Απουσιάζατε 3 χρόνια από τη δισκογραφία, κι όμως το Throbs ηχογραφήθηκε μόλις σε 4 μέρες. Το δουλεύατε καιρό; Πότε και πώς ξέρατε ότι έχει έρθει η ώρα να μπείτε στο στούντιο για δεύτερη φορά;
Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τον δεύτερο δίσκο λίγο μετά την κυκλοφορία του πρώτου. Παίζαμε συχνά όλο αυτό το διάστημα και, μόλις ολοκληρώσαμε το “Lighthouse”, νιώσαμε έτοιμοι να τον ηχογραφήσουμε.
Πώς επιλέξατε τη σειρά των κομματιών στο Throbs; Ποιοι ήταν οι βασικοί πυλώνες στη δημιουργία του; Υπήρχαν στοιχήματα που κερδήθηκαν σε σχέση με τον πρώτο δίσκο;
Η tracklist γενικά έχει μια δυσκολία μέχρι να καταλήξει κανείς κάπου. Το σημαντικότερο είναι να υπάρχει μια ροή στον δίσκο –μια άτυπη αφήγηση, ας πούμε. Είχαμε πάρει την απόφαση να εντάξουμε πιο πολλές από τις κοινές μας (και όχι μόνο) επιρροές στο δεύτερό μας άλμπουμ, αλλά και να τις παρουσιάσουμε με έναν πιο σύγχρονο ήχο. Θέλαμε δηλαδή το Throbs να αποτελεί την εξέλιξη της μπάντας σε όλα τα επίπεδα. Και θεωρούμε ότι το καταφέραμε.
Ποια είναι αλήθεια η ιστορία πίσω από το "Droog Party"; Στο μυαλό μου έρχεται και η ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, A Clockwork Orange –υπάρχει κάποια σύνδεση;
Είναι πράγματι από τις αγαπημένες μας ταινίες! Και θελήσαμε έτσι να δώσουμε έναν τίτλο σε κάποιο κομμάτι μας που να παραπέμπει σε αυτή.
Ποια είναι η σχέση σας γενικότερα με τον κινηματογράφο και τι θέση καταλαμβάνει στο τερέν της δημιουργίας σας;
Από την αρχή, η ιδέα ήταν να έχουμε μία κινηματογραφική προσέγγιση στη μουσική μας, οπότε τα κομμάτια που βγάζουμε τα φανταζόμαστε ως soundtrack. Μακάρι να μπορέσουμε να αναλάβουμε στο μέλλον τη μουσική επένδυση κάποιας ταινίας.
Νιώθετε ότι χάνετε πράγματα καλλιτεχνικά ζώντας στη Θεσσαλονίκη; Ή τα πρωτεία καλλιτεχνικής κινητικότητας που αποδίδονται στην Αθήνα είναι παλαιωμένη υπόθεση;
Από άποψη συγκροτημάτων και ιδεών, δεν υστερεί κάπου η Θεσσαλονίκη. Επίσης δεν θεωρούμε ότι στην εποχή μας –με την έκρηξη των social media και της εκτεταμένης χρήσης του Διαδικτύου– μπορεί κάποιος να αισθανθεί αποκομμένος από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, όπου και αν αυτός βρίσκεται.
Το πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια είναι ότι ο κόσμος δεν ακολουθεί στα live όσο παλαιότερα.
Η μουσική σας είναι ορχηστρική από επιλογή ή γιατί δεν έχουν βρεθεί ακόμη τα φωνητικά που θα την συνοδεύσουν; Είναι ένα στοιχείο που θα σας ενδιέφερε να ενσωματωθεί στην παρουσία σας;
Από επιλογή, αλλά και γιατί κανείς μας δεν μπορεί να τραγουδήσει. Έχουμε σκεφτεί να βάλουμε φωνητικά σε μερικά κομμάτια και ίσως στο μέλλον να το δοκιμάσουμε. Αρκεί να βρούμε την κατάλληλη φωνή, βέβαια.
Εντοπίζετε μικρά τελετουργικά στις συναντήσεις σας; Κάποιες ρουτίνες που είτε ακολουθείτε, είτε διαμορφώνονται με τον καιρό, όποτε για παράδειγμα ηχογραφείτε ή κάνετε πρόβες;
Δεν θα το λέγαμε τελετουργικό, αλλά, λόγω δουλειάς και οικογενειακών υποχρεώσεων, έχουμε ως στάνταρ ώρα για πρόβα το 10-12 το βράδυ. Όσες φορές έτυχε να κάνουμε πιο νωρίς, ήταν από τις χειρότερες πρόβες μας και δεν μπορέσαμε να λειτουργήσουμε καθόλου!
Ο δίσκος σας κυκλοφορεί και σε βινύλιο, σε αντίθεση με το πρώτο σας άλμπουμ, και μάλιστα με ένα πολύ πιο τολμηρό δημιουργικό, σε αντιδιαστολή πάλι με τη μίνιμαλ αισθητική του πρώτου. Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτό το βήμα; Και τι ρόλο έπαιξε η συνεργασία σας με την Inner Ear Records;
Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που η Inner Ear θέλησε να κυκλοφορήσει το Throbs σε βινύλιο, γιατί είμαστε λάτρεις αυτού του format. Όσον αφορά το artwork, οι Replica (Βασίλης Μητσιόπουλος & Άννα Γερμανού), με τους οποίους συνεργαστήκαμε, κατάφεραν να αποτυπώσουν τον ήχο του Throbs σε εικόνα, δημιουργώντας ένα εξώφυλλο απόλυτα ταυτισμένο με τη μουσική μας.
Τι θα ακούσουμε στη Death Disco (7/12); Υπάρχουν κομμάτια για τα οποία ανυπομονείτε στα live σας;
Θα παρουσιάσουμε όλο το Throbs και ορισμένα κομμάτια από τον πρώτο μας δίσκο. Έχουμε να παίξουμε στην Αθήνα 2 χρόνια, οπότε ανυπομονούμε να παίξουμε γενικά! Έχουμε βάλει στη setlist μας και το “Goffs” από το ντεμπούτο μας, κομμάτι που είχε «χαθεί» από τα τελευταία μας live.
{youtube}ybn9TvH5zL8{/youtube}
