Έχεις, πλέον, μεγάλη εμπειρία στη μουσική και έχεις κάνει πολλές σημαντικές συνεργασίες. Μίλησέ μου για το πώς άρχισαν όλα...
Ξεκίνησα την επαγγελματική μου πορεία απ' τη Θεσσαλονίκη τραγουδώντας σε μουσικές σκηνές και σε γνωστά στέκια, δίπλα σε ονόματα σαν τον Μανώλη Ρασούλη. Την τελευταία χρονιά εκεί, έτυχε να με ακούσει ο Δημήτρης Μητροπάνος. Αυτός ήταν που με κάλεσε να κατέβω στη Αθήνα να ενταχθώ στο σχήμα του. Όμως εγώ αρχικά αρνήθηκα, γιατί δεν ήθελα να αφήσω το συγκρότημά μου. Ένιωθα μεγάλη αφοσίωση στους μουσικούς μου και φοβήθηκα ότι θα ένιωθα τρομερές ενοχές εάν τους άφηνα πίσω μου.
Ο Μητροπάνος εκτίμησε λοιπόν πολύ αυτήν την αφοσίωσή μου, επειδή ήταν καθαρός άνθρωπος και ο ίδιος· και περίμενε την κατάλληλη στιγμή να μου ξανακάνει πρόταση. Δέχτηκα τελικά και δεν το μετάνιωσα ποτέ που ήρθα στην Αθήνα να συνεχίσω την καριέρα μου. Κυρίως γιατί γνώρισα ανθρώπους που θαύμαζα πάντα και δημιούργησα έναν εξαιρετικό κύκλο φίλων. Έχω καταφέρει να ζω μόνο απ' τη δουλειά μου και δεν θέλω να παραπονιέμαι.
Κάποτε ήταν βέβαια πολύ πιο εύκολο να ζεις απ' το τραγούδι σε σχέση με οποιαδήποτε καθημερινή δουλειά. Τώρα όμως δεν θα συμβούλευα κανένα νέο παιδί να ασχοληθεί με το τραγούδι. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Τι μουσική άκουγες μεγαλώνοντας; Άκουγες τους έντεχνους/λαϊκούς συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκες αργότερα ή είχες ευρύτερες προτιμήσεις;
Άκουγα πολλά και διαφορετικά πράγματα στην εφηβεία μου. Δεν ήταν μόνο στο ύφος αυτών που τραγούδησα αργότερα. Άλλωστε, η μητέρα μου έπαιζε πιάνο και οι αδερφές μου κιθάρα. Υπήρχε πάντα μουσική στο σπίτι. Εγώ άκουγα και την αμερικάνικη ποπ της εποχής –όπως τη Whitney Houston– αλλά ήμουν παράλληλα τρελαμένη με τον Elvis Presley. Ήμουν μεγάλη fan του rock ’n’ roll. Αργότερα ανακάλυψα της ιστορία της ελληνικής μουσικής και συνδέθηκα μαζί της. Κυρίως μέσα από τη Μελίνα Κανά, την οποία έτρεχα φανατικά να ακούσω σε μια σκηνή στη Θεσσαλονίκη, στο Πλατώ. Άκουγα και τη Λιζέτα Καλημέρη, αλλά και τους δίσκους του Σταύρου Ξαρχάκου, του Μάνου Λοΐζου, του Δήμου Μούτση και άλλων. Το έντεχνο τραγούδι εκείνης της εποχής ήταν πολύ πιο ατόφιο και έντιμο.
Ασχολήθηκες όμως λίγο και με τη Βυζαντινή μουσική...
Έτσι είναι. Αυτό ξεκίνησε από τον παππού μου, απ’ τη μεριά της μητέρας μου, ο οποίος έψελνε σε μια εκκλησία στον Βόλο –και ο κόσμος ταξίδευε από μακριά να τον ακούσει. Οι ψαλμωδίες και οι ύμνοι με επηρρέασαν πολύ. Ξεκίνησα να κάνω δειλά κάποιες σπουδές, αλλά ήμουν πολύ απείθαρχη για εκείνο τον κόσμο και τα άφησα πίσω μου.
Όσον αφορά το παρόν και τον δίσκο σου Να *Ρχεται Η Άνοιξη, σας ενδιέφερε μια καλή ηχογράφηση και μια καλή παραγωγή; Ή θέλατε απλά να καταγράψετε τα νέα τραγούδια ώστε να πάρουν τη μορφή τους αργότερα στις συναυλίες;
Σίγουρα μας ενδιέφερε να βγει μια ολοκληρωμένη δουλειά. Ο δίσκος άλλωσε χρειάστηκε ενάμιση χρόνο για να ηχογραφηθεί. Συνεργάστηκα με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τη Λίνα Νικολακοπούλου και ήταν συγκινητικό να βλέπω δυο καταξιωμένους δημιουργούς να δουλεύουν τόσο εντατικά για έναν άνθρωπο στον οποίο πίστεψαν. Προσέγγισαν το υλικό τους και τη φωνή μου με σοβαρότητα και γενναιοδωρία. Οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά, για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια, απ' την εποχή που είχαν γράψει "Της Καληνύχτας Τα Φιλιά" και άλλα τραγούδια για την Ελευθερία Αρβανιτάκη και φέτος ηχογραφούν τραγούδια για εμένα, πράγμα ιδιαιτέρως τιμητικό. Μάλιστα, η Λίνα περπατούσε στο κέντρο της Αθήνας με τις μουσικές του Χρήστου στα ακουστικά και έγραφε τους στίχους της...
Τι αποκόμισες από τη συνεργασία μαζί τους;
Αυτό που θα κρατήσω είναι η αγάπη και ο σεβασμός που έχουν μεταξύ τους. Και το πόσο σέβεται ο ένας τους χρόνους του άλλου. Ο Χρήστος ήθελε να αφήσει τη Λίνα ελεύθερη να γράψει όποτε ήθελε και να πάει στο συναίσθημα όπου νόμιζε εκείνη. Χωρίς πίεση και κατευθυντήριες. Όλη αυτή τη διαδικασία τη ζήσαμε από κοινού στο στούντιο, σαν κάτι συνωμοτικό μεταξύ μας. Φυσικά εκείνο που μου άρεσε ήταν να τους ακούω για ώρες να μιλάνε και να μοιράζονται τις ιστορίες τους για όσα έχουν ζήσει και για όλα όσα έχουν περάσει στον χώρο.
Οι στίχοι είναι το δυνατό σημείο του δίσκου άλλωστε, καθώς δεν αναπαράγουν τα χιλιοειπωμένα, αλλά έχουν μια βιωματική τρυφερότητα...
Η Λίνα δεν έχει τίποτα να αποδείξει πλέον, ήθελε απλώς να φτιάξει εικόνες. Για εμένα οι στίχοι στο "Να 'Ρχεται Η Άνοιξη" που λένε «να 'ναι φθινόπωρο σ' ένα μικρό θερινό μ' ένα πουλόβερ για δυο ριγμένο στους ώμους» ή ακόμα το «ψάχνει να βρει ο χειμώνας στο σπίτι γωνιές να φτιάξει ένα τζάκι» είναι σπουδαίοι... Φτιάχνουν υπέροχες εικόνες και νιώθω μεγάλη τιμή να τους τραγουδώ.
Αυτός είναι ωστόσο μόλις ο 3ος σου δίσκος στα περίπου 20 χρόνια στα οποία τραγουδάς. Αλήθεια, γιατί δεν έκανες περισσότερους;
Θυμάμαι όταν έκανα τον 1o μου δίσκο σε παραγωγή της Χαρούλας Αλεξίου, ένιωθα ότι συμμετείχα σε κάτι πολύ μεγάλο. Αυτό με έκανε να αποκτήσω έναν σχετικό δισταγμό για τα επόμενά μου βήματα. Ο 2ος δίσκος μουΤατουάζ έγινε μετά από 3 χρόνια σε δική μου παραγωγή, ενώ στο μεταξύ είχα κάνει δική μου εταιρεία και έτρεχα για τα πάντα. Ήταν μια λάθος κίνηση, γιατί με αποπροσανατόλισε και έχασα την ουσία, που είχε να κάνει μόνο και μόνο με το τραγούδι το ίδιο.
Έτσι, ο δισταγμός τον οποίον ένιωθα μετά το ντεμπούτο, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Μετά από ένα τέτοιο ξεκίνημα και το φιλόδοξο 2ο βήμα, ήθελα αυτό που θα έκανα ύστερα να σημαίνει κάτι. Φυσικά είχα προτάσεις και έφτασαν ωραία τραγούδια στα αυτιά μου, αλλά ποτέ δεν σήμαιναν εκείνο που ήθελα –οπότε δεν προχωρούσα. Πέρασαν λοιπόν 8 χρόνια γι' αυτόν το δίσκο, όμως πιστεύω πια ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Η ζωή σε πάει τελικά εκεί που θες.
Τι σημαίνει λοιπόν για εσένα ο νέος δίσκος σου;
Είναι κατά βάση ένας ρεπερτοριακός δίσκος, πιστεύω. Ένα σύγχρονο λαϊκό σύνολο από τραγούδια που θα τα ανακαλύψεις σιγά-σιγά, μετά από πολλές ακροάσεις· όταν θα γίνει αυτό, μπορεί να ριζώσουν μέσα σου. Ίσως να υπάρχουν συνταγές για να γράφονται τραγούδια πιο «εύκολα» και προσβάσιμα στο ραδιόφωνο, αλλά κανείς μας δεν είχε την ανάγκη για κάτι τέτοιο. Αυτό που θα ήθελα είναι να ριζώσουν στις καρδιές των ακροατών και στο μέλλον να ερμηνεύονται και από άλλους καλλιτέχνες. Με το Να *Ρχεται Η Άνοιξη νιώθω ότι ξανασυστήνομαι και τα αρχίζω όλα απ' την αρχή.
{youtube}HSLOuG9NXLs{/youtube}
