Photos: Έφη Παναγιωτοπούλου
 |
Λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του Ejekt festival, ο Alex και ο Raymond μας μίλησαν για το Βέλγιο και την πολύπλευρη προσωπικότητα των Hooverphonic. Το μέλλον σίγουρα θα μας εκπλήξει…
1. Χτες εμφανιστήκατε στη Θεσσαλονίκη. Πως πήγε το live;
Μια χαρά, ήταν η πρώτη φορά που παίζαμε σε μια σκηνή χωρίς σκέπαστρο. Το να παίζεις κάτω από τον ουρανό είναι άψογο.
2. Έχετε εμφανιστεί στην Αθήνα και στο παρελθόν. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από τις περασμένες φορές;
Πολύ καλές. Το κοινό ήταν αρκετά ενθουσιώδες. Αλλά αυτό είναι τελικά ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των μεσογειακών χωρών. Οι άνθρωποι που μας ακούνε δεν φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, κάτι το οποίο είναι πολύ καλό για σένα όταν βρίσκεσαι στη σκηνή.
3. Τι έχετε να πείτε για το δικό σας Βελγικό κοινό;
Είναι και αυτό πολύ ενθουσιώδες αλλά παράλληλα και πολύ απαιτητικό. Βλέπεις, όλα τα συγκροτήματα όταν κάνουν περιοδεία περνάνε από το Βέλγιο και έτσι τα κριτήρια είναι πάντα αρκετά υψηλά. Είναι δύσκολο να κερδίσεις τον ενθουσιασμό τους, αλλά αν τα καταφέρεις τότε αυτό σίγουρα σημαίνει πολλά. Πολλά αγγλικά συγκροτήματα το γνωρίζουν αυτό, γι’ αυτό και ξεκινάνε την περιοδεία τους από το Βέλγιο ώστε να δοκιμάσουν κατά μια έννοια τη δυναμική τους.
4. Όσον αφορά το τελευταίο σας album το “No More Sweet Music”, αποτελείται από δύο σκέλη. Η μια πλευρά έχει original tracks και η άλλη remixes.
Δε θα τα αποκαλούσα remixes, αλλά εναλλακτικές εκδοχές. Είναι τα ίδια τραγούδια αλλά με διαφορετική παραγωγή. Υποθέτω ότι είναι σαν να έχω δυο παραγωγούς μέσα μου. Έναν Doctor Jekyll και έναν Mister Hyde. Έναν ηλεκτρονικό και έναν οργανικό. Έναν πιο μινιμαλιστικό και έναν πιο ορχηστικό και ρομαντικό. Μου αρέσουν και οι δυο αυτές πλευρές.
5. Πηγαίνετε και οι ίδιοι ακόμα σε συναυλίες;
Βέβαια, ακούω αρκετά άλλα συγκροτήματα και αγοράζω πολλά cd. Θα ήταν άλλωστε περίεργο το να κάνω μουσική και να μην με ενδιαφέρει η μουσική που κάνουν οι άλλοι. Όσον αφορά κάποια ονόματα, μου αρέσουν οι The Knife, Beth Gibbons, μου αρέσουν οι Divine Comedy…
 |
6. Ένα χαρακτηριστικό των δίσκων σας είναι η ποικιλία τους. Μερικοί είναι πιο ηλεκτρονικοί, μερικοί φέρουν μια νότα από τα 60’ s, ενώ άλλοι έχουν μια ελαφρώς ανατολίτικη ατμόσφαιρα. Σκοπεύετε να συνεχίσετε αυτήν την αλλαγή μουσικών κατευθύνσεων;
Ναι, είμαστε αρκετά εκλεκτικοί και ακούμε μια μεγάλη γκάμα μουσικών. Από Sonic Youth, μέχρι Metallica και κλασική μουσική και σίγουρα αυτές οι διαφορετικές επιρροές περνάνε πολλές φορές μέσα και στη μουσική. Το ίδιο συμβαίνει και με τα live μας. Πρέπει να υπάρχει μια εναλλαγή. Γι’ αυτό και το επόμενο album μας θα είναι κάτι πιο dark και ψυχεδελικό. Λιγότερο pop. H αλλαγή είναι πάντα απαραίτητη. Διαφορετικά θα βαριόμασταν. Ίσως πάλι έχει να κάνει με τις επιρροές μας από τα 60’s. Τότε οι δίσκοι είχαν περισσότεροι ποικιλία…
7. Πιστεύεις ότι τα albums που βγαίνουν τώρα δεν έχουν μεγάλη ποικιλία;
Σίγουρα. Υπάρχουν τόσα πολλά συγκροτήματα που έχουν μια βασική φόρμουλα και την ακολουθούν σε όλα τους τα κομμάτια.
8. Εσύ Alex έχεις τελειώσει μια σχολή κινηματογράφου. Έχουν επηρεάσει οι σπουδές σου αυτές τον τρόπο που κάνεις μουσική;
Βέβαια. Ξεκίνησα να βρίσκομαι σε συγκροτήματα ήδη από το σχολείο και θυμάμαι ότι όσες φορές είχα πάει σε στούντιο πάντα αντιμετώπιζα ένα πρόβλημα επικοινωνίας με τον μηχανικό ήχου. Έτσι αποφάσισα να πάω στη σχολή κινηματογράφου του Βελγίου, γιατί ήταν η μοναδική σχολή όπου μπορούσες να μάθεις audio engineering. Στην αρχή δε με ενδιέφερε τόσο το video, αλλά όσο ήμουν εκεί και ήρθα σε επαφή με την σύνθεση ηχοτοπίων για ταινίες σκέφτηκα “γιατί να μη το συνδυάσω και με την στιχουργία;”. Κάπως έτσι ξεκίνησε το style μας. Ως ένας συνδυασμός ηχοτοπίου a la David Lynch και pop. Κατά αυτήν την έννοια όντως οι σπουδές μου επηρέασαν τη μουσική, γιατί για πρώτη φορά αντιλήφθηκα ότι μπορείς να συνθέσεις μουσική όχι μόνο με όργανα, αλλά και με ήχους όπως μια πόρτα ή μια καρέκλα.
9. Συμμετέχετε και οι ίδιοι στο γύρισμα των video σας;
Ναι. Στα παλαιότερα η ανάμειξη μας ήταν αρκετά μεγάλη, ενώ τα video clip του τελευταίου άλμπουμ γυρίστηκαν από εμάς.
10. Παρακολουθείτε την Βελγική σκηνή; Μπορείτε να μας πείτε τρία συγκροτήματα που πιστεύετε ότι θα έχουν ένα λαμπρό μέλλον διεθνώς;
Όχι. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι δυστυχώς λόγω της παγκοσμιοποίησης και της συγχώνευσης των εταιρειών είναι πλέον πολύ δύσκολο για μικρές περιοχές όπως η Ελλάδα ή το Βέλγιο να βγάλουν τη μουσική τους εκεί έξω. Ήμασταν αρκετά τυχεροί γιατί ξεκινήσαμε στα 90’ s που οι ευκαιρίες ήταν περισσότερες και τα τοπικά γραφεία των μεγάλων δισκογραφικών μπορούσαν να υπογράψουν με τους εκεί καλλιτέχνες και να τους προωθήσουν παγκοσμίως. Τώρα, βλέπω πολλά συγκροτήματα που πιστεύω ότι θα άξιζαν να γίνουν γνωστά αλλά δεν μπορούν να προωθηθούν από ένα τόσο μεγάλο σύστημα.
11. Τότε πες μας τρία ονόματα που πιστεύετε ότι θα άξιζαν τη διεθνή αναγνώριση.
Οκ, είναι σίγουρα ο Ozark Henry, οι Nova Star (οι οποίοι μόλις υπέγραψαν με την EMI οπότε ίσως τελικά τα καταφέρουν) και οι Zita Swoon.
