Η Αισθηματική Ηλικία, η καινούργια κυκλοφορία του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή –πέρα από μια ιδιαίτερα αξιόλογη δισκογραφική πρόταση– αποτελεί και την πρώτη εμφάνιση στη δισκογραφία ενός νέου ερμηνευτή, του Θοδωρή Βουτσικάκη. Ο οποίος ανταποκρίνεται αξιοθαύμαστα στα καθήκοντά του και με την επίδοσή του μάς κάνει να αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον τις επόμενες επιλογές του. Επόμενο ήταν, κατόπιν όλων αυτών, να επιδιώξουμε μια κουβέντα μαζί του...
Μεγαλώσατε στη Θεσσαλονίκη. Ποιες μουσικές και τραγούδια θυμάστε να σημαδεύουν τα παιδικά και εφηβικά σας χρόνια;
Ως παιδί θυμάμαι χαρακτηριστικά τη συνονόματη γιαγιά μου να ακούει και να σιγοτραγουδάει τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο και κυρίως από τον αγαπημένο της Γιάννη Βογιατζή· τη μητέρα μου να παίζει τα καλοκαίρια στην κιθάρα τραγούδια από το Νέο Κύμα και τον πατέρα μου να ανοίγει τα απογεύματα την πόρτα του διαμερίσματός μας και να βάζει στη διαπασών το “Caruso” από Lucio Dalla –με σκοπό να ακούσει όλη η οικοδομή! Α, άκουγα και την αδερφή μου από το διπλανό δωμάτιο συχνά να ραπάρει! (γέλια)
Οι μουσικοί μου ορίζοντες στην εφηβεία ήταν τελείως ανοιχτοί. Πάντα ξεχώριζα τη μουσική με έντονη μελωδικότητα, ανεξάρτητα από το είδος ή την κατηγορία όπου κατατασσόταν. Ο Σοπέν ήταν ο αγαπημένος μου κλασικός, η Whitney Hiouston το αγαπημένο μου είδωλο της ποπ και η Χαρούλα Αλεξίου με τον Πασχάλη Τερζή οι βασικοί δίαυλοι επικοινωνίας μου με το ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Last but not least –που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι– η μουσική και τα τραγούδια από τις ταινίες της Disney ήταν πάντα στη λίστα των «αγαπημένων».
Παρότι ξεκινήσατε μουσικές σπουδές από νωρίς, πήρατε και πτυχίο από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ήταν μια επιλογή με βάση εκείνο που μας έλεγαν οι γονείς μας, «πάρε ένα πτυχίο και μετά κάνε ό,τι θες»; Ή βλέπατε τότε ένα επαγγελματικό μέλλον στον συγκεκριμένο χώρο; Συνηθίζω να λέω πως μου τη δίνει η αντίληψη που θέλει την ακαδημαϊκή μόρφωση «κοινωνικών παραδεδεγμένων σπουδών» ως απαραίτητο εφόδιο για τους νέους. Επειδή δεν ήμασταν ικανοί σαν κοινωνία να κατανοήσουμε και να αναπτύξουμε τους υπόλοιπους επαγγελματικούς τομείς, θεωρήσαμε πως μόνο οι γιατροί, οι δικηγόροι και οι όμοιοί τους έχουν το ανάλογο κοινωνικό στάτους. Φυσικά, αν υπήρχε Σχολή Διευθυντών στην Ελλάδα, θα γινόταν λαϊκό προσκύνημα!
Όσον αφορά εμένα προσωπικά, ποτέ δεν αντιμετώπισα τη Νομική σαν δεκανίκι, παρότι εννοείται πως πληροί τις προδιαγραφές της εναλλακτικής επιλογής. Εντόπισα από πολύ νωρίς σε αυτήν την επιστήμη στοιχεία που με εντυπωσιάζουν και μου ταιριάζουν και την επέλεξα χωρίς να έχω κάποιο πλάνο καριέρας στο μυαλό μου και χωρίς να έχει σχέση με το οικογενειακό μου περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά, οι μουσικές σπουδές ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία, συνεχίζουν ακόμα και –αν είμαι καλά– δεν θα σταματήσουν ποτέ…
Κάνατε και μαθήματα υποκριτικής. Ποιες είναι οι συνδέσεις της με το τραγούδι, ποια εφόδια πήρατε από αυτήν;
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο ως άνθρωπος και όχι ως ηθοποιός. Βοήθησα με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό μου να απελευθερωθεί εντός και εκτός σκηνής. Έγινα πιο ειλικρινής. Ειλικρινής απέναντι σε μένα, στους γύρω μου, στη ζωή. Η σύνδεση με το τραγούδι… τεράστια! Μιλάμε για δύο έννοιες που συμπληρώνουν η μία την άλλη και αλληλοτροφοδοτούνται. Σαν να «φαρδαίνεις» έναν δρόμο, εκείνον που ενώνει τη φωνή με την ψυχή. Τελικά διαπιστώνεις πως έχεις ένα ολόκληρο σώμα για να εκφραστείς.
Κομβική για τη μέχρι στιγμής πορεία σας μοιάζει η συνεργασία σας με τον συνθέτη Δημήτρη Μαραμή. Πώς προέκυψε η γνωριμία σας;
Λένε πως, όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, συνωμοτεί όλο το σύμπαν για να το κατακτήσεις… Τη χρονική περίοδο που αποφάσιζα ποιο θα είναι το επαγγελματικό μου μέλλον, ήρθε στα χέρια μου ο Σκοτεινός Έρωτας του Δημήτρη Μαραμή. Δεν χρειάστηκε πολύ για να αγαπήσω τη μουσική του και να ονειρευτώ μια ενδεχόμενη συνεργασία μαζί του. Ύστερα, πήρα μια βαλίτσα, δανείστηκα λίγα λεφτά, μπήκα στο τρένο με προορισμό την Αθήνα και εμφανίστηκα σε μία συναυλία του στο υπόγειο μιας οικοδομής στο Γκάζι. Όταν τελείωσε η συναυλία και αφού είχα εξασφαλίσει το «ISO αξιοπιστίας» από έναν κοινό φίλο που τύχαινε να έχουμε, του απευθύνθηκα ως εξής: «Γεια σας κύριε Μαραμή. Ήρθα...». Εννοούσα το γνωστό «ήρθα για να μείνω»!
Η Αισθηματική Ηλικία είναι το πρώτο σας άλμπουμ, το οποίο μοιάζει με ιδανικό ξεκίνημα για έναν νέο ερμηνευτή. Ήρθαν αβίαστα ως εδώ τα πράγματα ή τα κυνηγήσατε κι εσείς;
Η «τύχη» από μόνη της δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για τίποτα. Τουλάχιστον σε μένα δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο. Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα να στοχεύει και με μεθοδικότητα, δουλειά, πίστη –και ενδεχομένως λίγη τύχη– να φτάνει σε κάποιο αποτέλεσμα, ανεξάρτητα με το αν είναι πάντα το απολύτως επιθυμητό. Η Αισθηματική Ηλικία αποτελεί όντως ένα ιδανικό ξεκίνημα για μένα. Θα έλεγα, βέβαια, ότι με δυσκολεύει ως προς το πόσο προσεκτικός πρέπει να είμαι στις επόμενες επιλογές μου. Αισθάνομαι ευλογημένος που σε λιγότερο από 3 χρόνια επαγγελματικής πορείας στο τραγούδι, εμφανίζομαι στην ελληνική δισκογραφία με μία τέτοια δουλειά. Προηγήθηκαν ωστόσο αρκετές θυσίες και σκληρή δουλειά, για τα οποία όμως δεν μετανιώνω καθόλου. Κάνοντας τον απολογισμό μου, θεωρώ ότι η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος μου. Ε, και όπως και να το κάνουμε αισθάνομαι και λίγο περήφανος για αυτό.
Η συνεργασία σας με τον Μαραμή, επί σκηνής και στο στούντιο, πώς λειτουργεί; Σας καθοδηγεί στενά στο πώς να ερμηνεύετε τα τραγούδια ή υπάρχουν και περιθώρια για δικές σας επιμέρους επιλογές;
Η συνεργασία με τον Δημήτρη Μαραμή έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως «παρασκηνιακά». Τι εννοώ... Ο Δημήτρης κυριαρχείται κάθε φορά από ένα ένστικτο, το οποίο και το δηλώνει. Ακολουθεί το ανάλογο brainstorming, χωρίς όμως συγκεκριμένα πλαίσια. Η σκέψη μας ταξιδεύει αλόγιστα, για να καταλήξουμε συνήθως στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε –το ένστικτο που μόλις προανέφερα. Απλά όλη η συζήτηση και η νοητή διαδρομή που μεσολαβεί προσθέτει πάντα ένα στοιχείο καινούργιο και διαφορετικό, το οποίο εξελίσσει όμως την αρχική ιδέα. Δηλαδή, στη μέχρι τώρα κοινή μας πορεία, αισθάνθηκα αρκετές φορές την ανάγκη να εκφραστώ με τον δικό μου, διαφορετικό τρόπο και ακριβώς αυτό έκανα χωρίς να διαφοροποιείται η ουσία της σκέψης και της μουσικής του Μαραμή. Εδώ, ίσως, εντοπίζεται και η μαγεία στη συνεργασία μας. Βεβαία, θέλω να «μαρτυρήσω» πως ο Κύριος Μαραμής προσπάθησε να με προϊδεάσει για στιγμές στουντιακής έντασης πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε την Αισθηματική Ηλικία, κάτι που φυσικά δεν συνέβη ποτέ γιατί είχε απέναντι του τον πιο εκνευριστικά ήρεμο άνθρωπο! (γέλια)
Έχετε συμμετάσχει σε πολλές μουσικές παραστάσεις (Μαύρο Βελούδο, Passion 10, Erotokritos in Blues, Σιωπή ο Βασιλιάς Ακούει, Alexander Rock Opera κλπ.) αλλά και σε συναυλίες, στο πλευρό της Dulce Pontes κ.ά. Ποιες από αυτές ξεχωρίζετε και τι εμπειρίες αποκομίσατε από την κάθε μία;
Είναι αλήθεια πως, στα πολύ λίγα χρόνια που ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι, έχω βιώσει αξιοσημείωτα πράγματα κι έχω γνωρίσει πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες και κυρίως ανθρώπους. Επιλέγω μια συνεργασία όταν διαισθάνομαι ότι μου ταιριάζει, έχει να μου προσδώσει από καλλιτεχνικής άποψης κάτι καινούργιο και πιστεύω ότι μπορώ να την υποστηρίξω. Κατά τα άλλα, όλες οι παραστάσεις και οι συναυλίες έχουν το δικό τους συναισθηματικό υπόβαθρο και αφήνουν τη δική τους παρακαταθήκη. Είναι συγκλονιστικό δε το πόσο γρήγορα χτίζονται ορισμένες ανθρώπινες σχέσεις, όταν σε αυτές μεσολαβεί χρόνος πάνω στην ίδια σκηνή.
Η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Μαραμή στην Αισθηματική Ηλικία (που αποτελεί και τον πρώτο μου προσωπικό δίσκο) και στην περιοδεία του Erotokritos in Blues (με εμένα να ερμηνεύω τον ρόλο του Ερωτόκριτου), είναι αυτή που με χαρακτηρίζει περισσότερο και ξεχωρίζω καλλιτεχνικά. Επίσης, η στιγμή που βρέθηκα επί σκηνής μαζί με την αγαπημένη μου ερμηνεύτρια Dulce Pontes ήταν ιδιαίτερης σημασίας, καθώς εκπληρώθηκε ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα μου!
Μετράτε ήδη αρκετές εμφανίσεις για την υποστήριξη της Αισθηματικής Ηλικίας. Τι αντιδράσεις εισπράττετε μέχρι στιγμής;
Θα τολμούσα να πω ότι η Αισθηματική Ηλικία μετράει «λίγες και καλές» εμφανίσεις. Η παρουσία του κόσμου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά και στην καλοκαιρινή μας περιοδεία (Σπέτσες, Κυπαρισσία, Νέα Επίδαυρος) ήταν εντυπωσιακή και οι πρώτες αντιδράσεις θερμές και πολύ ενθαρρυντικές. Επίσης, η πρώτη έκδοση του βιβλίου-CD τείνει να εξαντληθεί και γι' αυτόν τον λόγο σχεδιάζουμε ήδη την επανέκδοση.
Κλείνοντας, υπάρχουν πράγματα που σχεδιάζετε για την επερχόμενη χειμερινή σαιζόν, είτε σε συναυλιακό, είτε σε δισκογραφικό επίπεδο;
Κατ' αρχήν, θα ήθελα να «εξαντλήσω» συναυλιακά την Αισθηματική Ηλικία, εννοώντας πως, επειδή πιστεύω πολύ σε αυτήν τη δουλειά, θέλω να την υποστηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις. Έχει κλειδώσει επίσης η συμμετοχή μου σε δύο μουσικοθεατρικές παραστάσεις, στη μία από τις οποίες θα είμαι ο βασικός πρωταγωνιστής. Όσον αφορά το δισκογραφικό επίπεδο, θεωρώ πως είναι πολύ νωρίς να μιλήσω για επόμενο βήμα· χωρίς όμως κάτι τέτοιο να σημαίνει πως δεν υπάρχουν σκέψεις προς υλοποίηση.
{youtube}2fiYG3rVXiE{/youtube}
