φωτογραφίες: T.Chliapas (3), V. Lotsios (4)
Το πρώτο Φεστιβάλ Θέρος αναμένεται 26-28 Ιουλίου στο κτήμα Νειός έξω από την Κοζάνη, ως μια πρωτοβουλία δική σας, μαζί με τους Στέλιο Χλιαρά, Νικολέτα Σιώμου & Αθηνά Δρακοπούλου. Ποια είναι η μεταξύ σας σχέση και ποιες οι αφετηρίες του καθενός;
Ας πούμε ότι απλά συναντήθηκαν οι δρόμοι μας. Μουσικοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, εικαστικοί, βρέθηκαν κάποια στιγμή στο αγρόκτημά μου. Μετά και από προτροπή μου, φαντάστηκαν πως σε αυτόν τον χώρο θα ήταν τουλάχιστον ενδιαφέρουσα η πραγματοποίηση δρώμενων, σε ένα άλλο περιβάλλον και υπό διαφορετική προσέγγιση. Πιο ανοιχτά. Αργότερα την προσπάθειά μας να ήρθε να στηρίξει ο σύλλογος ΑΜΕΑ Κοζάνης "Ηλιαχτίδα", όπως και φίλοι που με κάθε τρόπο συνδράμουν αφανώς.
Στο επικοινωνιακό υλικό, αναφέρεται ότι το φεστιβάλ θα θέλατε να καθιερωθεί. Πώς θα επιθυμούσατε λοιπόν να το βλέπουν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Κοζάνης σε μερικά χρόνια;
Η Κοζάνη είναι συνήθως γνωστή από κάποια στερεότυπα: τον κρόκο, τα εργοστάσια, το καρναβάλι. Αυτό που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι ότι σταθερά αναθρέφει κάθε είδους αξιόλογους καλλιτέχνες. Θα ήθελα να μπει και αυτό στην εξίσωση. Θα ήθελα οι ντόπιοι να βλέπουν καλλιτέχνες από μακριά πλάι στους δικούς τους και οι επισκέπτες το αντίστροφο. Θα ήθελα να κρατάνε ένα ετήσιο ραντεβού με το διαφορετικό. Να τους υπενθυμίζουμε ότι το διαφορετικό, είναι ο κανόνας. Να ξέρουν ότι θα έρθουν σε επαφή με κάτι φρέσκο, αλλά και ταυτόχρονα στέρεο στη βάση του. Και, κυρίως, δημιουργούς που κινούνται εντός των αστικών τοπίων, να τους δούμε να λειτουργούν λίγο έξω από αυτά· κάτω από τα δέντρα, στο κτήμα.
Ποια είναι αλήθεια η ιστορία αυτού του περιβόητου λεωφορείου, το οποίο υπάρχει στο κτήμα όπου θα λάβει χώρα το φεστιβάλ;
Είναι μια ιστορία του πατέρα μου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 πήρε ένα παροπλισμένο αστικό και το μετέτρεψε σε τροχόσπιτο. Και κάθε καλοκαίρι παρκάραμε σε λίμνες και θάλασσες. Κάποια στιγμή προσκάλεσε κόσμο να συμπορευτεί και να στήσει μια αντίστοιχη ελεύθερη και αυτοδιαχειριζόμενη εστία, όπως κι έγινε για κάποιο διάστημα. Όταν αργότερα το λεωφορείο πέρασε στα χέρια των παιδιών του, αυτή η διαδρομή σταμάτησε. Το όχημα παροπλίστηκε. Ήρθε πλέον η ώρα να λειτουργήσει και ως σκηνή μουσικής και θεάτρου.
Τα φεστιβάλ στην επαρχία αυξάνονται σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό; Ποιο είναι το επίπεδο ανάγκης για αποκέντρωση, ακόμη και της ψυχαγωγίας;
Για να το θέσω εξαρχής, ο όρος φεστιβάλ με απωθεί. Και οι γιορτές άρχισαν εξίσου να με κουράζουν, ως χαρακτηρισμός. Κάπως πρέπει να συνεννοούμαστε, όμως...
Από την άλλη, καλώς υπάρχει αυτή η πληθώρα. Όχι από την τουριστική και αποκεντρωτική της σκοπιά. Με την έννοια ότι, επειδή οι άνθρωποι της επαρχίας κινούνται με αρκετά διαφορετικούς ρυθμούς και με άλλο αξιακό σύστημα, είναι μια καλή ευκαιρία να συναντιόμαστε και να μπολιάζουμε τις οπτικές μας. Διασκεδάζοντας, αυτό γίνεται αυθόρμητα. Έχουμε όλοι να ωφεληθούμε από μια τέτοια επαφή.
Πώς θα περιγράφατε τη ζωή στην Κοζάνη; Είναι αλήθεια όσο ήσυχη και ράθυμη (με την έννοια των αργών ρυθμών) τη φαντάζεται μια κάτοικος της Αθήνας; Ποια στοιχεία της πιστεύετε ότι θα κάνουν τους επισκέπτες του φεστιβάλ να την αγαπήσουν;
Δεν πετάμε φελλούς στα βαρέλια όλη την ώρα, αν αυτό φαντάζεται κάποιος.
Σίγουρα το πάμε πιο αργά, αλλά, ειδικά με τα νέα οικονομικά δεδομένα, υπάρχει μια αυξημένη πίεση, πιο ανθρώπινη για την ώρα από ό,τι στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα.
Πέρα από το ότι τα όρια της πόλης είναι δίπλα και μπορείς να βγεις στη φύση άμεσα, ο συγκεκριμένος τόπος προσφέρεται σαν σημείο εξόρμησης σε διάφορα γειτονικά ενδιαφέροντα μέρη, φυσικού, λαογραφικού, τουριστικού, ακόμα και βιομηχανικού ενδιαφέροντος.
Σε δεύτερο επίπεδο, σύντομα η Κοζάνη θα αποτελέσει πεδίο εφαρμογής αρκετών οικονομικών, ανθρωποκεντρικών και οικολογικών δράσεων. Το μοντέλο αποβιομηχανοποίησης και αποανάπτυξης (λόγω προσπάθειας απεξάρτησης από τον λιγνίτη και κλεισίματος εργοστασίων στην περιοχή), θα απασχολήσουν αρκετά τους θεωρητικούς και τους πολιτικούς στο άμεσο προσεχές διάστημα. Είναι ιστορία εν εξελίξει.
«Το πρωτόκολλο εξόδου από την κρίση σημειώνει ότι πρέπει να επιχειρήσουμε όλοι μαζί. Να εστιάσουμε στα κοινά μας σημεία και να προτείνουμε», είχατε σχολιάσει με αφορμή τη συμμετοχή σας στο μουσικό πείραμα του Μονοκόκαλου τον Δεκέμβρη, σε μια συνέντευξη για το Υπόγειο. Είναι και το Θέρος μια τέτοιας προέλευσης πρόταση; Ποια άλλα στοιχεία προϋποθέτει να έχει στη «φαρέτρα» του ένα εγχείρημα σαν κι αυτό;
Ναι. Η προσωπική μου επιταγή είναι να δημιουργώ. Αφού όμως η δημιουργία μου, από τον χαρακτήρα της, φιλτράρει απαιτητικά τους αποδέκτες της, αποφάσισα να το ανοίξω λίγο το πράγμα. Εκεί αναλαμβάνει το Θέρος, το οποίο έχει δύο προκλήσεις και για εμένα.
Πρώτον, μοιράζομαι ως δημιουργός ευθύνες και πρόταση αισθητικής, σχετικές με ένα δημιούργημα (βλ. Θέρος). Για παράδειγμα, εγώ αναλαμβάνω τη διοργάνωση των συναυλιών, ο Στέλιος είναι ο υπεύθυνος των θεατρικών παραστάσεων, η Νικολέτα των παράλληλων δράσεων, η Αθηνά της επιμέλειας του δημιουργικού και της επικοινωνίας. Το αποτέλεσμα όμως το διαμορφώνουμε και το προτείνουμε όλοι. Αν το όλο εγχείρημα ήταν ένας δίσκος, θα επιχειρούσα να τα κάνω όλα μόνος.
Δεύτερον, καλούμε να φιλοξενήσουμε καλλιτέχνες και να ψυχαγωγήσουμε κόσμο μέσα στον ίδιο χώρο όπου ζω, δημιουργώ και καλλιεργώ τα τελευταία χρόνια.
Προϋποθέτει λοιπόν από εμάς διάθεση για ξεβόλεμα, τριβή, μοίρασμα, επικοινωνία. Ο καθένας μας κρίνεται στο πόσο είναι διατεθειμένος να υπερπηδήσει τα στεγανά του, να συμπορευτεί, να προτείνει, να αναθεωρήσει, να παράξει έργο και τέλος να το εδραιώσει στην κοινή αντίληψη. Αυτό που ζητάω από τον άνθρωπο, εν τέλει. Σε αυτό το πλαίσιο, μουσικά τουλάχιστον, φέτος θα συνδράμουν οι Λάμδα, οι Usurum και οι Τέτρις. Ανυπομονώ...
Τον Φεβρουάριο πραγματοποιήθηκε και μία από τις «συλλεκτικές» σας συναυλίες στην Αθήνα. Πώς εισπράττετε πλέον την ανταπόκριση του κόσμου; Ποιο είναι γενικότερα το feedback που λαμβάνετε κατά τις επισκέψεις σας στην πρωτεύουσα και τις συναντήσεις με τους μουσικούς της; Θα σας ενδιέφερε μια πιο συχνή παρουσία;
Η ανταπόκριση είναι ποιοτικά η ίδια, όσα χρόνια δισκογραφώ. Συνήθως λίγο των άκρων. Ποσοτικά μεταβάλλεται συνεχώς. Εγώ πάλι, δεν είμαι από κατασκευής μου ο πιο κατάλληλος για να το αντιληφθώ και να το αφομοιώσω. Για εμένα, η σημαντική δουλειά γίνεται στα ιδιαίτερα διαμερίσματα: όταν γράφω και ηχογραφώ. Πέρα από αυτό, διασκεδάζουμε όλοι μας με το πόσο αδέξιος και συνεσταλμένος μπορώ να είμαι μετά από τις συναυλίες μου. Πάντως το θέμα της Αθήνας είναι ένα από εκείνα που εκκρεμεί να ξανανοίξει. Μάλλον με την αφορμή του δίσκου που έρχεται.
Έχετε πράγματι δηλώσει ότι με το Άλφα Ζεύγος (2014) έκλεισε για εσάς ο δημιουργικός κύκλος που άνοιξε το Πλάνο Εξόδου (2006), ενώ έχει ήδη ανακοινωθεί και η κυκλοφορία ενός νέου δίσκου μέσα στη χρονιά. Σε τι στάδιο βρίσκεται; Έχετε αποφασίσει τον τίτλο του; Ποια θα λέγατε ότι είναι τα στοιχεία του νέου κύκλου, που έρχεται να ανοίξει με την κυκλοφορία του;
Είναι ένα βήμα πριν. Εγώ το φρενάρω, γιατί πρέπει να θερίσω, να προχωρήσει το φεστιβάλ, να πάνε τα παιδιά στο σχολείο...
Για πρώτη φορά δεν έχω κάποιον τίτλο και ίσως να μην υπάρξει κιόλας. Θα επανασυστηθώ με ένα ντεμπούτο. Ίσως και με άλλο όνομα.
Αυτό που νιώθω ως το πιο σίγουρο, είναι ότι οι μεγάλες ιστορίες, οι αλληγορίες και τα δυσθεώρητα σχήματα, έχουν παρέλθει. Θέλω να το αφήσω να κυλήσει πιο απλά. Πιο κοντά σε αυτά που άκουγα και ένιωθα πλήρης ως νέος.
{youtube}vLQpgG9uUqw{/youtube}
