φωτογραφίες: The Dreamer (1), Ευγενία Μπουρζούκου (2) & Άννα Ταγκάλου (3)
Χθες συμμετείχατε στην προβολή της ταινίας Pandora’s Box (1929) του G.W. Pabst, παίζοντας ζωντανά το πρωτότυπο soundtrack που συνθέσατε γι' αυτήν. Πώς είναι να συνθέτεις το score ενός φιλμ, 90 χρόνια μετά; Πώς εκτυλίχθηκε η διαδικασία και ποιες ήταν οι προκλήσεις;
Μας αρέσει και μας ενδιαφέρει πολύ η σύνθεση για τον κινηματογράφο. Για το Κουτί της Πανδώρας η Loo (Μαριλένα Ορφανού) συνέθεσε όλη τη μουσική (δούλευε ασταμάτητα για 2 εβδομάδες) και εμείς (Τζίνα & Μαρία) κουμπώναμε πάνω ιδέες για τις κιθάρες και τα τύμπανα. Είχαμε να κάνουμε με μια βωβή ταινία, απουσία οδηγιών και κατεύθυνσης σκηνοθέτη. Αυτό σημαίνει πλήρη ελευθερία στο πώς προσεγγίσαμε μουσικά το έργο. Έμπνευσή μας, η απόλυτη Louise Brooks και η ατέλειωτη διάρκεια της ταινίας –130 ολόκληρα λεπτά– που στην αρχή μάς τρόμαξε και μας άγχωσε. Στην πορεία, όμως, οι τεράστιες σκηνές μας οδήγησαν σε μια σχεδόν ιεροτελεστική προσέγγιση του υλικού, του οποίου η μουσική χτίζεται πάνω σε κάθε λεπτό της κάθε σκηνής και αποδίδεται με τελετουργικό τρόπο. Πολλά σύνθια, πολλές λούπες, vintage drum machines, πολύ δράμα, από 1980s μπαλάντες μέχρι synth wave, και από techno μέχρι ηλεκτρική bossa nova.
Δεν ήταν πάντως η πρώτη φορά που μπλεχτήκατε στα πόδια του κινηματογράφου. Έχετε γράψει score και για την Αστέρω (1959), ενώ η Μαρία Χατζάκου είναι και παραγωγός. Τι σας γοητεύει περισσότερο στο σινεμά, σε σχέση πάντα με τη μουσική σας; Ποιας ταινίας το soundtrack θα θέλατε να είχατε συνθέσει/ξανασυνθέσετε;
Το σινεμά μάς ένωσε κιόλας. Ξεκινήσαμε σαν συγκρότημα σε μια προσπάθεια να γράψουμε soundtrack για το Chevalier της Αθηνάς Τσαγγάρη. Τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε η μουσική, αλλά έτσι γεννήθηκε ο πρώτος μας δίσκος. Το πρώτο μας single ήταν η “Αναζήτηση”, το τραγούδι των τίτλων του Chevalier. Το "Leap Of Faith" μπήκε στη μικρού μήκους ταινία Ράγες της Ελίνας Φέσσα, και τώρα θα δώσουμε μουσική και κομμάτια μας στο ντοκιμαντέρ του Αμερικανού Mike Ott, Kid Icarus. Αγαπάμε το σινεμά. Λατρεύουμε τη διαδικασία της σύνθεσης μουσικής για μια ταινία: έχει τη μαγεία της και την πρόκλησή της. Προτεραιότητα έχει η ανάδειξη της εικόνας και του φιλμ μέσα από την ισορροπία που έρχεται από τον συνδυασμό τους. H ταινία, η φωτογραφία της, η εικόνα της, το χρώμα της και όλο το έμψυχο υλικό της, είναι η απόλυτη έμπνευση για τη μουσική που θα γραφτεί.
Οι ταινίες τώρα που αγαπάμε –και είναι εκατοντάδες– δεν θα μπορούσαν να μας έχουν σημαδέψει χωρίς τη μουσική την οποία ήδη έχουν! Εικόνα και ήχος είναι αυτά που μας στιγματίζουν σε ένα φιλμ. Θα μπορούσες να σκεφτείς το Blade Runner, το Le Mepris, το The End of an Affair, χωρίς τη μουσική τους; Ανυπομονούμε για μια νέα ταινία της οποίας θα γράψουμε το soundtrack.
Ουκ ολίγες φορές έχει συζητηθεί σε κουβέντες με ελληνικά συγκροτήματα η αισθητή απουσία των γυναικών από τη σύνθεση των μελών τους. Πώς τη σχολιάζετε, όντας ένα από τα πιο πολυσυζητημένα «all-female bands» του τελευταίου χρόνου;
Oυκ ολίγες φορές έχω διηγηθεί, και ταυτόχρονα έχω ακούσει από άλλες γυναίκες καλλιτέχνες –αναμφίβολα ταλαντούχες– περιστατικά όπου το φύλο μας έγινε αφορμή χλευασμού των ικανοτήτων, αμφισβήτησης της αισθητικής, σκεπτικισμού γύρω από την αφοσίωση και δυστυχώς σεξιστικής συμπεριφοράς. Είναι μια ερώτηση που στο έτος 2018, έπειτα από τόση πρόοδο στη φιλοσοφική σκέψη, αρνούμαι να απαντήσω· γιατί, εάν απαντήσω, είναι σαν να νομιμοποιώ το παράλογο.
Και επιστρέφω το ερώτημα, αν δηλαδή έχει ερωτηθεί κάτι ανάλογο ένας άνδρας για τη θέση του δικού του φύλου στην εποχή του. Χαμογελάω κυνικά και ελπίζω σε μια εποχή, άμεσα, στην οποία το θεμελιώδες δικαίωμα του καλλιτέχνη να εκφραστεί δεν θα έχει χρώμα, φύλο, χώρα.
Έχετε χτίσει ένα είδος σασπένς γύρω από την κυκλοφορία του νέου σας single "Gomenaki", με διαδικτυακά teasers και sneak peeks που τελικά ποτέ δεν δίνουν τη νέα σας δουλειά στο πιάτο. Προς τι όλο αυτό το μυστήριο; Πότε θα το έχουμε πλέον στα χέρια μας ή στους υπολογιστές μας;
Μα δεν σας αρέσουν τα μυστήρια; Εμάς μας αρέσουν πολύ! Για να μην κρατάμε πάντως κανέναν σε αγωνία, σας αποκαλύπτουμε τα σχέδιά μας. Ξεκινήσαμε τα teaser για το "Gomenaki" πριν κανά μήνα. Το digital single κυκλοφόρησε χθες, ενώ το βιντεοκλίπ –σε σκηνοθεσία του φοβερού Άλκη Παπασταθόπουλου– θα έρθει γύρω στις 7 του ίδιου μήνα και το 7ιντσο αργότερα, από την Amour Records.
Ο δίσκος μας είναι έτοιμος από το καλοκαίρι που μας πέρασε. Να φανταστείς έχουμε έτοιμο και τον 2ο μας δίσκο. Ξέρεις καμιά δισκογραφική στην Ελλάδα που να βγάζει με ευκολία και on time τα άλμπουμ της; Γιατί εμείς δεν ξέρουμε… Και πώς να το κάνουμε, θέλαμε να έχουμε τον πρώτο μας δίσκο σε βινύλιο, οπότε κάνουμε υπομονή μέχρι να βγουν… Fingers Crossed! Μέσα στο 2018, ωστόσο, θα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο!
Στο πάρτι για τα 22 χρόνια του Avopolis στο Ρομάντσο (11/5), θα το παίξετε το "Gomenaki"; Τι άλλο να περιμένουμε;
Φυσικά και θα παίξουμε το "Gomenaki", καθώς και κομμάτια από τους 2 δίσκους που έχουμε στο συρτάρι. Θα εμφανιστούμε ως τρίο, Loo, Mαρία & Τζίνα, στη φωνή, στα synths, στα τύμπανα και στις κιθάρες.
Στο πρώτο σας επτάιντσο single συμπεριλαμβάνονται τα "Stop & Remember" και "Leap Of Faith", με τη συμμετοχή της Σtella και του Coti αντίστοιχα. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;
Όταν είχαμε γράψει το "Stop & Remember", ήταν απλά ένα ορχηστρικό κομμάτι. Καλέσαμε λοιπόν τη Σtella, επειδή μας αρέσει η φωνή της, να το ακούσει και, σε περίπτωση που της άρεσε, να τραγουδήσει βάζοντας και τους στίχους της. Αυτό συνέβη κι έτσι γεννήθηκε το κομμάτι. Το ίδιο ακριβώς έγινε και με τον Coti. Του δώσαμε το "Leap Of Faith", το άκουσε και δεν μας χάλασε χατίρι.
Μόλις κυκλοφόρησε και το πρώτο βιντεοκλίπ σας, για το "Stop & Remember" –άκρως καλοκαιρινό και με μια δόση νοσταλγίας, κυρίως μέσω της αισθητικής των πλάνων. Πώς βρέθηκαν στα χέρια σας; Με άλλα λόγια, ποια καλοκαίρια βλέπουμε σε αυτό το βιντεοκλίπ;
Για όλα ευθύνεται ο Αντρέας Ζουπάνος. Διάλεξε το κομμάτι και αποφάσισε να φτιάξει το βιντεοκλίπ του. Ήταν η εποχή στην οποία έπεσαν στα χέρια του οι super8 ταινίες του παππού του και της γιαγιάς του από τα ταξίδια τους στα 1960s και στα 1970s. Μόνταρε το υλικό και ιδού το αποτέλεσμα! Ένα νοσταλγικό, καλοκαιρινό ταξίδι.
Μπορείτε να θυμηθείτε ποιο ήταν το δικό σας «leap of faith» κάνοντας τα πρώτα βήματα του γκρουπ;
Τρεις γυναίκες, έχοντας ήδη έτοιμες καριέρες, τρεις φίλες με ατέλειωτα όνειρα, τρεις που πήραμε χωρίς δεύτερη σκέψη μια μεγάλη απόφαση να τολμήσουμε μαζί να καταδυθούμε στον κόσμο του σινεμά. «Leap Of Faith» ήταν το να καλέσω την Τζίνα και τη Μαρία να γράψουμε το soundtrack του Chevalier. Το κάναμε μαζί και το συνεχίζουμε μαζί. «Leap Of Faith» κάθε φορά.
{youtube}OWPBctS-EJs{/youtube}
