Ως πρώτο από τα «παράδοξα», καταγράψτε τη σύνθεση του σχήματος των Πaraδoxonia –αφού πλάι στο ηλεκτρικό μπάσο και στα τύμπανα, βρίσκουμε όργανα όπως η γκάιντα, το καβάλ ή το βιμπράφωνο. Με αφορμή τη ζεστή ακόμα την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου και ενόψει της ζωντανής τους εμφάνισης στο Six d.o.g.s. (την ερχόμενη Τρίτη, 25 του Ιούνη), τους ρωτήσαμε και για τα υπόλοιπα…
Η σχετική ληξιαρχική πράξη αναφέρει ως χρονολογία γέννησης των Πaraδoxonia το ταραγμένο 2008. Πώς και φτάσαμε ως το 2013 για να κυκλοφορήσει η πρώτη σας δουλειά;
Τα Πaraδoxonia ξεκίνησαν όντως το 2008, αλλά σαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Από τότε έχουν αλλάξει δύο από τα μέλη μας –ήρθε ο Νίκος στο μπάσο και ο Δημήτρης στα τύμπανα– ενώ μετά από κάμποσους πειραματισμούς, δουλειά, αρκετές δυσκολίες και πολλές απόπειρες διαμόρφωσης ενός ήχου, καταφέραμε να κυκλοφορήσουμε τη μουσική μας μέσω της Antart Productions στα μέσα του απόλυτα κατεστραμμένου 2013.
Το σχήμα και η ονομασία του πώς προέκυψαν; Υπάρχει κάποιο νόημα στο Π και στο δ, τα οποία γράφονται με ελληνικούς χαρακτήρες;
Η ονομασία είναι δανεισμένη από τη σύγχρονη φυσική και προέρχεται από υποθετικά σωματίδια, τα οποία μετατρέπουν την ύλη σε «παράδοξη» υλη. Δεν έχουμε κάποια άμεση σχέση με την εν λόγω επιστήμη, μας άρεσε όμως η συγκεκριμένη ιδέα της «μαύρης τρύπας», η οποία απορροφά τα πάντα και δημιουργεί μια απρόσμενη κατάσταση. Κάπως έτσι προσπαθούμε κι εμείς να μετατρέψουμε τις διάφορες μουσικές παραδόσεις που έχουμε απορροφήσει (βαλκανική, δημοτική, τζαζ, ροκ, ηλεκτρονική ή και κλασική μουσική) σε μια νέα και ενιαία κατάσταση. Αυτό το πάντρεμα διαφορετικών οργάνων, ρυθμών και μελωδιών ήταν το στοιχείο που μας κέντρισε από την αρχή την προσοχή. Έτσι, ο ήχος του γκρουπ είναι –κατά την άποψή μας– ανορθόδοξος, ασυνήθιστος, αλλά με έναν τρόπο πιστεύουμε ότι είναι και επίκαιρος. Τουλάχιστον εμείς προσπαθούμε να γράψουμε σύγχρονη μουσική… Όσο για το Π και το δ, ήταν μια ιδέα του Νίκου, ο οποίος έχει επιμεληθεί το λογότυπο συνδυάζοντας τα παραπάνω με μια δόση χιούμορ και με έναν ενδιαφέροντα εικαστικά τρόπο.
Πώς λοιπόν η γκάιντα συναντά το βιμπράφωνο; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ισορροπήσει κανείς ανάμεσα σε τόσα; Ή μήπως το ζήτημα δεν έχει εν τέλει να κάνει με ασκήσεις ισορροπίας;
Το πρώτο σκέλος της ερώτησης δίνει έμφαση μόνο στη γκάιντα και στο βιμπράφωνο –πράγμα σίγουρα κατανοητό, αφού ανήκουν σε εντελώς διαφορετικούς μουσικούς κόσμους και ίσως να θεωρούνται κάπως ασυνήθιστα. Νομίζουμε ωστόσο πως δεν θα μπορούσαν να σταθούν μαζί χωρίς τον ρυθμικό κορμό της μπάντας. Θεωρούμε δηλαδή τον ρυθμό ως το κύριο χαρακτηριστικό στοιχείο στη μουσική μας. Όσο για την ισορροπία, δεν είναι σχεδόν ποτέ εγγυημένη, αλλά δεν είναι πάντοτε και ο σκοπός...
Ο αυτοσχεδιασμός βοηθάει στο όλο δέσιμο;
Για εμάς ο αυτοσχεδιασμός είναι το ίδιο απαραίτητος όσο και τα «οργανωμένα» μέρη. Και τα δύο παίζουν τον ρόλο τους. Για παράδειγμα, όσον αφορά στη σύνθεση, κάποιος από εμάς θα φέρει είτε ένα ολοκληρωμένο κομμάτι, είτε μια δυνατή ιδέα πάνω στην οποία θα χτίσουμε. Ξέρουμε όμως πάντα ότι με το που θα παρουσιαστεί κάτι καινούργιο, δεν θα μείνει απείραχτο: θα πειραματιστούμε πάνω σ’ αυτό, θα δουλέψουμε πολύ στο να το προσαρμόσουμε στα όργανά μας και να αποκτήσει μια συνοχή. Όλοι στο γκρουπ απολαμβάνουμε τον αυτοσχεδιασμό και το όλο υλικό αποτελεί το «όχημα» για να εκφραστούμε.
Αντανακλά πάντως η χρησιμοποίηση οργάνων όπως το καβάλ και η γκάιντα μια προσπάθεια να προσγειώσετε τις υπόλοιπες (διεθνείς) αναφορές σας σε τούτη τη γωνιά του χάρτη; Προβληματισμοί περί ταυτότητας, εντοπιότητας και παρομοίων τινών σας απασχολούν;
Η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα, οπότε δεν αφήνουμε τοπικισμούς και άλλες τέτοιες αστειότητες να μπλεχτούν με αυτό που κάνουμε. Θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε το υλικό που έχουμε διαθέσιμο γύρω μας, αλλά χωρίς περιορισμούς και γραφικότητα. Εξάλλου, όσο κι αν το επιθυμούσαμε, δεν θα μπορούσαμε να ακουστούμε σαν το κουαρτέτο του John Coltrane ή τους Rage Against The Machine. Οπότε παίζουμε όπως νιώθουμε και προσπαθούμε με ειλικρίνεια για το καλύτερο.
Η Αθήνα «ακούγεται» στη μουσική σας; Και αν ναι, πώς;
Αυτό είναι κάτι που μάλλον δεν μπορούμε να απαντήσουμε... Ο κάθε ακροατής μας ξεχωριστά ίσως να μπορούσε να δώσει μια απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι εμείς σαν μονάδες ζούμε και δημιουργούμε στην Αθήνα, οπότε αναπόφευκτα και λογικά θα περνάει κι αυτό στον ήχο μας.
Μπροστά σας υπάρχει η εμφάνιση στο Six d.o.g.s. στα τέλη του μήνα. Τι να αναμένουμε από εκείνο το βράδυ;
Ελπίζουμε να έρθετε να απολαύσετε αυτή τη βραδιά. Χαιρόμαστε πολύ που επιτέλους παίζουμε στην πολύ ωραία σκηνή του Six d.o.g.s. και περιμένουμε τη συγκεκριμένη εμφάνιση με ανυπομονησία.
Κάτι άλλο υπάρχει στον ορίζοντα;
Δεν είναι τίποτα σίγουρο στην εποχή που ζούμε. Αν δεν υπάρξει συλλογική αντίδραση για να εκλείψει ο εκχυδαϊσμός, ο φασισμός, ο πόνος κι η αδικία που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, τότε όχι, δεν μπορεί να υπάρξει κάτι άλλο στον ορίζοντα. Χωρίς συλλογική αντίδραση δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική δημιουργία. Όσο μπορούμε και όπου μπορούμε θα αντιδράμε, θα δημιουργούμε και «θα κάνουμε το κομμάτι μας».
{youtube}yRzg6kMg8sE{/youtube}
