Πάμε λίγο πίσω στην περίοδο 2004 – 2006 όταν ουσιαστικά δημιουργούνται οι 1000mods. Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνη την περίοδο; Φανταζόσασταν τότε ότι σύντομα θα γινόσασταν τα «Χιλιομόδια» με τόσο φανατικό κοινό και θα περιοδεύατε στην Ευρώπη και στην Αμερική;
Ίσως, η πιο έντονη ανάμνηση ήταν αυτή της δίψας για πρόβες και συναυλίες. Συγκεκριμένα, καλοκαίρι 2006 (τότε που οριστικοποιήθηκε το σημερινό lineup), να εναλλάσσουμε χώρους στους οποίους μπορούμε να προβάρουμε χωρίς να ενοχλούμε τους γείτονες, από την αίθουσα φιλαρμονικής μέχρι το συνεργείο μηχανικών αυτοκινήτων στο ΕΠΑΛ Κορίνθου με σκοπό την προετοιμασία μας για τις πρώτες συναυλίες. Περιοδεία μεταξύ Χιλιομοδίου, Κιάτου και Κορίνθου και πρώτες συναυλίες μπροστά σε φίλους και συγγενείς αλλά και σε τοπικό φεστιβάλ ως support των Nightstalker με πολύ άγχος και προσμονή να παίξουμε με την μπάντα που τότε έπαιζε non stop στο cd player μας.
Σίγουρα όπως οι περισσότεροι πιτσιρικάδες που ξεκινούν ένα συγκρότημα κάναμε τρέλα όνειρα κλπ. αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι έχει συμβεί μέχρι τώρα.
Η επιτυχία δεν άργησε πολύ για τους 1000Mods και ήρθε μάλιστα σε μια περίοδο που η δισκογραφία και η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα ήταν βουτηγμένη σε βαθιά κρίση. Υπάρχει κάποια παγίδα σε μια "γρήγορη επιτυχία" ιδίως αν συνυπολογίσουμε ότι ήσασταν όλοι σε πολύ νεαρή ηλικία; Και αν ναι πώς την αντιμετωπίσατε; Τι είναι αυτό που σας “γειώνει”;
Για να είμαι ειλικρινής θεωρούσαμε πάντα ότι ηλικιακά αργήσαμε και λίγο, μιας και οι περισσότερες μπάντες του είδους από κεντρική Ευρώπη, Σκανδιναβία, Αμερική ξεκινούσαν τις περιοδείες στα 18, ενώ εμείς καταφέραμε να βγούμε πρώτη φορά στην Ευρώπη έχοντας πατήσει τα 25
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την πορεία του συγκροτήματος ως «γρήγορη επιτυχία» μιας και κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας demo το 2006, όταν ξεκινήσαμε και τις συναυλίες στην Ελλάδα και τον πρώτο δίσκο το 2011, όπου κάναμε και την πρώτη μας ευρωπαϊκή περιοδεία. Από τότε έχουν γίνει εκατοντάδες συναυλίες στον κόσμο, άλλες υπερβολικά επιτυχημένες και άλλες μπροστά σε άτομα που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ειδικά αυτή εναλλαγή που ήταν αρκετά συχνή τα παλιότερα χρόνια σε κρατάει σίγουρα πιο γειωμένο και να μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο.
Ο stoner ήχος είναι εξαιρετικά δημοφιλής στην Ελλάδα αλλά τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό ακριβώς λόγω της δημοφιλίας του έχει και μεγάλο ανταγωνισμό λόγω του πλήθους των συγκροτημάτων που δραστηριοποιούνται στη σκηνή. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που σας έκανε και σας κάνει να ξεχωρίζετε;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είδαμε ανταγωνιστικά αυτό που κάνουμε, ούτε έχουμε νιώσει ποτέ ότι η τάδε μπάντα θα μας πάρει το κοινό κ.ο.κ. Ίσα ίσα, θεωρούμε ότι η ελληνική σκηνή πήγε μπροστά λόγω της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μεταξύ των συγκροτημάτων.
Αυτό που πιστεύουμε ότι κάνει τη διαφορά στο underground είναι η συνέπεια δισκογραφικά και συναυλιακά, η συνεχής παρουσία στο δρόμο και η μόνιμη προσπάθεια να πας σε καινούρια μέρη για να σε δει νέος κόσμος. Αυτά προσπαθούμε να εφαρμόζουμε και εμείς συνεχώς.
Σας έχει επηρεάσει και διαμορφώσει με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο η εμπειρία σας σε μεγάλες διοργανώσεις του εξωτερικού; Πόσο και πώς διαφοροποιείται για εσάς η συναυλιακή συνθήκη όταν εμφανίζεστε σε φεστιβάλ όπως το Desertfest, όταν παίζετε στην Αμερική, στο Μεξικό, στον Καναδά από τις συναυλίες σας στις γνωστές ελληνικές σκηνές και φεστιβάλ;
Σίγουρα οι εμπειρίες που αποκομίζει κάποιος από την συμμετοχή σε μεγάλες διοργανώσεις του εξωτερικού είναι πολύ σημαντικές σε διάφορους τομείς. Από τον επαγγελματισμό στην προπαραγωγή της συναυλίας σε ό,τι έχει να κάνει με τεχνικές προδιαγραφές, timetables, φιλοξενία κλπ., τις τρομερές υποδομές που έχουν τέτοια μεγάλα φεστιβάλ αλλά και τον σεβασμό που δείχνουν η διοργάνωση και οι τεχνικές ομάδες απέναντι στους καλλιτέχνες, οποιουδήποτε βεληνεκούς. Από τον headliner μέχρι το συγκρότημα που θα ανοίξει μεσημέρι το φεστιβάλ.
Παρόλα αυτά να τονίσουμε ότι το επίπεδο έχει ανέβει αισθητά –και συνεχίζει να ανεβαίνει– στις ελληνικές παραγωγές, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην υπάρχουν καν διάφορες με διοργανώσεις του εξωτερικού. Τώρα στη συναυλιακή συνθήκη, συναισθηματικά και μόνο τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις συναυλίες μας στην Ελλάδα μιας και η αμεσότητα και η επαφή με το κοινό είναι αξεπέραστες.
Πώς θα περιγράφατε την εξέλιξη του ήχου σας από το Super Van Vacation μέχρι το Youth of Dissent; Και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να εξελίσσεται μια μπάντα που εκπροσωπεί ένα τόσο συμπαγές και συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα;
Η ανάγκη για εξέλιξη υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, ίσως, λίγο περισσότερο στους καλλιτέχνες. Όσο περνάνε τα χρόνια όλοι μας ακούμε ακόμα περισσότερη μουσική, διευρύνουμε ορίζοντες και επιρροές και όλο αυτό βοηθάει στο να βγαίνουμε πιο εύκολα από κλισέ κουτάκια και πεπατημένες. Έτσι θα περιέγραφα και την εξέλιξη μεταξύ των δίσκων μας. Κάθε κυκλοφορία αποτυπώνει τη στιγμή που συνθέσαμε και ηχογραφήσαμε τον εκάστοτε δίσκο και μέσα περιλαμβάνει τις επιρροές και τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής, πάντα μέσα από το σταθερό φίλτρο των τεσσάρων μας.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας πολλοί μουσικοί βρήκαν ευκαιρία για αγρανάπαυση και περισυλλογή, άλλοι βούτηξαν στη δημιουργία, άλλοι ένιωσαν αποκομμένοι λόγω αυτής της αναγκαστική αποχή από την επαφή με τον κοινό. Εσείς πώς βιώσατε, ως μπάντα και ως παρέα, αυτήν την περίοδο; Το είδατε ως δοκιμασία ή ως ευκαιρία;
Η πανδημία, δυστυχώς, μας βρήκε σε κομβική στιγμή, καθώς είχαμε προγραμματισμένη την κυκλοφορία του YOD για τέλη Απρίλη 2020 και θα ακολουθούσαν πάνω από 100 συναυλίες μέχρι το τέλους του έτους. Οπότε το βασικό πρώτο συναίσθημα όταν είδαμε όλα τα πλάνα να γκρεμίζονται ήταν το σοκ και όπως οι περισσότεροι δεν περιμέναμε το πόσο μεγάλη διάρκεια θα έχει όλο αυτό. Ο εγκλεισμός σίγουρα βοήθησε σε περισυλλογή και προσπάθεια διαχείρισης της κατάστασης. Άλλες φορές με αγρανάπαυση και άλλες φορές με προσπάθεια αυτοβελτίωσης και δημιουργίας.
Αυτό το καλοκαίρι επιστρέψατε «κανονικά» και στα live με το μεγάλο ραντεβού να έχει δοθεί με το αθηναϊκό κοινό στην Τεχνόπολη, στις 10 Σεπτεμβρίου. Πώς βιώνετε αυτήν την επιστροφή και τι προσδοκάτε από αυτήν την πολυαναμενόμενη εμφάνιση;
Η αλήθεια είναι ότι μας πήρε λίγο καιρό, ιδιαίτερα κατά το πρώτο σκέλος της ευρωπαϊκής μας περιοδείας, να συνηθίσουμε τη νέα πραγματικότητα και να επιστρέψουμε σε ρυθμούς προ Covid, αλλά όπως φάνηκε τόσο οι μουσικοί όσο και ο κόσμος είχε τεράστια ανάγκη την επιστροφή στις συναυλίες. Από τις πρώτες κιόλας συναυλίες νιώσαμε το πάθος και την προσμονή του κόσμου και αυτό μας έκανε να απολαμβάνουμε και να δίνουμε όλη μας την ενέργεια σε κάθε show.
Η επιστροφή στην Αθήνα είναι για εμάς μια μεγάλη γιορτή που έχει πάρει αναβολή αρκετό καιρό τώρα. Μπορεί πέρυσι να παίξαμε μια ιδιαίτερη συναυλία για τους πυρόπληκτους στην Τεχνόπολη, αλλά ήταν με όλα τα πρωτόκολλα και με τον κόσμο καθισμένο. Οπότε ανυπομονούμε για το πάρτι που θα στηθεί στις 10 Σεπτεμβρίου.
Σε δισκογραφικό επίπεδο ποιο είναι το επόμενο βήμα; Υπάρχει νέο υλικό στα σκαριά; Κάποια επικείμενη κυκλοφορία;
Μέσα στην καραντίνα αλλά και μετά μαζέψαμε διάφορες ιδέες που είτε αισίως έχουν οριστικοποιηθεί σε ολοκληρωμένα κομμάτια, είτε θα δουλευτούν στο άμεσο μέλλον. Νέος δίσκος σίγουρα δεν θα κυκλοφορήσει στο άμεσο μέλλον. Ίσως, κάποια κυκλοφορία έκπληξη...
Ποιο είναι το ποιο τρελό όνειρο για τα Χιλιομόδια; Πώς θέλετε να δείτε την μπάντα στο επόμενο καρέ;
Ως συγκρότημα και ομάδα δουλεύουμε και προχωρούμε βήμα-βήμα. Πάντα φυσικά υπήρχαν μεγαλεπήβολα σχέδια και όνειρα αλλά το θεωρούμε πιο υγιές και προτιμότερο να δίνουμε σημασία στο επόμενο βήμα. Οπότε στο άμεσο μέλλον θέλουμε και θα προσπαθήσουμε για επιστροφή σε περιοδείες σε Αμερική και Αυστραλία αλλά και για πρώτη φορά να πάμε στη Λατινική Αμερική που το περιμένουμε καιρό. Στα ευρωπαϊκά σχέδια έχουμε ήδη προγραμματισμένη μια περιοδεία για τον Οκτώβριο με επιστροφή σε Βαλτικές χώρες και Σκανδιναβία αλλά και στην κεντρική Ευρώπη και Βαλκάνια.
