Η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό έχουμε σταματήσει να παίζουμε, οπότε η απόφαση προέκυψε πολύ φυσικά. Δεν υπάρχει καλλιτεχνική διάσταση μεταξύ μας, ούτε κάποια ίντριγκα εδώ πέρα. Απλώς ο καθένας μας έχει διαφορετικές προτεραιότητες, κυρίως λόγω του πιεστικού ζητήματος της επιβίωσης.
Το Riverbank είναι μία ακόμα εργασία με τραγουδιστικό χαρακτήρα, έπειτα από το Κάθε Πραγματικότης, Αποκρουστική, όπου πρωτοδοκιμάσατε τη φόρμα. Το φτιάξατε έχοντας στον νου ότι θα ήταν το τελευταίο σας πόνημα; Ποιος είναι ο χαρακτήρας και το μήνυμά του;
Το ωραίο με αυτό το σχήμα είναι πως πάντοτε δοκιμάζαμε κάτι διαφορετικό. Είναι αλήθεια ότι το Riverbank είναι ο δεύτερος δίσκος με τραγούδια, ωστόσο οι στίχοι είναι στα αγγλικά κι αυτή δεν είναι μία μικρή λεπτομέρεια: η κάθε γλώσσα διαφοροποιεί τον τρόπο σύνθεσης.
Μπαίνοντας στο στούντιο δεν είχαμε κανένα σχέδιο για το πώς θα ακουγόταν ο δίσκος, αν θα είχε στίχο ή όχι, αν θα έχει ρυθμούς ή μόνο αφαιρετικούς ήχους. Απλώς προέκυψε και σίγουρα δεν ξέραμε ότι θα ήταν ο τελευταίος. Τελικά γεννήθηκαν εφτά τραγούδια κι ένα ορχηστρικό. Κάποια κομμάτια είναι σκοτεινά κι άλλα πολύ πιο λαμπερά και προσιτά. Περιέργως ενσωματώθηκαν ακόμη και ποπ ή χιπ χοπ επιρροές. Αυτό βέβαια που διατρέχει όλο το άλμπουμ είναι η υπαρξιακή αγωνία και το πόσο εφήμερα είναι τα πράγματα.
Στο “Back And Forth” αναφέρεστε σε στίχους από ένα άλλο κύκνειο άσμα, το Abbey Road των Beatles (1969), τη στιγμή μάλιστα που εορτάζονταν τα 50άχρονα εκείνου του δίσκου. Δεν θα σας διέφυγε φαντάζομαι η σύμπτωση...
Μπορεί ο δίσκος να κυκλοφόρησε πρόσφατα, αλλά μας πήρε χρόνια για να ολοκληρωθεί. Το κομμάτι είχε γραφτεί λοιπόν πολύ νωρίτερα, οπότε η αναφορά στους Beatles, αν και αναπάντεχη για το προφίλ της μπάντας, έμοιαζε απλά πολύ ταιριαστή. Είναι αστείο πώς ξεπηδούν παλιά ακούσματα, στίχοι, φράσεις, όταν βρίσκεσαι σε δημιουργική διαδικασία. Αλλά υποθέτουμε πως έτσι λειτουργούν αυτά...
Με ποιους τρόπους σκοπεύετε να προωθήσετε το Riverbank; Θα υπάρξουν κάποιες ζωντανές εμφανίσεις;
Θα ήταν εξαιρετικά απίθανο τρεις νεκροί τύποι να εμφανιστούν ζωντανά, έτσι δεν είναι; Συνεπώς το μόνο σχέδιο είναι να γίνει η κηδεία της μπάντας. Θα ανακοινωθεί σύντομα με ποιον ακριβώς τρόπο θα γίνει αυτό.
Πέραν της ψηφιακής έκδοσης, υπάρχουν και 200 συλλεκτικά βινύλια, τα οποία κυκλοφορούν από την Ikaros Records. Πώς σας φαίνεται η δυναμική επανάκαμψη του συγκεκριμένου μέσου; Είναι μια αισιόδοξη εξέλιξη ή απλώς μια μόδα που θα παρέλθει;
Τα βινύλια είναι ένα στοίχημα για τον Λευτέρη Φυτά της Ikaros Records, ο οποίος μας εμπιστεύθηκε για το Riverbank, όπως είναι στοίχημα και γι’ άλλες δισκογραφικές αυτή τη στιγμή. Προς το παρόν φαίνεται να κερδίζεται, όμως δεν θα κάνουμε εικασίες για το μέλλον. Όπως και να 'χει, ο κόσμος θα ακούει μουσική με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε ό,τι αφορά πάντως αυτήν την κυκλοφορία, καλό θα ήταν οι ενδιαφερόμενοι να βιαστούν, καθώς μαθαίνουμε ότι τα βινύλια έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
{youtube}Y7DPHq2s754{/youtube}
Η μουσική σας αφήνει μια αίσθηση «χειροποίητου» και «ατημέλητου». Συμφωνείτε με μια τέτοια παρατήρηση; Υπάρχει κάποια συλλογιστική πίσω από αυτό ή απλώς προκύπτει;
Ίσως επειδή είναι ειλικρινής. Έτσι είναι κι η ζωή. Αφτιασίδωτη, «τυχαία», αλλά και με εκπλήξεις. Για ακόμα μία φορά, έτσι μας προκύπτει. Αν και πρέπει να παραδεχτούμε ότι, όπως και στις προηγούμενες κυκλοφορίες μας, αυτό το αποτέλεσμα προέρχεται μέσα από αμέτρητες ώρες στο στούντιο.
Χρησιμοποιείτε και την ετικέτα «experimental» στα tags της σελίδας σας στο BandCamp. Είναι ένας όρος κάπως παρεξηγημένος, νομίζω. Τι είναι για εσάς η πειραματική μουσική και πού εγκειται ο πειραματισμός σε ό,τι κάνατε ως Neon όλα αυτά τα χρόνια;
Η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο στάνταρ και ολίγον μπανάλ αυτός ο χαρακτηρισμός, αλλά ο τρόπος δουλειάς μας ήταν πάντοτε εξερευνητικός. Δεν υπήρξε ποτέ προσχεδιασμένος και είχαμε ανέκαθεν μπόλικη περιέργεια για το πώς «γεννιούνται» οι ήχοι από αναπάντεχες πηγές και όχι από κλασικά όργανα. Σε αυτόν τον δίσκο, για παράδειγμα, στο “Screw The Buttons”, πέρα από τα φωνητικά, όλη η μουσική προέρχεται από το μουσικό πριόνι του Νίκου.
Κλείνετε λοιπόν μια κοινή πορεία 15 χρόνων. Αν έπρεπε να σταθείτε σε μια-δυο στιγμές αυτής, τις πιο σημαντικές, ποιες θα διαλέγατε; Και τι γεύση σάς αφήνει το όλο ταξίδι και το τέλος του;
Θα ξεχωρίζαμε τον πρώτο μας δίσκο Au Théâtre Des Sons Imaginaires στη θρυλική Poeta Negra (2006), που μας έβαλε στον χάρτη, και το Κάθε Πραγματικότης, Αποκρουστική (2012) όπου μελοποιήσαμε τον μεγάλο ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, πραγματοποιώντας μία γενναία στροφή στον ήχο μας και συστηνόμενοι σε ένα πλατύτερο κοινό –ευελπιστώντας πως η συγκεκριμένη μελοποίηση έγινε με έναν αρκετά πρωτότυπο τρόπο. Όπως σε όλα τα ταξίδια, έτσι και σ' αυτό, ανεξάρτητα από τις καλές ή κακές στιγμές του, κερδίζεις κάτι.
Και μετά τους Neon, τι; Ποια είναι τα σχέδια του καθενός σας για τη συνέχεια;
Ο Βύρων θα κυκλοφορήσει σύντομα τον πρώτο του προσωπικό δίσκο στην Ankh Records, με τον τίτλο Βράδυ, και θα συνεχίσει να γράφει μουσική για το θέατρο. Ο Νίκος θα παίζει με τα Υπόγεια Ρεύματα και τα άπειρα σχήματά του. Ο Χρήστος θα ασχολείται με τις επιχειρήσεις του στον τουριστικό τομέα, έχοντας παράλληλα γίνει περήφανος πατέρας ενός μοναδικού μικρού αγοριού. Και η ζωή, σαν το νερό, θα συνεχίσει να κυλάει μπροστά στην όχθη του ποταμού.
{youtube}Xh7VXn8xKSA{/youtube}
