Το ντεμπούτο τους ήταν από τα πιο πολυσυζητημένα άλμπουμ του 2012 –και δικαίως. Δύο εκ των τριών Mechanimal, βέβαια, δεν είναι ακριβώς πρωτάρηδες στη δισκογραφία: ο Γιάννης Παπαϊωάννου (πλήκτρα, συνθετητές) έχει πλούσια ιστορία στα εγχώρια πράγματα, ενώ ο Τάσος Νικογιάννης (κιθάρες) υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη των Make Believe. Την παρέα συμπληρώνει ο Αμερικανός τραγουδιστής Freddie F, ενώ στις ζωντανές εμφανίσεις σημαντικό ρόλο παίζει και η Αγγελική Βρεττού, που επιμελείται τις βιντεοπροβολές. Καθώς ετοιμάζονται για την εμφάνισή τους στο Fuzz αυτό το Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου –από κοινού με τους Victory Collapse– οι Mechanimal ξέκλεψαν λίγο χρόνο για να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας…
Το όνομά σας βάζει δίπλα-δίπλα την ψυχρή λογική των μηχανών και το ζωώδες ένστικτο. Με ποιον τρόπο θα λέγατε ότι αυτή η ισορροπία αντικατοπτρίζεται στον ήχο και στις συνθέσεις σας; Ποιοι καλλιτέχνες σας έχουν επηρεάσει περισσότερο;
Γ.Π.: Η επαφή με οποιαδήποτε μορφή τέχνης δημιουργεί μια ανάγκη φυγής από τον εαυτό σου. Ο καθένας το λέει με διαφορετικό τρόπο, αλλά εγώ σίγουρα ακολούθησα κάτι που είχε να κάνει με το ένστικτο και τη διαίσθηση. Και οι μηχανές με βοήθησαν πολύ στο να δημιουργήσω ή μάλλον να «στήσω» αυτό το κάτι. Πολλές φορές –μεγαλώνοντας– αλλάζουν οι επιρροές, αλλά, όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πόσο πολύ αγαπάω το έργο του Hans Joakim Roedelius.
F.F.: Εγώ δεν δουλεύω και πολύ με τη λογική. Βλέπετε, εγώ και η λογική δεν έχουμε καλές σχέσεις. Ευτυχώς βέβαια έχω τους άλλους δύο να μου βάζουν το μέτρο, να τραβάνε το λουρί και να κουμαντάρουν τα μηχανήματα.
T.Ν.: Εμένα οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες είναι ο Aphex Twin, οι Sonic Youth, o Trent Reznor και η hair metal σκηνή του Sunset Strip των τελών των 1980s.
Το ντεμπούτο σας έχει λάβει πολύ θετικά –διθυραμβικά κάποιες φορές– σχόλια και βρήκε θέση σε πολλές από τις λίστες με τα «καλύτερα άλμπουμ» του 2012. Σας φορτώνει με άγχος για τη συνέχεια κάτι τέτοιο; Σε τι βαθμό σας απασχολεί η αποδοχή των κριτικών;
Τ.Ν.: Το μόνο μου άγχος είναι να συνεχίσουμε να έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε αυτό που κάνουμε, όπως το κάνουμε.
F.F.: Σίγουρα χαίρομαι για την αποδοχή του δίσκου, αλλά και να μην είχε αυτές τις κριτικές πάλι ικανοποιημένος θα ήμουν με ό,τι κάναμε. Ήδη από την αρχή ήμουν σίγουρος ότι θα έβγαινε ένα καλό αποτέλεσμα γιατί, περπατώντας και οδηγώντας στην Αθήνα με το iPod, πάντα επέστρεφα στα τραγούδια μας και τα χρησιμοποιούσα ως ένα «day to day soundtrack». Είναι αρκετά δύσκολο να αντέχεις να ακούς τη μουσική που έχεις φτιάξει σε καθημερινή βάση, από ένα σημείο και μετά. Τώρα δεν σκέφτομαι και πολύ εάν ο επόμενος δίσκος θα αρέσει, όπως δεν το σκεφτόμουν και με το Mechanimal.
Γ.Π.: Εγώ πάσχω από αγχώδη διαταραχή και άρα έχω ένα μόνιμο άγχος σχετικά με ό,τι δημιουργικό πρόκειται να κάνω.
Το άλμπουμ σας πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσει και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τι προσδοκίες έχετε από αυτό το γεγονός; Αν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες, θα εγκαταλείπατε την Ελλάδα για να κυνηγήσετε μια καριέρα στο εξωτερικό;
Γ.Π.: Αν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες, όπως λέτε, το μόνο πράγμα που θα με προβλημάτιζε θα ήταν πώς θα έστηνα το στούντιό μου σε έναν καινούργιο χώρο. Έχω ζήσει κάποια χρόνια στο εξωτερικό. Και εννοείται ότι κάτι σημαίνει το γεγονός ότι δεν έμεινα για πάντα εκεί. Αλλά πάλι, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τα τελευταία χρόνια η ζωή στην Ελλάδα είναι επιεικώς, ανυπόφορη. Οπότε, ναι, δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να μεταναστεύσω, αν αυτό έκανε καλό και σε μένα και στο συγκρότημα.
F.F.: Την Ελλάδα δεν θα την εγκατέλειπα ποτέ. Θα έφευγα όμως, εάν κάτι τέτοιο έκανε καλό στους Mechanimal. Αυτό το θεωρώ πρόοδο και όχι εγκατάλειψη.
Τ.Ν.: Μην περιμένεις εσύ τις συνθήκες να γίνουν κατάλληλες. Κάντες κατάλληλες μόνος σου.
Στο δελτίο τύπου αναφέρεται ως τέταρτο μέλος του γκρουπ η Αγγελική Βρεττού, η οποία χειρίζεται τις προβολές βίντεο στις ζωντανές εμφανίσεις σας. Γιατί θεωρείτε απαραίτητη την ύπαρξη εικόνας στις συναυλίες σας και σε τι διαφοροποιείται η ακρόαση του δίσκου, με δεδομένη την απουσία της εικόνας;
Τ.Ν.: Οποιοσδήποτε αποφασίζει να παρουσιάσει τη μουσική του ζωντανά, μπροστά στο κοινό, χρησιμοποιεί την εικόνα του εαυτού του. Εμείς χρησιμοποιούμε κι άλλες εικόνες.
Γ.Π.: Κάποτε, ενώ πολλά από τα ροκ μεγαθήρια έστηναν πανάκριβα σόου για να παίξουν live, η post-punk ηλεκτρονική σκηνή έφερε στο προσκήνιο έναν πιο φτηνό τρόπο για να κάνει τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών πιο δελεαστικές. Κάπως έτσι ονόματα όπως οι Human League, οι Cabaret Voltaire, οι Throbbing Gristle και οι Residents έφεραν το βίντεο (και άρα την εικόνα) στο live. Μετά από αυτούς ο κατάλογος γίνεται εξαντλητικός. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι πιθανόν για κάποιους από εμάς η εικόνα μπορεί να μην είναι εξίσου σημαντική με τη μουσική ή συμβατή με μια ροκ άποψη. Για κάποιους άλλους, όμως, είναι. Για εμένα λ.χ. είναι. Από την εποχή των Raw και από τις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις του Ion υπήρχε κινούμενη ή στατική εικόνα, η οποία συνόδευε τη μουσική. Η ακρόαση τώρα του δίσκου απαιτεί μια άλλη διαδικασία. Το ηχογραφημένο μουσικό έργο δεν αλλάζει, απλά παίζει ξανά και ξανά, με τη φαντασία του ακροατή. Αυτή είναι μια τελείως διαφορετική εμπειρία από τα live, στα οποία εμείς πρώτοι αλλάζουμε το έργο μας, το αναπλάθουμε και το παρουσιάζουμε ζωντανό.
Αναφέρεστε στους στίχους των τραγουδιών σας με τη λέξη «ποίηση». Για κάποιους κάτι τέτοιο αποτελεί υπεροπτική στάση. Τι απαντάτε;
Γ.Π.: Για κάποιους άλλους, πάλι, όχι. Για μένα και οι λέξεις είναι μουσική! Όπως για κάποιους ποίηση μπορεί να είναι η μουσική των λέξεων.
Τ.Ν.: Και κάποιοι άλλοι μπορεί να θεωρήσουν υπεροπτικό ότι αποκαλούμε τους ήχους που παράγουμε «μουσική».
F.F.: Θα ήταν περισσότερο υπεροπτική στάση αν έλεγα ότι τραγουδούσα σε πολλά από τα κομμάτια. Ίσως σε μερικά να είμαι πιο μελωδικός, όμως στα περισσότερα απαγγέλω, ε γιατί συνήθως την ποίηση την απαγγέλεις.
Οι τεχνολογικές εξελίξεις και η οικονομική κρίση μοιάζουν να παροπλίζουν σε μεγάλο βαθμό τους παραδοσιακούς τρόπους ηχογράφησης και διακίνησης της μουσικής, σε μια εποχή που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «μεταβατική». Εσείς πώς αξιολογείτε τις εξελίξεις αυτές και πού πιστεύετε ότι θα κάτσει η μπίλια τελικά;
Γ.Π.: Στις μεταβατικές περιόδους συχνά συνυπάρχουν στοιχεία της παλαιάς και της νέας εποχής. Κάπως έτσι, τα τελευταία 15 χρόνια ηχογραφώ στο σπίτι μου ή σε όποιον άλλο αυτοσχέδιο χώρο μπορεί να θέλω, συνδυάζοντας τεχνικές και τεχνοτροπίες με τις τεχνολογικές εξελίξεις. Και κάπως έτσι πολλά από όσα ηχογραφώ κυκλοφορούν είτε σε CD, είτε σε βινύλια, είτε διακινούνται ελεύθερα ή πωλούνται μέσω του ίντερνετ. Αυτός ο τρόπος διακίνησης της μουσικής, δηλαδή τόσο της ψηφιακής της μορφής όσο και της φυσικής της (σε αναλογικά μέσα), δεν νομίζω ότι θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια. Τουλάχιστον όχι όσο υπάρχουν εκείνοι που αγαπούν τη μουσική ή εκείνοι που θέλουν να συλλέγουν μουσική. Κρίνοντας από εμένα, θα έλεγα ότι μπορώ να ζήσω και με τα δύο. Και με τα φυσικά και με τα ψηφιακά προϊόντα. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτομαι και για τις μουσικές που κάνω –είτε μόνος μου, είτε με τους Mechanimal.
Τ.Ν.: Δεν με ενδιαφέρει καθόλου το επιχειρηματικό κομμάτι της μουσικής και δεν έχω άποψη για αυτό. Εκτιμώ το ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι χρηματοδοτούν σε κάποιον βαθμό αυτά που κάνουμε, αλλά θα τα κάναμε –ίσως διαφορετικά– και μόνοι μας.
Πριν λίγες μέρες, πραγματοποιήθηκε μια απεργία διαρκείας των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι οποίοι αντέδρασαν έτσι στην ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο. Συμμερίζεστε τα αιτήματά τους και τον τρόπο που τα διεκδικούν;
Τ.Ν.: Εγώ έχω άποψη ως πολίτης, δεν εκφέρω άποψη ως μουσικός.
Γ.Π.: Ρεαλιστικά μιλώντας, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι ένα άδικο, αντιλαϊκό μέτρο: εξυπηρετεί αποκλειστικά το Κεφάλαιο και επηρεάζει τους πάντες, όχι μόνο τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ωστόσο, μια μονομερής αντίδραση σε ένα τέτοιο μέτρο δεν βοηθάει στο να αλλάξουν οι καταστάσεις. Επίσης, θεωρώ ότι οι εργαζόμενοι στο Μετρό θα μπορούσαν να ήταν πιο ευρηματικοί και να σκεφτούν εξυπνότερους τρόπους για να αντιδράσουν απέναντι στα μέτρα της Κυβέρνησης, από το να ταλαιπωρούν ένα επιβατικό κοινό, το οποίο στις «δύσκολες» μέρες που ζούμε, μπορεί να μην έχει χρήματα για να χρησιμοποιεί ταξί στις μετακινήσεις του.
Πέρα από τη μουσική και τις άλλες επαγγελματικές σας δραστηριότητες, ποιες ασχολίες και ενδιαφέροντα σας βοηθούν να ξεφεύγετε από την καθημερινότητα;
F.F.: H δουλειά μου, ο ελεύθερος χρόνος μου, τα χόμπι και οι ασχολίες μου, όλα αποτελούν ενιαίο σύνολο στην καθημερινότητά μου, από το οποίο δεν μπορώ να διαχωρήσω κάτι.
Τ.Ν.: Χαλαρώνω από την ένταση της καθημερινότητας και τις έντονες συγκινήσεις που μου προσφέρει το ροκ εν ρολ παίζοντας γκολφ, οδηγώντας γρήγορα ακριβά αυτοκίνητα και κάνοντας φιλανθρωπικές πράξεις.
Γ.Π.: Διαβάζω, αποσπασματικά, William Burroughs και J.G. Ballard.
Πλησιάζει η εμφάνισή σας στο Fuzz, στις 16 Φεβρουαρίου. Τι να περιμένουμε για εκείνη τη βραδιά και ποια άλλα σχέδια σας απασχολούν αυτόν τον καιρό;
Τ.Ν.: Να περιμένετε να ακούσετε δύο καλές ελληνικές μπάντες με προσιτό εισιτήριο, σε έναν χώρο που σέβεται τον θεατή και τον μουσικό.
Γ.Π.: Έχουμε ήδη ξεκινήσει να ηχογραφούμε καινούργια κομμάτια και κάποιες διασκευές σε αγαπημένα μας τραγούδια, που θέλουμε να κάνουμε. Ωστόσο, αυτή τη χρονική περίοδο το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς μας το αφιερώνουμε στο πρώτο μας παιδί.
{youtube}_VfKHW-f2C4{/youtube}
