Πριν λίγους μήνες, η είδηση ότι οι Callas θα είχαν τον JimSclavunos ως παραγωγό στο νέο τους άλμπουμ σήκωσε συζητήσεις και ματοτσίνορα. Ο δίσκος λοιπόν βγήκε (AmIVertical? ο τίτλος) και η ακρόασή του γέννησε διάφορες απορίες, τις οποίες η αθηναϊκή μπάντα ανέλαβε να μας απαντήσει, με την επιπλέον αφορμή μιας επικείμενης ζωντανής εμφάνισης –μεθαύριο (18 Δεκεμβρίου) στο Tiki– «ζέσταμα» για μια ευρωπαϊκή τουρνέ, που όπως μας λένε θα λάβει χώρα τον Μάρτιο του '14...
Στην αρχή της πορείας σας, είχατε δηλώσει ότι –ερχόμενοι από τον εικαστικό χώρο– βλέπετε τους Callas περισσότερο ως μια δήλωση πάνω στο πώς λειτουργεί το ροκ εν ρολ, παρά σαν κανονική μπάντα. Τι άλλαξε στην πρώτη αυτή θέση σας;
Όλα όσα κάνουμε αυτά τα χρόνια τα βλέπουμε σαν μια διαδικασία εξέλιξης. Ξεκινάς από κάπου, προχωράς, αποτυγχάνεις, πετυχαίνεις, συνεχίζεις, δουλεύεις σκληρά και προχωράς. Κάθε περίοδο ασχολούμαστε λοιπόν με ό,τι μας φαίνεται πιο ενδιαφέρον, με ό,τι μας καυλώνει –για να το θέσουμε πιο κομψά!
Στο ρεφρέν του "IHateBut Ι LikeYou" μέμφεστε μία/έναν hipster, ο ήρωας όμως του τραγουδιού περνάει κατόπιν σε αυτοκριτική, ομολογώντας ότι στον άλλο καθρεφτίζεται τελικά ο εαυτός του και είναι και ο ίδιος hipster. Έχει να κάνει με τον χώρο που νιώθετε ότι σας έχει αναδείξει;
Δεν μεμφόμαστε κανέναν, ούτε πιστεύουμε γενικά πως έχουμε αναδειχτεί... Πολύ περισσότερο από κάποιον συγκεκριμένο «χώρο». Σιχαινόμαστε τα κολλήματα, τους δογματισμούς και τα συνθήματα (αν και και όλα έχουν τις ενδιαφέρουσες πλευρές τους). Τα trends, το hype, οι μόδες, έχουν πολύ ενδιαφέρον όταν τα ψάχνεις από την κοινωνική και ψυχολογική τους πλευρά και κάτι τέτοιο κάνει και το συγκεκριμένο κομμάτι. Η ποπ μουσική και κουλτούρα έχει άλλωστε δείξει κατά καιρούς πολλά τέτοια παραδείγματα love/hate «κριτικής».
Ερώτηση χωροταξικού ενδιαφέροντος: ποιο είναι το θέατρο στη θαυμάσια φωτογραφία του εξωφύλλου του AmIVertical?Δεν υπάρχει κάποια αντίφαση στο ότι χρησιμοποιείτε στο εξώφυλλο ένα αρχετυπικό μνημείο με ελληνική υπόσταση, ενώ στο εσωτερικό του άλμπουμ δεν εντοπίζεται καμία αναφορά εντοπιότητας;
Είναι το αγαπημένο μας Καλλιμάρμαρο. Πιστεύουμε πως όλο το AmIVertical? είναι πολύ κοντά στη αισθητική του Καλλιμάρμαρου, σχεδόν μέσα του. Εκτός από μπόλικα (ας πούμε χοντρικά) ανατολίτικα στοιχεία σε μελωδίες, αισθανόμαστε κοντά στην παγωμάρα και στην κομψότητα του μαρμάρου, στη σουρεαλιστική θλίψη του κενού γηπέδου-θεάτρου, στην ανατολίτικη γεωμετρική μυστικιστική ψυχεδέλεια.
Πώς ακριβώς συνέβη η συνεργασία σας με τον JimSclavunos; Εκμεταλλευτήκατε την ευκαιρία για να φτιάξετε κάποια λ.χ. αρχεία εικόνας, που να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σε μελλοντικό υλικό της μπάντας;
Ο Jim Sclavunos μας είδε σε ένα λάιβ μας στο Λονδίνο, όπου παίζαμε για το περιοδικό Artrocker. Αμέσως μετά τη συναυλία μιλήσαμε, μας είπε πως του αρέσαμε πολύ και μας πρότεινε να παίξουμε με τους Grinderman. Μετά του στείλαμε demos, γούσταρε και είπε ΟΚ, θα το κάνουμε μαζί. Ναι, έχουμε κάποιο υλικό, αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Κλασική βλακεία...
Η πολύ επιτυχημένη ενορχήστρωση των δεύτερων φωνητικών στο AmIVertical? είναι από τα σημεία τα οποία κερδίζουν πόντους στο αυτί του ακροατή, ενώ εξίσου επιτυχημένη είναι και η τοποθέτησή τους στη μίξη –παραπέμπουν θα έλεγα σε λογικές τύπουYeah ΥeahYeahs. Θεωρείτε ότι η προσεγμένη παραγωγή του νέου σας δίσκου ορίζει την επόμενη ηχητική σας κίνηση; Ή έτσι κι αλλιώς υπήρχε αυτή η άποψη πάνω στον ήχο και πριν αναλάβει την κονσόλα ο Sclavunos;
Όπως είπαμε και παραπάνω, σε κάθε μας βήμα γουστάρουμε να αλλάζουμε, να δοκιμάζουμε κάτι διαφορετικό. Ο κορμός των τραγουδιών που γράψαμε καθώς και το συνολικό πράγμα το οποίο είχαμε στο μυαλό μας (minimal/raw/pop/noisy) απαιτούσε καλή παραγωγή και ο Sclavunos, με τη θητεία του σε «συγγενικές» μπάντες, ήταν ο ιδανικός για αυτό το πράγμα που σκεφτόμασταν. Να σου πούμε την αλήθεια, τη διαδικασία της μίξης την ψιλοβαριόμαστε... Μας έδινε ένα mix και ενστικτωδώς του λέγαμε τι μας άρεσε και τι να αλλάξει. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να του αλλάξεις γνώμη για κάτι, αλλά ΟΚ, στο τέλος τα βρίσκαμε.
Στα ρεφρέν έχει υιοθετηθεί η λογική όχι μόνο της επανάληψης μιας βασικής φράσης, αλλά σχεδόν το τσιτάρισμά της, αντί της αμερικάνικης σχολής, η οποία προτιμά συνήθως την σε 3 στίχους ανάπτυξη, με κορύφωση στον 4ο. Ακολουθήσατε αυτή τη λογική εξ αιτίας της ενορχήστρωσης και των συνθέσεων;
Αυτό που λες συμβαίνει στο μισό άλμπουμ, στο άλλο μισό είναι πιο κρυμμένο το ρεφρέν, είναι πιο μπλεγμένα τα πράγματα. Πάντα εξαρτάται από το συνολικό ύφος και feeling του κάθε κομματιού, από τη σύνθεση και την ενορχήστρωσή του, αλλά και από τους στίχους.
Θα κάνετε αλήθεια κάποια ευρωπαϊκή τουρνέ ή μερικές έστω εμφανίσεις στο εξωτερικό στο άμεσο μέλλον; Βοηθάει σε κάτι τέτοιο η αναγραφή ενός ιστορικού ονόματος (όπως αυτό του παραγωγού σας) στα credits ενός δίσκου;
Θα κάνουμε μια ευρωπαϊκή τουρ, στο τέλος Μαρτίου. Πάντα βοηθάει όταν έχεις κάνει κάποιες καλές συνεργασίες. Αλλά και με τον Θεό τον ίδιο να έχεις συνεργαστεί, αν δεν δουλεύεις σκληρά για τα πάντα, αν δεν έχεις την καύλα να δημιουργείς και να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Θαύματα δεν γίνονται, τα κυνηγάς και σου κάθονται.
{youtube}Mrev2r8q-9Q{/youtube}
