Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Στάθης Δρογώσης, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Γιώργος Καραδήμος, Θέμης Καραμουρατίδης, Κωστής Μαραβέγιας, Νατάσσα Μποφίλιου, Μανώλης Φάμελλος, Μαριέττα Φαφούτη & RadioSol: ένα σούπερ γκρουπ, το οποίο σχηματίστηκε με σκοπό να μεταφέρει ένα μήνυμα αγάπης, ενότητας και αλληλεγγύης προς όσους δοκιμάζονται από την κρίση, αλλά και για να σταθεί απέναντι στον ρατσισμό και στους διχασμούς κάθε είδους. Ξεκινούν τις δράσεις τους το επόμενο Σάββατο 6 Ιουλίου με μια μεγάλη συναυλία στο Κατράκειο της Νίκαιας, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στο Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, στην Κλίμακα, στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών και στο Μητροπολιτικό Ιατρείο Ελληνικού. Με αυτή την αφορμή, μέλη της κολεκτίβας Αγάπη Ρε+ μάς μιλούν για τα πώς και τα γιατί της πρωτοβουλίας τους, για τη βραδιά στο Κατράκειο, αλλά και για τα όσα σχεδιάζουν για τη συνέχεια. Μπορείτε να μαθαίνετε τα νέα τους και από τη σελίδα www.facebook.com/AgapiReMaggiore...
Πώς ξεκίνησε η κολεκτίβα Αγάπη Ρε+; Υπήρξε κάποιος που έριξε την ιδέα ή κάποιο γεγονός το οποίο πυροδότησε τη συσπείρωσή σας;
Φοίβος Δεληβοριάς: Εμένα με κάλεσαν η Νατάσσα και ο Στάθης, για χαλαρή συζήτηση αρχικά. Είδα αυτό το πολύ ωραίο, μια καφενειακή κάφρικη κουβέντα να μεταμορφώνεται ξαφνικά σε σχέδιο, σε τηλέφωνα, σε πρόβες, σε βιντεάκια και κείμενα κι από ’κει σε μια μεγάλη, αυτοσχέδια συναυλία. Χωρίς να χάνουμε τίποτα απ' την παραδοσιακή μας ελληνική χαλαρότητα, το θρυλικό καφενειακό μας πνεύμα, φάνηκε πως ήμασταν έτοιμοι από καιρό, όταν έρθει η ώρα να σηκωθούμε κι απ' τα τραπεζάκια μας.
Στάθης Δρογώσης: Μια αντιρατσιστική κίνηση κάλεσε κάποιους από μας για να βοηθήσουμε. Είδαμε όμως ότι μέσα εκεί δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε. Νιώσαμε ένα «καπέλο». Και αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι μόνοι μας. Αυτοοργανωμένο. Με τις αντιφάσεις μας, με τις διαφορετικές μας εμπειρίες αλλά και απόψεις. Η κολεκτίβα είναι μια ανάγκη των καλλιτεχνών που συμμετέχουν να μιλήσουν για κοινωνικά θέματα χωρίς να τελούν υπό πολιτική κηδεμονία.
Στο κείμενο το οποίο συνυπογράψατε αναφέρεστε σε «μήνες συζητήσεων» που χρειάστηκαν για να καταλήξετε στις αρχές που θα διέπουν την κολεκτίβα. Ποιοι σκόπελοι έπρεπε να ξεπεραστούν ώστε να βρεθεί ο κοινός τόπος;
Μανώλης Φάμελλος: Πάρτε τον τρόμο εμπρός στη λευκή κόλλα του χαρτιού (που έχει νιώσει κάθε δημιουργός) και πολλαπλασιάστε επί δέκα, επίσης προσθέστε την εξ αντικείμενου εγωπάθεια και τον αυτισμό που μας χαρακτηρίζει, την αναβλητικότητα και την έλλειψη οργανωτικής εμπειρίας και ιδού το εφαρμοσμένο χάος... Οι αντιφάσεις μας, όπως και οι διαφωνίες, πολλές... Μάς ώθησε μια ανάγκη να συστήσουμε μια πραγματικά ανεξάρτητη κίνηση η οποία όμως μοιραία θα μας οδηγούσε σε μια βαθιά δέσμευση. Τα κίνητρά μας αισθηματικά, έπρεπε όμως να αποκωδικοποιηθούν και να συντεθούν ξανά. Νομίζω ότι το στοίχημα της ενότητας χάθηκε και κερδήθηκε πολλές φορές πριν δώσουμε τον λόγο μας, αλλά δεν γινόταν αλλιώς: έπρεπε να βρούμε τις δικές μας λέξεις για όλα και αυτές τις λέξεις να μάθουμε να τις προφέρουμε όλοι.
Στα πρώτα δελτία τύπου (αυτο)προσδιοριζόσασταν ως αντιφασιστική κίνηση καλλιτεχνών, κάτι που αλλάξατε στη συνέχεια σε «πρωτοβουλία αλληλεγγύης». Ο φασισμός είναι το «αντί-» στην πραγματικότητα, έτσι δεν είναι;
Στάθης Δρογώσης: Στα πρώτα δελτία τύπου δεν αυτοπροσδιοριζόμασταν αντιφασίστες –κάποιοι δημοσιογράφοι μας χαρακτήρισαν έτσι. Φυσικά είμαστε ενάντια στον ρατσισμό και στον φασισμό. Απλά επιλέξαμε να μιλήσουμε για την αγάπη και την αδελφοσύνη. Και οι δύο αυτές έννοιες στέκουν από μόνες τους, δεν είναι απλά αντιπαραθετικές στον φασισμό. Είμαστε φτιαγμένοι να αγαπάμε. Είμαστε όλοι αδέλφια. Είναι ξύλινη η γλώσσα με τα πολλά «αντί-». Ο φασισμός είναι ο φόβος. Το μίσος. Ο κακός μας εαυτός.
Ετοιμάζετε μια μεγάλη αντιρατσιστική συναυλία στις 6 Ιουλίου, στο Κατράκειο της Νίκαιας. Η επιλογή της συγκεκριμένης περιοχής έχει, φαντάζομαι, κι αυτή τον συμβολισμό της...
Φοίβος Δεληβοριάς: Χτες πάλι διάβαζα για το μπλόκο της Κοκκινιάς. Αν μου έλεγε κανείς πριν 5 χρόνια πως αυτή η απίστευτη ιστορία θα ξαναγεννούσε τους συμβολισμούς της στο σήμερα, δεν θα τον πίστευα. Η Νίκαια, όμως, είναι και χωρίς αυτό μια περιοχή που αναστήθηκε από πρόσφυγες, από «ξένους», από μετανάστες. Ποια θα ήταν λοιπόν καλύτερη επιλογή για μια συναυλία ενάντια στον φόβο του άλλου;
Αναλάβατε τη διοργάνωση μόνοι σας, με αφιλοκερδή συμμετοχή φίλων σας. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
Μανώλης Φάμελλος: Εμείς είμαστε η δυσκολία κι εμείς αναλάβαμε να μας οργανώσουμε. Τελικά η ευκολία (γιατί είμαστε κι αυτό) ήταν η χειρότερη αποδιοργάνωση... Δεν θέλαμε να στήσουμε απλά άλλη μια συναυλία αλληλεγγύης όπου η μουσική –μέσα από καλές προθέσεις τις περισσότερες φορές– έρχεται τελευταία. Ίσως και τώρα να μην τα καταφέρουμε και να μην βγει τελικά η μουσική παράσταση που ονειρευόμασταν, αλλά για μας αυτό θα παραμείνει και στο μέλλον σαν ζητούμενο. Στο τέλος δεν θα μας ξεφύγει...
Όσον αφορά στο πρακτικό μέρος τώρα, ακολουθήσαμε την προσφιλή μας μέθοδο του αυτοκατακερματισμού και καταμερίσαμε τα πεδία της ευθύνης. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί. Τη γενικότερη εποπτεία και τον συντονισμό –μετά από μια σωτήρια κρίση αυτογνωσίας– παραχωρήσαμε σε εθελοντές φίλους μας, οι οποίοι ασπάζονται τις αρχές μας και τους ασπαζόμαστε κι εμείς...
Από το καλλιτεχνικό λοιπόν σκέλος της βραδιάς, τι να περιμένουμε; Ποιο θα είναι το ύφος του προγράμματος και πώς θα παντρεύει τους ετερόκλητους καλλιτεχνικούς χαρακτήρες σας; Θα υπάρχουν και συμμετοχές-εκπλήξεις;
Γεράσιμος Ευαγγελάτος: Η μεγάλη έκπληξη του προγράμματος είναι η συνύπαρξη όλων αυτών των διαφορετικών προσωπικοτήτων επί σκηνής. Άλλωστε σαν ομάδα αγαπάμε και στηρίζουμε τη διαφορετικότητα. Ο καθένας λοιπόν θα φέρει στη σκηνή τον αέρα των προσωπικών του live, αλλά και τη χαρά της σύμπραξης με αγαπημένους φίλους. Σκοπός αυτής της συναυλίας αγάπης είναι να δημιουργήσουμε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, αποτελούμενο από γνωστές επιτυχίες του καθένα μα και από απρόβλεπτα ντουέτα. Θέλουμε ο κόσμος που θα έρθει να περάσει καλά, αλλά και να νιώσει ότι μόνο μέσα από τη συνύπαρξη μπορεί να βγει κάτι καλό. Αυτό άλλωστε είναι και το μήνυμα που θέλει να περάσει η κολεκτίβα μας. Τώρα, ως προς τις συμμετοχές, έχουμε τη χαρά να έχουμε μαζί μας έναν αγαπημένο φίλο και σπουδαίο καλλιτέχνη, τον Γιάννη Χαρούλη, ο οποίος δέχτηκε να συμμετάσχει με ενθουσιασμό.
Πέρα από τις καλλιτεχνικές δράσεις με φιλανθρωπικό χαρακτήρα, θα υπάρξουν και άλλου τύπου κινήσεις της κολεκτίβας;
Δημήτρης Τζιμέας (RadioSol): Κατ' αρχάς, δεν μιλάμε για «φιλανθρωπικές» δράσεις, το οποίο απέχει πολύ από τη φύση αυτής της κολεκτίβας, μα για δράσεις αλληλεγγύης. Δεν είναι ακόμα εμφανές, μέσα όμως από την προεργασία που έχει ήδη γίνει προμηνύεται μια πολύπλευρη δραστηριοποίηση. Ένας από τους βασικούς άξονες αυτών των δράσεων είναι να σπάσει επιτέλους η ρητορική των διαχωρισμών, του μίσους, του φόβου και να φανεί ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πλασματική εικόνα, η οποία τείνει εν τέλει να γίνει πραγματική εξ αιτίας της συστηματικής της αναπαραγωγής! Με άλλα λόγια, η κολεκτίβα ήρθε να πει αυτό που αγγίζει τα όρια ενός αυτονόητου, που για κάποιον όμως λόγο εμποδίζεται και δεν βγαίνει πια προς τα έξω: ΑΓΑΠΗ ΡΕ!
Υπάρχει η άποψη που θεωρεί νομοτελειακή την άνοδο ακροδεξιών μορφωμάτων σε περιόδους κρίσης, θέση που υποστηρίζεται και με ιστορικά δεδομένα. Εσείς βλέπετε την άνοδο της Χρυσής Αυγής ως ένα περαστικό σύμπτωμα; Στην περίπτωση που το φαινόμενο θα υποχωρούσε αισθητά, η Αγάπη Ρε+ θα έπαυε να έχει λόγους ύπαρξης;
Στάθης Δρογώσης: Η ακροδεξιά στην Ελλάδα ήταν κρυμμένη μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Οι ναζιστές –οι οργανωμένοι– είναι σαφώς λιγότεροι από τους ψηφοφόρους τους. Η κρίση έπαιξε ρόλο στην άνοδό τους. Όμως δεν φτιαχτήκαμε εξ αιτίας τους. Τίποτα δεν μπορεί να φτιαχτεί από το μίσος, την αμορφωσιά, τη μανία καταστροφής. Η κίνησή μας απευθύνεται στους νέους που η ζωή τους φαίνεται πάρα πολύ δύσκολη. Ανεργία, φτώχεια και συλλογική μιζέρια. Τους μιλάμε για έναν άλλο δρόμο. Για την αλληλεγγύη. Για τη χαρά της προσφοράς σε όλους όσους έχουν ανάγκη. Ισχυριζόμαστε ότι χωρίς τους κοινωνικούς αποκλεισμούς η ζωή μας θα είναι πιο όμορφη. Τους καλούμε να νικήσουν τον κακό τους εαυτό. Φυσικά αναγνωρίζουμε και τα δικά μας λάθη. Και προσπαθούμε να νικήσουμε τη ρητορική του μίσους.
Κάνετε κάλεσμα και σε άλλους καλλιτέχνες να στηρίξουν και να συμμετέχουν στις δράσεις της Αγάπης Ρε+. Ποια είναι η ανταπόκριση μέχρι στιγμής; Πόσο εύκολο είναι τελικά ένας αγαθός, κοινός σκοπός να αμβλύνει τις όποιες καλλιτεχνικές (και άλλες) διαφορές;
Νατάσσα Μποφίλιου: Κάνουμε κάλεσμα σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά που μπορεί να συμμετέχει σε μια δράση αγάπης κι αλληλεγγύης. Είτε με την τέχνη του, είτε με την ψυχή και με την παρουσία του. Η ανταπόκριση ελπίζουμε να είναι θερμή, ώστε να ενωθούμε κάτω από την κοινή μας επιθυμία να συμμετέχουμε στην προσπάθεια, κάνοντας τη ζωή μας πιο ανθρώπινη και πιο αληθινή. Είμαστε άλλωστε πεπεισμένοι πως σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς είναι περισσότερα όσα μας ενώνουν και λιγότερα αυτά που μας χωρίζουν. Αγάπη ρε+ το σύνθημά μας κι ο δρόμος μας.
{youtube}tC0iDdZrwk0{/youtube}
