 |
Ο Θεοδόσης Μίχος, λίγο πριν από την πολυαναμενόμενη εμφάνιση των Le Tigre στο G Festival μίλησε με την Johanna Fateman. Μέχρι και ραντεβού για μπάνιο έκλεισε μαζί της ο αθεόφοβος…
Tο τελευταίο σας album ήταν και το πρώτο σας για λογαριασμό πολυεθνικής. Τι διαφορές παρατήρησες στην όλη διαδικασία σε σχέση με το “ανεξάρτητο” παρελθόν σας;
Η αλήθεια είναι ότι επί της ουσίας τίποτα δεν άλλαξε. Άλλωστε είχαμε ήδη γράψει όλα τα τραγούδια πριν καν υπογράψουμε. Δεν επενέβησαν καθόλου στο υλικό. Δε θα τους το επιτρέπαμε ποτέ. Θέσαμε εξ αρχής τους όρους μας, αυτοί τους σεβάστηκαν οπότε σκεφτήκαμε “γιατί όχι;”. Εντάξει, σίγουρα είναι διαφορετικά το να έχεις από πίσω σου περισσότερα χρήματα για promotion της δουλειάς σου, αλλά αυτό αυτομάτως μας δίνει τη δυνατότητα να φτάσουμε τα μηνύματά μας σε περισσότερο κόσμο. Αυτό είναι το μεγάλο καλό. Οι όποιες απαιτήσεις της εταιρίας δε μας αγχώνουν καθόλου.
Πέρασε ποτέ από το μυαλό σας ότι ίσως με την υπογραφή σας σε πολυεθνική να χάνατε ορισμένους πιο “φονταμενταλιστές” fans;
Πλέον δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που να σκέφτονται τόσο στενόμυαλα. Αν υπάρχουν πάντως, σίγουρα δε μας ενδιαφέρουν. Δε μπορείς να σκέφτεσαι ότι η κάθε σου κίνηση μπορεί να σου κοστίσει fans. Ούτως ή άλλως, ό,τι και να κάνεις θα χάσεις κάποιους και θα κερδίσεις κάποιους άλλους. Αν το έχεις όμως συνέχεια στο μυαλό σου τότε σίγουρα η μουσική σου θα βγει τόσο κακή που θα χάσεις απλά πολύ περισσότερους.
Πρόσφατα ξεκινήσατε και το προσωπικό σας label αν δεν κάνω λάθος…
Η προηγούμενη εταιρία μας έκλεισε οπότε ιδρύσαμε το label περισσότερο για να μπορούμε να διαχειριζόμαστε το back catalogue μας. Προχωρήσαμε στην επανέκδοση κι επανακυκλοφορία του. Ίσως στο μέλλον να καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε κάτι καινούριο μέσω αυτού. Θα το ήθελα αλλά αυτή την περίοδο είμαστε πολύ απασχολημένοι με την προώθηση του τελευταίου album.
 |
Προφανώς ένα βασικό στοιχείο της υπόθεσης Le Tigre είναι η πολιτική σας υπόσταση. Πόσο διαφορετική πιστεύεις ότι θα ήταν η καλλιτεχνική σας παραγωγή αν δεν ήσασταν τόσο πολιτικά ενεργοποιημένες;
Θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Δε μπορώ να τα ξεχωρίσω. Η μουσική ακούγεται έτσι γιατί σκεφτόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο και αντίστροφα. Δε δηλώνω ότι είμαστε αυστηρά “στρατευμένη” μπάντα, αλλά πιστεύουμε αυτά που τραγουδάμε.
Πιστεύεις όμως ότι μπορεί πραγματικά η μουσική ν’ αλλάξει τον κόσμο; Η περιοδεία “Vote For Change” (σ.σ. Springsteen, R.E.M, κ.ά.) δεν κατάφερε καν ν’ αλλάξει τον πρόεδρο σας…
Ποτέ δεν πίστεψα ότι η μουσική μπορεί ν’ αποτελέσει κατευθυντήρια δύναμη, να φέρει τα πάνω κάτω σε επίπεδο εξουσίας ας πούμε. Μπορεί μόνο να επηρεάσει συνειδήσεις, να φέρει κοντά ανθρώπους, ν’ αποτελέσει κοινό σημείο αναφοράς για τη δημιουργία μιας κοινότητας ή μιας κολεκτίβας. Γι’ αυτό και τη θεωρώ απαραίτητη, έστω κι αν επί της ουσίας λειτουργεί πάντα στο περιθώριο.
Τα τελευταία 3-4 χρόνια πόσο δύσκολο ήταν για μία πολιτικοποιημένη μπάντα να εκφραστεί ελεύθερα στις Η.Π.Α.;
Δε μπορώ να έχω συνολική εικόνα του πράγματος. Εμείς πάντως δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα γιατί ούτως ή άλλως το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε δε θα δεχόταν ποτέ να του κλείσουν το στόμα. Οπότε δε σταματήσαμε να κάνουμε ό,τι κάναμε συνήθως. Περιοδεύαμε κανονικά και ο κόσμος δε σταμάτησε να έρχεται.
Σε κάποια παλιότερη συνέντευξή σας η Kathleen Hanna είπε το εξής: “Γίνομαι λίγο παρανοϊκή όταν οι άντρες έχουν το πάνω χέρι. Πολλές φορές νιώθω ότι η προσωπικότητά μου διαστρεβλώνεται τόσο πολύ από τον σεξισμό που υποκύπτω στις ιδέες των ανδρών πολύ εύκολα”. Θέλεις να μου το εξηγήσεις λίγο;
Αυτό που ήθελε να πει είναι ότι στο χώρο της μουσικής, ακόμη και σήμερα, επικρατεί η αντίληψη ότι μία γυναίκα δε μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά μ’ έναν άντρα. Κι αυτό διογκώνεται ακόμη περισσότερο στον τεχνικό τομέα των ηχογραφήσεων όπου οι άντρες παραγωγοί πιστεύουν ότι δεν πρέπει να έχουμε λόγο για τίποτα, ενώ όταν ηχογραφούν με αντρικές μπάντες δέχονται εύκολα παρατηρήσεις. Αυτό εκτός του ότι δεν ισχύει είναι κι εντελώς παράλογο!
Πρόσφατα δήλωσες ότι γράψατε τον τελευταίο δίσκο έχοντας το κοινό στο μυαλό σας; Πόσο δύσκολο ήταν να μπείτε στο συγκεκριμένο mindset;
Καθόλου δύσκολο. Προσπαθήσαμε να σκεφτούμε ποιοι άνθρωποι θα θέλαμε εμείς οι ίδιες να μας ακούσουν. Ήμασταν δηλαδή ταυτόχρονα και δημιουργοί και θεατές και είχε πλάκα γιατί ο “ένας μας εαυτός” έκανε παρατηρήσεις στον άλλο, οπότε βελτιώναμε έτσι τα τραγούδια. Έχουμε μια πολύ σαφή εικόνα του ιδεατού ακροατή. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θέλουμε ν’ ακουστούμε από όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.
Πως νιώθετε γνωρίζοντας ότι όποιος ακούει Le Tigre αυτομάτως τις συνδέει μ’ ένα ολόκληρο κίνημα, αυτό των Riot Grrrls; Είστε άνετες μ’ αυτό το γεγονός;
Όλες μας χαιρόμαστε που κάποτε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχαμε σ’ αυτό το κίνημα. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό και όχι μόνο για τις γυναίκες. Ακόμη βέβαια παραμένουμε ακτιβίστριες. Δε μας βαραίνει πάντως καθόλου το παρελθόν γιατί πιστεύω ότι ήταν μία από τις δημιουργικότερες και ουσιαστικότερες περιόδους της ζωής μας. Και χαίρομαι ιδιαίτερα κάθε φορά που ένα νέο παιδί ακούγοντας Le Tigre θα ψάξει κάποιες άλλες παλιότερες μπάντες.
Όταν ακούτε τη μουσική σας ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό;
Όποτε τελειώνουμε την ηχογράφηση ενός album για μεγάλο διάστημα δεν το ακούμε. Χρειαζόμαστε λίγη αποτοξίνωση γιατί έχουμε περάσει μαζί του μεγάλο διάστημα γράφοντάς το. Γενικά δεν ακούμε πολύ συχνά τις προηγούμενες δουλειές μας. Μ’ αρέσει όμως να μπαίνω σ’ ένα club και ν’ ακούω τυχαία ένα τραγούδι μας. Νιώθω περίεργα, σα να βλέπω τον εαυτό στον καθρέφτη και να τον παρατηρώ.
Πριν από τρία χρόνια σας είχα δει στο Primavera Sound της Βαρκελώνης και πρέπει να σου πω ότι πέραν της μουσικής δώσατε ένα εξαιρετικό show γενικότερα. Θεωρείτε την οπτική πλευρά μιας συναυλίας εξίσου σημαντική με την ηχητική;
Μας αρέσει να τα δίνουμε όλα πάνω στη σκηνή. Να ντυνόμαστε περίεργα, να χορεύουμε συνεχώς και να προσπαθούμε να μεταδώσουμε την ενέργεια μας στο κοινό. Ευτυχώς σχεδόν πάντα όλοι, κι εμείς και το κοινό, φεύγουμε εξουθενωμένοι από τον πολύ χορό!
Θα κουραστούμε δηλαδή πολύ στην Αθήνα; Ευτυχώς που ο χώρος του festival βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα για να δροσιζόμαστε!
Αλήθεια;! Ακούγεται τέλεια! Θέλουμε πολύ να έρθουμε στην Ελλάδα εδώ και καιρό. Δε θα μπορέσουμε δυστυχώς να κάτσουμε πολλές ημέρες. Αφού θα μαστε δίπλα στη θάλασσα όμως μάλλον θα φορέσουμε τα μαγιώ μας για μια βουτιά μετά τη συναυλία.
Χώρος γι’ άλλον ένα υπάρχει;
Φυσικά!
