτεινούς συσχετισμούς, πρόκειται όμως για μια μπάντα προσγειωμένη και με πολύ χιούμορ…
Έρχεστε για πρώτη φορά στη χώρα μας και το κοινό εδώ περιμένει πολλά από εσάς, με βάση τα όσα έχει ακούσει. Εσείς με τη σειρά σας τι περιμένετε από τη συναυλία;
«Ελπίζουμε πως θα φανούμε αντάξιοι όλων των καλών λόγων που πιθανώς θα έχετε ακούσει για εμάς. Από άλλους που έχουν ξαναπαίξει στη χώρα σας έχουμε πληροφορηθεί πως το ελληνικό κοινό είναι φοβερό, ότι είναι πολύ ενθουσιώδες και πως, έτσι και πωρωθεί, μπορεί και να χρειαστούμε την πυροσβεστική ως το τέλος του live! Αληθεύει επίσης πως έχετε και τη συνήθεια να σπάτε πιάτα για τους τραγουδιστές που σας αρέσουν;»
Καλά, έχετε φοβερές πληροφορίες! Αυτό δεν συμβαίνει σε rock συναυλίες και δεν είναι πια τόσο διαδεδομένο όσο παλιότερα.
«Α, κακώς! Θα πρέπει τότε να το επαναφέρουμε και να το καθιερώσετε και για τις rock συναυλίες!»
 |
Έχετε ένα από τα πιο παράξενα ονόματα στη μουσική βιομηχανία. Πώς το εμπνευστήκατε;
«Δυστυχώς δεν μπορώ να σου μιλήσω καθόλου για το όνομα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε νομίζω μηνύσεις εναντίον μας, από ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν ότι το έχουμε κλέψει και δεν έχουμε δικαίωμα να το χρησιμοποιούμε. Οι δικηγόροι μας έχουν απαγορέψει να το συζητάμε δημόσια».
Συμφωνείτε με την κατάταξή σας στο alternative rock;
«Όχι, δεν μου αρέσει αυτή η ετικέτα. Μας την κολλήσανε πιστεύω επειδή είπαμε κάποτε ότι μας αρέσουν οι Dinosaur Jr. Εγώ προσωπικά θα έλεγα ότι είμαστε μια rock ‘n’ roll μπάντα από την Αμερική. Για όσους τώρα κυνηγάνε τις ταμπέλες, έχω να τους δώσω το εξής: τι θα λέγατε να μας βαφτίσετε ψυχεδελο-άσιντ-πανκ-τέκνο-χάουζ; (γέλια)».
 |
Αληθεύει ότι μετά το Worlds Apart σκεφτήκατε σοβαρά να διαλυθείτε;
«Όχι. Εντάξει, δεν είναι πάντα εύκολο να ηχογραφείς albums, μερικές φορές είναι μια σκληρή και επίπονη διαδικασία, η οποία μπορεί και να σε φέρει αντιμέτωπο με δύσκολες καταστάσεις. Αλλά είναι υπερβολικό το ότι σκεφτήκαμε στα σοβαρά να διαλυθούμε».
Εσείς τι θα λέγατε πως διαφοροποιεί το τελευταίο σας album, το So Divided, από το Worlds Apart;
«Είναι θέμα οπτικής μάλλον, στραφήκαμε περισσότερο προς τον κόσμο γύρω μας και τα όσα πάνε στραβά, προς την κοινωνία στις ΗΠΑ και γενικότερα προς τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, με τους πολέμους κτλ. Θελήσαμε να κάνουμε μια ας την πούμε προσωπική δήλωση για όλα αυτά».
Τι άλλο σε ευχαριστεί να κάνεις εκτός από μουσική;
«Μου αρέσουν οι μακριοί περίπατοι στα πάρκα, ένα ωραίο δείπνο δίπλα στο τζάκι και οι σεξουαλικές περιπτύξεις με σκληρές και δυναμικές γυναίκες, σαν τη γυναίκα μου!»
 |
Τι σχέδια έχετε για το άμεσο μέλλον;
«Α, όχι σπουδαία πράγματα. Να, θέλουμε να κυριαρχήσουμε στον κόσμο, να γίνουμε μια πολυεθνική βιομηχανία και να γεμίσουμε τον πλανήτη με δικά μας προϊόντα, αναψυκτικά, ποδήλατα, αυτοκίνητα, φάρμακα, καταλαβαίνεις. Πώς είναι η Pepsi, τα Starbucks και τα McDonalds; Κάτι τέτοιο φαντάσου. Αλήθεια, έχετε Starbucks στην Ελλάδα;»
Η Αθήνα είναι γεμάτη από Starbucks, ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά…
«Ε, παιδιά! Μιλάω με Ελλάδα και μου λένε ότι η Αθήνα είναι γεμάτη Starbucks! Το φαντάζεστε; Μου φαίνεται απίστευτο…Κάποτε είχα δουλέψει έξι μήνες για τα Starbucks, ήταν μια αλυσίδα καφέ που δεν την ήξερε σχεδόν κανένας έξω από τις βορειοδυτικές ΗΠΑ…».
