Τον περασμένο χειμώνα τους είχε κανονίσει την πρώτη τους συναυλία στην Αθήνα. Τώρα, εν όψει της επικείμενης εμφάνισής τους στο εξαιρετικό Synch Festival, ο Θεοδόσης Μίχος, από το παραδοσιακό δημοσιογραφικό του πόστο, ξαναμιλά στον Julian Gross για μουσικές, προκλήσεις και φυσικά για… κοστούμια.
Το Δεκέμβριο που ήσασταν και πάλι στην Αθήνα μου έλεγες ότι ήσασταν στο στάδιο της μίξης του επικείμενου δίσκου σας. Πότε θα πρέπει να τον περιμένουμε και -το σημαντικότερο- πως θα πρέπει να τον περιμένουμε;
Δεν παίρνω και όρκο αλλά νομίζω ότι τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει. Δε γνωρίζω αν θα βγει πρώτα στην Αμερική ή στην Ευρώπη, αλλά θα προσπαθήσουμε να συμπέσουν οι ημερομηνίες, αν και δεν εξαρτάται τόσο από εμάς. Όταν γράφαμε το δίσκο προσπαθήσαμε αρκετά να μπούμε στη μενταλιτέ των singers-songwriters. Αυτό δε σημαίνει ότι θα παίζουμε πλέον μόνο με δυο-τρεις ακουστικές κιθάρες. Θελήσαμε όμως να προσεγγίσουμε πιο λιτές φόρμες, πιο παραδοσιακές, ή έστω αυτό που εμείς θεωρούμε πιο παραδοσιακό. Το αποτέλεσμα πιστεύω ότι είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο.
Το gig στην Αθήνα θεωρήθηκε από πολλούς αρκετά προκλητικό, τόσο όσον αφορά τη μουσική αυτή καθ’ εαυτή όσο και την εμφάνισή σας επί σκηνής. Αντιμετωπίζετε τα live ως ένα τρόπο για να ωθήσετε στα όρια τις αισθήσεις του κοινού;
Μα όχι, ποτέ δεν το έχουμε σκεφτεί τόσο πολύπλοκα. Θέλουμε απλά ο κόσμος να συμμετέχει στη συναυλία όχι μόνο με την όρασή του. Να νιώσει κάτι παραπάνω, είτε αυτό είναι καλό ή κακό. Δε μας αρέσουν οι συναυλίες όπου τέσσερις τύποι ανεβαίνουν στη σκηνή, παίζουν τα τραγούδια τους, το κοινό τους παρακολουθεί τυπικά και φεύγει μετά το τέλος. Προτιμούμε να κάνουμε τον κόσμο να σκεφτεί πάνω σ’ αυτό που εμείς του παρουσιάζουμε.
Τι θα μπορούσε δηλαδή να σκεφτεί βλέποντας σας ντυμένους μ’ εκείνα τα κοστούμια;
Μα αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι δε θεωρούμε τους εαυτούς μας ιδιαίτερους, ξεχωριστούς ή καλύτερους από το κοινό. Χρησιμοποιούμε δηλαδή την ιδιότητά μας ως performers για να γίνουμε εντελώς uncool και για να έρθουμε πιο κοντά σ’ αυτούς που μας παρακολουθούν, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι θα μπορούσαν να είναι αυτοί στη θέση μας. Και σε κάποιες συναυλίες ανεβαίνει κόσμος στη σκηνή και αρπάζει τα όργανα. Αυτό έχει πλάκα!
Γνωρίζω ότι δε μένετε πλέον όλοι μαζί. Εσύ για παράδειγμα βρίσκεσαι στο Βερολίνο. Πως επηρεάζει η μεταξύ σας απόσταση τη δημιουργικότητά σας και τη γενικότερη λειτουργία σας ως μπάντα;
Δε μας προβληματίζει πλέον γιατί καταφέρνουμε και προγραμματιζόμαστε σωστά. Όταν για παράδειγμα ξέρουμε ότι θα ξεκινήσουμε μια περιοδεία στην Ευρώπη, έρχονται οι υπόλοιποι στο Βερολίνο δυο εβδομάδες πριν φύγουμε για να κάνουμε πρόβες. Κάπως έτσι λειτουργούμε κι όταν ηχογραφούμε. Αφού προτιμούμε την Ευρώπη κανονίζουμε το πρόγραμμά μας κι έρχονται όλοι στο σπίτι μου για ένα διάστημα. Ίσως να είναι και καλύτερα που κρατάμε τις αποστάσεις μας. Πλέον δεν έχουμε μεταξύ μας καθημερινή επικοινωνία κι αυτό είναι ωραίο γιατί όποτε βρισκόμαστε είναι σα να γνωρίζουμε καινούριους ανθρώπους κατά κάποιον τρόπο. Είναι πολύ ενδιαφέρον.
Όταν πρωτοεμφανιστήκατε η προσοχή των πάντων ήταν στραμμένη στη νεοϋορκέζικη σκηνή. Εσείς όμως από την αρχή μοιάζατε σα να μη σας καίγεται καρφί για το hype και τα trends, και η δισκογραφία σας το αποδεικνύει αυτό. Πως πιστεύει όμως ότι η προσοχή από τα media επηρέασε τη μπάντα;
Θα ήμουν αγνώμων αν σου έλεγα ότι δε μας επηρέασε καθόλου. Και βέβαια θα ήμουν και ψεύτης. Σίγουρα μέσω του hype μας έμαθε κόσμος που πιθανόν να μην το έκανε ποτέ. Δε θα το παίξω υπεράνω λέγοντας σου ότι δε διαβάζω ποτέ αυτά που γράφονται για εμάς. Φυσικά μου αρέσει να διαβάζω ωραία σχόλια για τη μουσική μας στον Τύπο, όσο μου αρέσει να τ’ ακούω και από τους fans. Απλά ίσως να εκτιμώ λίγο περισσότερο την άποψη ενός σωστού δημοσιογράφου, υπό την έννοια ότι αυτός έχει ακούσει μερικές χιλιάδες δίσκων και μπορεί να ξεχωρίσει το ποιοτικό μας στίγμα λίγο πιο αντικειμενικά. Μπορεί βέβαια να λέω και αηδίες τώρα…
Ποια είναι η γνώμη σου για το γεγονός ότι οι τόσο πολλές μπάντες αρκούνται στο ν’ αντιγράφουν απλώς, χωρίς να προσπαθούν ν’ ακουστούν ούτε κατά το ελάχιστο απρόβλεπτες;
Ένα μεγάλο μέρος του τι παίζει ένας μουσικός καθορίζεται σαφώς από τις μουσικές με τις οποίες έχει μεγαλώσει ή ακούει γενικά. Δε μπορώ να καταλάβω όλους αυτούς που κατακρίνουν μία μπάντα επειδή μοιάζει με τους Gang of Four, για παράδειγμα. Δηλαδή δεχόμαστε ότι ένας χωρισμός, ας πούμε, επιτρέπεται να σ’ επηρεάσει και να προσπαθήσεις να τον κάνεις τραγούδι, αλλά απαγορεύεται να επηρεαστείς από κάποια άλλη μπάντα; Μου φαίνεται ηλίθιο αυτό. Μου αρέσει που σήμερα pop μουσική θεωρούνται οι Bloc Party ή οι Franz Ferdinand. Δεν τρελαίνομαι γι’ αυτές τις μπάντες, αλλά σκέψου το. Πόσες φορές στο παρελθόν η pop μουσική ήταν τόσο καλή;! Άσε που είναι και μια πρώτης τάξεως αφορμή να γνωρίσουν οι νέοι όλ’ αυτά τα groups που τους έχουν επηρεάσει.
Εσένα ποιοι σε έχουν επηρεάσει;
Χωρίς σκέψη θα σου πω οι Sonic Youth. Ήταν οι πρώτοι που μου δίδαξαν ότι δε χρειάζεσαι τεχνικές γνώσεις για ν’ ακουστείς ενδιαφέρων και για να εκφράσεις τον εαυτό σου πρωτοποριακά. Είναι σίγουρα η αγαπημένη μου μπάντα και ίσως η μοναδική που μέσα σε είκοσι χρόνια δεν έχει βγάλει ούτε έναν πραγματικά άθλιο δίσκο.
Υπάρχουν κάποια σύγχρονα ονόματα που σου αρέσουν ιδιαίτερα;
Χμμμ…δεν ξέρω. Μ’ αρέσει ν’ ακούω πολύ Merzbow. Και παραδόξως μου άρεσε πολύ το νέο album των Mars Volta (σ.σ. συγκρατήσου Τσάβαλε!), παρόλο που δε μου αρέσουν καθόλου τα solo και το progressive γενικότερα. Το θεωρώ όμως μια πολύ ψυχωμένη δουλειά.
Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που έχει οδηγήσει τόσες πολλές μπάντες από το 2000 και μετά να ενσωματώσουν στον ήχο τους έντονη ρυθμικότητα;
Κοίταξε, το rock για χρόνια μετά το grunge και τα υπόλοιπα ρεύματα των αρχών των 90’s παρέμεινε πολύ εσωστρεφές. Ο κόσμος προφανώς κουράστηκε να κλείνεται στον εαυτό του και να κοιτά χαμηλά στα παπούτσια του (“shoegazing”). Θέλει πλέον να διασκεδάζει και να συμμετέχει. Και αυτή τη δυνατότητα στην προσφέρει ο χορός και μπάντες σαν τους !!!
Και ήρθε φυσικά η ώρα για την τυπική ερώτηση. Τι θα πρέπει να περιμένει αυτή τη δεύτερη φορά το ελληνικό κοινό από εσάς;
Θα παίξουμε σίγουρα αρκετό υλικό και από τον καινούριο δίσκο. Θέλουμε να το τεστάρουμε ζωντανά. Αν όλα πάνε καλά θα υπάρχει και οπτικό υλικό, από ένα DVD που ετοιμάζουμε αυτή την περίοδο.
Καινούρια κοστούμια δε θα φορέσετε;
Μα φυσικά! Κάτι όμως πιο καλοκαιρινό. Είμαι σίγουρος ότι θα έχει πολλή ζέστη…
Δε φαντάζεσαι πόσο!
