φωτογραφίες 2, 3, 4: Ευαγγελία Θωμάκου
Η παράστασή σας ονομάζεται «Τι τραγούδι να σου πω…», από, όπως φαντάζομαι τουλάχιστον, το ομώνυμο τραγούδι των Ενδελέχεια. Τι σημαίνει για εσένα αυτό το τραγούδι και πώς δένει με το σύνολο και την αισθητική της παράστασης;
Το τραγούδι αυτό το αγαπώ πολύ, γιατί με ταξιδεύει σε πολύ προσωπικές μου διαδρομές· μου φανερώνει κάθε φορά που το ακούω κρυμμένες γωνιές της ψυχής μου και με συγκινεί για εκείνο που εξομολογείται. Χαίρομαι που μπήκε πια στο ρεπερτόριό μου και ιδιαιτέρως που η παράστασή μας έχει αυτόν τον τίτλο. Κατά βάση, όμως, είναι και η ερώτηση που κάναμε σε αγαπημένους τραγουδοποιούς, τραγουδιστές και ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Ζητήσαμε, δηλαδή, να μου προτείνουν τραγούδια τα οποία θεωρούν ότι ταιριάζουν στη φωνή και στην αισθητική μου. Και από τις προτάσεις τους στήθηκε όλο το πρόγραμμα.
Ποιους σταθμούς έχει το ταξίδι σου στην ελληνική δισκογραφία σε αυτήν την παράσταση; Ποιος θα έλεγες ότι είναι ο αγαπημένος σου;
Είναι δύσκολο να πω ποιος είναι ο αγαπημένος μου σταθμός. Μπορώ όμως με ευκολία να πω ότι τους αγαπώ όλους. Από τον Ξαρχάκο και τον Μπακαλάκο μέχρι τον Τσιτσάνη, τον Καλδάρα και την Αρλέτα. Αυτή η παράσταση έχει την ιδιαιτερότητα ότι περνά από όλα τα είδη τραγουδιού. Από τις μπαλάντες και τα λαϊκά τραγούδια, μέχρι τα «διονυσιακά» και το παραδοσιακό μοιρολόι. Όλα τα τραγούδια τα αγάπησα και ας μην είναι δικές μου επιλογές. Ήταν πράγματι σα να με ήξεραν χρόνια όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι μου τα πρότειναν. Κι αυτό μέσα μου επιβεβαιώνει το γεγονός ότι απευθύνθηκα πράγματι στους «ειδικούς». Τους είμαι ευγνώμων που έσκυψαν με αγάπη και διάλεξαν με μεράκι και γνώση τα τραγούδια αυτά.
Πράγματι, τα τραγούδια της παράστασης έχουν προκύψει μέσα από προτάσεις μεγάλων δημιουργών, ερμηνευτών και ραδιοφωνικών παραγωγών όπως οι Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελένη Βιτάλη, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Κότσιρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Ξενοφώντας Ραράκος, Κυριακή Αιλιανού και άλλοι. Πώς προέκυψε αυτή η «φόρμουλα» επιλογής; Πώς βίωσες τη διαδικασία; Και τι σημαίνει για εσένα να βρίσκεσαι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους;
Ήταν μια ιδέα της δισκογραφικής εταιρίας μου, της Feelgood Records, και του Αντώνη Θυσιάδη, την οποία έκανε πράξη η Φόρμιγγα Art –η εταιρεία που έχει αναλάβει το management, την εκτέλεση και την προβολή σε ό,τι κάνω. Εγώ περίμενα με χαρά και ανυπομονησία τις επιλογές, έχοντας μέσα μου τη σιγουριά ότι θα μου προταθούν τραγούδια της καρδιάς μου, γιατί όλοι όσοι συμμετέχουν με προτάσεις, είναι αγαπημένοι και έχω επηρεαστεί από το έργο τους.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν εκτιμώ κι άλλους ανθρώπους του χώρου και ότι δεν θα ήθελα να συμμετέχουν και περισσότεροι. Μακάρι μια παράσταση να μπορούσε να χωρέσει όλους τους αγαπημένους μου. Ωστόσο, έχω να πω ότι η διαδικασία για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, η οποία με έκανε να νιώσω μεγάλη χαρά, τιμή και ευτυχία που διαρκεί και θα με ακολουθεί για πάντα. Τώρα, δεν μπορώ να πω ότι βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους. Κοντά τους, ναι. Και αυτό για μένα σημαίνει μεγάλη ευθύνη, καθώς κι ότι είμαι σε έναν καλό δρόμο. Με συγκίνησε που ασχολήθηκαν μαζί μου, όπως με συγκίνησε βαθιά και ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης, ο οποίος ανταποκρίθηκε άμεσα και θετικά στο κάλεσμά μας να αναλάβει τη σκηνοθεσία αυτής της παράστασης.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από την πρώτη σας παρουσίαση στο Σταυρό του Νότου (7/2) και με ποιες προσδοκίες περιμένεις τη 2η ημέρα (14/3);
Εμείς πάντα βάζουμε το μεράκι μας, την ψυχή μας και κάνουμε ό,τι μπορούμε για το καλύτερο αποτέλεσμα, γιατί θέλουμε ο κόσμος να έρθει και να γνωρίσει τον καλύτερο εαυτό μας: η όλη προσπάθεια έχει ως στόχο την επικοινωνία με τον κόσμο. Η πρώτη λοιπόν παρουσίαση είχε αυτήν την επιτυχία, κάτι που μου έδωσε τη χαρά να ελπίζω ότι υπάρχει το ακροατήριο το οποίο θα μου δίνει τον χρόνο του για να μπορώ να μοιράζομαι μαζί του της ψυχής μου τα ανείπωτα, αλλά και να του επιστρέφω μια ψυχική ανάταση μέσα από το τραγούδι. Δεν προσδοκώ κάτι παραπάνω. Το τραγούδι για μένα είναι ψυχοθεραπεία, είναι το «καλημέρα» στον γείτονα, που κοντεύει να χαθεί. Είναι η στιγμή της ένωσής μας με τον άλλο άνθρωπο και η κοινή μας ανάταση. Η ανταπόκριση λοιπόν του κόσμου σε αυτήν την πρόσκληση, μου είναι αρκετή και ιαματική.
Στα σκαριά είναι ακόμη και ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος, ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει από τη Feelgood. Σε τι στάδιο βρίσκεται η παραγωγή του; Έχεις ήδη κάποια ιδέα για τον τίτλο που θα τον συστήσει στον κόσμο;
Αυτήν την περίοδο γράφω στο στούντιο, παρέα με τους πολύτιμους συνεργάτες μου: τον παραγωγό μου Νίκο Μακράκη και τον ενορχηστρωτή μου Βαγγέλη Καραπέτρο –ο δίσκος θα κυκλοφορήσει τον Απρίλη. Τα κομμάτια είναι σχεδόν έτοιμα, αλλά ο τίτλος δεν έχει ακόμα αποφασιστεί.
Πριν έναν χρόνο κυκλοφόρησες το "Έλα Και Ράγισε Τον Κόσμο Μου" και πριν λίγες εβδομάδες ήρθε και το "Μαύρο". Παρόλα αυτά, η αρχή είχε γίνει ήδη με τη "Γη Της Επαγγελίας" (2015). Τι μεσολάβησε σ' αυτά τα 2 χρόνια; Υπήρχαν λόγοι που έβαλαν κάποιου είδους «φρένο» τότε;
Το ωραίο είναι αυτό που γίνεται στην ώρα του. Η διαδικασία της εύρεσης ή της δημιουργίας τραγουδιών, δεν είναι απλό θέμα. Έπρεπε να περάσει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα για να μπορώ να πω ότι δεν θα υπάρχει συμπληρωματικό κομμάτι μέσα στον πρώτο μου δίσκο. Ήταν θέμα προετοιμασίας και κράτησα την κατάλληλη υπομονή, ώστε να μπορώ να είμαι, τουλάχιστον εγώ, ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα.
Ποια είναι η σχέση σου με την ικαριώτικη παράδοση και πώς διακρίνεις να έχει επηρεάσει την πορεία σου μέχρι σήμερα, από την επιλογή του ρεπερτορίου έως τα σχήματα με τα οποία συνεργάζεσαι και τις εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχεις;
Μεγάλωσα στην Ικαρία και μαθήτευσα στα ικαριώτικα πανηγύρια, στα οποία, εκτός από το νησιώτικο τραγούδι, δεν λείπει το σμυρναίικο, το λαϊκό, αλλά και το ευρωπαϊκό τραγούδι. Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα και πολλά τα χρόνια που υπηρέτησα αυτά τα είδη. Αναπόφευκτα η καταγωγή μου φαίνεται στο τραγούδισμά μου. Όπως οι γονείς μου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διάπλαση του χαρακτήρα μου, έτσι και τα ικαριώτικα πανηγύρια έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διάπλαση του χαρακτήρα της φωνής μου, καθώς και στην επιλογή του ρεπερτορίου μου και των σχημάτων που με πλαισιώνουν.
Πρόσφατα συμμετείχες και στις «Ημέρες Ικαρίας 2018», στις Βρυξέλλες. Τι είναι ακριβώς αυτές οι ημέρες; Πώς ήταν η τοποθέτησή της ικαριώτικης παράδοσης στο πλαίσιο μιας πολυάσχολης, και τόσο μακρινής από το τοπίο και την κουλτούρα του νησιού, πόλης;
Αυτές τις παραστάσεις τις διοργάνωσαν φίλοι της Ικαρίας, Βρυξελλιώτες και Ικαριώτες οι οποίοι ζουν εκεί, με σκοπό την ενίσχυση των σχολείων του νησιού, αλλά και κάποιων οικογενειών που έχουν ανάγκη. Παρέα με το ικαριώτικο σχήμα Παπιστάνοι, από το χωριό Καρκινάγρι, και τον βιολιστή Νίκο Πλάκα, κάναμε δύο live εμφανίσεις. Οι «Ημέρες Ικαρίας» ξεκίνησαν πριν από 2 χρόνια και ευελπιστώ ότι θα διακοπούν μόνο όταν θα σταματήσει να υπάρχει ανάγκη. Υπάρχει πολύς κόσμος στις Βρυξέλλες που αγαπά την Ικαρία ή κατάγεται από εκεί, και με τη βοήθεια εθελοντών μπορεί και κάνει θαύματα. Οι Βρυξελλιώτες μάς υποδέχτηκαν θερμά, μας στήριξαν και μπήκαν στον χορό σα γνήσιοι Ικαριώτες.
{youtube}TzwF1ArQAOM{/youtube}
