Από εκεί που είχαμε να ακούσουμε νέα σας κάτι χρόνια, ανάμεσα στο Great Secret Show (2009) και το Skein Syndrome (2016), ξαφνικά μέσα σε ελάχιστο διάστημα επανέρχεστε με το Unique. Άλλαξε η νοοτροπία σας; Είχατε πολλή έμπνευση; Ή μήπως θέλετε απλά να κάνετε αυτό που πρέπει να γίνει στο θέμα της συνέπειας απέναντι στο κοινό και λίγο ...πιέζεστε κιόλας όταν χρειάζεται;
Γιώργος Προκοπίου: Είναι αρκετά γνωστό ότι μεταξύ του Great Secret Show και του Skein Syndrome έγιναν μεγάλες αλλαγές στο line-up, μέχρι να καταλήξουμε στη βασική δομή της μπάντας. Ακόμα και τώρα, που έπρεπε να αλλάξουμε τον μπασίστα μας (ξανά), οι υπόλοιποι 3 είχαμε ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με το τί κυνηγάμε. Αποτέλεσμα αυτού, ήταν το νέο μέλος που θα έμπαινε στην μπάντα να ξέρει ακριβώς πού στοχεύουμε και να αποφασίσει το αν θέλει να έρθει ή όχι. Η απάντηση λοιπόν είναι ότι άλλαξε η νοοτροπία μας. Ξέρουμε τι θέλουμε να καταφέρουμε.
Η προσθήκη του Τάκη Φοίτου στο μπάσο μοιάζει να έδωσε άλλον αέρα στο αποτέλεσμα που ακούμε στο Unique: κάποιες από τις πιο συμπαγείς μπασογραμμές που άκουσα εκεί έξω τους τελευταίους μήνες. Τι λαχείο τραβήξατε εδώ;
Laurence Bergström: Πάντα μία αλλαγή φέρνει κάτι διαφορετικό και για εμάς, ναι και κάτι καλύτερο. Ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε τον Τάκη, όχι μόνο γιατί είναι καλός μουσικός, αλλά και γιατί ταιριάζουμε και σαν παρέα όλοι μαζί.
Πλέον είστε μια μπάντα αρκετά ταξιδεμένη και μάλιστα με σπουδαίο παράσημο τη μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Amorphis. Πώς σας φαίνεται αυτή η νέα πραγματικότητά σας; Θα περνούσατε όλη την υπόλοιπη ζωή σας στον δρόμο, αν χρειαζόταν;
L.Β.: Φυσικά, θέλουμε να κάνουμε αυτό για την υπόλοιπη ζωή μας.
Φαντάζομαι πως δεν είναι ρόδινα τα πράγματα, ωστόσο. Ποιες είναι οι αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει όποιος θέλει να ακολουθήσει την πορεία του touring musician, ειδικότερα στον σκληρό και εναλλακτικό χώρο;
Σταύρος Ρήγος: Όσο μικρότερος είσαι, τόσο πιο πολλές δυσκολίες αντιμετωπίζεις. Είναι πολλές φορές σαν να προσπαθείς να κερδίσεις δικαιώματα απέναντι στα πάντα: από τη μεγάλη μπάντα που ίσως σου δυσκολεύει τη ζωή, έως τον promoter ή τον μάνατζερ του venue όπου παίζεις ή την εταιρεία του tour bus με την οποία ταξιδεύεις. Το θέμα είναι με ταπεινότητα, αλλά σεβασμό στον εαυτό σου, να διεκδικείς τον σεβασμό των τρίτων.
Ξεχωρίζετε κάποιο μέρος στον κόσμο λόγω του κοινού του και της ποιότητας που συναντάτε εκεί σε όλα τα επίπεδα; Μήπως είστε κι εσείς οπαδοί του ...επαναπατρισμού και απολαμβάνετε όσο τίποτα να παίζετε στην έδρα σας;
Σ.Ρ.: Μας αρέσει πολύ να παίζουμε στην έδρα μας. Είναι το σπίτι μας και όλοι πρέπει να μπορούν να νιώθουν έτσι στο σπίτι τους! Όμως και στο εξωτερικό απολαμβάνουμε πολύ τα live, σε κάθε χώρα! Ακόμα και αν παίζουμε για πρώτη φορά, είναι καταπληκτικό να μας εκφράζουν αγάπη άνθρωποι που δεν μας έχουν ξαναδεί ποτέ ζωντανά. Σημαίνει ότι τους κερδίσαμε! Απολαμβάνουμε πολύ να παίζουμε στη Γερμανία, στη Ρουμανία, στο Παρίσι, στη Ζυρίχη.
Ας πάμε στο Unique. Προς τι ο τίτλος; Ήταν όντως «μοναδικό» για εσάς, υπό κάποια έννοια;
L.B.: Ο τίτλος είναι μεταφορικός, πίσω από αυτόν βασίζεται ένα ολόκληρο concept. Αφορά το γεγονός ότι όλοι μας αισθανόμαστε «μοναδικοί», χωρίς όμως να είμαστε. Ένας τρελός, ο οποίος βρίσκεται και στο εξώφυλλο του άλμπουμ, εκφράζει μία δική του πραγματικότητα και παράλληλα βιώνει τις συνέπειες της «μοναδικότητάς» του στη συμπεριφορά των υπολοίπων. Το τί είναι για τον καθένα «μοναδικό» ή «πραγματικό», είναι πολύ υποκειμενικό.
Διαπιστώνω μια λίγο πιο τεχνική και λιγότερο λυρική διάθεση σε αυτό το άλμπουμ ή είναι ιδέα μου; Μέσα από ποια βιώματα προέκυψε η σύλληψη και η σύνθεσή του και τι διαφοροποιήθηκε σε σχέση με τη δημιουργική διαδικασία των προκατόχων του;
Γ.Π.: Δεν μπορώ να πω ότι αυτό που λες ισχύει ή όχι. Σίγουρα για εμάς δεν ήταν κάτι που είχαμε προγραμματίσει να συμβεί. Στόχος μας ήταν να μας αρέσει το αποτέλεσμα. Είναι η πρώτη φορά που διαφοροποιήσαμε τον τρόπο με τον οποίον δουλέψαμε τις συνθέσεις, γιατί δεν υπήρχε καθόλου χρόνος λόγω των deadlines που μας είχε θέσει η εταιρεία.
Πρόσφατα ολοκληρώσατε την πρώτη headline ευρωπαϊκή σας περιοδεία. Πώς είναι να πατάς στα δικά σου πόδια και να φτιάχνεις σιγά-σιγά το κοινό σου, εκτός συνθηκών που δημιουργεί ένα μεγάλο headliner ή συναυλιακό πακέτο;
Γ.Π.: Είναι καταπληκτικο συναίσθημα να ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι από κάτω ήρθαν από όπου ήρθαν για να δουν εσένα και μόνο. Θέλει κόπο, θέλει χρόνο, θέλει χρήμα, αλλά γίνεται!
Μαντεύω πως δεν τελειώνει εδώ όλο αυτό. Πότε θα ξαναβγείτε στον δρόμο; Υπάρχει και η Αμερική στα άμεσα πλάνα σας; Κάποιοι ...ομοϊδεάτες σας (βλέπε Need, 1000mods κλπ.) το επιχείρησαν ήδη και με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Μήπως ήρθε η σειρά σας;
Σ.Ρ.: Φυσικά και δεν τελειώνει εδώ! Μας είχε γίνει πρόταση για Αμερική πριν από κάποιους μήνες, αλλά έπρεπε να αρνηθούμε για διάφορους λόγους που δεν έχει νόημα να αναφερθούν εδώ. Εννοείται ότι κοιτάμε μπροστά και εννοείται ότι η Αμερική και κάθε άλλη ήπειρος είναι στα μελλοντικά σχέδιά μας.
Παίρνω αφορμή από το Prog Over Athens που πραγματοποιήθηκε πριν κάτι μήνες. Υπάρχει εν τέλει δυνατή prog σκηνή στην Αθήνα; Με κάποια τελευταία δείγματα γραφής, τείνω να πιστεύω πως είναι η πιο ταχέως εξελισσόμενη μετά από αυτήν του stoner/ψυχεδελικού ήχου. Διoρθώστε με αν κάνω λάθος...
Γ.Π.: Υπάρχουν καταπληκτικές μπάντες στην prog σκηνή της χώρας μας. Στο εξωτερικό είδαμε ανθρώπους που έρχονταν στα live μας με μπλουζάκια Need, Tardive Dyskinesia και Verbal Delirium και ήταν πολύ χαρούμενοι που έχουν την τύχη να γνωρίζουν τη μουσική τους. Ακούγαμε διαρκώς πολύ όμορφα λόγια τόσο για τη μουσική, όσο και για την ποιότητα των ανθρώπων που απαρτίζουν αυτές τις μπάντες!
Σε ελληνική περιοδεία θα σας δούμε σύντομα ή δεν ενδείκνυται η μικρή και όμορφη χώρα μας για τέτοια εγχειρήματα; Φαίνεται ότι τα περισσότερα συναυλιακά οχυρά καταρρέουν και όλο και λιγότερες μπάντες επιχειρούν τέτοια tours...
L.B.: Σίγουρα θα παίξουμε στην Ελλάδα, θα υπάρξουν ανακοινώσεις σχετικά σύντομα. Όταν υπάρχουν ακόμη εκεί έξω άνθρωποι που σέβονται αυτό που κάνουν οι μουσικοί, δεν βρίσκουμε λόγο να μην κάνουμε tour στη χώρα μας.
31 Μαρτίου επιστρέφετε στην Αθήνα και μάλιστα στο ΙΛΙΟΝ Plus, μετά το τελευταίο σας sold-out στον ίδιο χώρο ως headliners για την παρουσίαση του Skein Syndrome. Πώς και δεν επιλέξατε κάποιον μεγαλύτερο χώρο; Είστε των παραδόσεων;
Γ.Π.: Μας αρέσει το ΙΛΙΟΝ Plus και τα παιδιά εκεί είναι επαγγελματίες, είχαν πάει όλα πολύ καλά την προηγούμενη φορά. Δεν βρίσκουμε λοιπόν λόγο να μην γίνει πάλι ακριβώς το ίδιο!
Τι μας επιφυλάσσετε για τη βραδιά της 31ης Μαρτίου; Παρατηρώ ότι εμφανίζεστε χωρίς support. Θα έχουμε μια εκτενή setlist, φαντάζομαι...
Σ.Ρ.: Θα παίξουμε κομμάτια από όλη τη δισκογραφία μας και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι' αυτό!
Μια τελευταία ερώτηση. Ο Γιώργος παίζει και με τους Mother Οf Millions, ο Σταύρος έπαιζε χρόνια με τους Tardive Dyskinesia και γενικότερα είστε όλοι σας ενεργοί και δραστήριοι στη σκηνή εδώ και καιρό. Με τους Poem μοιάζετε ωστόσο όλο και περισσότερο σαν μια παρέα, μια μικρή οικογένεια –σαν να έχετε βρει το σπίτι σας. Τι σας προσφέρει η εμπειρία αυτή και η συνύπαρξη μεταξύ σας γενικότερα; Λέτε να γεράσετε όλοι μαζί και να μαλώνετε για το αλάτι στη σούπα και τη θερμοκρασία του καλοριφέρ;
Γ.Π.: Χαχα, κάπως έτσι! Έχουμε ταιριάξει πολύ ως παρέα: έχουμε ίδιους στόχους, κάνουμε τις ίδιες επενδύσεις, οι γυναίκες μας, μας βοηθούν στα εγχειρήματά μας, είναι φίλες μεταξύ τους και γενικώς είμαστε όλοι φίλοι μεταξύ μας. Οι Poem είναι το παιδί μας και αποφασίζουμε όλοι μαζί για κάθε επόμενο βήμα.
{youtube}f02bGiFlJoM{/youtube}
