Οι George Lemons (φωνή, κιθάρα), Yios (μπάσο, δεύτερη φωνή), Κωνσταντίνος Αντωνάκογλου (πλήκτρα, κιθάρα) και Octopus (τύμπανα) είναι οι Wonky Doll And The Echo και το περασμένο φθινόπωρο μάς συστήθηκαν δισκογραφικά με το άλμπουμ Pleasant Thoughts. Το όνομά τους βέβαια ακουγόταν από πολύ νωρίτερα, καθώς τα τελευταία δύο και κάτι χρόνια υπήρξαν ιδιαίτερα δραστήριοι συναυλιακά, ανοίγοντας μάλιστα και εμφανίσεις γνωστών συγκροτημάτων του εξωτερικού. Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνισή τους στο Bios, την επόμενη Παρασκευή 25 Ιανουαρίου, είχαμε μαζί τους την παρακάτω ενδιαφέρουσα κουβέντα...
Ας μιλήσουμε λίγο για τα πότε, τα πώς και τα γιατί της δημιουργίας των Wonky Doll And The Echo...
Yios: Με τον George παίζουμε μουσική από το 2004, σε διάφορα πρότζεκτ. Την άνοιξη του 2010 αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι καινούργιο και, αφού φτιάξαμε κάποια κομμάτια, προχωρήσαμε στη σύσταση μίας νέας μπάντας. Το καλοκαίρι του 2010 βρήκαμε τον Κώστα (πλήκτρα και κιθάρα) και τον Δεκέμβρη φτιάξαμε το πρώτο μας demo και το παρουσιάσαμε live με drum machine. Στην πορεία αποφασίσαμε ότι θέλαμε live drums και έτσι βρήκαμε τον Θανάση. Το καλοκαίρι του 2011 κάναμε το πρώτο μας live σαν τετραμελής μπάντα και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία μας.
Γίνονται εμφανείς στον ήχο του ντεμπούτο σας κάποιες από τις επιρροές σας (Joy Division, Cure, post-punk γενικότερα). Ποιες άλλες μουσικές προτιμήσεις έχετε από την εγχώρια και τη διεθνή δισκογραφία;
Yios: Σίγουρα μας αρέσει η indie σκηνή των 1980s και την εκτιμούμε, αλλά δεν έχουμε επηρεαστεί μόνο από αυτήν... Και τα 1960s μας αρέσουν και τα 1970s και τα 1990s. Υπάρχουν και πολλά σημερινά συγκροτήματα που μου αρέσουν, όπως οι I Like Trains.
Κώστας Αντωνάκογλου: Η αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές μας έχουν προσδώσει πολλές και διαφορετικές επιρροές, γνώμες που μπορεί να ισχύουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Όμως σε κάθε στάδιο της δημιουργίας ενός κομματιού –από τη σύνθεση μέχρι την παραγωγή– έχουμε στοιχεία ώστε ένας ακροατής π.χ. που μας γνωρίζει μα δεν το έχει ξανακούσει, να καταλάβει πως ακούει Wonky Doll And The Echo. Ακούμε πολλά και διαφορετικά πράγματα ο καθένας. Προσωπικά ακούω πολλή μουσική καθημερινά, καινούργια κυρίως αλλά και παλιότερους ήχους, και από διαφορετικά είδη. Τελευταία μου άρεσαν οι Babies.
George Lemons: Τελευταία ανακαλύπτω πολλά πράγματα... Τους Chromatics, τους Who Made Who, τους Tamaryn, τους Austra, πολλά νέα πράγματα τα οποία μπαίνουν στη συλλογή μαζί με παλιότερες και μεγάλες αγάπες –όπως ο Link Wray, o Syd Barrett, οι Sonic Youth, οι Kraftwerk, οι Velvet Underground, ο Bowie, οι Dead Can Dance...
Πώς λειτουργείτε ως συγκρότημα κατά τη δημιουργία και ηχογράφηση των κομματιών σας; Υπάρχει κάποιος που παίρνει τις τελικές αποφάσεις ή λειτουργείτε εντελώς δημοκρατικά;
Yios: Άλλες φορές μας βγαίνουν πράγματα στο τζαμάρισμα, άλλες έχουμε υλικό που το δουλεύουμε στην πορεία μαζί. Τους στίχους –είτε προϋπάρχουν, είτε μπαίνουν στη μουσική μετά– τους γράφει ο George, ο οποίος διαμορφώνει και την τελική μορφή και δομή των κομματιών.
Κάνατε την παραγωγή του Pleasant Thoughts μόνοι σας, σε ένα οικιακό στούντιο. Πρόκειται για επιλογή ανάγκης ή για δήλωση προθέσεων και γενικότερης νοοτροπίας; Ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα εντοπίζετε στη DIY προσέγγιση;
George Lemons: Ήταν και από άποψη και από ανάγκη. Είμαστε περήφανοι για τον ήχο του Pleasant Thoughts γιατί είναι κάτι που βγήκε αποκλειστικά από εμάς και κάθε ήχος του έχει την αισθητική μας. Κάθε μέρα εξελίσσουμε τη μουσική μας και μαθαίνουμε πώς να διαχειριζόμαστε τον ήχο μας.
Yios: Σίγουρα δεν είχαμε τον ακριβότερο εξοπλισμό, αλλά προσπαθήσαμε αρκετά για να μάθουμε και να πετύχουμε τον ήχο αυτόν. Πειραματιστήκαμε, μετατρέψαμε το δωμάτιο του George σε στούντιο... Πολλά ξενύχτια αλλά το αποτέλεσμα μας αντιπροσωπεύει απόλυτα και αυτό είναι το θετικό. Ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε μέρος του εξοπλισμού και την υποστήριξη φίλων για ό,τι επιπλέον μηχανήματα χρειαστήκαμε.
Το άλμπουμ σας κυκλοφορεί σε περιορισμένα αντίτυπα βινυλίου και σε ψηφιακή μορφή, όχι όμως και σε CD. Για ποιους λόγους κάνατε αυτή την επιλογή; Ανεξάρτητα από τις τάσεις της αγοράς, από ποια πηγή προτιμάτε να ακούτε μουσική και γιατί;
George Lemons: Η ιδέα ήταν του Πάνου (Geheimnis Records) και μας άρεσε. Εφόσον το άλμπουμ θα έβγαινε ηλεκτρονικά, θέλαμε κάτι συλλεκτικό –και τι καλύτερο από το βινύλιο; Εγώ ακόμα ψάχνω στα δισκοπωλεία για βινύλια κι όταν βλέπω live μια μπάντα είναι τα βινύλια που τσεκάρω στο merchandise της. Σήμερα όλοι ακούμε πολλή μουσική online κι αυτό είναι ωραίο γιατί ακούς συνέχεια νέα πράγματα. Επίσης ωραίο, όμως, είναι να ακούς και ολόκληρους δίσκους, είτε αυτοί βγαίνουν σε CD, είτε σε βινύλιο, είτε σε MP3/Flac. Σίγουρα το βινύλιο διατηρεί μια γοητεία, είναι σχεδόν ιεροτελεστία η ακρόαση ενός δίσκου.
Έχετε ανοίξει τις εγχώριες συναυλίες επιτυχημένων γκρουπ του εξωτερικού, όπως οι Ι Like Trains, οι Clan Of Xymox και οι Frozen Autumn. Πέρα από τις ίδιες τις εμπειρίες, που φυσικά θα ήταν σημαντικές, είχατε την ευκαιρία να πάρετε κάποιες απ’ ευθείας συμβουλές και γνώμες για τη δουλειά σας;
Yios: Ήταν τρεις εμπειρίες ξεχωριστές και όμορφες, αν και δεν έτυχε να γνωρίσουμε τους Frozen Autumn. Τους Clan Of Xymox τους γνωρίσαμε και μίλησα αρκετή ώρα με τον κιθαρίστα τους Mario Usai, που του άρεσε η μουσική μας πολύ. Και στους Ι Like Trains περάσαμε τέλεια backstage, ήπιαμε κρασί και γενικά το διασκεδάσαμε αρκετά.
Η χρήση αγγλικού στίχου σας κάνει ασφαλώς πιο προσβάσιμους στο διεθνές κοινό. Αποτελεί για εσάς προτεραιότητα η κατάκτησή του ή σας ενδιαφέρει αρχικά να γίνετε γνωστοί στην Ελλάδα;
George Lemons: Η αλήθεια είναι ότι επιλέξαμε τον αγγλικό στίχο αυθόρμητα, γιατί μας ταίριαζε περισσότερο με το είδος που παίζουμε και με τις συγκεκριμένες μελωδίες. Δεν νομίζω ότι πρέπει να επιλέξουμε ακροατήριο... Είναι πολύ νωρίς για εμάς κι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Κώστας Αντωνάκογλου: Σίγουρα χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε για μας από ξένα blogs ή όταν παίζουν κομμάτια μας σε ραδιόφωνα, αλλά πιστεύω ότι η ελληνική σκηνή έχει μέλλον. Ο κόσμος την αγαπάει κάθε μέρα και περισσότερο.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος που δεν σας ξέρει και απλά τυχαίνει να ακούσει τα τραγούδια σας, μένει με την εντύπωση ότι είστε Βρετανοί. Θα το θεωρούσατε κομπλιμέντο ή θα σας προβλημάτιζε;
George Lemons: Δεν θα μας προβλημάτιζε, αλλά ούτε και θα το θεωρούσαμε κομπλιμέντο... Σκοπός μας είναι να φτιάξουμε μουσική που μας αρέσει να την ακούμε εμείς. Σίγουρα οι ρίζες των ήχων μας δεν είναι ελληνικές, υποσυνείδητα όμως η ελληνική μουσική υπάρχει μέσα μας –παρότι δεν μπορώ να την εντοπίσω στα τραγούδια μας.
Αυτό τον καιρό «τρέχει» μια καμπάνια στο Indiegogo για τη χρηματοδότηση ενός νέου δικού σας πρότζεκτ. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό...
Κώστας Αντωνάκογλου: Το πρότζεκτ αυτό αφορά τη συνεργασία μας με τον σκηνοθέτη Κώστα Γούναρη για τη δημιουργία μιας μικρού μήκους ταινίας και του πρώτου μας βιντεοκλίπ ταυτόχρονα. Το Indiegogo, ως πλατφόρμα ανοιχτής χρηματοδότησης, μας επέτρεψε να προσφέρουμε στους φίλους μας δώρα σε αντάλλαγμα με μια συνεισφορά που εκείνοι επιλέγουν. Μερικά από τα δώρα είναι, για παράδειγμα, ο δίσκος μαζί με ακυκλοφόρητα τραγούδια και remixes, η αναφορά τους στα credits (ως συμπαραγωγών), προσκλήσεις στα γυρίσματα και πάρα πολλά άλλα. Είμαστε ευτυχείς που μέχρι στιγμής πηγαίνει καλά και ευχαριστούμε πολύ όλους όσους έχουν βοηθήσει.
Ετοιμάζεστε για μια ζωντανή εμφάνιση στο Bios, στις 25 Ιανουαρίου. Τι ετοιμάζετε για εκείνη τη βραδιά και τι άλλα σχέδια έχετε, συναυλιακά και μη, για το άμεσο μέλλον;
Κώστας Αντωνάκογλου: Τη τελευταία φορά που παίξαμε στο Κύτταρο, ανοίξαμε τη συναυλία των I Like Trains και παίξαμε περίπου 40 λεπτά. Αυτή τη φορά σίγουρα θα φύγουν όλοι ικανοποιημένοι και με το παραπάνω, καθώς θα παίξουμε κομμάτια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη. Πριν τη συναυλία θα γίνει και η προβολή της πιο πρόσφατης ταινίας μικρού μήκους του Κώστα Γούναρη. Αυτή την περίοδο έχουμε επικεντρωθεί στην καμπάνια και σε μερικά καινούρια κομμάτια τα οποία ετοιμάζουμε.
{youtube}99AN768ekuU{/youtube}
