Μπορεί πλέον να είναι ενήλικες, όμως κουβαλάνε ακόμα εκείνη την εφηβική άγνοια κινδύνου με την οποία μας συστήθηκαν, επιμένουν ακόμα να βγαίνουν στους δρόμους για να παίξουν τη μουσική τους και παραμένουν κάτι που αξίζει να παρακολουθήσεις ζωντανά. Με την ευκαιρία λοιπόν της συμμετοχής τους στο διήμερο ΨΧ Festival στο Ρομάντσο (Παρασκευή 12 και Σάββατο 13 του μήνα –οι Chinese Basement παίζουν αύριο), μιλήσαμε με τους Θεσσαλονικείς περί του δεύτερου αλλά και του τρίτου δίσκου τους, των φημισμένων ζωντανών περφόρμανς τους και βέβαια για τη χαρακτηριστική τους... ρόδα!
Έχετε φτιάξει όνομα ως μπάντα, με πολύ καλή συναυλιακή απόδοση, αλλά και μια αγάπη για τα λάιβ στον δρόμο, τα οποία μάλιστα χρηματοδοτήσανε και την ηχογράφηση του πρώτου σας δίσκου. Τι βαρύτητα έχει λοιπόν για εσάς το κομμάτι λάιβ; Έχετε κάποια προτίμηση μεταξύ αυτοσχέδιας street και προγραμματισμένης, «κανονικής» συναυλίας;
Βασικά η χρηματοδότηση του Litmus δεν έγινε μέσω συναυλιών στον δρόμο... Το κομμάτι του δρόμου έχει να κάνει με τον Βασίλη και τον Άρη, οι οποίοι παίζουν μερικές φορές την εβδομάδα έξω για να βγάζουν λεφτά ως μουσικοί του δρόμου, όχι ως συναυλία. Από αυτό ναι, έγινε χρηματοδότηση του πρώτου μας δίσκου. Έπειτα το κομμάτι της παράστασης ως Κινέζοι το αγαπάμε, μας αρέσει η επαφή με τον κόσμο μέσα από τη μουσική μας. Κάνουμε συναυλίες σε χώρους και σε πλατείες της Θεσσαλονίκης (σχεδιάζουμε μάλιστα να το μεταφέρουμε και σε άλλες πόλεις). Και τα δύο έχουν τη γλύκα τους, αλλά το αυτοσχέδιο όσο να 'ναι το έχεις στήσει εξ ολοκλήρου μόνος, έχοντας κουβαλήσει και μετακινήσει όλο το στούντιο. Ίσως λοιπόν έχει και το κάτι παραπάνω!
Ξεκινήσατε το συγκρότημα όταν ήσασταν ακόμα παιδιά. Είχατε σπουδές επάνω στη μουσική ή ήταν κάτι που απλά έβγαινε από μέσα σας και αποφασίσατε να το κυνηγήσετε παραπάνω; Επίσης –συγκρίνοντας τη μπάντα τότε με το πώς είστε σήμερα– ποιες διαφορές εντοπίζετε, μουσικά μιλώντας;
Αν και δεν έχουμε ιδιαίτερες σπουδές πάνω στη μουσική, δεν θεωρούμε πως με το να σπουδάσεις τη μουσική σταματάει αυτή να σου βγαίνει ως εσωτερική ανάγκη –είναι μια φράση που ίσως αδικεί πολύ κόσμο. Κοίτα, είμαστε μαζί από πολύ μικροί και δενόμαστε όλο και περισσότερο λόγω της μουσικής· πράγμα που μας κάνει να θέλουμε να εξελίσσουμε τον ήχο μας. Η μόνη διαφορά που πράγματι γίνεται ξεκάθαρη σε σχέση με το παρελθόν μας, είναι το γεγονός πως πριν μερικούς μήνες καταφέραμε να αποδεκατίσουμε το πολιορκητικό σώμα του φιλιππινέζικου στρατού, το οποίο για καιρό μας είχε αποκλείσει μέσα στα τείχη του στούντιό μας. Καταλαβαίνεις πως αυτό μουσικά μας έκανε πιο γαμάτους!
Πόσο διαφορετική ήταν η πορεία δημιουργίας του δεύτερου δίσκου σας, Διαδικασία Ημέρευσης, σε σχέση με το Litmus, το παρθενικό σας δηλαδή άλμπουμ;
Στο παρθενικό μας άλμπουμ ήμασταν ακόμα παρθένοι.
Οι στίχοι σας είναι στα ελληνικά, σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων συγκροτημάτων που εδώ και αρκετά χρόνια προτιμούν τα αγγλικά. Γιατί το αποφασίσατε αυτό; Και γιατί πιστεύετε πως υπήρξε μια τέτοια μαζική μετακίνηση του εγχώριου κιθαριστικού ήχου προς τα αγγλικά;
Στα ελληνικά αρχίσαμε να γράφουμε όταν καταλάβαμε πως τραγουδώντας αγγλικά κανείς δεν νοιαζόταν για το τι λέγαμε, μιας και εύκολα περνούσαν οι λέξεις. Τα ελληνικά δεν συγχωρούν: αυτό που θα τραγουδηθεί, αυτό και θα ακουστεί. Και είναι πάντα πιο ωμό να ακούς χωρίς μεσολαβητές ό,τι νιώθει ο μουσικός –και τότε ή αρέσει ή δεν αρέσει. Για τους άλλους δεν ξέρουμε...
Τελικά εκείνη η ρόδα ποδηλάτου που έχουμε διαβάσει ότι χρησιμοποιείτε στις συναυλίες σας, πώς ενσωματώθηκε στον ήχο σας; Και τι σας προσφέρει σε όσα παράγετε επί σκηνής;
Η ρόδα δεν εμφανίζεται μόνο στις συναυλίες, παίζεται κάθε φορά που συναντιόμαστε. Είναι δηλαδή ένα ακόμα όργανο στη μπάντα μας, το οποίο και παίζει ο Ηλίας. Τη βρήκαμε στα σκουπίδια και μας ενθουσίασε ο μεταλλικός της ήχος. Μας αρέσει να παίζουμε με τους ήχους, αυτό κάνουμε. Όσο για το επί σκηνής, απλά προσφέρει την παρουσία της, όπως π.χ. τα τύμπανα και οι κιθάρες.
Με τις μέχρι τώρα επιλογές σας έχετε δείξει πως σας απασχολεί να ξεφεύγετε από τη πεπατημένη και ό,τι γενικά θεωρείται παγιωμένο. Είναι κάτι που κυνηγάτε ή απλά σας βγαίνει φυσικά;
Δεν αποτελεί αυτοσκοπό το να διαφέρουμε, ούτε και πρόκειται. Κοιτάμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε και νιώθουμε.
Σε συνέντευξή σας διαβάζω ότι όχι μόνο έχετε τελειώσει τον δεύτερο δίσκο σας, αλλά έχετε τραγούδια και ηχητική κατεύθυνση και για τον τρίτο. Μιλήστε μας λίγο για αυτόν: έχει ηχογραφηθεί υλικό ή απλά βρίσκεται στο στάδιο γραφής συνθέσεων; Και προς τι ήχο προσανατολίζεστε;
Ο τρίτος δίσκος υπάρχει και σε λίγες μέρες θα ηχογραφήσουμε μάλιστα το πρώτο demo του, με 11 νέα τραγούδια. Ο ήχος θα είναι chinese!
Τι γεύση σας έχει αφήσει η συμμετοχή σας σε δύο χρονιές του Schoolwave; Θεωρείτε πως η αλληλεπίδραση που είχατε με μουσικούς της ίδιας ηλικίας σας βοήθησε ως συγκρότημα;
Καλά ήταν, γνωρίσαμε τους Αιγινιώτες φίλους μας Progressive Soap, τους οποίους θαυμάσαμε για τη μουσική τους. Παίξαμε μάλιστα μαζί στην Αίγινα το φθινόπωρο του '11, ήταν ένα από τα πιο ωραία και αξέχαστα λάιβ μας.
Ποια είναι τα συναυλιακά σχέδια της μπάντας για τη νέα σαιζόν, μετά τη συμμετοχή στο ΨΧ φεστιβάλ στο Ρομάντσο;
Θα παίξουμε στο Lull Festival στη Δράμα στις 15 Σεπτέμβρη και με την κυκλοφορία του Διαδικασία Ημέρευσης θα κάνουμε μια γύρα σε μερικές πόλεις για να παρουσιάσουμε το άλμπουμ. Καλή συνέχεια!
{youtube}gjQYmq7aRTI{/youtube}
