Ιωάννης και Νικηφόρος Μυλωνάς, Γιάννης και Δημήτρης Ντάβαρης: ποιες οι σχέσεις μεταξύ των μελών των The Jet Black και ποιο το μουσικό τους background;

Φίλοι από νηπιακή ηλικία, το 2009 έλαβε χώρα η πρώτη μας μουσική απόπειρα, με καταλύτη το να περάσουμε περισσότερο και πιο δημιουργικό χρόνο παρέα. Τα κοινά μουσικά ερεθίσματα, η αγάπη μας για τον κινηματογράφο, τον αθλητισμό, τα video games, τα anime, και γενικά η προσέγγισή μας απέναντι στη ζωή, αποτελούν την ανεξίτηλη βάση της σχέσης και της επικοινωνίας μας. Δύο οικογένειες, που έγιναν μία.

Πώς αποφασίσατε να «βγείτε από τα γκαράζ» και να ηχογραφήσετε το ντεμπούτο σας; Πώς επιλέχθηκε ο τίτλος Transcendence; Ποια σημεία κληθήκατε να υπερβείτε με αυτήν την κυκλοφορία;

Όντας δέσμιοι της μουσικής, αλλά και μέσω της αμοιβαίας αγάπης και εκτίμησης, καταλήξαμε στη δημιουργία δικού μας υλικού.

Η θέληση και το πάθος να μοιραστούμε σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα, μας έφεραν στην πόρτα του Downstrock studio και στα έμπειρα χέρια του Θάνου Αμοργινού. Τα υπόλοιπα είναι μία ιστορία με τον τίτλο Transcendence.

Σε ένα ιδιαίτερο jazz background χρωστάμε τη σύλληψη της ονομασίας. Έμπνευση αποτέλεσαν κυρίως τίτλοι δίσκων της free jazz σκηνής, που προσδίδουν ένα spiritual, μυστικιστικό θέμα. Όπως τα Ascension, Meditations, Interstellar Space του John Coltrane, το Spiritual Unity του Albert Ayler και πολλά άλλα. Προσπαθούμε κι εμείς λοιπόν να δώσουμε έναν αέρα στο έργο μας, ελεύθερο από περιορισμούς και ταμπέλες. Όπως το περιεχόμενο του βινυλίου, που είναι ένα κράμα ιδεών κι ερεθισμάτων, έτσι και ο τίτλος κι η φωτογραφία του εξωφύλλου (Δημήτρης Μυλωνάς a.k.a. Milo), μας χαρακτηρίζουν πλήρως.

Ανέκαθεν ο στόχος ήταν υψηλός. Παίζαμε και παίζουμε μουσική για να θρέψουμε την ψυχή μας. Αλλά εάν πιστεύεις στον εαυτό σου και σε αυτό που κάνεις, τότε θέλεις να το επικοινωνήσεις. Και τότε αρχίζει η αμφιβολία: είναι αντάξιο τον προσδοκιών μας; Το Transcendence αποτελεί λοιπόν μία απόπειρα να αποτινάξουμε τις ανασφάλειές μας και επιχειρεί να παρουσιάσει την κάψα της εφηβικής αυθεντικότητας και του εφηβικού ρομαντισμού που μας διέπει.

Ποια η σχέση σας αλήθεια με τον γνωστό ντράμερ των Stranglers; Ποιους θα ξεχωρίζατε ως τους μουσικούς σας ήρωες;

Πρόκειται για απλή συνωνυμία, παρότι οι Stranglers είναι μία μπάντα που θαυμάζουμε και εκτιμούμε πολύ. Έχουμε μεγάλη ποικιλία επιρροών, καθώς όλα τα μέλη έχουν διάφορα και διαφορετικά ακούσματα· είναι δύσκολο να περιοριστούμε σε κάτι συγκεκριμένο.

Η λίστα συνεπώς με τους μουσικούς μας «ήρωες» είναι τεράστια, και όσο υπάρχουμε θα μεγαλώνει. Αν κάποιος ακούσει προσεκτικά τη μουσική μας, θα καταλάβει ποιοι από αυτούς ξεχωρίζουν, αφού έχουν καταφέρει να επηρεάσουν τον ήχο μας.

300 συλλεκτικές κόπιες για τον πρώτο σας δίσκο, αποκλειστικά σε βινύλιο. Πώς απαντάτε λοιπόν στο δίλημμα των ημερών μας, «βινύλιο ή τίποτα»; Ήταν για εσάς ένα εγχείρημα «εκ των ων ουκ άνευ» για το ντεμπούτο σας ή μια μάλλον μερακλίδικη επιλογή;

Η απάντησή μας στο ερώτημα βασίζεται απόλυτα στην ποιότητα: το βινύλιο έχει την καλύτερη δυνατή. Το να εκδοθεί λοιπόν το υλικό μας σε μορφή βινυλίου, ήταν ανέκαθεν ο τρόπος με τον οποίο επιθυμούσαμε να κινηθούμε. Κρατώντας στα χέρια μας βινύλια μουσικών που αποτελούν τις κύριες επιρροές μας, το ιδεατό παρουσιαστικό μίας κυκλοφορίας ήταν η εικόνα ενός δίσκου. Ακολουθώντας αυτά τα χνάρια, προκειμένου το υλικό να παρουσιαστεί με τον καλύτερο δυνατό και επιθυμητό από εμάς τρόπο –όσον αφορά ήχο και εικόνα– η επιλογή έγινε δίχως δεύτερη σκέψη.

Ποια είναι η ιστορία της "Lola", που πρωταγωνιστεί στο πρώτο κομμάτι του δίσκου;

Η "Lola" είναι ένα όνειρο, μια φιλοδοξία, ένας έρωτας ανεκπλήρωτος, ένας έρωτας που δεν έχουμε βρει αλλά προσδοκούμε. Είναι όλα αυτά που είχαμε και χάσαμε και όλα αυτά που θέλουμε να βρούμε, και τους φωνάζουμε για να γυρίσουν και να μας κοιτάξουν.

Με αφορμή το “Madness”, ποια είναι τα δικά σας, καθημερινά, αντανακλαστικά στην «τρέλα» της εποχής;

Η «τρέλα» της εποχής σε καμία περίπτωση δεν μας αφήνει αδιάφορους. Είμαστε όλοι θύματά της και δυστυχώς θα συνεχίσουμε να είμαστε, μιας και ο κόσμος φαίνεται να μην μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και πολυδιάστατο. Κοινωνία, οικονομία και περιβάλλον, βάλλονται καθημερινά. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει και πλέον είναι δύσκολο να πει κανείς αν μπορεί με κάποιον τρόπο να σταματήσει ή έστω να επιβραδύνει.

Για εμάς, ο αγώνας κατά της «τρέλας» αυτής, αποτελεί έμπνευση και κίνητρο. Μέσα από τη μουσική μας προσπαθούμε να κοινοποιήσουμε το πρόβλημα, να αφυπνίσουμε και να εμπνεύσουμε τον ακροατή, ως προς μια ατομική ή και συλλογική δράση που αποσκοπεί στο κοινό καλό. Το βασικό καύσιμο αυτής της προσπάθειας συνίσταται από την οργή της νιότης, που όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας διαθέτουμε, και την υγιή «τρέλα», στην οποία αναφέρεται το τραγούδι μας "Madness". Γιατί πρέπει κανείς να διαθέτει τρέλα για να πάει κόντρα στη δομή ενός συστήματος που επιβάλλεται μεν, αλλά δεν αποδίδει.

Από τα «γκάζια» των ηχογραφήσεων, μπορεί κανείς να βάλει ψηλά τον πήχη για το τι να περιμένει από τις συναυλίες σας. Ποιος είναι ο πρωταρχικός σκοπός μιας εμφάνισής σας; Ποια η τελευταία σκέψη πριν «ανάψουν» τα μηχανήματα της σκηνής;

Η κάθε εμφάνιση αποτελεί για εμάς μια γιορτή, ένα «party». Ο βασικός σκοπός μιας εμφάνισης, λοιπόν, θα λέγαμε ότι είναι η διασκέδαση – πρωταρχικά η δική μας και κατ' επέκταση του κόσμου που θα παρευρεθεί. Στην σκηνή απάνω εκτίθεσαι, μένεις «γυμνός», και ο κόσμος μπορεί να καταλάβει πολύ καλά εάν το διασκεδάζεις ή όχι. Ουσία είναι να παρασύρεις το κοινό και να δώσεις ρυθμό στην ατμόσφαιρα.

Οι τελευταίες σκέψεις μας πριν «ανάψουν» τα μηχανήματα, είναι θολές. Το δημιουργικό άγχος, ο ενθουσιασμός, μας κατακλύζουν. Δυσκολευόμαστε να ορίσουμε κάποια σκέψη. Στο κοινό θα διακρίνουμε αγαπημένα μας πρόσωπα, χαρούμενα πρόσωπα, γνωστούς και άγνωστους, που μας στηρίζουν και μας αγαπούν με έναν μοναδικό τρόπο.

{youtube}bxh8FGN_egA{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured